Goede Lezer(s), Betere Lezer (s), Beste Lezer(s) en vooral mijn Allerbeste lezer(s),
Kunnen jullie zich voorstellen hoe het voelt om na 40 dagen op te duiken uit een diep dal, terug in de wereld van elke dag? Zo moet Jules Verne
zich gevoeld hebben na zijn ‘Tachtig Mijlen onder Zee’, dubbel zo diep
als ik mijlen onderweg was. Ook ik heb zo wat de diepzeeën en alle
landen van de hele wereld rondgereisd, gedragen op de golven van vele
donkere tijden.
In
gewone mensentaal wil dit zeggen, dat de boeken van ‘De
Luisterbibliotheek’ (gratis voor slechtzienden, via de Post aan huis
gebracht) mij via ’n stortvloed van CD’s helemaal hebben teruggebracht
naar de wondere wereld der Letteren. Een wereld die al vele jaren achter
slot en grendel stak….
*
Dank zij de leeswereld van de Brailleliga vertoefde ik al die tijd a.h.w. in het ‘Het Land van de Glimlach’,
mijn enige ware Thuisland der Verbeelding. Het is dan ook geen wonder
dat ik, zonder te letten op de Tijd, helemaal heb laten meeslepen. Zeer
tot ongenoegen van mijn omgeving.
Eenmaal
terug aan de oppervlakte, stel ik vandaag echter vast dat alles bij het
oude is gebleven. Al onze ‘van Hogerhands’, van Groot naar Klein
blinken nog altijd, zoals voorheen, uit in onbenulligheid. Je pure
volksverlakkerij. Ja, zelfs, in het zicht van de nakende verkiezingen,
neigt de graad van onbenulligheid te zijn gestegen tot het niveau van
evenvele giganteske bakkeleiende Bewaarscholen. De BDWërs vorderen nu
zelfs het Mysterie van Onderwijs op, zonder te beseffen dat ze misschien
niet eens deel zullen uitmaken van deze zoveelste ‘Federale’ Regering.
En ik, die dacht, dat dit zo verwaarloosde Mysterie er een was van 3 à 4
Gewestregeringen…
Één
troost. Deze vaststelling geeft mij de zekerheid, via mijn ‘columns’ op
Tinternet voor mijn medeburgers nog altijd nuttig werk te kunnen
verrichten door die spreekwoordelijke Grote Verstanden regelmatig te
commentariëren.
Baat het niet, zo schaadt het niet.
Weet
U, er is niet veel veranderd sedert Richard Llewelyn (1906-1983) in
1939, dit is 80 jaar geleden (ik was toen net begonnen aan het
Bewaarschooltje) zijn boek ‘Hoe groen was mijn Dal’ uitgaf. Veel is er sindsdien niet veranderd.
Integendeel. Dicht in de omgeving van “Horseville”,
waar ik na 16 jaar Italië thans woon) zijn er zelfs hobbyboeren met
maar liefst 600 melkkoeien-dikbil op één en hetzelfde bedrijf, die door
hun achteruit-winduitstoot op een ongehoorde manier het milieu helpen
verpesten. Méér wind uit dan in! Of hoe de Landbouw, wiens voornaamste
taak erin bestaat ons in leven te houden, het voortouw heeft genomen om
ons allemaal om zeep te helpen.
Waar is de tijd van de H. Augustinus (354-430) - De civitate Dei – die ooit beweerde dat ‘mest geen ‘heyligheyd’ en is, naar wel de ziel der landbouw’….
Jong geleerd is oud gedaan, zou men zo zeggen…
Tot de volgende.
Net
zoals, in vroeger lang vervlogen dagen, na wat toen ‘een goede biecht
werd genoemd, voel ik mij opgelucht na bovenstaande bekentenissen.
Vooral in de hoop dat de meesten mij vergiffenis kunnen of willen
schenken.
Waarna
ik afsluit met de belofte van ‘nooit meer te zondigen’ en om beter mijn
best te doen om voortaan zelfs betere paden te bewandelen dan aldoor
maar te ‘metteren’ op alles wat vierkant draait in die ene grote wereld
van ons.
Inderdaad, binnen 17 jaar word ik er 100 en dan is het beste er af…
*
Maandag 6 Mei 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten