1118 - OP HOOP VAN ZEGE MET EEN HEEL NIEUWE VLAAMSE ALLIANTIE

***


Maandag 31 december

Oudejaarsavond

Zon 8u45-16u47

H Silvester I

Geeft Silvester zon en wind, dan is de winter lang mijn vrind

.

1118 - OP HOOP VAN ZEGE MET EEN HEEL NIEUWE VLAAMSE ALLIANTIE



Wereldoorlog I niet de schuld van de Duitse

Kaiser Wilhelm II, ook een soort Coburger,






In strijd a/de IJzer, met o.a. Albert I van België, ook Coburger en woordbreker tegenover zijn eigen soldaten.

***





19145-2014 : met 100 jaar vertraging straks de beloofde gelijkheid? De vrijheid?

Waarlijk een reden om op 11 november 2014 wapenstilstandsdag, de overwinning te vieren?

***

De voortekenen zijn goed : via hun woordvoerder Wilfried Martens hebben de Tjeven het masker afgeworpen : Albert II heeft gelijk, en wij Vlamingen zijn echt onbetrouwbaar. Alleen de verwijzing naar de jaren ’30, die dus wel gefundeerd is, mocht zo niet beklemtoond geworden zijn. Awel mercie!

***

Dat het virus van de Vlaamse Beweging het menselijk lichaam kan uitputten, daar moeten wij heus geen tekeningetje bij maken. Het is lijk in een smerige stelling-oorlog zoals aan den IJzer. Het zijn altijd de besten die er dreigen eerst aan onderdoor te gaan. Of, zoals Ray van Angeltjes, leggen zij voortijdig het loodje zonder Vlaanderens uur ‘U’ te hebben mogen meemaken. Het mooiste ‘In Memoriam’ die ik Ray kan meegeven is een tekst (hieronder) van Marc Grammens, die zindert van geestdrift voor de goede zaak. Ook Ray heeft niet vergeefs geleefd.

We worden allemaal een dagje ouder in deze loopgraven-oorlog. Het was Marc Grammens die mij op de gedachte bracht van dat soort oorlog, want ’n vuile oorlog is het, met zijn artikel Op Hoop van Zege van 14 december jongstleden.

Voorwaar (had ik al geschreven), een artikel met niet alleen pit, maar vooral met een helende werking op een ziek lichaam, die enerzijds wel veel rust nodig heeft, maar anderzijds nog meer nood heeft aan een goede portie pep-talk. Dat moet zo wat een stuk heilzamer zijn dan de gezonde berglucht uit de Zwitserse Alpen. Rond de zieke Ray zullen er zekerlijk genoeg goede zielen rondlopen, die – zelfs gezeten op de sponde van het ziekenhuis bed - hem een paar bladzijden uit JOURNAAL willen voorlezen.

Helaas, zelfs dàt heeft Ray niet meer mogen meemaken, zo moet ik deze morgen lezen en mijn tekst een beetje aanpassen….





***

Ter zake :

Op hoop van zegen

Met de verkiezing van Gerolf Annemans tot voorzit- ter van het Vlaams Belang neemt die partij opnieuw deel aan het maatschappelijk debat. In een interview in De Standaard (8.12.12) zegt Annemans dat hij mee wil praten "over Europa, over ons sociaal-ekonomisch programma of over vrijheid", - dat is uitstekend. u kan het Vlaams Belang ook over het tema van het Vlaamse streven naar onafhankelijkheid een radikaal en konsekwent maar bovendien deskundig deelnemer zijn aan het debat, want Annemans heeft zich als geen ander gedurende een kwart eeuw toegelegd op dit onderwerp. De partij hoeft niet langer gehinderd te worden door de voormalige over-beklemtoning van het vreemdelingenvraagstuk: vreemdelingen, zegt de nieuwe voorzitter, "zijn ook maar het slachtoffer van het migratiebeleid dat de andere partijen gedurende jaren hebben gevoerd".

