Zaterdag 24 december 2022

*

885 - HOE VLAAMSE WELVAART DOOR WERKENDE BURGRS OPGEBOUWD, WEERAL DOOR VEERKEERDE PROFITEURS WEER WORDT KAPOT GEMAAKT

*

I N H O U D

De feiten zelf spelen zich o,der onder ogen af, maar worden ofwel onderbelicht, ja zelfs verzwegen. Of

opgeblazen door de Regime-Pers, al naar gelang het hen goed uitkomt.

Wat niet belet dat het nijvere Vlaandeeren tot op de bodem word tleeggemolken door een zelfverklarde Politieke Elite die uitstluitend vaart voor eigen rekening. Om het even dekleur van de gevoerde vlag, of die nu Rood, Geel, Blauw of Groen is.

Maar de laatste veelbelovendc peilingen openen het vooruitzcht op de lang verwachte samenwrekingmet de strijdgenoten die tot hiertoe – uit eigebelang? – afkereig bmeken te zijn van de Volkswil.

M.a.w. he Rijk van Magniette, de Waalse PS, vzly eofrt Blzzmer collaborateurs. De NV-A geeft eindelijk haar Ptretentie verloren, om samen met het Rood Gespuis de Brlgidvh wantostanden verder te leiden.

Is dat nu eindelijk het ware Antwerpen, of morten er eerst andere vuilerere handen worden weggeworpen?

17-12-2022

PARTI DES PARVENUS

*

N.a.v. Qatargate of Europegate, zoals ik het noem, en de malaise binnen de PS, is het misschien wel eens interessant alle fratsen van onze socio’s – in de eerste plaats de Waalse – van de laatste 50 jaar op een rijtje te zetten:

RTT, Imbramco, Agusta, Uniop, Sotegec, Van Cau, la Carolorégienne, Guy Mathot, Publifin, Samusocial en misschien vergeet ik er dan nog enkele.

Het was niet louter een Luiks gebeuren, want de eerste schandalen bij de PS braken los in Charleroi. Men herinnert zich waarschijnlijk nog de uitspraak van Di Rupo ter zake: ‘J’en ai marre des parvenus’. Dat was over de toenmalige toestand bij de PS in Charleroi. Dat is nu in Luik niet veel beter.

Ook de Vlaamse socialisten gingen in enkele bovenstaande affaires mee uit de bocht. Denk maar aan Willy Claes, die moest aftreden als secretaris-generaal van de NAVO, n.a.v. het Agusta-schandaal. Of Brouckie, toen die als kersverse voorzitter van de Vlaamse socialisten het zwart geld uit die affaire wou verbranden. Of Vande Lanotte met zijn Zilverfonds dat een lege doos bleek te zijn.

De volgende kandidaat zou wel eens ons mateke kunnen worden, die vindt dat geen enkel rechts regime ter wereld goede resultaten heeft geboekt. Dat is niet helemaal fout, maar dat geldt ook voor linkse regimes. Nooit gehoord van Venezuela, Cuba, Noord-Korea? Het kaviaarsocialisme van King Connah, ‘denk links – leef rechts’, is ook maar een linkse filosofie gekoppeld aan een rechtse levensstijl. Het verhaal van de balk en de splinter...

19-2-2022

TOFFE MINISTERPOST

*

Dat Meryame Kitir als minister van Ontwikkelingssamenwerking en Grootstedelijk Beleid wordt opgevolgd door Caroline Genez, kan men gerust de comeback van het jaar noemen.

In het begin van haar politieke carrière was Gennez een protegee van Steve Stevaert, op wiens verzoek ze zich rond 2003/2004 in Mechelen vestigde. Onder dezelfde Stevaert werd ze in 2003 ondervoorzitster van de sp.a, wat ze zou blijven tot 2007. In 2005 volgde ze hem ad interim op als partijvoorzitter van de sp.a, toen hij gouverneur van Limburg werd.

Tussendoor begon Gennez ook aan een parlementaire loopbaan. Van 2003 tot 2004 zetelde ze als gecoöpteerd senator in de Senaat. Begin juli 2004 kwam ze in het Vlaams Parlement terecht als opvolgster van Maya Detiège, die aan haar mandaat verzaakte. Ze bleef Vlaams volksvertegenwoordiger tot eind 2007. In 2007 volgde ze Johan Vande Lanotte, die na een verkiezingsnederlaag ontslag nam, op als partijvoorzitster van de sp.a. Ze maakte er echter ook een potje van en was geen kandidaat meer voor een tweede termijn. Ze drukte toen wel de hoop uit op het verwerven van een ‘toffe ministerpost’. Die heeft ze nu dus te pakken. De kans dat Gennez nu veel potten zal breken is echter uiterst klein. Ze zal, socialiste evenals Kitir, waarschijnlijk genereus andermans geld uitdelen, maar wel in het gareel van ons mateke moeten lopen én misschien in dat van Brouckie met wie ze vroeger niet door één deur kon...

