donderdag 31 januari 2019

5218


.


**
VLIEGT DE BLAUWVOET
 
STORM OP ZEE
*
Aandacht voor…

25 jaar lang Woordenkramerij, of eerder noodgedwingen strategie? Misschien is het eerder een groeien in de Macht.

Separatisme, geweld, moord en doodslag, of groeien naar een soort ‘Fluwelen Revolutie’? à la Vaclav Klaus (°1941)? Hij, die een econoom van opleiding (en gewezen top-athleet) is, deed het ons voor (1989) met de splitsing van die andere artificiële constructie van Tjechoslowakije in Tsjechië en in Slowakije. Beide deelstaten maken het goed. Dank U. Ze zijn huns getweeën zelfs 50% van de Visigrad Vier, die samen met Hongarije, Polen, Oostenrijk en nog vele aderen, deze onzalige Rode (Z)eurunie willen hervormen. Van het Marxisme, spaar ons Heer.
Woorden wekken, voorbeelden trekken: Gerolf Annemans van de Originelen beweert dat op zijn schrijftafel de ingelijste foto prijkt van Vaclav Klaus. Goed zo. De hete adam van de Originelen in de nek van de ‘Achterdoeders’. De ‘Zullers’
*

Goed om weten: Groeinge, 1302 en de knots zijn al lang V.V.T.

Reculer pour mieux avancer.

De Weledelen Heer
Julien Borremans
*
slaat hiernavolgend echter zo wild om zich heen, dat zijn vermomming het laat afweten. Belgicist tot in de kist. Zelfs tegen alle beter weten in.

‘Pariteit’ in de Brusselse Praatbarak: is dat normaal ? Is dat democratisch of Belgicistisch? 50/50 Dames en Heren ‘Volksvertegenwoordigers’, daar waar de bevolking nog altijd 65/35 is. Ach ja! Het is een oud zeer, dat Fra,cofone volksvertegenwoordigers in het Parlement komen met heel wat kleiner stemmenaantal dan de Vlamingen.. Waarover sprak, in zijnen tijd, de Waarde Wilfriede Martens van de o zo Christelijke Volkspartij ook al weer? Van een ‘geleide democratie’, een soort aan band gelegde democratie? Dakanie. Want, in Coburgia is dat geen geleide democratie, maar een paranoïde misleide democratie.
*

*
Het confederaal vehikel van de N-VA.
*
Jan Jambon anno 1994 versus Jan Jambon anno 2019: de 25-year-challenge
foto: ©Reporters / QUINET

CONFEDERALISME

Het confederalisme wordt vaag en oppervlakkig ingevuld.

De N-VA haalt haar communautaire trukendoos weer eens boven. Jan Jambon kwam in De Zevende dag de contouren van het confederalisme schetsen. Tijdens dreigende communautaire instabiele tijden – zoals in pre-electorale periodes – wordt er steeds weer de institutionele trom geroerd. Het moet als een ‘deus ex machina’ fungeren, waarbij uiteindelijk de ingewikkelde Gordiaanse institutionele Belgische knoop wordt ontward en resulteert in een einde waarbij iedereen er beter van wordt. Het confederalisme wordt vaag en oppervlakkig ingevuld. Het blijft wachten op een goed uitgewerkt scenario.
*
Communautair alarmisme
Bovendien is er het terugkerende ‘communautaire alarmisme’, gelardeerd met uitspraken als ‘We kunnen zo niet verder regeren.’ Of nog straffer, zoals Jan Jambon en Peter De Roover in 1994 schreven: ‘Om meerdere redenen lijkt het ons onzindelijk passief de instorting van België af te wachten. Het is in niemands voordeel de toestand verder te laten verrotten. Hoe langer we wachten, hoe slechter de startomstandigheden voor de Vlaamse Staat. Tevens lopen we het risico dat de boedelscheiding chaotisch en ongecontroleerd verloopt, indien we die uitstellen tot het water aan de lippen staat.’ Zo gaat dat ettelijke bladzijden door. De gewezen minister van Binnenlandse zaken maakte zelf gewag van een ‘onvervalste Belgische bezettingscultuur’.

Intussen is het pamflet van Jambon en De Roover 25 jaar oud. Ik betwijfel of beide heren een feestje zullen bouwen om dit te vieren. Wat wel duidelijk is, is het feit dat de N-VA de afgelopen vijf jaar geen zandkorrel heeft verlegd in de brede Belgische institutionele rivier. Schuimbekkend zou de Jan Jambon uit 1994 De Wever hebben gezegd: ‘de communautaire pacificatie binnen België is geen doel dat het verzwijgen of bedekken van wantoestanden kan verantwoorden.’

Het discours van Jambon in 1994 staat compleet haaks op de houding en de woordenkramerij van Jambon in 2019.