Annemans stelt al onmiddellijk het onafhankelijkheids-debat op scherp met de zucht: "Al dat confederalisme, waar slaat dat allemaal op? Vlaanderen verdient independencia". Ja, zo horen we het graag, maar ... qui veut le plus veut le moins, en zoals Siegfried Bracke ooit zei (in De Morgen, 22.5.10): "in de geesten (van de Vlamingen) is de scheiding er al, alleen staatkundig nog niet". Dat moet rijpen, en de niet-volledige scheiding die men confederalisme noemt, is vandaag misschien reeds een haalbare kaart, - haalbaar in de geesten, én in de internationale kontekst. In de loopgraven van de IJzer werd, straks een eeuw geleden het verlangen naar zeljbestuur voor het eerst geformuleerd als een doelstelling van soldaten die in het reine moesten zien te komen met de vraag waarom zij hun leven zouden geven in de strijd die ze weliswaar verplicht waren te voeren maar waarbij ook vele vrijwilligers betrokken waren. Voor het vaderland, maar dan: welk vaderland? Zeker niet het België dat ze aan het front hadden leren kennen, en dat - zo wisten ze nu uit ervaring - niet het land der Vlamingen was, want Vlamingen werden er op misprijzen onthaald, als ze al niet voor hun Vlaming-zijn werden gestraft. België respekteerde zijn soldaten niet, en dat had beklijvende invloed op de geesten van de Vlamingen, die een ander België wilden. Dat gevoelen drukten ze uit in hun droom van zelfbestuur. Zo is het gebleven. De droom heeft de geschiedenis overleefd, en toen na de Tweede Wereldoorlog de Belgische terreur toesloeg, namen de kinderen van de repressie hem over. Zij verdienen niet het bourgeois-vewijt dat Lode WiLs (in De Standaard, 8.12.12) hen toestuurt, dat ze "anti-Belgisch" waren. Sta maar eens op een Bruselse tram in september 1944 en word als kind maar eens bespuvd. geschopt en geslagen om geen andere reden dan dat je. Nederlands spreekt, door schoften die je bedreigen als je weigert Vlve la Belgique te roepen. Beeld u deze werkelijkheid in (Wils heeft weinig verbeeldingskracht), en dan kijk je nooit meer misprijzend neer op hen die aan deze levenservaring een afkeer van België overhielden.

Als het dus dit België maar niet meer is, meer vroegen de IJzerjongens niet, en meer vragen de kinderen van de repressie niet. En dat kan dus, als het beter haalbaar is dan Vlaamse onafhankelijkheid, ook confederalisme zijn, hetgeen betekent dat Vlaanderen het vaderland wordt, niet langer België, al blijft er nog iets van bestaan. Uit Le Soir (8.12.12) verneemt men dat er al Walen zijn die het "Zwitserse model" aan het bestuderen zijn om straks van België te kunnen redden wat er nog te redden valt. Dat is bemoedigend, want zoals Geert van Istendael stelde (in Knack, 21.11.12): "De Franstaligen beseffen niet hoezeer de vernederingen uit het verleden nog aanwezig zijn in het kollektief geheugen van de Vlamingen". Wils beseft dat ook niet, hij stond bij de Bevrijding aan de andere kant.

Met confederalisme wordt bedoeld dat men het feitelijke einde wil van een België, dat in de herinnering voortleeft als een terreurstaat. "Het gaat om scherpe tegenstellingen (tussen Vlamingen en Franstaligen), in de geschiedenis verankerd" (Mark Elchardus, in Knack, 21.11.12), en die dienen te worden opgeheven als men ooit in een normale samenleving terecht wil komen. Men wil vrij zijn, vrij van knellende banden, vrij van de Franstalige arrogantie, vrij ook - jazeker - van een opgelegde "solidariteit" met een Herrenvolk dat daar nog nooit merci voor heeft gezegd, en dat ervoor heeft gezorgd dat het nobele begrip "solidariteit" in de geesten van steeds meer Vlamingen gelijkstaat met afpersing. België is oor Vlamingen ook een moreel vraagstuk.

Het is aan de staatslieden om de formules te vinden die haalbaar zijn. Maar "haalbaar" betekent niet dat de Franstalige partij monarchen er moeten mee instemmen.

Zeker niet, want dan komt er nooit iets van. Haalbaarheid betekent in deze kontekst dat de verkregen formule tot tevredenheid stemmen in Vlaanderen, ook al moeten ze aan België worden opgedrongen. Al wie zelfbestuur nastreeft, om het even in welke vorm, heeft de revolutionaire doelstelling om de machtsverhoudingen te wijzigen. en dat gebeurt per definitie van onderaf, tégen de machthebbers.