---

En dan nog dit. Vorig jaar won Italië de finale van het Europese kampioenschap voetbal na strafschoppen tegen Engeland. Het waren de ‘gekleurde’ Engelse spelers die alle penalty’s misten. Ik schreef toen ‘Black lives matter’, maar je laat ze best geen strafschoppen nemen (grapje)’

Nu gebeurde ongeveer hetzelfde met de ‘Fransen’ die de strafschoppen misten tegen Argentinië. Zou het er toch iets mee te maken hebben, psychologisch wel te verstaan?

Commons

*GEN STRATEGIE VAN SAMMY MAHDI

*

Opvallende gelijkenissen tussen Sammy Mahdi nu en Ed Nijpels vroeger

**

Sammy Mahdi (l.) en voormalig VVD-leider Ed Nijpels (r.).

foto: ©WikiMedia

**

Voor Doorbraak doe ik verslag van Nederland. Commentaar op de Belgische en Vlaamse politiek is er al genoeg. Wat als de operatiemodus van een hedendaags Belgisch politicus opvallende overeenkomsten vertoont met een vroegere Nederlandse partijleider?

Een half jaar geleden werd Sammy Mahdi voorzitter van CD&V. Sindsdien eist hij aan de lopende band dingen, bij voorkeur in de media. Een overzicht. 1. De Septemberverklaring van de Vlaamse regering werd uitgesteld omdat hij meer steun wilde voor gezinnen. 2. Er moest nog eens onderzocht worden of de Ventilus-kabels in West-Vlaanderen toch ondergronds konden. 3. Er moet hervormd worden om de staatsschuld aan te pakken. 4. Opeens wil hij, haaks op jarenlang partijstandpunt, de werkloosheidsuitkering in tijd beperken. Resultaat heeft hij nog niet geboekt. Wel lijkt hij krediet te verspelen bij coalitiepartners, in ieder geval in de Vlaamse regering.

Confrontatie of nederlaag?

 

In 1982 werd Ed Nijpels voorzitter van de Tweede Kamerfractie van de rechts-liberale VVD, en daarmee partijleider. Dit maakte hem de opvolger van Hans Wiegel (1971-1982). Van 1977 tot 1981 bestond de Nederlandse regering uit het christendemocratische CDA en de VVD. CDA-leider Dries van Agt was premier, Wiegel vicepremier. Na de verkiezingen van 1981 kwam onder druk van de linkervleugel van het CDA een regering van CDA, de sociaaldemocratische Partij van de Arbeid (PvdA) en het links-liberale D66.

 

Dit kabinet viel binnen een jaar, vooral vanwege de slechte verhouding tussen premier Van Agt en PvdA-vicepremier en -partijleider Joop den Uyl. Na de verkiezingen van 1982 (onder lijsttrekker Nijpels 36 zetels voor de VVD, het hoogste aantal tot dan toe) ontstond opnieuw een CDA/VVD-regering. Ruud Lubbers (1982-1994) werd voor het eerst CDA-premier, Nijpels bleef fractievoorzitter.

 

Partijleider zijn van de kleinere coalitiepartner is niet ideaal. Successen van de coalitie worden veelal bijgeschreven op het conto van de grootste partij. Onder Lubbers nam bovendien de populariteit van het CDA toe. Nijpels, nog maar kort leider, wilde zichzelf en de VVD meer profileren.

 

Nijpels ging eerst naar de media, pas daarna naar het kabinet

 

Dit bracht hem tot zijn ‘confrontatiestrategie’: openlijk kenbaar maken welke partijstandpunten omgezet moesten worden in beleid. Bij succes had hij iets binnengehaald, en anders had hij de achterban laten zien dat hij zich had ingespannen. Voorganger en medialieveling Wiegel had dat ook gedaan. Het verschil: pas als hij wist dat het in het kabinet besproken en geregeld was, stapte hij naar de media. Nijpels ging eerst naar de media, pas daarna naar het kabinet. Premier, ministers en staatssecretarissen bleken daar niet van gediend. Nijpels kreeg niks voor elkaar. Zijn aanpak werd al gauw ‘nederlagenstrategie’ genoemd.

