500603 - AANSLUTEND OP NR 500602 VAN GISREEREN, DIENEN WIJ VKALINGEN DE BREXIT TE VOLGEN. ‘LET’S TAKE BAVK CO?TROLL’*

 

.

MAANDAG 26 APRIL 2021

        **              

500603 - AANSLUTEND OP NR 500602 VAN GISREEREN, DIENEN WIJ VKALINGEN DE BREXIT TE VOLGEN.

‘LET’S TAKE BAVK CO?TROLL

’*

I N H O U D

 DEAR OLD ENGLAND IS EEN WERELDMACHT OP DE SUKKEL MAAR DE KRUIM KAN NOG EEUWEN MEEGAAN. ZIJ KENNEN HET KLAPPEN VAN DE ZWEEP

&

*

Louis van den Achterhoek kwam na middernacht thuis van een biljartavond in ‘De Molens’ en Marie, zijn vrouwe, stond met heur krulspelden in boven aan de trap sjette te geven en te tieren dat hij nen gloeienden ezel was. “Tiens, tiens,” zei Louis, “dat is nu den tweede keer in mijn leven da’k dat moete horen.” “En waar heb je dat al ne keer gehoord, dé?” vroeg Marie nieuwsgierig. “Van de paster”, antwoordde Louis binst dat hij wolke bierlucht pufte, “toen da’k hem ging gaan vertellen da’k met joen ginge trouwen!

*

ANGST VOOR DE DOOS VAN CUMMINGS

*

Nieuws - 26/04/2021 Harry De Paepe - Leestijd 4 minuten

-

In november 2020 stapte Dominic Cummings theatraal op door ostentatief Downing Street te verlaten met een verhuisdoos vol spullen in de hand.

Machtsstrijd in Downing Street

Ooit was hij de man achter Boris Johnson. Hij maakte van het brexitreferendum een succes. ‘Take back control!’, de slogan van de Vote Leave-campagne, kwam uit zijn koker. Het grote electorale succes van de Conservative Party en Boris Johnson in 2019 was een voor groot stuk opnieuw aan zijn strategisch denken te danken. Zelfs zijn advies om de vaccinatie campagne niet in de handen van de klassieke ambtenarij te leggen, maar er externe experten bij te betrekken, bleek goud waard.

Ik hoop dat die doos niet gevuld is met spullen die ons nog zullen achtervolgen

Maar de immer slordig ogende Cummings botste meer en meer met de andere adviseurs rond de premier. Volgens de Britse pers speelde de partner van de premier, Carrie Symonds, hier een prominente rol in. Ze was zelf ooit de communicatie chef van de Conservatives en ze kon het niet vinden met de excentrieke rechterhand van haar partner. Dominic Cummings zou bijzonder ‘bittere’ gevoelens koesteren over zijn vertrek uit het Britse centrum van de macht. De beelden met de verhuisdoos wekten niet alleen spottend gelach op, maar ook zorgen. Iemand merkte volgens een Britse krant op: ‘Ik hoop dat die doos niet gevuld is met spullen die ons nog zullen achtervolgen.’

De ventilatoren van Sir James

Vorige week ontstond er in de Britse pers bijzonder veel ophef over het sms-verkeer tussen de premier en Sir James Dyson, bekend als de baas van het bedrijf Dyson. Toen de coronacrisis uitbrak had Boris Johnson via berichtjes aan de ondernemer gevraagd of die extra ventilatoren kon ontwikkelen om te helpen in aanpak van de pandemie. Op zich is daar niets mis mee. Maar Sir James vroeg of Boris Johnson enkele aanpassingen kon doen met belastingen voor werknemers. Waarop die antwoordde: ‘James, ik ben de First Lord of the Treasury en je mag van mij aannemen dat we voor je zullen doen wat je nodig hebt.’

Boris Johnson leek meer verveeld te zijn over het lek dan over wat er gelekt werd

In het Lagerhuis moest de premier voorbije woensdag hierover een pak vragen beantwoorden. Maar Boris Johnson weigerde zich ‘absoluut’ te verontschuldigen voor zijn handelswijze. Hij zegt dat hij zich niet schaamt ‘om hemel en aarde’ te willen bewegen om de pandemie aan te pakken. Terwijl Labour schande sprak, kreeg de premier de opvallende steun van Tony Blair. Boris Johnson leek meer verveeld te zijn over het lek dan over wat er gelekt werd.

‘Beneden elk niveau’

Sinds vrijdag weet de Britse pers dat alles op Dominic Cummings wijst. Men vraagt zich nu hardop af of de man de doos van Pandora zal openen die de regering in hevig stormweer zal brengen. Want, de heer Cummings had op elke vergadering een apart notitieschriftje bij zich en niemand wist wat hij daarin schreef. Hij was ook zo lang de ogen en de oren van de premier dat hij perfect weet hoe Boris Johnson redeneert en handelt.

Cummings ontkende vrijwel meteen de aantijgingen op zijn beruchte weblog. Hij wijst naar een goede kennis van – jawel – Carrie Symonds, Johnsons vrouw. Dominic Cummings betwijfelt openlijk de betrouwbaarheid en competentie van de premier. Hij noemt het ‘ver onder het niveau’ van wat het land verdient. Meer tekst en uitleg volgt wanneer Cummings einde mei verschijnt voor een parlementaire commissie over de corona-aanpak van de regering. Volgens The Sunday Times zal hij daar aan de hand van e-mails en andere documenten proberen aantonen dat het beleid onnodig veel doden veroorzaakte.

‘Tory sleaze’

De Conservatives tonen zich volgens Labour opnieuw als de partij van ‘de vuiligheid’. Op dit ogenblik is er immers ook heel wat te doen over hoe oud-premier David Cameron na zijn terugtreden via zijn partijconnecties probeerde miljoenen aan overheidssteun los te peuteren voor een inmiddels failliete financiële dienstverlener.

 

De minister van Volksgezondheid, Matt Hancock, gaf dan weer een belangrijke overheidsopdracht aan een bedrijf waar hij zelf aandeelhouder van is en waar zijn zus in betrokken is. En dan is er nog het gedoe rond de renovatie van de privé-appartementen van de premier aanvankelijk betaald door gelddonors van de Tory’s. In zijn blog betwijfelt Dominic Cummings de legaliteit ervan. Inmiddels zouden de Johnsons de renovatie van £58.000 zelf betaald hebben.

‘Oorlog’ in de partij

De eigen parlementsleden zijn ‘furieus’ over de lekken. De regering probeert hen te sussen door te zeggen dat Dominic Cummings erop uit is wraak te nemen. Maar het gesus klinkt behoorlijk gespannen. Er wordt zelfs gezegd dat Boris Johnson ‘paranoïde’ en ‘furieus’ reageert wanneer men het over Dominic Cummings heeft. In The Sunday Times kun je ook lezen dat het daarom de premier zelf is die lekte dat de lekken van Dominic Cummings komen. Dominic Cummings heeft zijn vroegere baas de handschoen gegooid en die heeft hem daarop de oorlog verklaard.

De Tory’s staan inmiddels peiling na peiling comfortabel op kop met een grote voorsprong op Labour. Commentatoren vragen zich af of dit allemaal zal inhakken bij de kiezers? Of ziet de kiezer vooral het vaccinatie succes en zal dit allemaal op een sisser uitdraaien? Downing Street 10 hoopt alleszins van wel en hoopt dat de doos van Dominic Cummings vooral geen electorale rampen veroorzaakt.

Wordt ongetwijfeld vervolgd…

CORONA & CENSUUR

VRIJE COMMENTAAR

*

*

Even de alleen-zaligmakende betweterige Staats-TV nadoen, die in het Nieuws toch o zoveel aandacht had om In Downing Street 10 in de machtsstrijd tegen Boris Johnson het Rode LABOUR toch maar zoveel mogelijk in de schijnwerpers te praten.

Stel U even voor, dat Winston Churchill samen met Oom Adi Vadertje Stalin onderuit had gehaald. Wat meteen La Douce France samen met Coburgia, ons satelliet romp staatje, voor eeuwig en ‘n dag naar de Geschiedenisboeken en/of – Hitlers droom - vakantieland met alleen maar Wein, Weib und Gesang had verwezen. Dan zou China nog altijd een (cultureel hoogstaand) ontwikkelingsland gebleven zijn, en hadden we nu wereldwijd geen Corona gehad met honderden miljoenen doden tot gevolg.

Zo ziet U, beste lezer, nog eens duidelijk, dat de Media bij deze gehele nochtans goed begonnen EUSSR – buiten de vroegere Oost- Blok landen – perfect in de voetstappen lopen van Dr. Joseph Goebels die U hier gisteren voorgeschoteld kreeg.

Inderdaad, de Geschiedenis herhaalt zich voortdurend. En al vliegt de leugen nog zo snel, de Waarheid achterhaalt hem wel.

-

De Canvas-Trees weer bezig gezien, gisterenavond? De piepkleine Av/dP eerst aan het woord gelaten, voor Filip DeWinter van het veel grotere VB. Deze gestaag het woord afgenomen of het overkletst, maar de Bolsjevist altijd met veel eerbied laten uitspreken?