In De Zevende Dag verdedigde de voormalige minister van Binnenlandse Zaken deze afwachtende houding, maar in zijn boek ‘Vlaanderen, Staat in Europa’ hekelt hij deze onverantwoorde attitude: ‘Wij menen dan ook, dat we ons niet mogen laten verleiden tot een afwachtende en/of toekijkende houding. We moeten dringend een tactiek uitwerken…’ Ruik je ‘het alarmisme’ waar Bart De Wever ons zo voor waarschuwt? Het discours van Jambon in 1994 staat compleet haaks op de houding en de woordenkramerij van Jambon in 2019. Jawel. Ik heb het nagekeken. Het gaat nog altijd om diezelfde Jambon.

Achterbanpolitiek?
Het is duidelijk dat Bart De Wever het separatisme heeft afgezworen. Onhaalbaar en een negentiende-eeuwse denkoefening waar het Vlaams Belang alle heil van verwacht.
*
Het confederalisme moet de communautaire meubelen redden? Maar diezelfde Jambon omschrijft het confederalisme als ‘twee zelfstandige regio’s die eens gaan praten wat ze op federaal niveau nog samen wensen te doen.’ Tja, dan zal Vlaanderen toch eerst een zelfstandig statuut moeten verwerven. Of hoe zit de vork eigenlijk in (????) de steel? Er wordt communautair warm en koud geblazen door de N-VA-kopstukken. Het confederalisme wordt bewust door de partij heel onduidelijk ingevuld.

Geblokkeerde democratie, geblokkeerde economie
De Wever en Jambon blijven maar herhalen dat België een geblokkeerde democratie is. Er zijn twee verschillende democratieën, met elk haar eigen instellingen, media en publieke opinie. De kloof tussen Vlaanderen en Wallonië wordt steeds groter. De crisis kan na de federale verkiezingen een climax bereiken wanneer een rood-groen blok van ECOLO-PS-PTB komt te staan tegenover een Zweedse coalitie met de CD&V, de Open VLD en (mogelijks) de N-VA. De besluitvorming komt op federaal niveau steeds meer vast te zitten ‘in de politieke articulatie van tegengestelde belangen’, aldus De Wever.

De N-VA zweeg in de federale regering als vermoord
*
De geblokkeerde democratie vertaalt zich in een geblokkeerde economie. Want ‘de Vlaamse economische voorspoed wordt afgeroomd om een inefficiënt land te financieren’. Aan deze inefficiëntie is de laatste vijf jaar weinig veranderd. De N-VA zweeg in de federale regering als vermoord. Zelfs een eenvoudige fusie van de Brusselse politiezones liet gewezen minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon aan zich voorbijgaan, om de Franstaligen niet voor het hoofd te stoten. Nochtans zou een stevige sanering van de inefficiënte Belgische structuren een duchtige budgettaire opsteker kunnen betekenen. Maar in de Koningstraat in Brussel werd daar met geen woord over gerept.

Waarzegger De Wever evalueert verwoestend
Ook bestuurlijk is dit land aan herbronning toe. Als een goede leerling waarzegger schreef Bart De Wever reeds ruime tijd geleden zijn kritiek op de federale regering Michel I: ‘Na federale verkiezingen komen deze twee democratieën (Vlaanderen en Wallonië) samen om te onderhandelen over de vorming van de federale regering. En dat botst. Het resultaat van die clash van visies is een beleid dat niemand wil en waarbij veel te weinig gebeurt. Een beleid waarbij we aanmodderen en nooit structurele hervormingen doorvoeren. En daardoor krijgen we een land met zéér hoge belastingdruk én schuldgraad, een openbare dienstverlening die veel te wensen overlaat en een staatsstructuur waar een kat haar jongen niet meer in terugvindt.’

Toegegeven, dit is erg origineel, maar tevens gewaagd van Bart De Wever. In de Belgische geschiedenis moet hij beslist de eerste partijvoorzitter zijn, die een deelname van zijn eigen partij aan de federale regering zo verwoestend evalueert. In de marge is er wat gemorreld aan de belastingdruk en er is wat tewerkstelling bijgekomen, maar zijn kritiek blijft als een soliede stalen constructie overeind.

Confederalisme is een perpetuum mobile

De staatshervormingen zijn voor de N-VA uit de mode. Vanaf nu wordt er in het N-VA-universum rechtstreeks tussen de gemeenschappen onderhandeld – onafhankelijk of niet? – over de toekomst van dit land. Een doorzichtige constructie die bezwijkt onder haar eigen banaliteit.

Vooreerst is de kans groot dat de N-VA niet in de volgende federale regering zal zitten, zoals Peter De Roover reeds aangaf. Het is reëel dat er een anti-N-VA-coalitie in het zadel wordt gehesen. Daarnaast zijn er een aantal grondwettelijke grendels die de plannen van De Wever lelijk in de weg staan, zoals bijzondere meerderheidswetten, alarmbelprocedures, belangen- en bevoegdheidsconflicten, de pariteit op verschillende niveaus en nog veel meer. De Belgische constructie lijkt een onneembare fortificatie, die enkel met de goodwill van de Franstaligen kan worden ontmanteld. Zo lijkt het confederalisme binnen de N-VA stilaan een perpetuum mobile te worden, een riedel om de communautair gevoelige achterban te paaien.

Een hobbelig communautair pad
Met welke partner denkt de N-VA rond de tafel te zitten?