Tanend gezag

 

Zijn eigen partij reageerde verdeeld. VVD en CDA waren het eens over de economische noodzaak om te bezuinigen. De profileringsdrang van Nijpels betrof daarom de publieke omroep en de immateriële kwesties (abortus, euthanasie, gezin). Dit viel goed bij de linkervleugel van de VVD. De rechtervleugel snapte niet waarom hij daarvoor de verstandhouding met de coalitiepartner op het spel zette.

 

CD&V was zelfs in de federale regering-Michel I, een coalitie zonder socialisten of groenen, destijds tegen inperking van werkloosheidsuitkeringen. Op verzoek van de toenmalige partijvoorzitter speelde voormalige werkgeversvoorman en Vlaams premier Kris Peeters de rol van links geweten binnen de rechtse regering, ten koste van zijn individuele politieke geloofwaardigheid. Als Mahdi aan tafel in De zevende dag alsnog van standpunt verandert, is het voor niets geweest,

 

Na verloop van tijd verschoof de sympathie van de eigen VVD-ministers richting CDA-premier Lubbers. Mahdi speelde hoog spel bij de Septemberverklaring. Naar verluidt floot Vlaams minister Hilde Crevits, die nota bene met ziekteverlof was, hem uiteindelijk terug. Het was CD&V-minister Jo Brouns die tegenover het Vlaamse Parlement verklaarde dat er momenteel geen politieke ruimte is voor eenzijdige inperking van de werkloosheidsregeling op Vlaams niveau.

Omstandigheden

 

Niet alles kon Nijpels persoonlijk aangerekend worden. Voorganger Wiegel kon tussen 1973 en 1977 in de oppositie groeien als partijleider, terwijl hij oppositie voerde tegen het linkse kabinet-Den Uyl. Nijpels maakte een half jaar na aantreden deel uit van een coalitie met de voor de VVD ideale regeringspartner en tevens grote tegenstander, de PvdA, in de oppositie.

 

Bart De Wever verkoos telkens om als partijvoorzitter de partijstandpunten te bewaken in plaats van premier of minister te worden. In Vivaldi doen Paul Magnette (PS), Georges-Louis Bouchez (MR), Conner Rousseau (Vooruit) hetzelfde. Mahdi heeft een nadeel ten opzichte van hen. De Wever is al bijna twintig jaar voorzitter. Binnen N-VA daagt niemand hem uit. De andere drie werden voorzitter ná de verkiezingen van 2019 en nog vóór het aantreden van Vivaldi. Ze loodsten hun partijen de regering in en kregen standpunten in het regeerakkoord. Mahdi werd pas voorzitter toen CD&V al enkele jaren in twee regeringen zat. Welke reële mogelijkheden waren er om nog vóór de verkiezingen van 2024 zijn stempel te drukken?

Keuze

 

Nijpels toentertijd, noch Mahdi nu, kunnen de omstandigheden verweten worden. Sommige dingen had Nijpels wél zelf in de hand: de manier waarop hij omging met de coalitiepartner, de eigen fractie en de eigen bewindspersonen. Hier liet hij steken vallen. Toen de VVD in 1986 negen zetels verloor — evenveel als het CDA won —, werd hij weggestemd als fractievoorzitter en partijleider.

 

Los van de praktische vraag of iemand meer Bouchez kan zijn dan Bouchez zelf: wordt die aanpak beloond?

 

Mahdi wil zichzelf en zijn partij profileren. In navolging van Bouchez bekritiseert hij als partijvoorzitter de regering van buitenaf. Los van de praktische vraag of iemand meer Bouchez kan zijn dan Bouchez zelf: wordt die aanpak beloond?

 

Van 2014 tot 2018 hield Bart De Wever vanuit Antwerpen de Zweedse coalitie bij de les. Hij hoefde niet te vrezen dat zijn ministers en kiezers meer sympathie kregen voor een Franstalige premier dan voor hem. Najaar 2018 wilden de coalitiepartners hen niet tegemoetkomen in zijn bezwaren tegen het Marrakesh-migratieakkoord, en in 2019-2020 viel N-VA buiten de federale regering. Hoelang kun je coalitiepartners de maat nemen, als je niet gelijktijdig investeert in een goede werkverhouding?

 

Een rekening die hij, net als Bouchez, bij de formatiegesprekken van 2024 gepresenteerd kan krijgen. Door hen na te volgen, neemt Mahdi een riskante gok.

