Zondag 27 november 2022

*

 

875 - NA FRANSE REVOLUTIE (1789) NU DE MAROCHAANSE REVOLTE? OF IS ER NOG ’N KLEIN EVEN DE KAT UIT DE BOOMKIJKEN?

*

I N H O U D

*

Voetbal is een feest. Wordt gezegd. Maar de feiten heden ten dage, dank zij de Islammerij, bewijnzen wel het tegendeel. Dat haast ongrijpbare lederen ding is als een kwaadaardige virus die de gemeenste rassenhaat over de lele aardbol verspreidt, erger dan dat ‘Chinees Gripeke’ dat heden ten dage mdt instemming van de Ovdrheid, zijn eigen Volk aan het uutmoordrrn is.

Na de nederlaag met 2-0 van de Rode Divels, waarna dus de Zwarte Duivels uit het Afrikaanse Atalas Gebergte overal in het Land de wapens onamen tegen de Politie, is de minste vonk voldoende om het Land in vuur en vkam te zetten.

Immigratie, murw gelagen politie die nu al op de terrn liep sedert de laffe mmord op een van hen: meer moeet er niet zijnom DE VIER VIVALDI SEIZOENEN in bloed en asse te doen overgaan.

Hier is geen Bastille die eerst moet ingenomern worden door het Plebs, want het Land staat gruizeldik met gevangenissen of, bij uitbreiding, met Detentie Huuzen die stikken onder exotische drugs crimininelen, slechts van ons gescheiden door dun zeer breekbaar metselwerk datin entreprise werd neer gekwakt..

Voor de Lands Leiding en dus voor het Regeringshoofd dus werk an de winkel. Ware het niet dat die momenteel in Kiev werk zit te maken van zijn persoonlijke Brakelse Groot Europese dcromen.

Of de Gulden Sporenweide in de Krtrijkse Beemden nog altijd beschikbaar is voor een Nieuwe Veldslag tegen vreemde Overheersers?

Mens, God-toh, dan zou diene Quickie toch eerst over de kling moeten gejaagd wirden! En dat dan nog wel door zijn eigrn Politie….

O land van hoop & glorie.

O zaligheid op noten!

Nog 18 maand, de tiijd van twee verwachtingsvolle voldragen zwangerschappen, en Vlaandern staat op eigen poten.

De weeffouten zijn hersteld, de beiaarden zijn getoonzet in ééénklank. Ze staan klaar, om ten laatste in mei 2024, de wereld kond te doen wat het kleinste kind nu al weet. Dat op alle transen, de leeuwen zullen dansen!!!!!!!

*

      

27-11-2022

lMop van het jaar

*

De uitspraak van Magnette: ‘Vivaldi is ontworpen om tien jaar mee te gaan’, wordt stilaan dé mop van het jaar. Met alle heisa en gekrakeel binnen de federale paarsgroen+ regering zal het al een half mirakel zijn als deze zevenkoppige draak zijn huidige legislatuurtermijn uitdoet.

Ondertussen is ook Bart De Wever begonnen zijn bocht te nemen (wat ik al eens voorspeld had) en heeft hij o.m. verklaard dat zijn N-VA niet in een volgende federale regering zal stappen, als er geen vaste plannen zijn voor een confederale omvorming van België. Alsof ze op hem zitten te wachten, nadat ze hem al een paar keer aan het lijntje hebben gehouden om hem daarna te dumpen.

Dit verandert niets aan mijn stelling – ondertussen ook verschenen in de brievenrubriek van ’t Pallieterke - dat wie het goed voor heeft met Vlaanderen, ook mocht Bart zijn bocht voortzetten, bij de volgende gewestelijke verkiezing best voor het VB kan stemmen. Als nl blijkt dat na de verkiezingen in 2024 een linkse Waalse meerderheid en een centrumrechtse Vlaamse meerderheid een andere visie hebben over de toekomst en niet dezelfde offers willen brengen, ze tot de conclusie moeten komen dat dit België inderdaad niet meer werkt en er dringend een confederaal model moet worden uitgewerkt. Fiscale autonomie is de enige weg naar de toekomst, waarbij elk zijn keuze bepaalt (én betaalt). Vlaanderen kan dan maar best stevig uit de hoek komen, iets waarvan men niet verzekerd is door de traditionele partijen erbij te betrekken. Eén ‘Lachaertje’ is genoeg geweest.

