237- DOORBRAAK
*
*
Maandag 27 april 2020
*
DE POLITIEK VAN ONZE POLITICI
***
foto: ©Reporters / GYS
Socrates et cetera 56
25/04/2020 Guido Lauwaert - Leestijd 5 minuten
*
Uit
de Schotse hooglanden bereikte ons een brief van een raspoliticus. Hij
is een half millennium geleden geschreven. Mits een paar aanpassingen
past hij onze politici. Luister.
Zodra
jonge politici enige macht in hun partij hebben veroverd, zijn ze
geneigd hun voorzitter het leven zuur te maken, gebruik makend van de
interne conflicten die ze voor de buitenwereld geheim houden. Was het
daar echter bij gebleven! Nee, ze zoeken ontevreden of ambitieuze
collega’s om samen te intrigeren tegen gearriveerde collega’s. In zulke
mate dat ze desgevallend hun medewerkers geld toestoppen om kleine
misstappen van partijgenoten op te blazen tot schandalen. Ze lekken
bovendien rapporten om plannen waar ze zelf aan meegewerkt hebben te
boycotten.
Kasteelheren
Geen
enkele politicus is zeker van een lang leven in de Wetstraat. Om zeker
te zijn dat ze de volgende dag niet in hun kot moeten blijven, pappen ze
aan met politici uit andere partijen. Jonge collega’s die net als zij
zo snel mogelijk de baas willen zijn van hun kabinet.
Met als resultaat dat er in rampzalige tijden geen adequate beslissingen genomen worden
Eenmaal
veroverd beschouwen ze het als hun kasteel, en gaan ze zich dan ook als
baronnen gedragen. Eenmaal zover beschouwen ze de collega’s die hen aan
een hoge positie hebben geholpen als rivalen. Met als resultaat dat er
in rampzalige tijden geen adequate beslissingen genomen worden, zoals nu
met dat smerige virus. Als er dan toch een besluit valt, moet het
worden herzien alvorens nog maar gedacht kan worden het uit te voeren.
Wordt er alsnog wat beslist, zijn er politici uit verre domeinen met
schone verdiepen te vinden, die staande voor hun domein verkondigen dat
ze het besluit niet zullen uitvoeren.
Kruk en leunstoel
Er
is in de Wetstraat en haar omliggende landerijen geen politicus, oud of
jong, die niet verleid wordt met beloften op een riante carrière. Die
eindigt met een kruk in het Europees parlement en gewatteerde
leunstoelen in bestuursorganen van aan de Wetstraat gelieerde
instellingen. Waarom is de politiek verloederd? Omdat het geen rekening
houdt met de gevoelens van zijn burgers. Hun noden en verlangens worden
aangehoord, maar ze tellen niet mee in het politieke gedrag.
Misbruik van de koning
Niet
alleen de collega’s van de politieke barak maken politici het leven
zuur. Ook de koning gebruiken ze om hun doel te bereiken. Naar het volk
toe doen ze of een audiëntie bij de vorst een teken is dat ze voor wijs
worden gehouden, terwijl ze dat dagelijks aantoonbaar niet zijn.
De koning worstelt door zijn uitgeholde positie en zijn zwakke ontwikkeling
Ze
spellen de arme man – al niet begiftigd met een scherp analytisch
verstand – allerlei zaken op de mouw, zodat hij slechts in vage
bewoordingen een mening kan vormen en lukraak wat mensen naar voor
schuift om een regering te vormen. De koning worstelt door zijn
uitgeholde positie en zijn zwakke ontwikkeling in beslissende uren – om
het grof te zeggen – met zijn eigen dood.
Nog actieve vulkaan
Na
maanden soebatten hebben we weliswaar een landsbestuur, maar het zijn
regeringen die nog voor ze op het bordes verschijnen met de koning, als
noodregeringen worden bestempeld. Naar buiten toe verkondigen ze dat ze
er zijn om de boel draaiend te houden.