Elk denkt er het zijne van, maar de ‘Ons-kent-Ons’ subsidie-samenzwering van Slinx, Schots en Scheef dat DeWinter aan de kaak stelde, zal wel voor altijd in ons collectief geheugen gebrand blijven. Hopelijk zelfs tot in de eerstvolgende Verkiezingen die er zitten aan te komen, wat men er ook moge aan zitten konkelfoezen. Want als het Vlaams Belang +50% haalt - wat met de dag waarschijnlijker wordt - dan vertrekken er hele wagonladingen met ‘ongewensten’ richting Zuiden, naar beneden de Taal- Armoede en Pretentie Grens….

*

Digitalia

500602 - OVER HET ‘HUBBELIAANS’ ZIJNDE DE NALATENSCHAP VAN DR JOZEPH GOEBBELS; DE NAZI Mini STER VAQN ADOLF HITLER

 

.

ZONDAG 25 APRIL 2021

*

500602 - OVER HET ‘HUBBELIAANS’ ZIJNDE DE NALATENSCHAP VAN DR JOZEPH GOEBBELS; DE NAZI Mini STER VAQN ADOLF HITLER

*

I N H O U D

 ONZE GELIEFDE DRAKENKOP VIVALDI-REGERING KRIJGT ER DUCHTIG VAN LANGS VAN DE A v/d P À LA CREVIETSKAJA MET HAAR NUL-DISCRIMINATIE VOOR DE WERKVLOER DECEEET IN WORDING.

*

VOORWOORD

In ’n vriegere Blog (die nog moet verschijnen: sorry voor deze vergetelheid die louter te wijten is aan een kaerakterfout van opsteller dezes) – trok ik reeds de aandacht op deze meer en meer voorkomende manipulering van wat er terecht roert onder de Bevolking van elk normaal land ter wereld.

Dat is eerst inspelen op de bestaande onrtstemming, om die dan langzaam maar zeker om te buigen – liefst met eige hilariteit – in de gewenste richting, quasi ongezien zo ver weg van wat de Bevolking eigenlijk wil.

Voorbeeld. Korte tijd voor de Val van Het Derde Rijk (en met ‘’n Nucleair ‘Wubderwaffe’ in het vooruitzicht) ‘Wollen Sie den Totalen Krieg?’…..

Anders gezegd: we staan HIER e n NU op een zucht van de totlae inegrateie.

Een integratie niet van de Zwarten in die van ons, maar WIJ in die van de aanspoelende Zwarten…..

Crevitskaja wou noch ùin  noch meer de NAMEN vfan alle werkgevers die ipso facto Zwarten niet willen, om die er vervolgensd weg te pesten. Wat ze – maar àl te doorzichtig - bij voorbaat afliegt.

Vandaag, Zondag, kreeg elke kokekenklant bij de Wqrme Bakker dat fameus rodelblad uit de Anrwerpse Hoerenbuurt (De Standaard – Het Nieuwdblad – Sportwereld, VTM 1, VTM2, VTM 3 en VTM 4) waar Führer Mertens de draak kon steken met zijn soortgenoot ’t Sloefke Vooruit, de amechige maatregelen van deze Regerong, enfin, met ales waar ook het Vlaams Belang tegen fulmineert, dat verdoriorie nergens aan het woord mag komen.

Kortom: het ligt er vingerdik op, de mesen het zullen slikken zodat ter afkoeling, hun misnoegdheid afgeleid wordt naar de A vd P en dus in geen gebal naar het VB.

-

Een Propagana Staffel waar Oom Adi terecht fier op zou zijn. Wat dus niet veel goeds belooft….…

 

&

*

Op de bane naar Dikksmuide is boer Sampers een stukske land aan het omspitten en nadat hij een pijpe met Werviksen heeft aangestoken, leunt hij op zijn spa met de bedoelinge vijf minuten uit te rusten. Valt er daar nen automobiel stille met aan boord ne vent, col en plastron en verzekers ne voyageur in stofzuigers of ne schrijver van ’t stadhuis, die hem toe roept: “Is dat hier Staan of Werken!” Boer Sampers voelt zich ineens niet deerlijk in zijn kruis gegrepenn. “Zoud gij geloven, besten here,” roept ie terug, “da’k ik op mijn land nog doe wuk da’k ik wille!”

http://blog.seniorennet.be/guvaal/

HET GROENE MATTHEUS EFFECT In mijn blog van 19 dezer (‘De stekkerauto’s’) schreef ik reeds dat het nog wel even zal duren vóór we met zijn allen elektrisch zullen rijden. Om dat te verwezenlijken, zal er genoeg stroom geproduceerd moeten worden en moet die stroom betaalbaar blijven. Maar zelfs daarmee houdt het niet op. Als er in dit land, zeg maar tegen 2030, zo’n driekwart miljoen elektrische wagens zouden rijden die allemaal een elektrische laadpaal zouden moeten hebben, dan zou dat laatste alleen al een meerkost worden van zo’n anderhalf miljard euro. Momenteel heeft de helft van de bestuurders van elektrisch aangedreven bedrijfswagens zo geen paal aan huis en is die verplicht zijn wagen op te laden op het werk (waar dat kan) of op openbare laadplaatsen. Dat betekent wel hogere kosten, maar heeft als voordeel dat het sneller gaat. Via een eigen laadpaal opladen gaat een stuk trager en zal bij de meeste bestuurders buiten de werkuren moeten gebeuren, wat een risico kan inhouden op gebied van veiligheid. Er zijn al enkele nachtelijke brandjes geweest met het opladen van elektrische fietsen en die hebben heel wat minder stroom nodig. Daarmee is nog niet alles gezegd, want die nieuwe laadpalen zullen moeten gekoppeld zijn aan een zgz ‘slimme’ digitale meter, dit om te voorkomen dat het net het in de loop van vooral de avond – wanneer de meeste stroom verbruikt wordt - begeeft. Het zal ook een tijd duren vóór dat allemaal gerealiseerd zal zijn. Als dat elektrisch rijden tenslotte algemeen zou worden, zal de staat een serieuze terugval kennen aan accijnzen, die dan op e.o.a. manier zal moeten worden gecompenseerd. Tenslotte zullen het de beter bemiddelden zijn die het meest van deze vergroening zullen genieten. In Noorwegen, waar elektrische wagens al enkele jaren grote fiscale vrijstellingen krijgen, vallen de minder bedeelden uit de boot. Dat is wat men het ‘Mattheus effect’ noemt, wanneer steeds meer wordt gegeven aan wie al veel heeft. Tegelijk wordt wie minder heeft, nog meer afgenomen. (‘Wie heeft zal gegeven worden’ : Mattheus 25.29).    Ik heb zo het idee dat de zgz ‘groene omslag’ nog niet voor morgen zal zijn. --- En dan nog dit: -         ‘Wat is het leukst aan Brussel?’ - ‘De trein naar huis’. (Vrij naar Bert Kruismans, die het toeschrijft aan de Luikenaars, maar dat m.i. ook voor de meeste overtuigde Vlamingen geldt).

*

VIEZE DINGEN: POPULISME EN ELITISME

*

Elite, moraal en politiek vormen samen geen lekkere cocktail

Philippe Clerick

-

Er wordt al jaren gesproken en geschreven over populisme, maar veel minder over de noodzakelijke tegenhanger ervan: het elitisme. Het zijn blijkbaar allebei vieze dingen. Slechts een moedige enkeling durft het ene dan wel het andere onbeschroomd te bepleiten.

Ik heb weinig moeite met ‘welbegrepen’ populisme of elitisme. In het leger was ik lid van een regiment – hét regiment – dat zich trots tot de elite van het leger had uitgeroepen. Mijn zoon speelde in het jeugdvoetbal in de zogenaamde nationale ‘elite’-reeks. Doe je iets fout als je beter een pas opvangt of doorgeeft dan je vriendjes, of godbetert vaker scoort, of als je een speedmars en een hindernissenparcours in een heroïsche tijd aflegt terwijl je, in tegenstelling tot in die Amerikaanse films, je geweer en ‘stormgordel’ meesleurt?

De massa is manipuleerbaar

Tom Naegels verwondert er zich op zijn facebook pagina over dat gewezen Vlaams Blok-kopstuk Roeland Raes in 1973 zonder schroom opriep tot het vormen van een ‘elite’. ‘Men zou er maar eens mee moeten ophouden,’ had Raes geschreven, ‘om iedereen te willen overtuigen dat de massa gezag, wijsheid en collectieve wil bezit… Het tegendeel is waar: de massabeweging is verward, onzeker, manipuleerbaar.’ Mij verwondert het helemaal niet dat Raes dat schreef, want ’t was de zuivere waarheid, toen en nu. Akkoord, Tom van Grieken zou zoiets nu niet meer zeggen, maar de elite waar Raes over schreef was een andere dan die waar hedendaagse populisten tegen te keer gaan.

terwijl mijn eigen democratische overtuiging in die tijd vooral de ‘leidende rol van de voorhoedepartij’ behelsde

Wél fout is de conclusie die Raes, en met hem het Vlaams Blok van de begindagen, aan de stelling verbond: dat democratie, in die tijd door sommigen ook ‘domocratie’ genoemd, een slecht systeem was. Ik heb lang geleden Jurgen Ceder op een meeting nog rustig horen uitleggen dat je staatszaken niet aan de democratie moest overlaten, net zomin als je een medische diagnose overliet aan de schoonmaakploeg van het ziekenhuis. Ik heb toen heftig geprotesteerd vanuit de zaal, terwijl mijn eigen democratische overtuiging in die tijd vooral de ‘leidende rol van de voorhoedepartij’ behelsde, een extreem elitisme dat was uitgewerkt door Lenin in Que faire?