Dat vraagstuk is de zorg van zowel Vlaams Belang als N-VA en ook de kringen in CD&V en VLD die vasthouden aan de in hun partijprogramma opgenomen confederalistische doelstelling. Het is de historische vraag: hoe doen we het? die op antwoord wacht. Laten allen die willen werken aan de verlossing van Vlaanderen, hun verschillen overstijgen, elk cordon afwijzen, en zich samen inzetten voor wat minister-president Kris Peeters graag een copernicaanse omwenteling noemt, om het even, als het maar een revolutie is, die de ketenen afwerpt, die vrijheid schenkt, en hoop.



***





Het zou wel eens kunnen, dat Albert Second met zijn Kerstspeech voltooit wat Albert Premier bijna 100 jaar geleden heeft voorspiegeld. Namelijk dat de Vlamingen de Gulden Sporenslag indachtig ook deze keer hun leven veil hadden voor het vaderland. Dat dan, na de overwinning zij dan eindelijk gelijk berechtigd zouden worden. Het Vaderland zou hen dankbar zijn!

Koninlijke broekschijterij, want koning na koning na koning na koning waren zij de eersten om de Vlamingen onder de knoet te houden. Net zo lang tot het sacrosante woord ‘solidariteit de bijklank had gekregen van aftroggelarij…. Komt er nu eindelijk, dag op dag 100 jaar na datum (1914-2014), de dag dat onze Vlaamse ‘staatsmannen’ datgene uitvoeren wat zij de kiezer al decennia lang in hun kiesbeloften schrijven? Of zullen zij, ouder gewoonte, doen als de kat, die omwille van het smeer, likt aan de kandeleer?.

Vraag : als straks, halfweg deze zomer, Marc Grammens (°1933) ermee vrijwillig stopt, met hoeveel man zullen we dan klaar moeten staan, neen, niet om hem te vervangen – dat is onmogelijk – maar om de leemte op te vullen? Halo, ELVEEBEE, ent U daar nog?

De Jaargang ’30 (de voor-oorlogse kwaliteit!) wordt oud of sterft uit. Gelukkig waren de jongeren van TAK gisteren nog daar, om Alberto Secondo er aan te herinneren, dat tronen niet gemaakt zijn om te blijven staan’. Zou het Gentse Liegebeest dat ook,’kinderachtig’ vinden?

1116 - DUIDELIJKE TAAL VERDUIDELIJKT ALLES WAT AL DUIDELIJK WAS

***


Zondag 30 december

Zon 8u45-16u46

H Roger

.

1116 - DUIDELIJKE TAAL VERDUIDELIJKT ALLES WAT AL DUIDELIJK WAS



Over ’n sportman met inhoud.

’n Voetballertje, knap op alle gebied, spelt ons de les





Hij is minstens , zo blijkt, zo slim als de Slimme d’Anvers

Wie moeten we nu volgen?!De Belg of de Vlaming?



***







Mocht er iemand onder mijn Lezers de knappe bol kennen, die in ’t Pallieterke ondertekent met D.Mol, die mag volgende zomer een volle week op mijn kosten komen leven in het zonnige Italië, ver van de liberale grootheden Vhfsdt en Napoleon De Klucht, maar op een boogscheut van Lazio Roma. Groot volk onder mekaar, hé : Lazio Roma, Manchester City en de Rode Duivels. We kunnen er een tricolore glas op heffen! Dezelfde lucht mogen inademen als die grootheden, maakt iedere Belg tot een kleine koning!





***



Ter zake :

TAAL EN MENING ZINDER FRANJES

(Centrum voor Duidelijke Taal)

***



Ik ben van nature meer dan een tikje allergisch aan de betweterigheid van (te) veel zelfverklaarde intellectuelen, die de bespottelijke neiging hebben top-sporters te herleiden tot een bundel spieren die niet door een normale portie hersens gehinderd wordt, terwijl ze, in duidelijke taal zonder franjes gezegd, dikwijls zelf moeite hebben om vijftig meter te lopen zonder in ademnood te geraken.

Wonde-cement

Ik had het over prijswinnaar Vincent Kompany. Van komaf is hij een tweetalige Brusselaar met Congolese roots, de zoon van een sympathisant, militant en mandataris van de PS, de “volkspartij” die de gammele Belgische constructie bij elkaar houdt in dienst van hof en establishment. Hij is, naast sterspeler bij Manchester City, aanvoerder van de Rode Duivels.