In
werkelijkheid zijn ze gevormd om niet eens vertraging of een stilstand
van bestuur te verwekken. Nee, ze zijn er om het voortbestaan van het
land te ondermijnen. Een land dat al van bij zijn oprichting een nog
actieve vulkaan is, die elk uur van de dag of nacht op uitbarsten staat.
De enige zangeressen
De
Wetstraat kent geen ontmijningsdienst. Het is eerst ik, mijn kinderen
en de rest kan stikken. Geld en voordeel zijn de enige zangeressen waar
ze naar luisteren. Was hun graaicultuur bescheiden, de laatste twintig
jaar zit hun gedoe vol met roofzucht.
Het
is zo dramatisch geworden dat van de ene op de andere dag vijanden
vrienden worden om de derde dag als verraders te worden bestempeld. De
salons van de Wetstraat zijn kamerbreed belegd met afgunst, verbittering
en vijandschap. Wie zich vandaag liberaal noemt, is morgen socialist en
overmorgen wat zich maar aandient.
Een bouwval
Door
dit alles ondermijnt het land zijn politieke plaats op het wereldforum.
Waar ons land vroeger een belangrijke plaats innam op het diplomatieke
vlak, is nu algemeen geweten dat het een tragisch gebied geworden is,
verscheurd door paleisrevoluties. Ooit welvarend heeft het zijn eigen
rijkdom geplunderd.
Niemand
anders dan de politici zijn daar verantwoordelijk voor. Wie zegt dat
dit land een bouwval is geworden, kan niet worden tegengesproken. Wat
rijmde is ongerijmd geworden. Wat logisch was, onlogisch. Twist het
meest geliefde spel aan de salontafels. Nog even en er valt in dit
leeggeroofde land niets meer te oogsten
Politieke en satirische toneelstukken
Er
vallen toneeldrama’s te schrijven die deze van William Shakespeare en
Molière overklassen. Helaas hebben we geen toneelauteurs die de
Belgische partij-oorlogen ontleden. Ook geen kritiek leveren op de
blinde aanbidding van zichzelf, de bevoorrechte posities die politici
enkel ten bate van het eigen gewin nastreven en hun minachting voor de
bevolking.
In vijftig jaar is het realistische toneel vermoord. Bewust
Een
eeuw geleden werden auteurs gevraagd om actueel politieke stukken te
schrijven – het toneelstuk Het gezin van Paemel van Cyriel Buysse is
daar het beste voorbeeld van. In vijftig jaar is het realistische toneel
vermoord. Bewust, omdat het politieke en satirische toneel invloed
heeft op het stemgedrag van de burger. Wat het geval was in de oudste
democratie ter wereld, de Atheense.
Blijkbaar
moet dat absoluut worden vermeden. De Belgische politiek, zowel de
federale als de gewestelijke, heeft geen hart en ziel meer die laait en
gloeit. Er rest enkel een schimmige gestalte. Blijkbaar is dat wat de
huidige politici willen om hun gedrag te behouden.
NA GESCHRIJFSEL
*
Ja,
want er komen andere tijden… De hegemonie van de VS ligt wel niet onder
vuur, maar wel degelijk onder de koorts. Waht’s next? Bij Pajare? Een
les in Aardrijskunde over Pittem in West-Vlaanderen, maar deze keer met
de paardenbril in de lade? Na de paardenbril, de blinddoek?
Dan
zal ik het hier maar nogmaals zelf doen. China dat is Confucius, ook
met ‘C’ geschreven, net als het Communisme, dat gewoon een recente
voorbijgaande nieuwlichterij is. Al was het eerder lollig daarbij Erich von Dâniken daarbij te moeten betrekken. Maar is ht trouwens nier zo, dat wat niet al lachende kan gezegd worden, de waarheid niet is?
Lollig
oden is één. De Geschiedenis te rade gaan is twee. Waar twee + twee dan
vier is en niets anders. Eerder een ongemakkelijke waarheid voor wie de
Geschiedenis naar zijn eigen hand wil zetten.