Het is gewoon erg moeilijk om je een maatschappij voor te stellen met helemaal géén elites die een stempel zetten op de gehele samenleving. Zo’n maatschappij zou voortdurend de spontaan opduikende elites moeten onderdrukken, en dat onderdrukken zou ook weer door een elite moeten gebeuren. In zulke omstandigheden is het beste nog om het bestaan van elites te aanvaarden als een fact of life, en om de aandacht te verplaatsen naar de vraag hóe de elites tot stand komen en wát ze doen.

Soorten elites

Er zijn om te beginnen soorten elites: de financiële elite, de culturele elite, de artistieke elite, de intellectuele elite, de onderwijzende elite, de technologische elite, de sportieve elite, de politieke elite, de bureaucratische elite en wie wil kan er nog veel meer bedenken. Er heeft wellicht nooit een samenleving bestaan waar de verschillende elites mooi samenvielen, en dat is vandaag evenmin het geval. Ik had bijna geschreven: vandaag, minder dan ooit, maar zoiets zou ik dan weer moeten gaan controleren en hoe begin je dááraan?

Word je makkelijker notaris, apotheker of dokter als een van je ouders notaris, apotheker of dokter is?

Met dat alles verwant is de kwestie van de toetredingsvoorwaarden. Hoe word je lid van een elite? Is het je aristocratische afkomst die het hem doet? Moet je een staatsexamen afleggen, als de mandarijnen? Kun je een entreekaartje kopen als je veel geld hebt? Hoe belangrijk zijn de netwerken van ons-kent-ons? Word je makkelijker notaris, apotheker of dokter als een van je ouders notaris, apotheker of dokter is? Mijn zoon studeert geneeskunde en de meeste van zijn vrienden zijn dokterskinderen. In Spanje, liet ik mij vertellen, gebeurde het wel eens dat een universitaire leerstoel overging van vader op zoon. Zelf hou ik nogal van het meritocratisch beginsel – ‘la carrière ouverte aux talents’ zoals Napoleon het verwoordde – maar ook dat heeft zijn nadelen: als je er niets van terecht brengt, kun je de schuld niet geven aan het milieu waarin je geboren werd, het kastesysteem waarin je opgesloten bent, het glazen plafond waar je tegenaan botst of de ‘structurele’ discriminatie die in het systeem zit ‘ingebakken’.

Morele elites

Toen Roeland Raes in 1973 scheef over de noodzaak van een elite, dacht hij ongetwijfeld niet aan een sportieve, financiële of technologische elite, maar aan een morele elite, in de traditie van Plato en zeg maar: Joris Van Severen. Dat is een heikel punt. Er bestaan ongetwijfeld mensen die hogere morele principes hebben dan andere, en er ook naar leven. Maar zoeken die mensen elkaar op? Vormen ze samen een club? En wat gebeurt er áls ze samen een club vormen? Zoals de Farizeeën waar Jezus tegen te keer ging, of de Brahmanen waar Boeddha zo kritisch over was. Bij zo’n club rijst al snel de vraag of het om ‘heiligen’ of ‘schijnheiligen’ gaat. De ‘Compagnie du Saint-Sacrement’ had Tartuffe als vooraanstaand lid. De puriteinen van Salem waren op hun manier erg deugdzaam, maar verdraagzaamheid stond op hun deugdenlijstje niet bovenaan. Vandaag hebben we de Orde van de Politiek Correcten en ook die hebben het daar moeilijk mee.

 

CORONA & CENSUUR

VRIJE COMMENTAAR

*

Mede dank zij (!) mijn snel afnemend gezichtsvermogen is er nu tijd zat voor de gratis ‘Luisterboeken’ van de Braille Liga. Daar verslind ik met huid en haar zoveel mogelijk wetenschappelijke studies over de Jaren 1933-1945, zodat de achterkant van wat ik zelf op verre afstand tijdens die jaren zelf heb beleefd, duidelijkrt wordt. Zoals met het Christendom en het Marxisme, is aan alles veel goeds. Maar dat wordt meestal om duizend en nog een reden van meet-af-aan afgeboord rn zelfs misbruikt tot in het criminele.

Stel U even voor dat Winston Churchill de kaart van Oom Adi getrokken had on Vadertje Stalin er onder te kringen:        had die duivelse Islammij dan ook maar één millimeter kans gekregen? Peter Meerens? Hila Ceviskaja?

II do not stink so.     

-

Ben ik nu, door zo te spreken, gene ruggengraatloze Tsjeef meer, geen rood- of blauw gevlamde Groene, maar                 ne vuile Zwarte, of…. erger: Nen Blokker, nen Vlaams Belanger die dot kloteland om zeep wil.

Neen, begot. Very mercy. Ik ben, met de twee voeten op de grond, samen met velen, alleen échtich en, téschtich van deze tijd.

Ik en zal pas Lid worden van het VB als de Partij nu eens eindelijk naar voor treedt met duidelijke kloten aan het lijf.

Intussen mag Phlippe Le Premier de Cobourg content zijn net deze pandemie zonder einde, want zo lang die rondwaaert kan er geen einde gesteld worden aan de leegmelkerij van Vlaanderen.

*

nDigitalia

. 500594 - DE JOODSE KLAAGMUUR HAD BETER I?N VLAANNDEREN GEDTAAN

 

.

VRIJDAG 16 APRIL 2021

Vanaf vandaag hier geen omwegen meer

 *

500594 - DE JOODSE KLAAGMUUR HAD BETER I?N VLAANNDEREN GEDTAAN

*

http://blog.seniorennet.be/guvaal/

*

DE MYTHE VAN DE OMGEKEERDE TRANSFERS

Ik heb het vroeger al een enkele keren gehad over het boek van wijlen professor Juul Hannes, nl ‘De mythe van de omgekeerde transfers’, waarin de professor de beweringen van francofonen en belgicisten weerlegt als zou Vlaanderen ooit ook geld hebben gekregen van Wallonië en Brussel. De professor had heel de Belgische geschiedenis vanaf 1830 uitgekamd en niets gevonden. Vijftien jaar na de eerste publicatie en negen jaar na het overlijden van Hannes komt er een nieuwe uitgave van zijn boek, met daarbij enkele extra aanvullingen die zijn betoog alleen maar verstevigen. Het boek is verkrijgbaar bij Uitgeverij Egmont.

De transfers zouden momenteel jaarlijks nog steeds zo’n 12 miljard euro bedragen en goed zijn voor 6% van het Vlaams Bruto Regionaal Product. Ter vergelijking: de eenmaking van Duitsland heeft enorm veel geld gekost, maar nooit meer dan 4,8% van het Duitse bbp. Volgens het akkoord bij de zesde staatshervorming in 2014 – het lijkt afgezaagd, maar men kan het niet genoeg herhalen – dat mede ondertekend werd door de PS, was bepaald dat men die transfers vanaf 2024 stelselmatig zal afbouwen tot en met 2033, wanneer ze zouden moeten zijn uitgedoofd. De Vlaamse partijen hoeven daarvoor niets speciaals te doen, alleen zich te houden aan de gemaakte afspraken van 2014.

---

En dan nog dit.

De pas overleden Hertog van Edinburgh, Prins Phillip , heb ik ooit ontmoet. Die was ergens in de jaren 1980 door de familie van Doorne – de stichters van DAF – uitgenodigd om naar een springwedstrijd voor paarden te komen kijken in Noord-Brabant (in Nederland noemt men dat ‘Concours hippique’, op zijn Frans!). De van Doorne’s hadden een eigen manege en maakten van de gelegenheid gebruik om de prins de fabriek in Eindhoven te laten zien. Hij kwam ook langs bij ITS, DAF’s internationale pechdienst , waar ik een van de operators was en kreeg er de hele uitleg over de strandingen van Britse voertuigen ‘on the continent’, zoals de Britten Europa noemden en van buitenlanders in de UK. Dat was in die tijd, toen er nog geen gsm’s in omloop waren, een hele onderneming.

*

SCHOLEN GAAN OPNIEUW OPEN NA PAASVAKANTIE

Daan Bleus

Het Vlaamse onderwijsoverleg heeft beslist dat de scholen na de paasvakantie opnieuw opengaan. De scholen mogen de lessen op dezelfde manier organiseren als voor de paaspauze: voltijds in de klas voor het lager onderwijs en de eerste graad middelbaar en deeltijds contactonderwijs voor de hogere graden.