Met welke partner denkt de N-VA rond de tafel te zitten? Met Wallonië of met de Waals-Brusselse Federatie waar de Franstaligen reeds geruime tijd van dromen? Dat maakt een wereld van verschil, met of zonder Brussel. Volgens professor Maddens komt de Belgische grondwet te vervallen en komt er een Vlaamse en Waals-Brusselse grondwet. Denkt Jambon er ook zo over? Hoe zal het lidmaatschap in de EU worden ingevuld? Blijft het bij één vertegenwoordiger of worden Vlaanderen en de Waals-Brusselse Federatie twee aparte lidstaten?

Gezien het hobbelige communautaire parcours van de afgelopen decennia, is volgens Maddens een confederaal België enkel werkbaar als ‘het aantal bevoegdheden op confederaal niveau uiterst miniem blijft’. Aan welke bevoegdheden hebben de troepen van De Wever wel gedacht? Geen idee?

Een confederaal België lijkt een compromis op voorwaarde dat de sociale zekerheid, defensie en justitie gemeenschappelijk blijven. Dat lijkt me logisch. Wallonië noch Brussel zullen meegaan in het confederalisme als de sociale zekerheid wordt gesplitst en het sociale deficit in de hoofdstad en het zuiden onbetaalbaar wordt. De Walen en de Brusselaars zullen er nooit aan denken om economische harakiri te plegen. Of ziet de N-VA dat anders?

Brussel?
Brussel wordt dan toch een aparte regio. Welk statuut Brussel krijgt, is helemaal niet duidelijk. Dat moet Jambon pijn doen, want in 1994 bepleitte hij – samen met zijn makker De Roover – dat Brussel tot Vlaanderen behoort. Er werden tal van argumenten aangehaald. De moeite waard om ze nog eens te lezen. Jambon was toen heel duidelijk: ‘Alleen in Brussel-Vlaamse hoofdstad speelt Vlaanderen de leidende rol. Wil Vlaanderen verhinderen dat Brussel verder wegdrijft, dan is het noodzakelijk dat de rol van Brussel als Vlaamse hoofdstad wordt versterkt en dat het belang van de overige rollen van Brussel wordt ingeperkt of zelf weggewerkt.’
*
Julien Borremans
30 JANUARI 2019




*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
In drie keer (nu? dan? nooit?) npg uit te werken persoonlijke bedenkingen.
-   de ingewikkelde Gordiaanse institutionele Belgische knoop wordt ontward en resulteert in een einde waarbij iedereen er beter van wordt.

-  Hij maakte zelf gewag van een ‘onvervalste Belgische bezettingscultuur’.

-   Tja hoe zit de vork eigenlijk aan de steel? Bedoeld wordt dat men de boom ook bij HLN aan zijn voortbrengselen kent. Zeg me hoe U zich van Uw moedertaal bedient, en ik zal U zeggen wat ik van U denk..
*




dOnderdag 31 Januari 2019
 

woensdag 30 januari 2019

5217


5217 DOORBRAAK NIEUWS
*
Weg met Doorbraak
*

Vandaag lanceert Doorbraak een nieuw initiatief: Weg met Doorbraak! Op vraag van vele lezers organiseren we reizen met een Doorbraak-filosofie: een toeristische reis met uiteraard een uitgebreid toeristisch programma maar ook met de typische Doorbraak-elementen.

We bezoeken plaatsen waar de massatoerist niet komt en we focussen op bijzondere ontmoetingen met mensen die de lokale situatie dag in dag uit beleven en dus een uniek perspectief geven. Een perspectief dat u niet krijgt op een gewone reis. Laat staan van onze traditionele media.

Meer dan gewoon een reis
En dat maakt van een Doorbraak-reis natuurlijk iets helemaal anders dan een gewone reis.

Elke reis combineert toeristische toppers met minder bezochte — maar juist daarom interessantere bezoeken.
Tijdens elke reis komt u in contact met lokale mensen die u hun verhaal willen vertellen. Politici, schrijvers, ondernemers, uitgevers, journalisten… we halen het beste uit de kast om u een blik te geven op het land die u als toerist anders nooit zou krijgen
Uiteraard krijgt u altijd ook de begeleiding van een Doorbraak-redacteur die specialist in dat betreffende land en u introduceert bij zijn contacten en vrienden ter plaatse
En natuurlijk reist u samen met Doorbraak-lezers — een uitgelezen gelegenheid om mekaar beter te leren kennen en vrienden voor het leven te maken.
Het programma voor 2019
Voor 2019 hebben we alvast drie reizen op het programma gezet:

In de Schaduw van Churchill, waar onze VK-specialist Harry De Paepe met u op zoek gaat naar een stuk Engelse geschiedenis. (mei 2019)

De cenakels van Straatsburg, waar onze hoofdredacteur Pieter Bauwens u introduceert in de werking van het Europees Parlement (september 2019)

In het spoor van de Afrikaner, waar onze halve Zuid-Afrikaan Dirk Laeremans u wegwijs maakt in het mooiste land ter wereld en u tegelijkertijd ook Afrikaans leert praten. (november 2019)

Praktische info & inschrijving
De reis wordt georganiseerd door een professionele reisorganisator, waar Doorbraak dan het politiek-maatschappelijke luik aan toevoegt. Dat garandeert de beste service en een vlekkeloze reis. Inschrijven gebeurt door het betalen van een voorschot bij ons op de site. Alle informatie vindt u op Doorbraak.be/reizen.
*
In de schaduw van Churchill
4-daagse reis (30/05/2019 - 2/06/2019)
naar Londen en Kent, geleid door
Harry De Paepe
*
30 JANUARI 2019, 10:59
 

5216

*
5216 - CATALAANSE GEVANGENEN: WIJ ZWIJGEN NIET.
*
Gevangenen
foto: ©Reporters

*
Op 8 januari brachten Kamerlid Peter Luykx (N-VA) en Catalaans parlementslid Aurora Madaula (Junts per Catalunya) een bezoek aan zeven Catalaanse politieke gevangenen in de gevangenis van Lledoners in Catalonië. Zij zitten in voorhechtenis achter de tralies voor hun betrokkenheid bij het Catalaanse onafhankelijkheidsreferendum in oktober 2017. Sommigen van hen al langer dan een jaar.
Peter Luykx en Aurora Madaula
*
Internationaal draagvlak uitbouwen
Dinsdagochtend 8 januari. Catalaans Minister-President
Quim Torra (°1962), voluit
Joaquim Torra i Pla

verwelkomt ons, samen met enkele andere Europese volksvertegenwoordigers, in de Catalaanse Generalitat in Barcelona. Torra weet dat we later die dag naar de

gevangenis van Lledoners
(mogen) gaan en wil ons daarvoor bedanken. De Catalaanse regering en het parlement werken intensief aan de internationalisering van het Catalaanse politieke conflict. Ons bezoek is een van de tientallen die zijn georganiseerd.

Internationale steun en druk op de Spaanse regering zijn onontbeerlijk

Uit ons gesprek met Torra blijkt nogmaals hoeveel belang de Catalanen hechten aan het uitbouwen van een internationaal draagvlak voor hun zaak. Internationale steun en druk op de Spaanse regering zijn onontbeerlijk voor het onafhankelijkheidsproces én essentieel voor de verdediging van burgerrechten en politieke rechten. Europa mag de schending van de mensenrechten op Europese bodem niet accepteren en alle politici waar ook ter wereld hebben de plicht om zich tegen deze situatie uit te spreken. Na de motie van wantrouwen tegen Spaanse premier Mariano Rajoy in juni 2018 dacht de Europese publieke opinie dat de Catalaanse politieke situatie zou verbeteren. Maar over de houding van Madrid en de nieuwe premier
Pedro Sánchez
is Torra duidelijk: oude wijn in nieuwe zakken.

Symbool vreedzame Catalaanse strijd
een Europees democratisch anachronisme

Na deze ontmoeting rijden we naar het ‘Centre Penitenciari Lledoners’, ongeveer 70 kilometer ten noordwesten van Barcelona. Met ons bezoek willen we vooral solidair zijn met de gevangenen. Zij staan symbool voor de opmerkelijke en vreedzame Catalaanse strijd voor zelfbeschikking. Wat in Spanje gebeurt is niet meer dan een Europees democratisch anachronisme. Wie kan er zich nu nog voorstellen dat in het Europa van vandaag vreedzame burgers en democratisch verkozen politici zonder proces worden opgesloten omwille van een politieke mening en het uitoefenen van hun functie?!

Dagelijkse protestacties
Ondanks het kille weer wacht een cameraploeg ons op aan de ingang van de gevangenis. De media zijn erg geïnteresseerd in het politieke conflict en de belangstelling neemt alleen maar toe met het naderen van de start van het proces. In de gevangenis zelf is het maken van foto’s, video’s en geluidsopnamen niet toegestaan en moeten we onze mobiele telefoons achterlaten in een kluisje bij de ingang.

om de gevangenen een hart onder de riem te steken

Eenmaal geaccrediteerd en onder begeleiding van een gevangenisofficier steken we de binnenplaats over. Vanaf daar zien we net achter de gevangenis een heuvel waar vlaggenmasten met Catalaanse vlaggen de boomtoppen in gesjord werden. Op die plek worden er dagelijks protestacties en wakes gehouden om de gevangenen een hart onder de riem te steken. Het Catalaanse volk verlaat de politieke gevangenen zelfs niet voor een dag of een nacht. Elke avond wenst iemand, omringd door een groep mensen, de gevangenen een goede nacht door hun namen achter elkaar af te roepen.

Eens in de ijskoude bezoekersruimte aangekomen, krijgen we de kans om meer dan twee uur te praten met Jordi Sànchez, Josep Rull en Raül Romeva.

‘Men wil ons vernederen’
Jordi Sànchez, voormalig voorzitter van de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging Assemblea National Catalana (ANC), belandde achter de tralies in Madrid op 16 oktober 2017 voor de aanklacht van opruiing (incitatio). In december was hij bijna drie weken lang in hongerstaking. De rust en vastberadenheid waarmee de man spreekt, is opvallend.

