.                                                                                                

884 15/12       

Donderdag 15 december 2022

*

 

884 - NIET ALLEEN DE WALEN PAYS, MAAR HEEL DEZE EU IS DOOR DE PEST GETROFFEN. MET COBURGIA ALS VOORTREKKER EN WEGBRRIJFR….

*

I N H O U D

*

Er is ooit een tijd geweest dat de Liberalen zoals wij die nu kenen, zich de PVV noemden. Iets dat zich spontaan vierkant laat vertalen als…       DE PEST VOOR VLAANDEREN.

Maar ’t ene gezegd lijk het andere: de zaken draaiden goed. Hun Senatoren werden op slag Grote Meneren, die voor veel simpele zielen zogezegd hopeloze zaken konden tot een goed einde brengen. Naar later bleek, tekens na de welwillende kameraadschappelijke tussenkomst van hun vrienden, de Roden, na de oorlog reeds perect ingewerkte arrangeurs. Als ze daarbij maar de Tjrven kieers konden afpakken. Denk aan Herman De Croo in het Oudenaardse, denk Senator Hilaire LaHaye (Ieper), denk Sanator Derore, Waregem. Gemengde dieenstbetoon in a       lle ruhctingen die in Brussel waar er, mits hier en daar enig gekonkelfoes bijglraaid konden worden. Zald alom in de ogen der Tjeven-burgemeesters die hen hier en daar veeel kiezers zou kostten…

Al dat geflikflooi schiep banden tussen de foefelaars die altijd maar gunstigr wendingen kregen, naarmate de ondertussen zwaar gesusudieerde gazettten-brol de zaken opbliezen. Een onderwereld waaraan Steve Stevaert ’n eiinde stelde door zich te specialideren in het Kanalduiken…

Maar ondertussen gingen zij … VOORUIT. Recht den dieperik in, want de mensen werden wijzer.

MR, PS, Open VLD: samen deelden zij en zij alleen de lakens uit. Zowel in eigen Land, als in de door hen gemanipuleerde Europese warboel van ‘Ibstellingen’ die ze ongezien konden leegmelken. Naar nu blijkt, ondedr de deskundige leiding van de Italiaanse maffia, de Cosa Nostra…

Herinnneeren we dat oude gezegde, dat macht corrumpeert, maar dat absolute macht absoluut corrumpeert. Een gezegde, dat nogmaals bewijst dat in onze dagen, de cirkel weer rond is. Zie de rijk geworden Verhofstadt en de onbetaalbaar geworden elektriciteit die door deze parvenu vreemde handen werd gepeeld….

Nogal sarkastisch dat de familie De Croo die dubbele OO’s toegeven als twee enorm grote evenwaardige zéro’s.

15-12-2022

.Cosa nostra

* 

Toen het nieuws van de omkoopschandalen binnen het Europees parlement bekend werden en ik er via mijn blog op reageerde, noemde ik de zaak ‘Europegate’ en niet ‘Qatargate’ zoals de media. Reden daarvoor was dat ik ervan uitging dat zoiets niet alleen met Qatar zou gebeurd zijn. Ik blijk gelijk te krijgen want vóٕór Qatar zou er nu ook iets aan de hand geweest zijn met Marocco en wie wat er nog uit de bus kan vallen.

Ondertussen gebeurt er heel wat in zowel de Qatargate-zaak als binnen het Waalse parlement i.v.m. de dure snoepreisjes, waarbij telkens de socio’s de hoofdrol spelen.

Dinsdagavond bleek er al beslag gelegd op anderhalf miljoen euro in cash geld bij de vice-voorzitster van het Europarlement, haar vriend en haar vader. Die vriend werkte voor een zekere Pier-Antonio Panzeri, een Italiaanse ex-europarlementair die men verdenkt de spil te zijn van het hele complot en bij wie men ook flink wat cash geld heeft gevonden*.

Tevens werd er ook een Waalse PS’er bij betrokken, een zekere Marc Tarrabella, die wel bij hoog en bij laag beweert er niets mee te maken te hebben, maar die ondertussen toch door zijn eigen partij werd geschorst.