Al heeft het “Centrum voor Duidelijke Taal” in hem eindelijk “een sportman met inhoud” ontdekt, en hem gelauwerd, ook binnen die selecte club zal bekend zijn dat het voetballende kruim van de Belgische natie vandaag meer dan ooit gebruikt en vooral misbruikt moet worden als wondercement voor de al genoemde constructie. Zolang de “Duivels” bij de strijd voor de wereldbeker anno 2014 betrokken zijn, zullen we met zijn allen in die richting gehersenspoeld worden.

Vanuit die invalshoek toon ik me voor het volle pond vergevingsgezind tegenover de jury van het “Centrum voor Duidelijke Taal”, die er eindelijk in geslaagd is de zoektocht naar “een sportman met inhoud” tot een goed einde te brengen.

Voordien was men ook daar blijkbaar onwetend over het feit dat sport en intellect niet per definitie antipolen zijn. Dankzij Vincent Kompany schijnen de juryleden dat nu ook te beseffen zonder dat er een “wablieft?” bij te pas komt. Mocht er toch nog twijfel bestaan, wil ik erop wijzen dat begin van vorige eeuw doctor in de geneeskunde Armand Swartenbroeckx bij Daring Brussel voetbalde, 53 keer “international” was, en in 1920 met de Rode Duivels olympisch kampioen werd. Om een opvolger van Swartenbroeckx te vinden, hoeft men niet verder te gaan dan Friesland. Daar woont geneeskundestudent Epke Zonderland (27), die zich in Londen op onnavolgbare wijze tot Olympisch kampioen turnen aan het rek heeft gekroond.

Taal en mening zonder franjes In de reeks “de beste van het jaar” voor sportlui bleef het toekennen van de Wablieftprijs aan voetballer Vincent Kompany eerder op de achtergrond. De prijs werd door het “Centrum voor Duidelijke Taal” uitgereikt. De jury verduidelijkte het waarom van zijn keuze: “Vincent houdt zijn vinger aan de pols van de actualiteit en durft zijn mening te zeggen zonder franjes. Een sportman met inhoud, wat een verademing!“

Als absolute parel aan de twitterkroon van Kompany wordt zijn “rake tweet” weerhouden waarin hij, vlak na de verkiezingen, aan “volksvijand” Bart de Wever liet weten dat België van iedereen is. Het is ver van zeker dat Vincent, één, die roemruchte “tweet” niet van “hogerhand” en “voor het goede doel” kreeg ingefluisterd. Twee, is het eveneens ver van zeker of hij door het Centrum voor Duidelijke Taal ook zonder die “tweet” weerhouden zou zijn als eindelijk “een sportman met inhoud”.

Al bij al is elk beetje welkom dat de zeepbel België kan helpen zichzelf te overleven. Niet dat de jongste laureaat van de Wablieftprijs daar materieel veel toe bijdraagt. Zoals op elke “Rode Duivel” die zich in het buitenland tot grootverdiener ontpopt, is ook op Vincent Kompany de term “belastingvluchteling” van toepassing. Dat is blijkbaar een pietluttig detail dat de enorme verdienste om “zonder franjes klare en duidelijke taal te spreken” niet in de weg kan staan.

Twijfelachtig Het is merkwaardig dat in die van franjes bevrijde klare en duidelijke taal, zoals gehanteerd door de Wablieft-prijslaureaat én vedette van Manchester City, geen terechtwijzend twitterspoor te vinden is aan het adres van zijn Italiaanse ploegmaat Mario Balotteli. Door Balotteli’s liederlijke levenswandel schiet de betekenis van het begrip “crapuul” veelal tekort. Alleen al de lectuur over wat die “omstreden spits” allemaal heeft uitgevreten en blijft uitvreten, volstaat om gans het door steenrijke oliesjeiks gesponsorde Manchester City de rug toe te keren. Balotelli maakt het zo bont, dat hij bij zijn club 400.000 euro aan boetes heeft opgestapeld. Halvegare Mario is zich echter van geen kwaad bewust. Hij weigert te betalen. De club besliste dan maar dat bedrag te innen door twee weken lang het salaris van Balotelli in te houden.