De moraal is goed.

‘De moraal is goed. We bereiden ons zeer grondig voor op het aankomende proces in Madrid. We kunnen rekenen op topadvocaten en zijn zeker van onze zaak. Het vooruitzicht om verplaatst te worden naar de gevangenis in Madrid verontrust ons. Het regime daar is zeer strikt. We zullen in de rechtbank moeten verschijnen met de handen geboeid op de rug. Men wil ons vernederen en ons als terroristen voorstellen.’

Zakken vol post
Wij zwijgen niet.

Josep Rull, voormalig Catalaans minister van Territorium en Duurzaamheid, werd gearresteerd op 2 november 2017. Hij werd tijdelijk vrijgelaten op borgtocht, maar opnieuw opgepakt op 23 maart. Ook hij ging in hongerstaking tot net voor kerstmis. We overhandigen hem namens de federale N-VA-fractie een brief voor alle zeven gevangenen, waarin we hen steun toewensen met hun legitieme strijd. De N-VA wil hen hiermee laten weten dat ze als partij zal blijven opkomen voor de onmiddellijke vrijlating van alle Catalaanse politieke gevangenen en voor de oplossing van het conflict tussen Barcelona en Madrid via niet-gerechtelijke kanalen. Wij zwijgen niet.

Rull toont zich zeer gedreven en wordt even emotioneel: ‘Peter, wil je namens ons alle Vlamingen danken die de voorbije kerstdagen duizenden kaartjes naar ons stuurden. Je kan je niet voorstellen hoe belangrijk dat voor ons was. Elke dag zakken vol post ontvangen, dat deed ons iets…’.

Raül Romeva, voormalig Catalaans minister van Transparantie, Buitenlandse en Institutionele Zaken, is energiek en overtuigd dat zij het recht aan hun kant hebben: ‘Ik ben een democraat en ik ben er rotsvast van overtuigd dat een stem uitbrengen geen misdaad is.’

Democratische legitimiteit
De uitkomst van dit proces belangt élke Europese burger aan

Het proces tegen de Catalaanse gevangenen zal begin februari van start gaan. Het belang van deze rechtsgang strekt veel verder dan de beklaagden en hun families. De uitkomst van dit proces belangt élke Europese burger aan, of je nu Fins, Bulgaars, Italiaans of Vlaams bent. De Catalaanse gevangenen pleiten voor niet meer of minder dan hun volledige vrijspraak. Elke veroordeling tot gevangenisstraf zal ernstige schade berokkenen aan de democratische legitimiteit van de Europese Unie. Dit zal zowel binnen als buiten de EU niet zonder gevolgen blijven.

Ze zijn niet alleen

We verlaten de gevangenis bij zonsondergang en Joan Bona Nit (de bijnaam van de persoon die hen een goede nacht wenst) komt naar de gevangenis en bereidt zich met tientallen mensen voor om op de heuvel achter de gevangenis te eten, te zingen en te protesteren. De gevangenen zullen naar hen luisteren vanuit hun cellen. Ze zijn niet alleen en noch zij, noch het Catalaanse volk, zullen zich ooit overgeven.
Bona nit, politieke gevangenen.
*
Peter Luykx & Aurora Madaula
28 JANUARI 2019
*
In drie keer (nu? dan? nooit?) uit ?te werken persoonlijke bedenkingen.
Het Brugse Pandreitje & de vele ’Hechteniskampen’ tijdens de Repressie na WO II, teneinde de soort (de Niet-Frnsraligen van dit Apenland) voor eens en voor altijd uit te roeien.. Ergo: de doodvonnissen in vredestijd en de nog altijd aan de gang zijnde broodroof. Uitkomst: de tweestaten-oplossing, zijnde het con-federalsime van BDW. Dat is iets dat absoluut in de media moet doodgezwegen worden. Om ons des te beter te kunnen voorliegen. Met o.a. de totaal zinloze klimaat-betogingen van de school-brossende jeugd.
Einde van de graaipolitiek? In het bijzonder van de ‘transfers’ van Vlaanderen naar beneden de taal- en armoe maar lui-leer leven grens. Jaarlijks geraamd op 16 à 18 miljard Euro…

*
Rubrieken
Catalonië – EU Rebuilt – Repressie – Vlaandenen Rebuilt -
*



Woensdag 30 Januari 2019

5214

.
.