De schoolpoorten zwaaien maandag na drie weken paaspauze opnieuw open. Bij de aanvang van het derde trimester zal het onderwijs er net hetzelfde uitzien als voor de paaspauze. Leerlingen uit het lager onderwijs en de eerste graad secundair krijgen weer voltijds les in de klas. De mondmaskerplicht voor leerlingen in het vijfde en zesde leerjaar blijft ook behouden.

Doordat de corona cijfers momenteel nog te hoog zijn, zullen scholieren uit de tweede en derde graad van het secundair onderwijs echter nog niet voltijds naar school kunnen. Zij krijgen net zoals voor de paasvakantie vanaf 19 april afwisselend thuis- en contactonderwijs. Of dat dag-om-dag of week-om-week is, bepalen de scholen nog altijd zelf. Het secundair beroepsonderwijs en het buitengewoon onderwijs kunnen volgende week wel opnieuw volledig open.

Daarnaast worden enkele maatregelen die voor de paasvakantie van kracht waren afgebouwd. Zo kunnen de refters weer opengaan en mogen de speeltijden opnieuw gelijktijdig met meerdere klasgroepen doorgaan. Ook indoor daguitstappen zijn na de vakantie toegelaten, al mag de school daarbij geen gebruikmaken van het openbaar vervoer. Het onderwijsveld vraagt daarentegen dat de pauzes voor leerkrachten nog altijd zo veel mogelijk buiten blijven doorgaan.

 

*

IN ‘DE LAATSTE GOUVERNEUR. ALFONS VERPLAETSE EN DE POLITIEK’ PORTRETTEERT RIK VAN CAUWELAERT OP BRILJANTE WIJZE EEN MAN DIE TWINTIG JAAR EEN BIJZONDER GROTE INVLOED HAD OP DE ECONOMISCHE POLITIEK.

*

Van Cauwelaert toont Verplaetse vanuit de coulissen, eerst in de Nationale Bank, dan op het kabinet van Wilfried Martens en tenslotte als laatste gouverneur van Nationale Bank voor de invoering van de euro. Verplaetse speelde een determinerende rol op drie belangrijke momenten.

Eerst en vooral was hij architect van de devaluatie van de Belgische frank in het begin van de jaren tachtig. Die zag hij als enige optie om de economie van een nooit geziene crisis te redden, toen ons land de weinig benijdenswaardige reputatie had van ‘zieke man van Europa’ . Verplaetse was de onweerstaanbare locomotief van die beslissing die hij als een ware cavalier seul doordrukte. Hij voorzag echter ook een sociaal kader om de negatieve nevenwerkingen van de devaluatie te verzachten.

Gloriemoment van Fons Verplaetse

De tweede beslissing die hij aan de politieke wereld suggereerde was de koppeling van de Belgische frank aan de Duitse mark, volgens hem de enige manier om onze munt veilig te stellen en de voorwaarden voor de aansluiting bij de Euro te vervullen.

Dat België daar uiteindelijk in slaagde en België lid werd van de Euro, is het uiteindelijke een derde gloriemoment geworden van Fons Verplaetse. Hij maakte zo de wens van premier Dehaene waar die hem tien jaar eerder smeekte om er voor te zorgen dat ‘wij er bij ‘zouden zijn.

de wat boertige Zultenaar, die zijn accent cultiveerde

 Van Cauwelaert slaagt er bijzonder goed in om een zeer genuanceerd beeld op te hangen van Verplaetse. Die had in zijn jeugdjaren toneel gespeeld, en hij zou van dat onvermoed talent zijn carrière lang gebruik maken om op cruciale momenten zijn gelijk te halen. Van Cauwelaert toont goed aan dat Fons Verplaetse heel goed wist om te gaan met het imago dat hij zelf gecreëerd had, van de wat boertige Zultenaar, die zijn accent cultiveerde, van geen computers wou weten en zijn berekeningen op kleine stukjes papier maakte die hij altijd in zijn zakken had. Maar achter die karikatuur zat een man die cijfers las als partituren, veel sneller dacht dan politici en daardoor de ernst van situaties lang voor iedereen doorhad.

‘De Laatste Gouverneur’ was een man waarvan België zich gelukkig mag prijzen dat hij er stond als het er echt op aan kwam. Als een Churchill in oorlogstijd stond Verplaetse op de econmische barricaden om zijn land van de ondergang te behouden. Een man voor alle seizoenen, om nooit te vergeten. Alleen al om de herinnering aan die uitzonderlijke man te bewaren, is ‘De Laatste Gouverneur. Alfons Verplaetse en de politiek’ van Rik Van Cauwelaert een boek dat iedereen zou moeten lezen die iets wil begrijpen van de Belgische politiek van het einde van de vorige eeuw.

 

Ovdr deze Zultenaar jeb ik nog wat in mijn kast, dat luidt als volgt.

*

DE MAN VAN POUPEHAN

*

De man van Poupehan. We kennen hem, al was het maar door het ontiegelijke dorpje met die naam, dat als vanzelf op de lachspieren werkte. De vader van ‘de mythe Poupehan’, zoals Rik Van Cauwelaert die noemt, is een kei van de Wetstraat, Hugo De Ridder.

In een postuum gepubliceerd interview met Jef Houthuys suggereerde De Ridder alsof een geheim kwartet van hoge pieten van de vakbond en opperchief Wilfried Martens regelmatig konkelfoesde in het chalet van Verplaetse. Een soort Geheim Bewind dat de eindbeslissingen nam over de Belgische frank en over het land. Dat werd meteen intrigerend en tegelijk voer voor speculaties alom.

Gouverneur

Rik Van Cauwelaert schreef er nu een boek over: De laatste gouverneur. De feiten, schrijft onze recensent Frans Crols in zijn bespreking elders op Doorbraak, de feiten zijn dat Fons Verplaetse als gedetacheerde van de Nationale Bank een grote invloed had bij premier en ACV-vertrouwensman Wilfried Martens. Verplaetse was de daadwerkelijke spilfiguur en architect van de devaluatie in februari 1982. Noch min, noch meer.

 echte James Bondallures

Minder bekend maar even sensationeel, was de verkoop van 75 procent van het nationale goud om onze staatsschuld te dempen. Hoe dat afliep, heeft echte James Bondallures. Van Cauwelaert beschrijft in zijn boek hoe Verplaetse onderhandelde met de Zuid-Afrikaanse bank om stiekem goud te verkopen. Stiekem want de BIB (Bank voor Internationale Betalingen) mocht daar geen weet van hebben. Zo slaagde België erin om vanaf oudejaarsavond 1989 als een van de eerste toe te treden tot de euro. Verplaetse kon toen met pensioen: missie volbracht!

Inlevend

Rik Van Cauwelaert schrijft inlevend over Verplaetse, oordeelt Frans Crols. Naast zijn opgang, tegen veel oppositie in de Nationale Bank in, is er veel aandacht voor de economie in de jaren voor en tijdens ‘Verplaetse’. Want je mag het haast een tijdvak noemen: het tijdperk-Verplaetse.

*

*

 

CORONA & CENSUUR

VRIJE COMMENTAAR

*

Vermits de horeca dicht blijft, ook hier geen commentaar.

*

 

Digitalia

500593 - OP ZODK NAAR HOUVAST DAN KOM JE BIJ DOORBRAAAK TERECHTE

 

.

ZONDAG 11 APRIL 2021

500593 - OP ZODK NAAR HOUVAST DAN KOM JE BIJ DOORBRAAAK TERECHTE

 

SJIEKE SJAREL SLAAPT VOORTAAN IN ’T KIKENKOT BIJ DE ANDERE HAANTJES-VOORUIT - MAAR OP DE ONDERSTE TREE

*

INHOUD

SJIEKE SJAREL SLAAPT VOORTAAN IN ’T KIKENKOT BIJ DE ANDERE HAANTJES-VOORUIT - MAAR OP DE ONDERSTE TREE

*

http://blog.seniorennet.be/guvaal/

RESHORING

Volgens de Federale Overheidsdienst (FOD) van Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg (Waso) – het kind moet een naam hebben – lijkt de Belgische arbeidsmarkt beter stand te houden dan gevreesd. Als reden daarvoor geeft Waso op dat de structuren van de eigen bedrijven er sinds de vorige financiële crisis beter op zijn geworden, dat ze bij het begin van de coronacrisis eerder te weinig aan personeel konden geraken, waardoor er relatief minder ontslagen vielen en – last but not least – dat de overheden massaal gesteund hebben. Als het goed is, zeggen we het ook.

Dit alles neemt echter niet weg dat die overheidssteun niet kan blijven duren en iedereen maar moet hopen straks weer op de eigen pootjes te kunnen staan. En er is nog iets.

Wat in de berichtgeving ter zake meestal niét verteld wordt, is dat het aantal werknemers dat nu tijdelijk werkloos is en door de overheid voor 70% betaald wordt, niet in de statistieken wordt vermeld. M.a.w. men gaat er gewoon van uit dat die straks, als het leven weer min of meer normaal zal verlopen, allemaal zo maar weer aan de slag zullen kunnen gaan. Dat is wishful thinking, zeker voor wat de horeca en de evenementensector betreft.