Wat zeggen wil dat die oen 100.000 euro per week “verdient”, terwijl hij, bij gebrek aan conditie, niet eens mag meespelen. Dat heeft hij te danken aan zijn jongste (Belgische) lief, dat zich ten onrechte als model voor mode-tijdschrift Vogue profileert. Het “dametje” is eerder bekend voor haar banden met het Brusselse hip-hopmilieu, waar ook Vincent Kompany zich thuis voelt. Her en der rijst zelfs de vraag of het niet hij is die Balotelli met zijn nieuwe verovering in contact heeft gebracht? Of daarover ooit in klare en duidelijke taal zonder franjes als die waarvoor hij de Wablieft-prijs heeft gekregen, getwitterd zal worden, is zeer twijfelachtig.

D.Mol



***

Diagonaal doorlezen : een aftandse dynastie, een vriendelijk zwart ster-voetballertje, onze quasii dagelijkse portie cyclo-cross, een wereldvreemde import-homo als Premier, wat lap- en tapwerk, en voilà, we kunnen met frisse moed aan het Nieuwe Jaar beginnen.

Ray ligt nog altijd geveld (dat is nu al de 2e dag); blijkbaar valt het verpleeg mee, de Jos laat een diepe zucht en over al onze blogs wordt herhaald : ‘morgen gaat het beter’. Guido is strijdvaardiger dan ooit en samen met de anderen zeg ik stilletjes (maar gemeend) : er bestaan geen bomen die liggend sterven. Bomen sterven staand!

***





Nu er een Centrum voor Duidelijke Taal schijnt te bestaan, met directeurs- generaal, directeurs, onder-directeurs, bureel-oversten met alles er op en er aan, kuisvrouw en WC-madam inclusief, gesubsidieerd en allemaal volgens politieke kleur en schakering benoemd, heel vast benoemd zelfs, roept het om wraak dat er nog altijd geen Centrum voor Omfloerste Tazal bestaat. Men laat der Cobürger König al het werk alleen doen!

Ook over de sportman met inhoud der Omfloersten is nagedacht. Als ‘champ’ van dit nieuwe nog op te richten Centrum, zou Tom Tom Tommilo kunnen gepromoot worden : vertegenwoordigt als tweetalige Flandrien perfect het tweede been van het andere nationale heldendom, dat van het vélo-cyclisme. Hij rijdt als de beste, is uit de kluiten gewassen, is (of was) ook fiscaal gedelocaliseerd, en bovenal, als Limburger spreekt hij niet anders dan zwaar omfloerste taal.

Gemeeschappelijk kenmerk van beide laureaten : fric.

Hallo! Crisis? Welke crisis? Werkloosheid? Welke werkloosheid? Brood en Spelen? AUB mens toch, zaag zo niet! Geen brood, maar kaviaar moeten we hebben, en geen ‘spelen’, maar wereldbekers!




.

.


.

1114 - DE H. GEEST IN DE VORM VAN EEN ABICHT- DUIF



Vijfgen na Kerstmis of integendeel vòòr de volgende

Maar de H. Geest komt altijd op Pinksteren, en voor dergelijk artikel zijn dat voor Ludo Abicht vijgen nà Pasen….

***





De Heer (?) Ludo Abicht, zowel als de kwaliteits-krant (?) De Morgen wezen bedankt voor deze klad klaar licht, geworpen in de politiek-correcte beerput van het belgicisme.

De waarheid kan pijn doen.

En nu? Gewoon overgaan tot de orde van de dag alsof er niets gebeurd is? Er durven voor uitkomen, dat deze jongens, met het kelderen van het Geloof, met het badwater ook het kind hebben weggeworpen? Durven bekennen dat, dank zij hun schitterende ideeën, de zeden helemaal verwilderd zijn? Een remedie helpen zoeken zodat de jeugd weer respect kan bijgebracht worden? Iets aan hun ‘vrij-zinnige’ d.i. vrij van zinnen, opvoeding doen, zodat onze gevangenissen weer terugvallen op hun vroegere aantallen?

Wie weet, zou men zelfs van die kant uit, het eerste woordje kunnen plaatsen, om samen met dat vervloekte ‘extreem-rechts Vlaams Nationalisme’, naar een oplossing te komen? Eerlijk communicatie is de beste remedie tegen verzuring : kunnen ze nagaan in hun eigen voorgeschiedenis, toen ‘Links’ nog de vijand was van Kerk en Staat.