---

En dan nog dit: na negen maanden oorlog is Crootje toch in Kiev geraakt. Nu zijn haring hier niet meer braadt, heeft hij ontdekt dat hij nog eens iets moest doen aan zijn verhoopte internationale carrière na Vivaldi...

OPENT BART DE WEVER (EINDELIJK) ZIJN DIEPVRIEZER?

En wat voor eetbaars komt daar nog uit...

Acta Sanctorum - 28/11/2022

*

 ‘Ik wil met de PS nog maar over één ding spreken: confederalisme. Status quo is het ergste wat Vlaanderen kan overkomen. De kiezer moet kiezen: ofwel stemt u voor de huidige regeringspartijen en dan kiest u voor uw eigen ondergang. Ofwel stemt u voor N-VA en dan neemt u misschien een risico, want wij willen een totale omslag realiseren.’

Met deze gespierde uitspraak – waarin concurrent Vlaams Belang, volgens de peilingen de grootste Vlaamse partij, niét wordt vermeld – trapte de NV-A-voorzitter eigenlijk de Vlaamse en federale verkiezingen van 2024 op gang. Het interview op Radio 1 ging uiteraard niet onopgemerkt voorbij: zal de N-VA eindelijk de diepvries openen waarin ze het communautair verhaal stak?

‘Uitrook-strategie’

Bart De Wever in zijn overwinningstoespraak, 2014

 

De geschiedenis van die diepvries metafoor is gekend: om in 2014 de Franstalige liberalen mee in de regering krijgen, met Charles Michel aan het hoofd, moest de N-VA haar communautaire eisen opbergen die ze met veel bombarie in de verkiezingen had onderstreept. Het heette dat dit vooral een centrumrechtse regering van de economische relance zou worden. Voor Vlaanderen gold ook de boodschap dat een rechtse federale regering zonder Waalse socialisten het Franstalig landsgedeelte zodanig op de zenuwen zou werken, dat links er zelf zou aansturen op een boedelscheiding.

De PS bleef na 2014 in haar rustige zelve oppositie voeren onder het sarcastische motto ‘On n’est demandeur de rien’

De Vlaamsgezinde kiezers van de N-VA slikten dat diepvriesverhaal maar met grote moeite. Het werd een running gag waarbij de partij de grootste moeite had om de bocht uitgelegd te krijgen na de klinkende overwinning. De ‘uitrook strategie’ werkte ook niet, dat moet De Wever toch op voorhand beseft hebben. De PS bleef na 2014 in haar rustige zelve oppositie voeren onder het sarcastische motto ‘On n’est demandeur de rien’, en bekommerde zich vooral om de strijd tegen haar extreemlinkse concurrent PTB.

In 2018 constateerde de N-VA dat de peilingen er niet rooskleurig uitzagen, en dat ze op de rechterflank aanhang verloor. Het Vlaams Belang speelde de diepvriess moes handig uit en bleef de stiefzusterpartij confronteren met haar rol van gegijzelde door de Franstalige liberalen, die evenmin een einde van België voor ogen hadden (en hebben). Dus zag De Wever zich genoodzaakt om de stekker uit de federale regering te trekken naar aanleiding van het zogenaamde Marrakesh-migratiepact, waarna Michel-II aantrad die het maar tien dagen vol hield en dan in lopende zaken overging.

 

De N-VA rekende zich al rijk bij de verkiezingen van 2019, maar ook de Marrakesh-truc werkte niet, het diepvries trauma bleef hangen: de Vlaamsgezinde en rechtse kiezer verkaste massaal naar het Vlaams Belang. N-VA verloor acht zetels, CD&V en MR verloren elk zes zetels en Open Vld verloor er twee. Het Vlaams Belang won maar liefst 15 zetels. Bart De Wever verkocht dit als een ‘overwinning van rechts’, maar het was duidelijk dat zijn partij een geloofwaardigheids probleem had.