Er duikt trouwens een woord op, dat men de laatste jaren wat vergeten was: de zgz ‘reshoring’, waarbij men moet ophouden alles, wat enigszins kan, uit te besteden aan lage loonlanden en dat men eventueel een deel ervan – bv de onderdelen en halfproducten – naar hier moet terughalen. De blokkering van het Suezkanaal heeft aangetoond dat Europa veel te afhankelijk is geworden van de buitenwereld. Te lange aanvoerlijnen en de ‘just in time’ leveringen, zitten zo stilaan   - letterlijk - aan hun grenzen.

CHARLES MICHEL: ‘IK SLAAP NIET GOED MEER. DE FILM SPEELT CONSTANT DOOR MIJN HOOFD’

*

De voorzitter van de Europese Raad, Charles Michel, kreeg de voorbije dagen de wind van voren. ©AFP

Kris Van Haver

-

Charles Michel slaat, na drie slapeloze nachten en ‘extreme droefenis’, mea culpa voor het vrouwonvriendelijke ‘sofagate’ in een gesprek met enkele Europese journalisten. Maar de rivaliteit tussen twee toplui van de EU verkwanselt de Europese vuist in de wereld.

Al zeker 150 keer heeft Charles Michel de film van de stoelendans in het paleis van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan afgespeeld in zijn hoofd. Michel en Erdogan ploften dinsdagmiddag als twee sultans gretig neer in de twee stoelen die klaarstonden voor overleg op het hoogste politieke niveau tussen Turkije en de Europese Unie. Een verwonderd ‘Euhm?’ van Europees Commissievoorzitter Ursula von der Leyen, voor wie geen stoel klaarstond, veroorzaakte geen enkele rimpeling bij de twee mannen. Von der Leyen besloot geen scène te maken en nam noodgedwongen plaats op de sofa.

De essentie

Charles Michel kwam onder vuur na een incident in Ankara dinsdag.

Voor een ontmoeting tussen Turks president Recep Tayyip Erdogan en EU-toppers Michel en Ursula von der Leyen waren maar twee stoelen gezet. Von der Leyen moest naar de sofa.

Michel slaat in een interview met buitenlandse correspondenten mea culpa en noemt de beelden van het gebeuren die de ronde doen ‘schokkend’.

De vrouwonvriendelijke beelden ontketenden in Europa een storm van protest. De Europese delegatie kwam immers met de Turkse president praten over de eerbiediging van mensen- en vrouwenrechten. Dat Turkije zich vorige maand terugtrok uit de Istanboel-conventie, die geweld tegen vrouwen bestrijdt, was een belangrijk punt op de agenda.

De beelden zijn schokkend. De opstelling van de stoelen was vernederend en dat is zeer betreurenswaardig.’ Dat geeft Charles Michel, de voorzitter van de Europese Raad, toe aan een groep Europese journalisten. ‘Ik slaap niet goed meer sinds het sofa-incident. De film blijft constant door mijn hoofd spelen.’

Protocol

Michel heeft lang gezwegen, in de hoop dat de sofastorm zou luwen. ‘Ik neem mijn deel van de verantwoordelijkheid voor het incident op’, zegt hij nu. Niet alle argumenten klinken even overtuigend: ‘Ursula von der Leyen maakte de Turken de boodschap over vrouwen- en mensenrechten over. Als ik tussenbeide was gekomen om een stoel aan te bieden, was dat mogelijk paternalistisch overgekomen.’

Een deel van de verantwoordelijkheid legt Michel bij het Turkse protocol. Het protocol van de Raad kreeg geen toegang tot de zaal de dag voor de meeting en kreeg ook geen precieze informatie over de opstelling van de stoelen, staat in een nota van de protocol diensten van Michel. In de aanpalende zaal, waar het diner zou plaatsvinden, kon in extremis wel nog een derde stoel op gelijke hoogte als de twee andere aan de dis gezet worden.

Pittig detail is dat Von der Leyen, vanwege het coronavirus, geen eigen protocoldiensten zond en dus aangewezen was op de afspraken die Michels mensen maakten. Opvallend is ook dat de protocoldiensten van Michel hun voorzitter hoger in de pikorde zetten dan de Commissie-chef. Maar in dergelijke bilaterale ontmoetingen wordt nooit een protocollair onderscheid gemaakt tussen de twee topfuncties. Voor de voorgangers van Michel en Von der Leyen, Donald Tusk en Jean-Claude Juncker, stonden wel gelijke zitjes klaar.

 

*

over Hans Küng: de uitverkoop van de zielzorg

 Jean-Pierre Rondas

-

De bekendste en eigenzinnigste katholieke theoloog van de twintigste eeuw is dood. Een Jahrhundertfigur, zeggen ze in het Duits. Hij heette Hans Küng, maar ooit noemde iemand hem Martin Luther Küng. In de tijd van het Tweede Vaticaans Concilie prijkte hij op de kaft van een Amerikaans weekblad tussen paus Johannes XXIII en de beeltenis van de echte Martin Luther, de zestiende-eeuwse stichter van het Duitse protestantisme. In de vroege jaren zestig van de 20ste eeuw vond men immers dat Küng het in zich had om als een tweede Martin Luther een totale hervorming van het katholicisme in het leven te roepen – waarbij dan de associatie met de protestantse Amerikaanse dominee Martin Luther King mooi meegenomen was. In het Vaticaan waren er die dat ook vreesden. Maar Hans Küng is nooit uit zijn kerk gevallen, hij wilde ze van binnenuit uitdagen en hervormen. En ofschoon hij wereldberoemd werd, is hij daar niet in geslaagd. Tegen de Romeinse Curie kon hij niet op. In de jaren tachtig en negentig is hij wel de krachtige Duitse en Europese tegenstem geworden van de Poolse paus Wojtila, Johannes Paulus II, en dus ook van diens raadgever Joseph Ratzinger die zelf paus is geworden en die nu zijn eertijdse collega en concurrent Hans Küng overleeft.

Stiftung Weltethos

Küng is 93 jaar geworden. Acht jaar geleden werd bij hem de ziekte van Parkinson geconstateerd. De dertig jaar voordien had hij zich gedragen als een streng elder statesman, niet van een of andere staat, maar van de wereld. Hij was uitgegroeid tot een globaal denkend ethicus bij wie de groten der aarde te rade gingen, iemand die in Davos en bij het Internationaal Muntfonds werd uitgenodigd, en die op zijn beurt gemakkelijk andere groten zoals Tony Blair uitnodigde op zijn eigen internationale stichting, de Stiftung Weltethos. Toen ik hem in het jaar 2000 in Tübingen opzocht was de aanleiding tot mijn radio-interview precies dit interreligieus project. Maar het liefst wou ik het natuurlijk over de Rooms-Katholieke kerk hebben, want voor een autopsie of een vivisectie van de ‘kerk van twintig eeuwen’ moest je echt bij hem zijn.

De Duitse Schillebeeckx

Om me plezier te doen sprak hij zelfs een mondje Nederlands. Dat had hij bij die andere dissidente theoloog Edward Schillebeeckx geleerd, want ze waren samen opgetrokken, ze hadden ‘parallel marchiert’ zoals Küng het uitdrukte. Schillebeeckx, ‘de Vlaamse Küng’ en Küng, ‘de Duitse Schillebeeckx’. Maar er zijn uiteraard verschillen. Küng werd af en toe gepakt door een heilige woede zoals Luther, terwijl Schillebeeckx in profiel een beetje op de redelijke maar radicale humanist Erasmus leek. Twee types: Hans Küng, de priemende ogen, het afgemetene, de indeling, het rapport, de paragrafenmens; Edward Schillebeeckx, de pretogen, de spreekmond, met daaruit het woord, de zin, de alinea, niet de paragraaf. Het geval Schillebeeckx en het geval Küng. Allebei op het matje in het Vaticaan bij de congregatie voor de geloofsleer, de opvolger van de inquisitie. Geluk gehad dat ze in de twintigste eeuw leefden. Het geval Küng draagt het protocolnummer van de geloofspolitie 399/57/i, wat staat voor het nummer 399 uit het jaar 1957, afdeling i: de i van Index Librorum Prohibitorum, lijst van verboden boeken. 1957 was het jaar van Küngs doctoraat over de rechtvaardigingsleer in het protestantisme. Dit doet heel erg aan de Stasi denken.

Hoe is het zover kunnen komen?

In zijn autobiografie vertelt Küng uitgebreid hoe hij door de jeugdbeweging in het stadje Sursee in het Zwitserse zeer katholieke kanton Luzern geïnspireerd werd om priester te worden. Als briljant student mocht hij onmiddellijk aan de Gregoriana in Rome studeren, waar hij leerde hoe hij zijn kritische zin in acties en teksten moest vertalen. Al heel jong werd hij hoogleraar in Münster en daarna in Tübingen waar hij zijn leven lang zou blijven wonen, doceren en actievoeren.