Vooruit

 

Vergelijk hun aanpak met die van Rousseau. Vooruit heeft in Hannelore Goeman en Melissa Depraetere fractievoorzitters en in Frank Vandenbroucke (de hooghartige manier waarop hij onlangs een huisarts toesprak, zou dat bij een minister van een andere partij niet ‘mansplaining’ genoemd zijn?) heeft Vooruit een vicepremier die fel de partijkoers bewaakt. Rousseau houdt de handen vrij om aan zijn populariteit te werken.

Vriend, vijand en verslaggever beschouwden Ed Nijpels als veelbelovend jong politiek talent. Tot hij partijleider werd.

Pieter de Jonge

DE CROO EN LACHAERT ZITTEN OP BLAUWE BLAREN

Open Vld-voorzitter Lachaert en premier De Croo.

foto: ©Belga Image

**

 

Wie zijn gat brandt, moet op de blaren zitten. Dat geldt ook voor eerste minister Alexander De Croo en Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert. Aan een ‘materiële vergissing’ van afgedankt staatssecretaris Eva De Bleeker, die begrotingsrechtelijk gezien irrelevant was, hebben zij een fikse politieke relevantie gegeven, en die is als een boemerang in hun gezicht en dat van hun partij teruggekeerd.

Toelichting

Laten wij beginnen met een kleine les begrotingsrecht.

 

Aan het eind van elk jaar moet de federale regering aan de Kamer van Volksvertegenwoordigers toestemming vragen om het volgende jaar belastingen te innen en beleidsuitgaven te doen. De Kamer zal donderdagavond die toestemming geven door twee wetsontwerpen goed te keuren: een wetsontwerp ‘houdende de middelenbegroting voor het begrotingsjaar 2023’ en een wetsontwerp ‘houdende de algemene uitgavenbegroting voor het begrotingsjaar 2023’. Het eerste is 769 bladzijden dik, het tweede 652 bladzijden.

Om door het bos van de cijfers, waarmee die honderden bladzijden zijn gevuld, de bomen te zien, dient de regering naast de twee wetsontwerpen een ‘Algemene toelichting’ in. Daarin geeft ze uitleg bij haar begrotingsbeleid en zet ze uiteen welke maatregelen ze neemt om belastingen en uitgaven te verhogen of te verlagen. Het is een interessante bron van informatie over de – belabberde – financiële toestand van de Belgische staat, maar het is geen wetsontwerp dat de Kamer moet goedkeuren.

Btw-verlaging

Met de ‘Algemene toelichting’ die op 10 november bij de Kamer is ingediend, is een en ander misgelopen. Uit whatsapp-berichten en mailverkeer die Knack en, in mindere mate, Het Laatste Nieuws hebben uitgebracht, weten we:

 

   dat in de oorspronkelijke versie van de ‘Algemene toelichting’ de regeringsbeslissing over de verlaging van de btw op gas en elektriciteit, en een daarmee samenhangende accijnsverhoging niet correct was weergegeven.

   dat het kabinet-De Croo dat, in de vorm van ‘track changes’ bij de oorspronkelijke tekst, op 9 november om 13.28 uur aan het kabinet-De Bleeker heeft laten weten en aan de juiste regeringsbeslissing heeft herinnerd.

   dat het kabinet-De Bleeker de tekst heeft aangepast en om 17.02 uur de gecorrigeerde en definitieve versie van de ‘Algemene toelichting’ naar het kabinet-De Croo heeft gemaild.

   dat er nadien nog enig whatsapp-verkeer is geweest tussen beide kabinetten en er vanuit het kabinet-De Croo geen opmerkingen meer zijn gemaakt over de aangepaste tekst.

Begrotingsnotificaties

Premier De Croo heeft die gang van zaken vorige woensdag bevestigd in zijn antwoord op enkele interpellaties in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken. Letterlijk heeft hij gezegd: ‘We hebben niet alleen aangegeven dat er een fout was. We hebben ook uitgelegd wat er fout was. We hebben ook herinnerd aan de beslissing van de regering. We hebben herinnerd aan wat er in de begrotingsnotificaties stond.’