Het zal de Heer Ludo Abicht wel niet bekend zijn, maar het Christelijk Geloof heeft ooit een enorme schat gekoesterd die tegemoet kwam aan alle soorten menselijke frustraties. Het Ding luisterde naar de naam ‘Belijdenis’. Ontdaan van alle fransjes, kwam het hierop neer, dat de ‘bekentenis’ iets verkeerds te hebben gedaan, verlichting ofte ‘vergiffenis’ schonk aan elke getormenteerde ziel. De Kerk is daar nu (onterecht) een beetje beschaamd over en men is de biechtstoelen als een soort onnut meubilair gaan beschouwen. Men vindt die dingen nu bij de modernistische antiquariaten, waar ze gesleten worden als wand- en barmeubel in de luxueuze loften van partij-kopstukken. Daar worden nu zonden bedreven en meteen ook vergeven door de alcohol-dampen.

Lucas Va dertaelen was de eerste om ‘besef’ te tonen, maar het kiekenkot was te klein : zelfs als een vreemdeling U de kop insloeg, moest men deze nog blijven in huis halen, want het was een sukkelaar, die recht had op het vetgemeste kalf.

Ja, mensen, excuseer mij het gebruik van een beetje ouderwetse kerkelijke begrippen, in één spreekwoord samen te vattten : het berouw komt altijd na de zonde, en komt het er voor, dan is het maar ernaar.



***



Ter zake :

28-12-2012 - Ludo Abicht - de morgen

Overgenomen bij Iskander

***





Met zijn spits geschreven, schalks maar intelligent essay 'Een Vlaamse vloek in de linkse kerk' heeft Kevin Absillis jammer genoeg overschot van gelijk: waarschijnlijk is nergens ter wereld de kloof tussen de intellectuele elite en de bevolking dieper, zinlozer en daarom onaanvaardbaarder dan hier. Ik wou daar nog drie korte bedenkingen aan toevoegen.

Ten eerste begaan de leden van deze elite een strategische fout van formaat. Om onbegrijpelijke redenen denken ze dat hun scheldcampagnes tegen ieder die ook maar van ver met de Vlaamse beweging of zelfs met een Vlaams bewustzijn, hoe bescheiden ook, te maken heeft, het tij zullen keren en de misleide massa's tot inkeer zullen voeren. Keer op keer hebben ze moeten vaststellen dat hun aanpak zowat tot het omgekeerde resultaat geleid heeft, maar dat heeft hen niet belet, telkens opnieuw te beginnen.



Ten tweede, en dit is al erger, blijken ze geen enkel idee te hebben van wat 'links' of 'rechts' zou kunnen betekenen. Vanuit die onwetendheid worden bijvoorbeeld de verdediging van abortus, euthanasie en het homohuwelijk - inderdaad drie belangrijke morele verworvenheden- 'links' genoemd, terwijl dat daar totaal niets mee te maken heeft, want ook neoliberalen kunnen deze standpunten met overtuiging aanhangen. Zuiver wetenschappelijk is iemand 'links' die principieel en actief het asociaal en competitief kapitalistisch systeem als zodanig verwerpt en door een ander, sociaal en coöperatief model wil vervangen. In geen geval iemand die zich tegen grotere regionale autonomie verzet. Zo'n foute definitie zou bijvoorbeeld in Schotland, Québec, Catalonië en vele andere plaatsen niet eens begrepen worden.



En ten derde, en dat is bijzonder pijnlijk, hebben ze door schuldig verzuim de progressieve traditie van Vlaamse intellectuelen die in het verleden voor de sociale, politieke en culturele emancipatie van de gewone mensen gestreden hebben, afgebroken en op een groteske wijze vervangen door gênante steunbetuigingen aan het Belgische establishment en de monarchie. Faut le faire. Om daarna steen en been te klagen, omdat het domme volk van fermettebewoners en klootjesvolk, zeg maar de grote meerderheid van de Vlamingen, niet langer naar hen wil luisteren