Een mislukt concilie

In 1960 nodigde de protestantse theoloog Karl Barth, over wie Küng in 1957 zijn thesis had geschreven, hem uit om in Bazel een lezing te komen geven over het idee van een kerk die voortdurend hervormd moest worden (ecclesia semper reformanda) en toen had Küng zonder het te beseffen de blauwdruk van het Tweede Vaticaans Concilie op zak. Nauwelijks een week na de lezing zou de nieuwe paus, Johannes XXIII, dit concilie aankondigen. Het lag voor de hand dat Küngs bisschop hem zou vragen mee te gaan naar Rome als expert, als peritus.

Er staat wel dat de bisschop niet meer dan één vrouw mag hebben

Dit concilie was bereid om een oplossing te vinden voor twee soorten problemen. Ten eerste moesten de concilievaders een antwoord proberen te vinden op kwesties die de protestantse reformatie vier eeuwen geleden al had opgelost, zoals bijvoorbeeld het priestercelibaat. In dat verband zegt Küng graag dat in het Nieuwe Testament helemaal niet staat dat een bisschop geen vrouw mag hebben. Er staat wel dat de bisschop niet meer dan één vrouw mag hebben. Ten tweede moesten ze een antwoord vinden op problemen die door de moderniteit werden gesteld, zoals abortus en euthanasie.

Tegen de onfeilbaarheid

Het concilie heeft goed gebruld, maar niet gebeten. De Kerk heeft tijdens en na het concilie voor die problemen geen enkele oplossing aanvaard, integendeel, ze heeft alles zo goed mogelijk gebetonneerd. Heel wat vragen werden taboe verklaard. Voor geboorteregeling bijvoorbeeld waren heel wat conciliekardinalen te vinden, onder wie kardinaal Suenens (zou Koning Boudewijn dat geweten hebben?) en in de comités en in het plenum was er zelfs een meerderheid voor geboorteregeling, maar de opvolger van Johannes XXIII, Paulus VI, verzette zich ertegen in naam van de onfeilbaarheid van de vorige pausen. Deze onfeilbaarheid heeft Küng zijn leven lang bestreden, niet omdat de pausen er zo vaak ex cathedra gebruik van maakten, maar omdat altijd de mogelijkheid bestaat dat ze er gebruik van zouden kunnen maken, en omdat dus de onfeilbaarheid als dusdanig enorm veel in de weg staat, zoals bijvoorbeeld de afschaffing van het celibaat. Daarom had Küng altijd kritiek op de schuldbekentenissen die nu al meer dan een halve eeuw in de mode zijn, ook nog bij de huidige paus Franciscus; de enige correcte schuldbekentenis zou moeten slaan op het verzuim dat de Kerk inzake geboorteregeling en homoseksualiteit blijft plegen juist omwille van de onfeilbaarheid.

Religieus-antiklerikaal

voor vele katholieken is dat allemaal, nu ja, veel te katholiek

Daarover schreef Küng anno 1970 zijn boek Unfehlbar? Eine Anfrage (een interpellatie). Dat was voor Rome de provocatie te veel: deze publicatie heeft hem zijn job gekost als oecumene-theoloog aan de universiteit van Tübingen. Aanstichter: paus Karol Wojtyla. Dankzij een speciale regeling die de universiteit voor hem wilde treffen kon hij daar theologie blijven doceren ofschoon het van Rome niet mocht. Het Vaticaan heeft hem niet uit zijn priesterambt ontzet, ook al omdat Küng niet zomaar een querulant was maar integendeel een eerder behoudend katholiek. Kijk maar naar zijn Zwanzig Thesen zum Christsein: voor vele katholieken is dat allemaal, nu ja, veel te katholiek. Küng was vooral een antiklerikaal, zoals volgens mij elk religieus gestemd mens zou moeten zijn. Het ging dus echt om de strijd tussen een organisatie en een van haar eminentste leden, die de organisatie voor verval wilde behoeden. Ooit maakte hij een vergelijking tussen de eed van gehoorzaamheid die een bisschop moet afleggen tijdens de bisschopswijding, en de eed die de Duitse generaals tegenover de Führer dienden af te leggen. Terwijl in het Nieuwe Testament staat dat men helemaal niet mag zweren!

Uitverkoop van de zielzorg

de zogenaamde Messpfaffen, de mis-papen

 

Helaas, vertelde hij me in het jaar 2000, waren al zijn boeken nog actueel. En nochtans was het zo gemakkelijk: geboorteregeling, celibaat en vrouwenwijding kan de paus zo übernacht, met een vingerknip oplossen: hij hoeft alleen maar te doen wat iedereen wil en weet en inziet. De paus hoeft alleen maar open te staan voor de waarheid, en de Kerk is gered. Jammer genoeg staat het machtsapparaat dit alles in de weg. Net zoals de katholieke bisschoppen blind en laf zijn geweest bij de misstanden van voor de Reformatie anno 1520, zo ook zijn ze dat vandaag. Nu is de clerus ontmoedigd, en krijg je de zogenaamde Messpfaffen, de mis-papen, die snel hun mis komen doen om dan naar een andere te hollen. Küng noemt dit de uitverkoop van een zielzorg waaraan duizend jaar is gewerkt.

Van al wat het concilie echt heeft gevraagd inzake geboorteregeling, vrouwenwijding, celibaat, abortus, euthanasie en homoseksualiteit is niets maar dan ook niets, geen tittel of iota gerealiseerd. De onfeilbaarheid heeft zich zelfs uitgebreid, ten koste van een onvoorstelbare kerkvlucht waaraan niet zomaar de zogenaamde secularisering alleen schuld is, maar bijvoorbeeld wel de fameuze pillen-encycliek van Paulus VI, die nooit herroepen is. Ook de huidige paus Franciscus, die in de media de naam heeft modern en open en kosmopoliet en vooral multiculturalistisch te zijn, is niet van plan daar ook maar iets aan te veranderen, denk aan de oekaze uit Rome wat betreft de zegening van homoseksuelen (katholieke uiteraard) waartegen de Antwerpse bisschop Bonny protest heeft aangetekend. Van het concilie is slechts de nieuwe zogenaamde volksliturgie overgebleven, maar dan in zo’n starre, geüniformeerde, beregelde, fantasieloze en lege vorm die alle mysterie heeft weggenomen, dat ze de leegloop der kerken nog heeft aangemoedigd.

Vandaag kunnen we over de Rooms-katholieke kerk zeggen wat Johannes in zijn Apocalyps aan de kerk van Sardes verweet: ‘Ik ken uw daden; u hebt de naam dat u leeft, maar u bent dood’ (Apoc. 3:1-2).

Menswaardig sterven

Laten we inderdaad besluiten met de dood. In het jaar 1995 schreef Hans Küng samen met de protestant Walter Jens het boek Menschenwürdig sterben. Ein Plädoyer für Selbstverantwortung (Dying with dignity in het Engels). Mensen hebben het recht om de verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen sterven. En in 2013, toen iedereen wist dat hij enkele dodelijke ziektes tegelijkertijd had die hem op de duur het lezen, het denken en een leefbaar leven onmogelijk zouden maken, liet hij koudweg weten dat hij als Zwitsers staatsburger slechts over de grens te stappen had om daar vrijwillig te sterven als dat in Duitsland niet mocht. Sindsdien heb ik niet veel meer van hem vernomen. Dat was dus acht jaar geleden. Hij stierf begin april in het Duitse Tübingen. Ik hoop dat hij de kans heeft kunnen nemen of krijgen of regelen om niet creperend heen te gaan.

Jean-Pierre Rondas

De auteur is voorzitter van Stem in 't Kapittel vzw, de uitgever van Doorbraak

 

  

 

 

 

CORONA & CENSUUR

VRIJE COMMENTAAR

*

Tu es sacedos in aeternam. Dat waren de geheiligde woorden die meer dan eens ‘n mensenleven compleet hebben verwoest. Alleen omdat ’n kliek (schijn)heligaards in Rome zo’n duizend jaar geleden, dat zo hadden beslist. Waren die dan vergeten hoe ze zelf, net als koningen en keizers, ter wereld waren gekomen?

Het scheppingsverhaal, herwerkt en verbeterd?

In-triestig dat ze, na het 2^de Vaticaans Concilie, hun priestergewaad mochten afleggen. Verlies aan status was nog niet het ergste. Leeglopende kerken waren veel erger, zo niet fataal voor het Geloof.

Wat er na 2 of 3 generaties nog zal van overblijven, is niet eens de vraag. Tenzij er mirakels zouden gebeuren.

*

Digitalia

500591 - VAN HET WWESTELIJK FRONT GEEN NIEUWS BUITEN IN DEKKING BLIJVEN

 

.

ZATERDAG 10 APRIL 2021

Ha nu nog nie

*

500591 - VAN HET WWESTELIJK FRONT GEEN NIEUWS BUITEN IN DEKKING BLIJVEN

 

INHOUD

BUITEN HET SUCCES VAN HET VERNIEUWDE PALLIETERKE IS ER ALLEEN…. CORONA EN NOG EENS CORONA

*

http://blog.seniorennet.be/guvaal/

*

DE ONGELUKSGODIN

Liefhebbers van kruiswoordraadsels kennen ze: de Griekse mythologische ongeluksgodin, drie letters: Ate. Die van bij ons heeft er vijf: Anuna.