 

Waar het in de zaak-De Croo om gaat, zijn de cijfers in de paragrafen die volgen op de passage over de btw-verlaging

 

Bravo voor De Croo! Alleen: daar gaat het niet om. Het gaat niet om de juiste formulering van een begrotingsnotificatie in de ‘Algemene toelichting’, want de oorspronkelijke ‘fout’ was aangepast en de regeringsbeslissing over de btw-verlaging op gas en elektriciteit stond correct in het document dat bij de Kamer is ingediend. Waar het in de zaak-De Croo om gaat, zijn de cijfers in de paragrafen die volgen op de passage over de btw-verlaging.

Structureel tekort

In die paragrafen staat, en we vatten wat samen om het niet te ingewikkeld te maken, dat het structureel begrotingstekort van de federale overheid volgend jaar 19,384 miljard euro zal bedragen, of 3,4% van het bbp.

Staatssecretaris De Bleeker kwam aan dat cijfer omdat ze (nog) geen rekening hield – en dat ook expliciet schreef – met de eventuele opbrengst van een accijnsverhoging. Die moet, volgens de regeringsbeslissing, ingaan op het ogenblik dat de btw-verlaging op gas en elektriciteit permanent wordt. Op zijn vroegst gebeurt dat op 1 april 2023.

Stel(l)en

De kern van de zaak-De Croo is, dat zijn kabinet wél gestruikeld is over een tikfout in het werkwoord ‘stellen’ – er stond ‘stelen’ in de oorspronkelijke versie –, maar niet de minste opmerking heeft gemaakt over die 19,384 miljard euro en 3,4% van het bbp. Indien dat geen expliciete goedkeuring is van de ‘Algemene toelichting’, dan is het op zijn minst en in elk geval een impliciete goedkeuring – en in de Belgische politiek, waar de grondwet al menig keer impliciet is gewijzigd, staat ‘impliciet’ blijkbaar gelijk met ‘expliciet’.

Dat het kabinet-De Croo dat niet heeft gezien, of er in elk geval geen opmerking over heeft gemaakt, is heel opmerkelijk. In zijn regeringsverklaring van 11 oktober in de Kamer – een verklaring waaraan zijn medewerkers zonder twijfel hebben meegeschreven – had De Croo immers gezegd dat het structureel tekort volgend jaar op 2,9% van het bbp zal uitkomen.

Sander Loones

Na het indienen en ronddelen van de ‘Algemene toelichting’, op donderdag 10 november, heeft in heel de Vivaldi-meerderheid niemand gemerkt dat het vermelde structureel tekort (3,4%, dus) hoger is dan de 2,9% waarmee De Croo op 11 oktober had gepronkt. Het was N-VA-Kamerlid Sander Loones die het opmerkte aan het begin van de begrotingsbespreking in de Kamercommissie Financiën, op maandag 14 november.

Over dié ‘materiële vergissing’ en de manier waarop zijn kabinet ermee is omgegaan, is De Croo tot nog toe handig heen gefietst

Over dié ‘materiële vergissing’ en de manier waarop zijn kabinet ermee is omgegaan, is De Croo tot nog toe handig heen gefietst. Hij kan ook moeilijk anders, want uit alle bekende whatsapp-berichten en mailverkeer blijkt dat zijn medewerkers nooit en nergens op de tegenspraak tussen de regeringsverklaring van 11 oktober en de ‘Algemene toelichting’ hebben gewezen.

Spot

Nu had er, na de scherpzinnige opmerking van Loones, geen man, laat staan een vrouw overboord moeten zijn. De Croo had de vervelende zaak kunnen afhandelen door 1) ootmoedig te bekennen dat, conform het adagium ‘missen is menselijk’, er een ‘materiële vergissing’ was gebeurd en daar mee de verantwoordelijkheid voor te nemen, 2) de ‘materiële vergissing’ recht te zetten. Ze had, nogmaals, niet de minste begrotingsrechtelijke relevantie en had hooguit aanleiding gegeven tot twee, drie dagen plagende spot van de oppositie.

De ‘materiële vergissing’ is rechtgezet. Bij de Kamer zijn nieuwe tabellen ingediend, waarin de opbrengst van een accijnsverhoging op 1,325 miljard euro is geraamd en het structureel tekort voor 2023 daarmee uitkomt op 16,905 miljard euro of 2,9% van het bbp.

‘Niets te bieden’

Van een ootmoedige bekentenis en gedeelde verantwoordelijkheid was dan weer geen sprake, integendeel.

Open Vld-voorzitter Lachaert wilde al een tijd van staatssecretaris De Bleeker af. Hij speelde, aldus De Tijd (26 november), begin dit jaar al met het idee van haar vervanging. En op Alexia Bertrand, van wie hij ‘onder de indruk’ is en ‘de moeilijke situatie bij de MR’ kende, zat hij ook al een tijd te azen, maar hij ‘kon haar niets bieden’ (verklaringen van Lachaert in De Standaard, 26 november).