De olifant in de kamer

Tom Van Grieken (VB): steeds groter, naarmate de N-VA het cordon volhardt

Meteen zag in Vlaanderen een ‘Zweedse’ regering het levenslicht, met N-VA, CD&V en Open-VLD als partners. Het Vlaams Belang, de grote overwinnaar van de verkiezingen, was geen optie. Dixit De Wever: ‘Vandaag niet, maar ook morgen of volgende week of volgende maand. Het is mijn overtuiging dat dat onveranderlijk is’. Vervolgens schoot de Jambon-regering uit de startblokken om na luttele meters al vooruit te strompelen: waarnemers van allerlei slag beschouwen deze als de zwakste Vlaamse regering ooit.

Sindsdien is de N-VA een verscheurde partij, waarin de pragmatici (aangevoerd door Bart De Wever) en de radicalen (vooral rond Theo Francken) onder de waterlijn strategische discussies voeren. Vijf jaar bleek niet genoeg om de Franstaligen vragende partij te maken voor een staatshervorming. Elio Di Rupo (PS) liet wel langs zijn neus weg verstaan dat hij het afnemende solidariteitsmechanisme in de financieringswet wil heroverwegen, maar werd snel teruggeroepen door Paul Magnette en andere Franstalige partijen. De N-VA beseft dat men ten zuiden van de taalgrens nog steeds meer te verliezen dan te winnen heeft bij een verdere uitkleding van België.

Zowel inzake migratie als inzake Vlaamse autonomie lijkt het Vlaams Belang een veel rechtlijnigere partij. En rechtlijnigheid is wat de ontgoochelde, zich van ‘de politiek’ afkerende burger zoekt

Voor de grote olifant in de kamer, de Vlaams Belang-kiezer, is het geduld eigenlijk op, en wordt de N-VA gepercipieerd als een machts- en systeempartij die vooral veel te verliezen heeft bij radicale veranderingen, en zich verliest in tactische spelletjes. Het idee om de rechts-economische kaart uit te spelen en het communautaire kluwen zo uit het zicht te houden, lijkt niet meer te werken. Met het motto van ‘inclusief nationalisme’ lijkt de partij anderzijds al evenzeer de kool en de geit te willen sparen. Zowel inzake migratie als inzake Vlaamse autonomie lijkt het Vlaams Belang een veel rechtlijnigere partij. En rechtlijnigheid is wat de ontgoochelde, zich van ‘de politiek’ afkerende burger zoekt. Bovendien, naarmate de N-VA het cordon volhardt, neemt de aanhang van het VB toe. Een kei van een dilemma.

Achter de schermen

Sander Loones

Sander Loones: de N-VA-spreekbuis bij uitstek

 

Figuren als Sander Loones moeten deze kloof tussen pragmatici en radicalen dichtrijden, of tenminste camoufleren: nu luidt het dat een paradigmashift – een draak van een term – het land uit de impasse kan verlossen. Er moet gepraat worden met de PS, hoe dan ook, en Wallonië moet overtuigd worden dat het eveneens gebaat is bij een confederale hervorming, een soort tweestatenbond met een speciaal hoofdstedelijk statuut voor Brussel. Er zouden een federale regering en parlement blijven die de gezamenlijke bevoegdheden beheren, en ook de monarchie mag behouden blijven.

Van belang is dat deze constructie er, hoe dan ook, enkel kan komen met een twee derde meerderheid in de federale kamer, dus met akkoord van de Franstaligen, in casu de PS: die partij houdt de sleutels in handen. Bovendien moet elk artikel van de grondwet voor herzienbaar verklaard worden door de kamer alvorens die zich ontbindt. Akkoord van Franstalig België onmisbaar dus. De huidige Vivaldi-regering werkt van geen kanten meer, maar de oppositie aan Vlaamse kant, vooral dus de N-VA, is er een van pappen en nathouden. En de telefoon in de gaten houden tot Paul Magnette eens belt.