Op het Waals front kreeg men te maken met een andere PS‘er met Italiaanse roots, een zekere, die niet van gisteren is, maar van zaterdag, om het met een grapje te zeggen (‘di sabato’ betekent in het Italiaans ‘van zaterdag’.) en blijkt het hele opzet een serieuze Italiaanse achtergrond te krijgen. ‘Cosa Nostra’ ten voeten uit.

Ik vraag me trouwens af wat men met zo’n pakken cash geld de dag van vandaag nog kan doen. Het lijkt simpel, maar probeer er maar eens bv een auto of een eigendom mee te kopen. Dat zal niet meteen lukken, omdat elke rechtgeaarde verkoper meteen terecht zal denken dat het om crimineel geld gaat. Zo’n grote bedragen krijg je alleen vlot kwijt in het zwarte circuit.

----

*In mijn blog van 13 dezer (‘Europegate’) melde ik reeds dat er ook ex-europarlementairen lobbyden. Die Panzeri is er een sprekend voorbeeld van.

COMMONS

*

Ursula von der Leyen.

foto: ©Wikimedia

**

WAT QATARGATE LEERT OVER DE EUROPESE UNIE

*

De kwalijke modus operandi van een quasi-democratie

*

In het stuk ‘Wat Oekraïne ons leert over de EU’ wees ik erop dat het veelzeggend is dat de Europese Unie een algemeen Russisch olie-embargo wou. Het waren de Verenigde Staten die sterk aandrongen om dat embargo te verzachten via de invoering van prijsplafonds voor de uitvoer van ‘seaborne’ Russische olie naar niet-Europese landen. Kwestie van geen oliecrisis uit te lokken.

Bovendien wilde de EU ook schepen die het embargo overtreden voor altijd bannen, terwijl de Verenigde Staten erop stonden dat het een ban van slechts negentig dagen zou worden. Dat verschil is opmerkelijk, aangezien Europa nu al te maken heeft met een bijzonder pijnlijke energiecrisis. De Verenigde Staten hebben dat probleem niet en zijn daarbovenop een zeer belangrijke olieproducent, terwijl de Europese Unie zwaar afhankelijk is van import.

Bolwerk

Moraal van het olie-embargo verhaal? De EU is, als quasi-democratie, vooral bezig met zichzelf, minder met haar onderdanen en al helemaal niet met de minder gefortuneerden. Het is een bolwerk in de Opstand van de Elites, annex verraad van de democratie (dixit de Amerikaanse cultuurfilosoof Christopher Lasch; nvdr). Zelfs Qatar airlines en Maroccogate kunnen in die zin geïnterpreteerd worden, als men de beschuldigingen hard kan maken. Het is niet de grote anomalie waarvoor het versleten wordt, maar veeleer een zoveelste teken aan de wand.

De aanhouding van een van haar veertien (!) vicevoorzitsters inspireerde de presidente van het Europees Parlement, Roberta Metsola, trouwens meteen tot de hysterische uitspraak dat er ‘een aanval’ op haar parlement en op ‘de Europese democratie’ aan de gang is. Vooral bezig met zichzelf dus. Het gaat natuurlijk maar om het zoveelste EU- en EP-schandaal, een byzantijnse organisatie die vrij massale corruptie (door burgers en bedrijven) uitlokt. Volgens een studie van een aantal jaren geleden zou ze net geen biljoen euro per jaar kosten. Toch is de strijd ertegen geen prioriteit.

Tekenend ook is het schandaal rond de altijd al zeer controversiële ex-EU-commissaris Neelie Kroes een paar maanden geleden. Na haar ambtsperiode lobbyde ze heimelijk en tegen de regels in voor Uber. Vervolgens werd ze in 2016 voor een paar jaar voorzitster van de adviesraad van dat dubieuze bedrijf. Het passeerde als een fait divers. A propos: in 2019 duwde diezelfde Kroes de Europese lijst van opvolgers van de Open Vld, tot grote vreugde van ene Guy Verhofstadt.