***

Diagonaal doorlezen : het geval Lucas Van derTaelen deed me denken aan die boer, die op een goede dag vaststelde dat er 1 kieken door zijn draad was ontsnapt, en die daar nikske voor deed. Was de moeite niet. Zou wel koelen zonder blazen. Toen er later meerdere kiekens, waaronder Ludo Abicht, door datzelfde gat wilden ontsnappen, moest dat gat ineens wèl dicht. Maar toen was het te laat. De Grote PS-boer had intussen de Hereboer met zo’n Kersttoespraak in die zin willen opzadelen (kiekens binnen de omheining houden, Elio!), en zie : de kiekens willen als gevolg allemaal, zoveel mogelijk, zelfs 99%, uitbreken, om de stralende A van Antwerpse voorste haan te volgen. Het kleinste partij-voorzittertje van het land, geen pijp toeback waard, probeerde nog met eigen handen het gat te dichten, maar inderdaad, het was te laat : de vogels waren gaan vliegen…..

***





Fabeltjeskrant. Gisteren.

Lang geleden had eens een zeer jong meisje, zelf nog bijna een kind zijnde, een kindje gewild, maar dat werd haar ontroofd door haar jonger broertje, die weggestoken zat in de kast. In dat ‘nieuw samengesteld gezinnetje’ vielen geen papa’s noch mama’s te bespeuren. Het meisje was ontroostbaar, en deed beroep op een vriendje om haar kindje terug te krijgen. Het vriendje bonsde op de kastdeur, en begon te vechten met het broertje. Tot die tot inkeer kwam, het kindje teruggaf, en uit de kast kwam.

Niks dubbelzinnigs aan, hoor! En d’er is absoluut, ik zeg en benadruk a-b-s-o-l-u-u-t, geen verband met die paar groepsverkrachtingen van dezelfde avond….

Toen kwam er een lange snuit, en het varkentje was uit.

Zwans, zegt U? Ja, maar dat was wel het moderne sprookje dat een volwassen verteller aan een nest kleine kindjes zat voor te lezen, op de TV. Het scheelde niet veel, of er kwam een tekeningetje bij te pas, met Roodkapje in het bos, met haar baby op de arm, dapper onderweg naar een hippe ‘fuif’ in een of andere ‘discon-tent’ waar de overige kleutertjes in elkaars armen en benen ‘high’ zaten te zijn. Zonder berouw.

Voor een historicus is er anders wel wat werk aan de winkel. Het zou de samenleving goed doen, om alles te weten te komen over hoe het ooit verging met het eens zo machtige Romeinse Rijk. Iets over de nefaste bijwerkingen van ‘Brood en Spelen’ werd ons indertijd toegelaten, maar dat is dan ook alles. Een beetje meer details over decadentie en normen-vervaging zou heilzaam zijn. En ook, hoe het Rijk ontwricht werd door de aanvoer van al die wilde volksstammen, die allemaal hun zeg met daarnaast liefst een allochtoon als Burgemeester wilden hebben. .

1113 – BERKENKRUIS, BARON BEKAERT EN FORD GENK

***


Zaterdag 29 december

Zon 8u45-16u45

H Thomas Becket van Kantelberg


.

1113 – BERKENKRUIS, BARON BEKAERT EN FORD GENK



Als een stem uit een ver verleden



Verguisd of aanbeden, met piëteit herdacht

***





Hieronder vindt U een van de tienduizenden bewijzen waarom ons geliefd ’t Pallieterke door het Regime naar de hel wordt gewenst, maar vooraal ook tegengewerkt en bezwadderd. ’t Pallieterke is een zeer harde schijf, waarop de waarheid in gloeiende woorden wordt bewaard. Marc Grammens, en die kan het weten, beschrijft dit regime als een terreur-staat. Een par bijdragen uit zijn nummer van 13 december zullen hier – als een soort Nieuwjaarsbrief – worden overgenomen.

Nu weer met Ford Genk, waar uit puur eigenbelang de regime-syndicaten toch zo goed hun best doen om al die sukkelaars voor de rest van hun dagen een miljonairs-leven voor te spiegelen. Stel U voor : hun fabriek fabriceert, dank zij de geforceerde loonkosten-politiek van die profiteurs,, zowat de duurste auto’s ter wereld, en daar gaan de bazen in Keulen nu een einde aan maken, sè. En nu juist dat het zo goed ging! ’t Is Godgeklaagd, zou Van Rossem gezegd hebben!