Het is interessant wat Loones zegt, hij wordt beschouwd als de spreekbuis van de partijtop, vooral van voorzitter De Wever himself. In de lokale pers ventileert hij enkele van de strategische basislijnen waaraan ‘achter de schermen’ gewerkt wordt. Daarin blijkt de as N-VA-PS springlevend (‘De PS is pas de derde grootste partij, maar wel incontournable. Kijk: wij mikken inderdaad op een historisch akkoord met de PS. Dat is geen geheim meer. Dat is de reden waarom Bart De Wever al maanden achter de schermen aan het werken is.’)

Zoete broodjes

Paul Magnette - Wikipedia

 

Paul Magnette (PS): als het confederalisme er komt, zal het op zijn condities zijn

Van een voluntaristische autonomie-eis vanuit het Vlaamse parlement is geen sprake, want dan komt het verfoeilijke Vlaams Belang in beeld. Dus weerom geleidelijkheid en negociatie, waarin de PS de dans leidt (‘Wij zijn geen revolutionaire partij. Wij zijn bereid om te onderhandelen.’). Het confederaal model kan enkel afgekocht worden mits een aantal transfers gegarandeerd blijven (‘Het confederalisme bevat zelfs een stevig luik solidariteit. We moeten de Franstaligen daarvan overtuigen.’)

Dat zijn allemaal geluiden die, als men ze naast het recente radio-interview met Bart de Wever legt, toch duidelijk maken dat 1) Bart De Wever aan een nieuw rondje begonnen is van de ‘nuttige stem’ (niet voor het VB dus), 2) het cordon elk V-front op Vlaams niveau uitsluit, en 3) men zijn lot in de handen legt van de PS.

Dat is een oude strategische doctrine die weer wordt afgestoft. Paul Magnette is uitgekookt genoeg om te beseffen dat de N-VA zich hiermee veroordeelt tot weer lange onderhandelingen, met het Hof als discreet toekijkende derde, en dat de confederale constructie, als die er komt, nooit de transfers zal doen verdwijnen. Overigens heeft Georges-Louis Bouchez (MR) in De Zevende Dag nog eens bevestigd dat De Wever wat hem betreft geen schijn van kans maakt met zijn confederalistische ballon. Een centrumrechtse Belgische regering met de N-VA kan voor hem wel. Dan zijn we terug in 2014. De processie van Echternach noemt men dat, maar dan achterwaarts.

Opgelet: nu donderdag 1 december om 20h stelt Johan Sanctorum zijn boek voor ‘Kakistocratie – Pleidooi voor méér antipolitiek’. Niet te missen!

LICHT IRONNISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN

Het wordt dus een extreem lange bevallinstijd: 18 Maaden om om daarna een dood geboren kind op de wereld te zetten.

Een bananenepubliek aou het niet beter doen….

De simpele waarheid is, dat de Franstaligen, die er een broertje aan dood hebben om de handen uit de mouwen te steken, van honger en vooral van dorst zullen moten omkomen, van zodra de transfers van Nord naar Zuid stoppen.

Die jaarlijkse miljonen Euro’s zijn de werkeliklke reden voor zowel het bestaan van dit unitaire Belgie als voor het bestaan van deze koninklijke dynastie van nutteloze eters..

Die transfers zijn even tegennatuurlijk als hemelwater dat opwaaqrts stroomt. Omdat Franstalige politieke leeghoofden het verhaal van de Schepping liever naar hun eigen hand zetten. Water dat naar zee stroomt?!!! Da kannie, is de stelling van de PS.

En BDW is de wip diie ze daarbij als springplanknodig hebben.

1. 
   

Niet e PS of de MR laten beslisen, maa       r             Het Vlaams Belang.

Is in één wip te regelen; desnoods met figuren als Francken Theo aan de stuurknuppel…..

*

Digithalys