**
VLIEGT DE BLAUWVOET
 
OP ZEE
*
Gelukkig bestaan er af en toe Einsteins, Gelileo’s, Colombussen of Vasco’s di Gama. Ook Alva’s, Stamins, Hitlers en Robespierres komen er voor. The West was wonop de rug van de ‘Indianen’ waarvan het klein overschotje nu in ‘reservaten’ overleeft zo goed het kan. In Australië zijn de ‘Aboriginals’ zo goed als van der aardbodem verdwenen. In de rest van de wereld hebben, sedert de o zo geprezen Franse Revolutie van 1789 elkaar in opeenvolgende wereldoorlogen vermoord. Voordien was het niet veel beter, maar het gebeurde eerder op een ambachtelijke schaal.
En inderdaad, de werelmd is er aldoor op verbeterd. Zeker niet door ‘de politiek, maar door het noeste volharden van durvers en van geleerden…
WEr is dus nog altijd hoop.
Am wil bijna iemand meer, zoals het voorvaderlijk Geloof voorschrijft leven en sterven in deze hoop.
**

*




RASSEN, BOLRONDE BLAUWE PLANEET, TWEE ZAKEN IN LIJNRECHTE TEGENSPRAAK MET DE
(ZELFVERKLAARDE)
GROTE VERSTANDEN VAN DEZE WERELD…
*
DNA PIONIER EN NOBELPRIJSWINNAAR WEIGERT ‘BEWEZEN VERBAND TUSSEN RAS EN IQ’ IN TE TREKKEN
Gen-wetenschapper: ‘De wetenschap is niet democratisch; het gaat er niet om wat de meerderheid vindt, maar om wat het bewijs zegt, en dat kan heel vervelend zijn’
*
Resultaten van het onderzoek van Lynn en Vanhanen, waaruit zou blijken dat het gemiddelde IQ in Afrika (rood) het laagst is, met India en het overgrote deel van de islamitische wereld daar net boven (geel). Het gemiddelde IQ is het hoogst in China en Japan (paars), gevolgd door de Westerse wereld en Rusland (blauw). (Afbeelding: (2)).
*
De 90 jarige Nobelprijs winnaar en wereldberoemde DNA pionier James Watson is door een belangrijk Amerikaans instituut van zijn eretitels beroofd omdat hij weigert het volgens hem wetenschappelijk bewezen verband tussen ras en intelligentie in te trekken. Al in 2007 nam het Cold Spring Harbor Laboratory in New York, waar Watson bijna een halve eeuw voor heeft gewerkt, hem zijn aanstellingen af vanwege zijn opmerkingen over de ‘inherent sombere’ toekomst van Afrika. ‘Ons hele sociale beleid is gebaseerd op het feit dat hun intelligentie dezelfde is als van ons, terwijl alle testen laten zien dat dit niet zo is.

Aanvankelijk was Watson nog gedwongen tot een excuus, maar meer dan 10 jaar later blijkt hij zijn politiek incorrecte visie niet te hebben opgegeven. ‘Ik zou willen dat het veranderd was, dat er nieuwe kennis zou zijn waaruit blijkt dat je opvoeding veel belangrijker is dan (je) natuur. Maar in IQ testen is er een verschil in de gemiddelden tussen zwarten en blanken. Ik zou zeggen dat dit verschil genetisch is.’

Het CSHL noemde Watsons uitspraken ‘verwerpelijk’, nam afstand van ‘zijn ongefundeerde en roekeloze’ visie, en stripte hem vervolgens van zijn eretitels. Sommigen beschuldigden hem er zelfs van er ‘dezelfde ideologie over inferieure rassen op na te houden als de Nazi’s.’

‘Watson vervolgd als Galileo’

De Nobelprijswinnaar (in 1962) krijgt echter ook bijval. ‘Velen vonden het de hoogste tijd dat het CSHL dit deed, maar veel anderen vinden dat Watson net als Galileo wordt vervolgd vanwege impopulaire wetenschappelijke standpunten,’ aldus Amy Harmon. ‘Watson is een ketter en moet daarom worden geofferd door de Ware Gelovigen, zodat zij de kudde bij elkaar kunnen houden,’ maakt een ander een referentie naar de (katholieke) inquisitie. ‘Galileo had in zijn tijd vergelijkbare problemen.’

Tevens maakt iemand de observatie dat je in deze tijd prima kunt zeggen dat ‘(Oost) Aziaten slimmer zijn dan blanken, dat zwarten fysiek sterker zijn dan blanken, maar dat zodra je zegt dat blanken slimmer zijn dan zwarten, je plotseling een racist bent.’

Genwetenschapper dr. Bernd Kynast twittert dat hij persoonlijk urenlang met Watson heeft gesproken. ‘Het kan hem inderdaad niets schelen of de waarheid politiek correct is of niet. De wetenschap is niet democratisch; het gaat er niet om wat de meerderheid vindt, maar om wat het bewijs zegt, en dat kan heel, heel vervelend zijn.’

‘Divers denken nodig’

‘James Watson heeft het recht op zijn eigen mening en heeft vermoedelijk gelijk over de verschillen in intelligentie tussen de rassen. Maar om IQ erbij te halen is onvoorstelbaar belachelijk, want dat is slechts een getal gebaseerd op cultureel beperkte testen,’ schrijft de volgende. ‘We hebben dit soort divers denken nodig!’

In eigen land werd vorig jaar FvD leider Thierry Baudet door bijna de voltallige Tweede Kamer verketterd nadat hij openlijk had verwezen naar dit soort wetenschappelijke onderzoeken naar IQ-verschillen tussen de diverse rassen.
*
(1) Russia Today / Daily Mail
(2) Afbeelding: WikiMedia Commons, auteur WDK RIK NEW, GNU-licentie voor vrije documentatie, CCSA 3.0 Unported 
*
Xander

AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
*
In drie keer (nu? dan? nooit?) npg uit te werken persoonlijke bedenkingen.