Bonnetjes

De krokodillentranen van EU-parlementsleden zijn nog om een andere reden opmerkelijk. Onder meer Transparency International vraagt al jaren dat er meer toezicht komt. Het Europees Parlement, de EU’s ‘weakest link’, blokkeert echter systematisch efficiënte toezichtmechanismen ‘met de instemming van een meerderheid van de leden’. Symptomatisch is ook dat deze rijkelijk betaalde politici weigeren om meer transparantie te verlenen over hun maandelijkse onkostenvergoeding van maar liefst 4.778 euro. Hun eigen Bureau besloot een paar maanden geleden achter gesloten deuren dat ze niet eens meer bonnetjes hoeven in te dienen.

Nog opmerkelijker is de oproep tot de oprichting van een (nieuw) ‘ethical body‘ van de controversiële, machtshongerige en manipulatieve commissie-voorzitster Frau von der Leyen (de Duitse Kroes, zeg maar). Ze beloofde namelijk al zo’n orgaan op te zetten bij haar aantreden in 2019. Vervolgens deed ze niks. Ook niet nadat er in september 2021 alsnog een voorstel van het parlement kwam in dit verband.

 

Het orgaan zou onder meer ook ‘revolving door’-gevallen beoordelen (EU-officials die na hun mandaat poen gaan scheppen bij grote bedrijven als Uber). De Financial Times voegt er fijntjes aan toe: ‘Perhaps the latest revelations will jolt her into action.’ Toen een door haar EU beschermde wolf onlangs een van haar geliefde pony’s doodbeet, kwam er nochtans direct ‘action’: deze ‘probleemwolf’ moest meteen doodgeschoten te worden. All pony’s are equal, but Frau von der Leyen’s pony’s are more equal than others.

Schoonheidsoperatie

 

Een nieuw ethisch orgaan zou overigens niet veel meer zijn dan de spreekwoordelijke lippenstift op een varken. Het is alsof PS, ‘le vrai mal Wallon’, een ethisch orgaan zou oprichten om zichzelf te beoordelen en komaf te maken met de eindeloze reeks schandalen waarin deze partij sinds jaar en dag betrokken is. Dat ze al decennialang, onder het mom van ‘solidariteit’, en met de hulp van Vlaamse partijen, een hold-up kan plegen op de Vlaamse financiën, is ongetwijfeld vooral te ‘danken’ aan het feit dat ze mede garant staat voor de miljarden transfers van Vlaanderen naar Wallo-Bruxelles.

 

Terwijl ze anderzijds buiten het electorale bereik valt van datzelfde Vlaanderen. Haar jongerenbeweging is trouwens, zeer opvallend, tegen een federale kieskring. Zo is het natuurlijk niet moeilijk. Dat is, au fond, ook het probleem met de Europese Unie. Europeanen kunnen niet eens mee bepalen wie EU-‘minister’, EU-‘president’ (Charles Michel) of EU-‘eerste minister’ (Ursula von der Leyen) wordt of blijft. Bovendien is de EU-moloch voor de meesten van hen een ondoorgrondelijke en buitenlandse ver-van-ons-bed show. Zonder een Europees volk en natie, bestaat er gewoonweg geen Europese democratie, die naam waardig, en kan en mag een EU slechts een confederale instelling zijn met beperkte macht.

 

Zonder die democratische achtergrond wordt ze vooral gedetermineerd door een blinde integratiedrang, particuliere belangen van grote bedrijven en wollige idealen van (groene) ngo’s. Brussel bulkt dan ook van de lobbyisten. Dan is de stap naar vormen van omkoping klein.

Pensioen

Zo kan ook verklaard worden dat ‘Zuhalleke’ Demir vlijtig aan haar politieke carrière timmert door, in opdracht van de EU en in navolging van Nederland, de van oudsher bloeiende Vlaamse landbouw te decimeren. Iets wat zonder de (groene) EU ondenkbaar zou zijn. Onder het mom van een zeer relatief (tenzij voor wie maximale biodiversiteit nastreeft in een aantal EU-natura 2000 gebieden) en in elk geval al vier decennia afnemend stikstofprobleem.