Men zou het haast vergeten met alle trammelant i.v.m. corona, maar Anuna De Wever is er ook nog. Het boegbeeld van de spijbelmarchen loopt nu al geruime tijd stage bij de fractie van de Groenen in het Europees parlement. Recentelijk verscheen er van haar nog een artikel in De Morgen, waarin ze o.m. schreef dat er nog hittegolven komen waaraan gezonde mensen binnen de zes uur zouden kunnen sterven. Tom Ysebaert van De Standaard deed er een fastcheck naar en kwam tot het besluit dat de bewering van Anuna ‘eerder waar’ was. Dat was voor mij de reden om dat verslag van laatstgenoemde toch maar eens te lezen.

Wat Anuna daar schreef en Ysebaert halvelings bevestigde, zou kunnen kloppen, echter niet hier maar in de regio’s aan de Perzische Golf, de Rode Zee, delen van India, Pakistan, Bangladesh en Oost-China. De fatale factor van een hittegolf boven de 35°C gecombineerd met een eveneens hoge vochtigheidsgraad, die wordt uitgedrukt als een ‘natteboltemperatuur’ met de Engelse afkorting WBT (‘Wet Bulb Temperature’), zou inderdaad dodelijk kunnen worden voor wie er zich niet tegen beschermt..

Ik ga dat niet betwisten, alleen heb ik zo het vage vermoeden dat Anuna daaruit weer het besluit zal trekken dat wij het hier zullen moeten betalen, net zoals dat ook verteld wordt over het Amazonewoud en de bossen die in Zuidoost Azië gekapt worden om er palmolieplantages op te richten. En met het dumpen van plastics in de wereldzeeën (90% ervan in Azië en Afrika*). Wij hier kunnen die landen daarbij wel helpen, maar zij moeten het doen en van elk klimaatprobleem elders moet geen geldzaak gemaakt, waarvoor wij hier moeten opdraaien.

Zolang de groenen blijven denken dat klimaatproblemen alleen maar kunnen worden opgelost door het ophoesten van de nodige Westerse miljarden, zal de wereld er niet beter van worden.

*90% van alle plastic in de oceanen komt daarin via acht grote rivieren in Azië en Afrika. Ik heb daarover al eens een blog geschreven na een artikel ter zake in The Economist, volgens Siegfried Bracke en Jan Neckers (van ’t Pallieterke) het beste weekblad van de wereld, waar ik al enkele jaren een abonnement op heb.

*

'ZOWEL DE HORECA HEROPENEN ALS DE REGELS VOOR ANDERE BINNENACTIVITEITEN VERSOEPELEN IS VAN HET GOEDE TE VEEL. DAT KAN BETER WORDEN OPGESPLITST', WAARSCHUWT CORONA COMMISSARIS

 Facon.

Jasper D'hoore

Corona commissaris Pedro Facon

*

Die gaat het Overlegcomité adviseren de cafés en de restaurants ten vroegste midden mei te heropenen. Tot nu toe was de verwachting dat uit eten gaan of een glas gaan drinken op 1 mei weer mogelijk zou worden. ‘We kunnen nu beter niet te snel gaan’, zegt Facon in een interview met De Tijd.

Het Overlegcomité buigt zich normaal woensdag over de coronamaatregelen.

Volgens Facon blijft het de bedoeling leerlingen vanaf 19 april weer fysiek naar school te laten gaan. Alleen voor de tweede en de derde graad van het secundair onderwijs is er nog discussie of toch niet halftijds online moet worden lesgegeven. De winkels zouden na een paaspauze van een maand op 26 april weer volledig kunnen openen. Kappers en schoonheidssalons mogelijk ook, al is er nog discussie over de modaliteiten.

Door die opeenvolging van versoepelingen is het volgens Facon moeilijk om op 1 mei ook de cafés en de restaurants te laten heropstarten. ‘Epidemiologisch gesproken moeten we een rustperiode van drie weken inlassen na het doorvoeren van versoepelingen, zodat we de impact ervan kunnen inschatten’, zegt hij. ‘1 mei kan beter midden mei worden.’

"‘We kunnen beter niet te snel gaan’ "

Pedro Facon

Coronacommissaris

 Voor midden mei staan dan meteen een groot aantal versoepelingen op het programma. Behalve de cafés en de restaurants hopen ook de cultuur- en de sportwereld hun activiteiten te hervatten. Tegelijk hopen veel mensen dat de regels voor sociale contacten wat soepeler worden. Opnieuw waarschuwt Facon: ‘Zowel de horeca heropenen als de regels voor andere binnenactiviteiten versoepelen is van het goede te veel. Dat kan beter worden opgesplitst.’

 

*

SMEERGELD VOOR DE HORECA: FAILLIET VAN EEN STRATEGIE

*

Heropen de horeca en investeer in begeleidende maatregelen

Filip Michiels

-

 

Hoeveel miljarden steun wil je finaal op tafel leggen om het stilzwijgen van een sector te blijven afkopen? En hoe lang kan je die steun politiek én economisch nog blijven verantwoorden? Beide vragen zijn actueler dan ooit. Zeker nu het zoveelste ‘overlegcomité’ zich morgen opnieuw over de heropening van de horeca moet buigen. Intussen geeft 1 op 4 café-uitbaters aan het jaareinde niet meer te zullen halen. Ondanks ruim 1,4 miljard overheidssteun voor de sector.

Overbruggingskredieten

833 miljoen euro. Dat is het bedrag dat de horeca-uitbaters in ons land in de periode maart 2020- februari 2021 al uitgekeerd kregen om de verplichte sluiting te kunnen overleven. Dat blijkt uit de meest recente cijfers van Het Rijksinstituut voor de Sociale Verzekeringen der Zelfstandigen (RSVZ).

een crisis-overbruggings recht bij een verplichte sluiting

De regering besliste eind oktober dat getroffen ondernemers uit sectoren die door de overheid verplicht gesloten werden — met de horeca als meest prominente voorbeeld —, aanspraak zouden kunnen maken op een crisis-overbruggingsrecht bij een verplichte sluiting. Voor dit zogenaamde dubbele overbruggingsrecht (€ 3.228 bruto per maand voor zelfstandigen met gezinslast) kwamen ook ondernemers in aanmerking die actief waren in sectoren die grotendeels afhankelijk waren van een volledig gesloten sector. Op voorwaarde weliswaar dat ze al hun activiteiten volledig onderbraken.

Horeca- of andere ondernemers die enkel af te rekenen hadden met een aanzienlijke omzetdaling, konden rekenen op een crisis-overbruggingsrecht bij een ernstige omzetdaling (€ 1.614 bruto per maand voor zelfstandigen met gezinslast). Voor deze steun moet je in de kalendermaand die voorafgaat aan de maand waarvoor je steun vraagt, wel een inkomstenverlies van minstens 40 procent kunnen aantonen in vergelijking met dezelfde kalendermaand in 2019.

Vlaams beschermings mechanisme

Al die crisismaatregelen werden intussen al enkele keren verlengd, en ze lopen nu tot eind juni. Naast het crisisoverbruggings recht werkten de verschillende deelregeringen in ons land ook nog eens eigen steunmechanismen uit om getroffen zelfstandigen bij te staan in hun vaste kosten. Op basis daarvan kregen ondernemers in Vlaanderen die een omzetverlies van minstens 60% kenden (ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar) en/of verplicht gesloten waren, een premie uitgekeerd in het kader van het Vlaamse beschermings mechanisme.

 

Die steun bedroeg de voorbije maanden 10% van hun omzet tijdens dezelfde periode in 2020, vanaf deze maand werd het bedrag opgetrokken tot 15 procent van die omzet. De maximale steun is afhankelijk van het aantal werknemers. Hij varieert nu van 11.250 euro voor ondernemingen met maximaal 9 werknemers tot 60.000 euro per maand voor bedrijven met 50 werknemers of meer. Alleen al vanuit Vlaanderen ging er tussen maart vorig jaar en februari dit jaar nog eens ruim 587 miljoen euro steun specifiek naar de horeca. Dat laat het kabinet van Vlaams minister van Economie Hilde Crevits (CD&V) weten.

Massaal geldinfuus

Ronduit gigantische bedragen dus. Die zijn natuurlijk vanuit menselijk én economisch standpunt perfect te verantwoorden als je zo een golf van faillissementen kan vermijden. En een nog veel grotere economische én maatschappelijke impact na deze crisis. Alleen: daar begint het schoentje nu stilaan wel heel erg te knellen. Zowel de pandemie zelf als de sluiting van de horeca slepen nu al zo lang aan dat almaar meer horeca-uitbaters aangeven dat ze binnenkort sowieso de boeken zullen moeten neerleggen.

Dus rijst de vraag hoe lang kan de overheid dit beproefde recept — veel centen in ruil voor sociale vrede — nog blijven aanhouden. Ooit zal iemand toch de rekening moeten betalen. Als de blijvende sluiting ertoe leidt dat heel wat café- of restaurantuitbaters er binnenkort noodgedwongen toch de brui aan moeten geven, dan valt dit massale geldinfuus onmogelijk nog langer te verantwoorden.