Ozonlaag,atmosfeer, stratosfeer = begin of einde van de Ruimte, de Oneindigheid en de Eeuwigheid



Woensdag 30 Januari 2019

dinsdag 29 januari 2019

5215

*
5215 - IN DE GREEP VAN DE IJSLAMMERIJ
*
*
EEN OBSESSIE

buitengewoon vals karakter

Dat sommige haters hun baard zouden uitrukken van woede toen ze vernamen dat
Michael Freilich
een belangrijke plaats kreeg op de N-VA lijst in Antwerpen, ach, het viel te verwachten. Dat dit rancuneuze commentaren zou opleveren, ach, hij is na twaalf jaar ‘Joods Actueel’ wel iets gewend.
Maar dat iemand hem zou aanvallen en daartoe een connectie tussen hemzelf en de regering van Netanyahu zou verzinnen – zoiets vereist een eigenaardig werkend brein en een buitengewoon vals karakter.

Vooraf dit: ik ben goed bevriend met Freilich. Dat hoeft niemand mij aan te wrijven: die jongen is hartelijk, intelligent en bezit veel Joodse zelfspot (ik weet niet of er zoiets als Arabische zelfspot bestaat). Ook ben ik dol op de Zionistische Entiteit.

Johan Sanctorum,
die op deze eminente website woest inhakt op Freilich, weet dit alles. Hij rekent er ongetwijfeld op dat ik voor mijn vriend in de bres zal springen.

Welaan dan!
Sanctorum beschuldigt Freilich van niet minder dan landverraad door zonder blikken of blozen te schrijven:

‘Het probleem is dat Freilich er bijzonder goede contacten met de Netanyahu-administratie op na houdt, en in geval van een N-VA regeringsdeelname op Vlaams of federaal niveau als een informele vertegenwoordiger van Tel-Aviv (of moeten we zeggen Jeruzalem) kan optreden, en zelfs als rechtstreekse leverancier van inside-informatie ten behoeve van het Netanyahu-regime. Als de N-VA na 26 mei bijvoorbeeld het ministerie van landsverdediging toegewezen krijgt, hebben ze met kamerlid Freilich meteen ook een vertrouweling van het Israëlische staatsapparaat in huis.’

fantastische waanbeelden in de geest van de auteur.

Zo is dat. Ook krijgt Freilich maandelijks een royaal bedrag van de Mossad op zijn rekening gestort en sluit hij Palestijnse kinderen voor hun organen in zijn kelder op.
Wat Sanctorum hierboven beweert zijn verdachtmakingen waarvan de weerzinwekkendheid geheel strookt met alle ervaringen die ik in de loop der jaren met hem heb gehad – deze leugens zijn gebaseerd op niets anders dan fantastische waanbeelden in de geest van de auteur. Michael Freilich heeft Netanyahu nog nooit ontmoet of gesproken. Hij heeft geen enkel contact, rechtstreeks of onrechtstreeks, met leden van zijn regering of mensen die iets met hem te maken hebben, noch heeft hij een dergelijk contact ooit gehad. Niet geheel toevallig is Freilich in

Joods Actueel
behoorlijk kritisch voor Bibi: hij bepleit namelijk de tweestaten-oplossing.

De beschuldiging is op het peil van de Palestina-apologeet Lucas Catherine, die bij lezingen pleegt te beweren dat schrijver dezes ‘regelmatig snoepreisjes naar Israël maakt’, en die reisjes zouden dan bekostigd worden door de ambassade van de Zionisten. Die Lucas. Ik ben nog nooit in Israël geweest. (En toch weet ik dat het de enige democratie in het Midden-Oosten is, precies zoals ik weet dat nazi-Duitsland niet gezellig was, en ook daar ben ik nooit geweest.)

Wrok en vreemdheid
Maar er is meer wrok en vreemdheid in Sanctorums aanval op Freilich en Israël.
Neem nu het gebruik van het linkse cliché dat ‘kritiek op Israël iets anders is dan antisemitisme’, ook al worden mensen die dat schrijven vrijwel onveranderlijk gemotiveerd door een afkeer van alles wat Joods is. Dat linkse cliché uit de mond van Johan Sanctorum is opmerkelijk, want deze voormalige tekstschrijver van het Vlaams Belang (iets wat indertijd niemand mocht weten van hem) is minstens even rechts als Netanyahu, en dat zonder dat hij dag en nacht een land voor vernietiging moet zien te behoeden.

Sanctorum haat en bestrijdt de islam (zo ongeveer het enige waarover wij het eens zijn), maar is, wanneer hem dat zo uitkomt, à la Othman niet in staat het verschil met jodendom en christendom te zien. Dat uitgerekend hij, deze rechtse, misschien extreem-rechtse kruisridder, de Palestijnen verdedigt, met behulp van de gebruikelijke riedel aan linkse clichés, is een barre anomalie, die maar uit één ding kan worden verklaard: Joden die niet op een dak in Rusland melancholiek viool zitten te spelen passen niet in zijn wereldbeeld. Hij zal dan ook nooit voor joden opkomen, tenzij ze zich laten afslachten, of nee, nadat ze zich hebben laten afslachten. Maar als dat in de vorige eeuw was, mag hij er gevoelloze opmerkingen over maken. Nee, Sanctorum houdt niet van joden die zich na eeuwen van angst en passiviteit eindelijk verdedigen.

Dwaasheid en warhoofdigheid
hinkt als een oorlogsinvalide

Er valt nog veel meer dwaasheid op te rapen in Sanctorums tekst.
Zo is er de vergelijking van Netanyahu met Erdoğan , zo mank dat hij hinkt als een oorlogsinvalide.
Zo is er, iets subtieler, de suggestie dat je Rousseau gelezen moet hebben om een verlicht mens te zijn. Uitgerekend Rousseau, de vader van zoveel sentimenteel hedendaags gezwets, de man die de natuurlijke goedheid van de mens predikt!
Zo is er de ontkenning van het fundamenteel Joods-Christelijke karakter van de verlichte liberale democratie.

Er is nog veel meer onwaarheid en warhoofdigheid. Maar laat ik me beperken tot de bewust wereldvreemde minachting van een goj woonachtig in Huldenberg, welk dorp voornamelijk uit bomen bestaat, voor een Antwerpse jood die uit eigen ervaring weet wat voor gevolgen de import van het conflict uit Gaza en omstreken heeft. Het is nogal arrogant om Freilich te komen vertellen dat hij niet bezorgd zou mogen zijn over de influx van Gazanen.

Om terug te keren naar Sanctorums zelfverzonnen bewering over Freilichs innige vriendschap met Netanyahu en de zijnen: hoever zijn we gekomen als een jood met een publieke rol te horen krijgt dat hij een buitenlandse agent is? Nee, Freilich is Dreyfus niet, maar de volgende stap is dat de onzin van Sanctorum wordt gepapegaaid door linkse en rechtse extremisten.

Op 26 mei 2016 werd de internationale definitie van antisemitisme goedgekeurd door 31 landen die lid zijn van de International Holocaust Remembrance Alliance. Daarin lees ik: ‘Antisemitisme uit zich in spraak, tekst, visuele vorm en in daden, waarbij gebruik wordt gemaakt van kwaadaardige stereotypes en negatieve karaktereigenschappen. Hedendaagse voorbeeld van antisemitisme in het openbare leven en de media: het beschuldigen van joodse burgers dat hun loyaliteit meer ligt bij de staat Israël of bij de beweerde prioriteiten van joden wereldwijd, dan bij de belangen van hun eigen land.’

Voilà. Niet door mij geschreven.
Vind je dat ‘hedendaagse voorbeeld’ te ver gaan, Johan?
Al goed, al goed, je bent geen antisemiet, je hebt enkel last van een ongeneeslijke kwaadaardige obsessie.
*
    Benno Barnard
24 JANUARI 2019
*
In drie keer (nu? dan? nooit?) uit ?te werken persoonlijke bedenkingen.
Zo is er de ontkenning van het fundamenteel Joods-Christelijke karakter van de verlichte liberale democratie.
*
Mededeling
*
Het zal ‘den lezer’ misschien verheugen wat minder van mij te moeten lezen, daar ik sedert einde vorig jaar terug in de boeken- leeswereld ben geparachuteerd. Ze worden mij, aan huis geleverd, zelfs voorgelezen. Om erbij in slaap te vallen. Zo zalig. Vandaar deze getuigenis, dat luisteren met gesloten ogen, die uren als ondergedompeld lijken in de lang vergeten droomwereld van weleer. Het Licht uit Vroeger Dagen’. Het is, bij het knetterend haardvuur in deze donkere koude winterdagen, als een warme wollen deken van gelukzaligheid die over Uw hoofd wordt uit gevleid. Op ieder uur van de dag wordt die luisterrijke gelukzaligheid mij a.h.w. op de schoot gebracht. Zowel letterlijk als figuurlijk. Want de bandrecorder bedienen staat zo wat gelijk aan het vroegere terugdraaien der bladzijden om die altijd maar weer beter te laten doordringen tot in de vezels van de ziel.
Hoef ik aan iemand te vertellen, dat er vele jaren van inloop-werk voor de boeg liggen? Vanzelfsprekend ontgaat mij daarbij enigszins de diversiteit der dagelijkse dingen. Maar ze blijven mij boeien. Ja, als ik ooit ‘ns vijf minuten tijd heb….dan begin ik er vast eens aan. Laat ondertussen de wereld maar gerust verder zijn rondjes draaien. Net als in mijn kindertijd met mij daarbij. Als op de paardjesmolen. Op en neer, half blij en half bevreesd, draai ik mee. In de 7de Hemel der Liefde voor de beloofde komende twee-wrelden Staat.

**
*
Rubrieken
de tweestaten-oplossing –wereld Jodendom – ijslammerij (Gazanen) – boeken – eigen jeugd
*

29 Jauari 2019