Of dat de EU straks wellicht zelfs de ijzeren arm van de PS gaat omdraaien. Ze dreigt met name zowel een pensioenhervorming af te dwingen als een beperking in de tijd van werkloosheidsuitkeringen. Europese werknemers moeten van het Europees parlement met zijn allen een pan-Europees pensioenproduct kopen, aangeboden en geëxploiteerd door KBC & co. Een en ander kan dankzij beleid dat, zoals Rik van Cauwelaert fijntjes opmerkt, al uitgestippeld werd toen toenmalig premier Elio Di Rupo nog mee in de Europese Raad zetelde.

 

Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat de Zwitserse activa manager Felix Zulauf onlangs een ‘structurele verzwakking’ van Europa voorspelde. Voor zover we, in een deglobaliserende en opnieuw gespleten wereld, inderdaad wegzinken in een ‘Sri Lanka light’-moeras, komt er wel meer democratisch weerwerk. Verhofstadt en co zullen dat zoals gewoonlijk arrogant afdoen als vies ‘populisme’ maar zoals het spreekwoord zegt: hoogmoed komt voor de val.

Koen Tanghe

Europa-Express

kiezer

foto: ©Belga

Verdienen Europarlementariërs écht te veel?

**

**

Europees Parlement moet ook hand in eigen boezem steken

Analyse

*

De roep naar meer transparantie rond de werking en de budgetten van het Europees Parlement klinkt luider dan ooit. Gezien de bedragen die in Brussel en Straatsburg rondgaan, is die vraag wellicht niet onterecht, al loert goedkoop populisme daarbij altijd om de hoek. De stevige en vaak weinig gecontroleerde onkostenvergoedingen van de parlementsleden zelf roepen terecht vragen op, maar tegelijk blijft het maar de vraag of de écht hardwerkende parlementairen op het einde van de rit netto ook echt té veel overhouden.

 Met een begroot jaarbudget van ruim 2,2 miljard euro is het Europees Parlement anno 2023 goed voor zowat 20 procent van de jaarlijkse werkingskost van alle EU-instellingen. Globaal tekent het evenwel maar voor 1,2 procent van het volledige budget van de EU. De 2,2 miljard euro die voor volgende jaar is voorzien, betekent een stijging met 7,3 procent tegenover het budget voor dit jaar. Dat lijkt, met de inflatie van de voorbije maanden in het achterhoofd, geen onverantwoord hoge stijging.

Zowat 75 procent van het totale jaarbudget van het Parlement gaat naar drie grote uitgavenposten: de parlementsleden zelf, de personeelskost en de gebouwen. De totale geschatte personeelskost – inclusief de lonen van de parlementsleden – loopt in 2023 op tot 1,23 miljard euro. Voor de gebouwen, de IT-kost en de andere uitrusting wordt volgend jaar 449 miljoen euro voorzien. Voor de eigenlijke werkingskosten van het Parlement – denk aan de organisatie van vergaderingen en conferenties, maar ook aan het volledige informatieve luik waar het EP voor staat – wordt er volgend jaar een budget van zowat 209 miljoen euro uitgetrokken.

8100 medewerkers

Om al die uitgaven even in perspectief te plaatsen: anno 2022 telt het Europees Parlement 705 parlementsleden. Het bestaat uit 22 thematische commissies, gaande van Buitenlandse Zaken over Mensenrechten tot Regionale Ontwikkeling. Naast die verkozen politici werken er natuurlijk ook duizenden ambtenaren en andere medewerkers voor het EP. Volgens de meest recente cijfers (mei 2022) gaat het om 8132 vaste en tijdelijke medewerkers. De persoonlijke medewerkers van de parlementsleden (MEP’s) – doorgaans een drietal per MEP- zijn daar niet inbegrepen. Ruim 5200 mensen zijn in de gebouwen van het EP in Brussel aan de slag, net geen 2300 mensen werken in Brussel en nog eens 300 draaien in Straatsburg mee. De rest zit verspreid over andere locaties. Amper 13 procent van het totale aantal medewerkers werkt ook echt voor de verschillende politieke fracties. De kritiek dat het Parlement ook een administratief waterhoofd is, lijkt dus niet geheel ongegrond.