Maar kijk, plots was er wel iets ‘te bieden’, iets waarmee bovendien die vervelende MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez een flinke hak kon worden gezet. De ‘materiële vergissing’ werd de stok waarmee het tweespan Lachaert-De Croo staatssecretaris De Bleeker buitenzette om Bertrand binnen te halen. (Noteer terloops dat Bertrand in Trends/Tendances, 8 december, weet te melden : ‘Depuis que je vis au sein de ce gouvernement, mon admiration pour Alexander De Croo n’a fait qu’augmenter’).

Loontje en boontje

 De Croo en Lachaert waren evenwel uit het oog verloren dat boontje wel eens om zijn loontje durft te komen.

Boontje is in dit geval een groepje oud-kabinetsmedewerkers van De Bleeker die het niet pikken dat ‘hun’ staatssecretaris, om in de tuinbouwsfeer te blijven, de bonen gefret heeft en van het veld is gestuurd. Met het ‘lekken’ van whatsapp- en mailverkeer hebben ze De Croo, en met hem Lachaert, mee in het bad met het vuile liberale water getrokken.

Tenzij De Croo alsnog het tegendeel kan bewijzen, heeft zijn kabinet, zoals Knack met recht en reden schreef, het ‘foute’ begrotingstekort laten passeren. Indien niet expliciet, heeft het daarmee ten minste impliciet de ‘Algemene toelichting’ goedgekeurd. En was het allesbehalve fair om De Bleeker alle schuld te geven.

Blauwe blaren

Wie zijn gat brandt, moet op de blaren zitten. Van een ‘materiële vergissing’ die hooguit enkele dagen politieke deining had kunnen veroorzaken, heeft het tweespan Lachaert-De Croo met de portefeuillewissel en ter wille van het partijbelang, een politieke kwestie van eerste rang gemaakt.

De blauwe blaren zullen blijven pijn doen tot mei 2024. Tenzij, zoals het er begint naar uit te zien, Vivaldi in de lente valt en er volgend jaar al verkiezingen zijn.

ark Deweerdt

LICHT IRONNISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN

Een Staat in Vrije Val, al jatrn, als bij definitie, eenmaal leeg geplunded, terug naar de ondergang. Met –vooral de laatste jaren na de zo geheten ‘Bevrijding’ -astronomisch hoge bedragen aan verloren fortuinen door een bonte verzameling van rest-partijtes die op vandaag amper de kiesdrempel halen…

Stelt zich de vraag of deze bonte bende berorps-criminelen ooit ter verantwoording zulen geroepen worden. Om berecht en gevonnist te worden naaar de door hen ineen geflanste wettteng, en voor zover nog mogelijk, de geleden schade te vergoeden.

Maar we moeten snel in de hoogste versnelling schakelen, om de verloren tijd in te halen.

Na de samenstelling & de in werking treding van de Eenheidsregering Zwart-Geel, in dit als herboren land, zal de schrijnende armoede van de Gewone Burger snlel wereldnieuws worden. De thans reeds geknede tokomdtigr bondgenoten in dezelfde strijd tegen de decadentie, wachten ze alleen op ’n teken. Zweden, Hongarije, Polen, Schotland: ook zij willen een ander Europa. Want met deze aan de gang zijnde vaudeville, lopen we recht, en dat aan de hand ùzzr ook o,der de knoet van de

Zogezegde Amerikaanse ‘Liberals’ , soms ook wel eens in onze Regime-Media, bedrieglijk de Deùcraten’ genoemd.

Voor de attente Vlaams-Nationaliste, voor al wie enigszins kennis heeft van de Vlaamse Geschiedenis; berwijs ik naar de txee Goide, Eeiwen;13^de & 14^{de, doebeend staan ondfer de naam Boirgondiche} Tijden. Heet gezegde ‘Leven al een Boirgondiër’ is echtet alles wat daarvan nog rest. Maar voor zij die meer willen weten over ons Glorierijk Verleden – daat trouwens in 2024, na de Verkiezingen en dus na het afstoten van de gruwelijk e Francocofone uitzijgerij die alsinds Napoleon aansleept, worddt veewezen aar de historicus

Bart Van Loo.

Een auteur die voorlopig zoveel mogelijk door de Regime Media onder de mat wordt geveegd….

 Digithalys

*