Ook ik ben begaan met het lot van die mensen, mar kan niet meer doen, dan aan mijn leedwezen toe te voegen : te laat de put gevuld als het kalf verdronken is. Met z’n allen hebben wij altijd voor de verkeerde kleuren gekozen. Nu kunnen de syndicaten eens voordoen hoe een fabriek moet gerund worden! Wat kennen die Duitsers daar nu van!

Limburg grenst nu eenmaal aan Wallonië, en zal dus ’t vlugst gecontamineerd worden! De rest volgt. Met de Belgica recht de afgrond in!



***



Ter zake :

Buysse en Ford Genk

Tijdens een uitzending van Terzake in oktober kwam Baron Buysse, de grote man bij Bekaert en tevens voorzitter van het ‘Prins Philippe Fonds’, verkondigen dat hij het was die ervoor heeft gezorgd dat Ford naar Genk is gekomen. Dat is niet helemaal de volledige waarheid. De waarheid is: Pim Persijn, oud-Waffen-SS-officier van de divisie Langemarck, in de oorlog verantwoordelijk voor de ‘Nachschub’ van het wagenpark, was door voormalige oorlogskameraden in het hoger kader van Ford Keulen binnengehaald. Toen hij hoorde van uitbreidingsplannen in Nederland, overtuigde hij de directie eens te gaan kijken in het naburige Limburg in Vlaanderen. En Pim mocht contacten leggen, onder meer met gouverneur Louis Roppe, die onmiddellijk enthousiast was. Ford Genk kon van start gaan, in ons eigen Limburg.

In die tijd zat Polleke Buysse (°1945) nog met korte broek op de middelbare school. Maar ja, als ge ’t goed kunt uitleggen, hé.

Het verhaal werd uitgebracht door het Berkenkruisje, maar deed al langer de ronde in kringen van oud-oostfronters.



***



Diagonaal doorlezen : Nog even gewoon hieraan toevoegen, dat moest betrokkene in 1945 in handen gevallen zijn van de Krijgsauditeur, er al lang een berkenkruisje meer zou geweest zijn.

Wat mijn bedoeling is, om hier het juiste mes in de verkeerde wonde te wringen? Gewoon in gedachte, de klok een goede 100 jaar terugdraaien, in de overtuiging dat al die tijd ons land werkelijk van ons was geweest, zonder de dominantie van die achterlijke arrogante Franstaligen. Die al die tijd Vlaanderen als een kolonie bevolkt door witte negers hebben behandeld. Dan hadden er misschien niet één, maar honderden bloeiende Fords Genk geweest : wij hadden er de hersenen en de handen voor. Dan zou er ook geen redenen zijn geweest dat ‘de besten onzer broeders’ de hulp van een onmenselijk regime hadden moeten inroepen, in de (verkeerde) overtuiging om op die manier vrijheid voor hun volk te bewerken.

***





’n Zwart (heerlijk) voetballertje, die blijkbaar nog net iets meer kan dan tegen een bal shotten, heeft het op 14 oktober rond zijn oren getwitterd, na De Val van Antwerpen :’België is van iedereen’. Ik zou zeggen; goed gezien van den arbiter, maar hij dat beter in ’t Frans geschreven!

Niet getreurd : dat is stof voor een volgend stukje, weeral overgenomen bij ’t onvergetelijk ’t Pallieterke. Het is een doorwrocht stukje litteratuur, dat minstens 100 nieuwe abonnees moet opbrangen (=Nieuwjaarswens) en nogal wat beter is dan het gekrijs van bijvoorbeeld de omhoog gevallen kast-kikker Thomaske Lannoye.

.


.

1115 - RAY



Is er even tussenuit geknepen



Wij wachten op hem!

***





Dit is een korte hommage, geen requiem, mensen! Ray van Angeltjes heeft een goeie mep gekregen, da”s al. Daar kan die wel tegen, en binnen een paar dagen, ja zelfs uren, staat hij weer op post.





***







Wat wij ondertussen zullen doen? Zoals wapenbroeders op het slagveld altijd doen, als een van hen getroffen wordt : de rangen sluiten en met nog meer goede moed zijn taak overnemen tot hij terug is.

Lang kan dat niet duren, want wij weten hem met de beste zorgen omringd (wordt gezegd). Naast de gewone Nieuwjaarswensen, ook de beste wensen voor een spoedig herstel..