Te weinig toekomstgericht

‘Uit een recente bevraging bij onze leden blijkt dat 25 tot 30 procent vreest dat ze het jaareinde niet meer zullen halen,’ klinkt het bij Erik Beunckens. Hij is gedelegeerd bestuurder van Fedcaf, de federale belangenvereniging van de cafés in ons land. ‘Nog eens 25 procent zullen het misschien wel overleven, maar verwachten dat ze het heel lastig zullen krijgen.’

almaar meer ondernemers het water aan de lippen staat

Bij de bredere sectorvereniging Horeca Vlaanderen plakken ze liever geen exact percentage op het aantal horeca-uitbaters dat het niet meer ziet zitten. Maar topman Matthias Decaluwe liet eerder al uitschijnen dat ook in de bredere sector almaar meer ondernemers het water aan de lippen staat. ‘Er wordt te weinig toekomstgericht gedacht,’ vindt Beunckens. ‘Ondernemers die deze crisis overleven, zullen op langere termijn die steun indirect ook terugbetalen aan de overheid. Onder meer via hun belastingen en sociale bijdragen. Maar als een vierde van de sector eind dit jaar niet meer bestaat, dan zal de overheid voor hen onrechtstreeks — in de vorm van werkloosheiduitkeringen of OCMW-steun — nog eens over de brug moeten komen. Er moet dus meer steun komen.’

Enkel maar de terrassen openen is voor Beunckens, net zomin als voor Decaluwe, géén oplossing. Omwille van het kwakkelweer in ons land, jawel. Maar ook omdat heel wat cafés enkel maar een piepklein of zelfs helemaal geen terras hebben. ‘Wij pleiten voor een volledige heropening. Met aangepaste maatregelen. En willen geen onderscheid tussen pakweg cafés en restaurants. Er is nooit hard bewijs geleverd dat de horeca een belangrijke trigger zou zijn voor een stijgend aantal besmettingen,’ klinkt het.

Faillissementen

De laatste maanden werd her en der gefluisterd dat Horeca Vlaanderen-topman Matthias Decaluwe — die in het verleden nog actief was als gemeenteraadslid voor Open Vld in Kapellen en wellicht nog verdere politieke ambities heeft — bewust niet al te hard in de clinch ging met premier Alexander De Croo. Hijzelf ontkent dat met klem. ‘Ons standpunt is de voorbije weken onveranderd gebleven. We hebben eind februari al een plan voorgesteld om in alle veiligheid te kunnen heropenen. En ook de voorbije weken heb ik constant herhaald dat een heropening op 1 mei absoluut noodzakelijk is voor de sector.’

Volgens de meest recente cijfers van Graydon werden er tussen begin maart 2020 en maart 2021 4.837 horeca ondernemingen stopgezet in ons land. Dit is, opmerkelijk genoeg, een daling in vergelijking met dezelfde periode het jaar voordien. Maar die is wellicht grotendeels te wijten aan het tijdelijke moratorium op faillissementen dat vorig jaar ingevoerd werd. Hierdoor kan een onderneming tijdelijk niet failliet worden verklaard op verzoek van haar schuldeisers.

Kwaad bloed

In de wetenschap dat de horeca in ons land goed is voor 140.000 werknemers en een jaaromzet van ruim 16 miljard is het ook niet onbegrijpelijk dat de politiek de confrontatie met zo’n invloedrijke sector bij voorkeur uit de weg gaat. En dus werd er de voorbije maanden ook massaal geld op tafel gelegd. Om de sector te helpen overleven, ongetwijfeld, maar net zo goed om al die mensen te sussen. Wat in andere sectoren overigens soms ook kwaad bloed zette.

Terwijl de horeca en de niet-essentiële winkels (die in de eerste lockdown ook volledig de deuren moesten sluiten) op een dubbel overbruggingsrecht konden rekenen — ook als ze intussen nog take away of online-verkoop opzetten — kwamen bijvoorbeeld de reis- en de eventsecor er een stuk bekaaider van af. Zij konden enkel maar aanspraak maken op dat dubbele overbruggingsrecht als ze effectief niéts meer deden. De uitbater van een reiskantoor die dankzij een handvol zakenreizen nog pakweg 10 procent van zijn normale omzet overhield, had dus géén recht op het dubbele overbruggingsrecht.

zal je heel wat mensen die het niet overleefd hebben na deze crisis blijvend moeten subsidiëren

 

‘Het is de taak van de politici om af te wegen welk scenario op lange termijn het gunstigste is,’ onderstreept Beunckens. ‘Ofwel trek je de geldschuif nu nog meer open om meer horeca-uitbaters te helpen overleven, ofwel zal je heel wat mensen die het niet overleefd hebben na deze crisis blijvend moeten subsidiëren. Het enige mogelijke alternatief is dat men ons nu toelaat om zo snel mogelijk volledig opnieuw te openen.’

Tijdelijk infuus

Ook voor de Antwerpse horecaondernemer Wim Van der Borght — in betere tijden goed voor een twintigtal horecazaken en 270 vaste medewerkers — lijkt de vrees dat zowat 1 horeca-uitbater op vier het jaareinde niet meer zal halen niet bepaald overdreven. Dit heeft alles te maken met de kostenstructuur van een horecabedrijf. ‘Reken dat zowat 30 procent van de kosten naar de aankoop van drank en voeding gaat. Nog eens 35 procent gaat naar je personeel, de resterende 30 procent zijn vaste kosten. De eerste twee onkostenposten vielen uiteraard weg. Maar de vaste kosten — huur, secretariaat, auto, software… — bleven wél doorlopen. De overheid heeft het voorbije jaar tien procent van al onze kosten bijgepast. Dat betekent dus dat we gemiddeld nog zowat twee derden van die vaste kosten uit eigen zak moesten ophoesten. Het overbruggingsrecht diende immers om privé te overleven.’

Wat we nu aan steun ontvangen, is in se niet meer dan een infuus om de patiënt tijdelijk stil te houden

 

‘Heel veel ondernemers hebben een aantal maanden uit eigen reserves kunnen putten om die vaste kosten te blijven betalen. Maar die spaarpotjes raken nu stilaan leeg. Vaak staan ze nu ook al stevig in het rood bij RSZ of BTW — die de voorbije maanden nog niet echt gedagvaard hebben. Op langere termijn wordt die schuldenberg natuurlijk te groot en loopt het fout. Wat we nu aan steun ontvangen, is in se niet meer dan een infuus om de patiënt tijdelijk stil te houden. Dat is natuurlijk problematisch.’

Volledige heropening met begeleidende maatregelen

Van der Borght erkent dat het economisch weinig zinvol is om iedereen financieel te blijven ondersteunen, maar vreest ook dat het moeilijk anders kan. ‘De overheid beschikt niet over de middelen om nu al correct in te schatten welke horecazaak nog voldoende toekomst heeft, en welk bedrijf min of meer een hopeloze zaak is. Tegelijk vind ik het wél de taak van de overheid om ondernemers te ondersteunen om te blijven ondernemen, maar de huidige hulplijnen volstaan dus niet langer.’

 

CORONA & CENSUUR

VRIJE COMMENTAAR

*

*

Het zal je lot maar wezen: in de horeca te staan voor je dagelijkse broodbehoefte, en, toppunt van malheur, tijdens een of andere wereld-pandemie in die Kloteland belastingen te moeten betalen. Noet alleen Verlies-Belastingen, maar ook nog een soort Belasting op Toegevoegde Waarde (BTW) als die ‘waarde’ onder het vriespunt ligt van je lege winkelschuif..

De man achter de schermen? DE TIJD brengt hem hierbij op het voorplan, in in afwachting dat hijn in top-secrete opdracht van Parijs en dus nà de corona-verdwazing à la Crootie, het Parlement in handen neemt. Om het, als een jo-jo, naar de Parijse Pijpen doet dansen.

Clalingen zitten daar alleen maar om de hoop te vullen.

Het is nu eenmaal zo, als het waar is dat de grotere helft der Landgenoten de Franse of zelfs exotische zenders volgt…

Horeca-vrienden. Laten jullie zich niet verder in de pekel leggen. Open vandaag nog jullie deuren en terrassen voor iedereen die een spuit gekregen heeft, want die maakt U immuun zodat U geen besmetting meer kunt overdragen. Dit zijn, behiudens hier en daar ’n kleine uitzondering, de woorden van de Regering zelf. We pakken ze dus bij hun eigen woorden.

Waaraan de ingeënte klanten te herkennen zouden zijn? Denk aan Olk Shatterhand en Winnetou. Één Pluim is 1 x gespoten, 2 pluimen is gelijk aan fered.

Zeggen ze toch zelf.

Wedden dat iedereen binnen de 8 dagen à 1 maand met pluimen rondloopt? Gewone burger in een bandje rond het hoofd, politiekers in het achterwerk.

Ik verheug mij bij voorbaat op heet beeld in de straat…

En de boer, hij ploegde voort.

*

Digitalia