Transparantie

In een reactie op het corruptieschandaal dat vorig weekend losbarstte rond enkele parlementsleden én hun medewerkers, beloofde parlementsvoorzitter Roberta Metsola volledige transparantie en veel scherpere lobbyregels om het zwaar besmeurde blazoen opnieuw op te poetsen. Hoe oprecht die beloftes zijn, zal nog moeten blijken, maar het kalf ligt natuurlijk ook grotendeels gebonden bij de werking en interne organisatie van een aantal diensten van het parlement zelf. En bij de financiële regels en de transparantie-afspraken waarover de parlementsleden in het verleden zelf nog herhaaldelijk op de rem gingen staan.

Herinner u de zwaar omstreden benoeming, amper drie maanden geleden, van de toenmalige kabinetchef van diezelfde Metsola tot secretaris-generaal van het EP. De selectiecriteria voor die topjob werden en cours de route aangepast. Een aanpak die niet bepaald van aard was om het vertrouwen in een cultuur van openheid en transparantie te voeden. Na wat de vorige dagen bekend raakte – en vanuit de vaststelling dat de druk op parlementsleden ook en vooral van buiten de EU fors is toegenomen – groeit er nu stilaan wel een consensus over een nieuw lobbyregister. Daarbij zouden parlementsleden verplicht worden om ook hun contacten met lobbyisten van buiten de EU te melden.

Forfaitaire onkostenvergoeding

Lijkt dit al een eerste stap in de goede richting, het zal niet volstaan. Ook de vraag om een striktere controle op de financiële handel en wandel van de parlementsleden zelf is niet bepaald nieuw, maar tot nog toe toonden zij zich weinig inschikkelijk op dat vlak. Vooral de forfaitaire onkostenvergoeding die elk parlementslid maandelijks mag indienen zonder daarvoor de nodige bewijsstukken aan te leveren – goed voor zomaar eventjes 4700 euro per maand – is niet bepaald onomstreden.

Met deze vergoeding kunnen de parlementsleden uitgaven dekken die voortvloeien uit hun parlementaire werkzaamheden: de huur van (extra) kantoorruimte, telefoon- en abonnementskosten of allerlei representatiekosten. Eerlijkheidshalve dient hier wel aan toegevoegd dat deze vergoeding gehalveerd wordt als een parlementslid zonder geldige reden niet de helft van het jaarlijkse aantal plenaire vergaderingen bijwoont.

Reiskosten

Daarnaast keert het Parlement ook nog een forfaitaire dagvergoeding uit van 338 euro uit – bedoeld voor hotel- en andere onkosten – per dag dat de parlementsleden voor officiële werkzaamheden in Brussel of Straatsburg aanwezig zijn. Op voorwaarde weliswaar dat zij dan ook een register tekenen dat hun aanwezigheid bevestigt. Hun reiskosten zelf worden overigens ook nog eens apart vergoed: een vliegticket in buisiness, een treinkaartje eerste klasse of een niet onaardige kilometervergoeding van 0,56 euro per kilometer.

In Straatsburg en Brussel staan ook een aantal officiële wagens van het EP ter beschikking. Tot slot: het brutoloon van een Europees parlementslid bedraagt vandaag 9386 euro. Hoeveel daarvan netto overblijft, verschilt van lidstaat tot lidstaat – in functie van de nationale fiscale regels – maar vergeleken met de toplonen die in de privésector gangbaar zijn, is dat alvast geen exuberant bedrag.

Filip Michiels

 

LICHT IRONNISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN

Het is natuurlijk ver van Politiek Correct, om denkend aan deze EU, zo maar direct te beginnen spreken over de Cosa Nostra. Maar wie Qatar, Marokko of wereldcup uitspreekt, zit als vanzelf in de valies bij de miljonen (zwarte) Euro’s die het Parket in beslag nam bij de Waalse PS Eu-voormannen.

Alle wegen leiden naar Rome?

*

 

Digithalys

*