CREMBO, MRM, KNACK EN RECHT OP EERLIJKHEID

CREMBO, MRM, KNACK EN RECHT OP EERLIJKHEID
Prijs nooit de dag voor het avond is….
Amper ben ik bekomen van mijn uitsloven, om als Ahasverus, bij klaarlichte dag met een stallantaarn op zoek te gaan naar een goed mens, of ik word al geconfronteerd met Trezebees Barones Mia Doornaert, van Le Standaer, die via Iskander binnenvalt met…het goedpraten van de esbattementen van Crembo in New York, en het ridiculiseren van de babbeltrien in de bar, die eens en voor altijd haar Pappenheimers, pardon, haar ‘plichten van staat’ zou moeten kennen wil ik zeggen. Zou er misschien tussen die twee iets moois aan het bloeien zijn? Tussen de Barones en de Musketier? Een stille Adelijke Barones en een nog te adelen Musketier die luidkeels zijn liefde voor ‘weiden als wiegende zeeën’ stond te performeren? Of misschien iets ‘ondeugender’? dat gewoonlijk ten gehore gebracht wordt na een aantal ‘ad fundums’?

My darling Clementine [naar index]
22-11-2008 - Mia Doornaert - de standaard
MIA DOORNAERT vindt dat ook een minister op café nog een liedje moet kunnen zingen zonder dat dit prompt op het Internet staat. Horeca-personeel hoort een beroepsethiek te hebben en openbare verklikker spelen past daar zeker niet in. 'Moeten journalisten nu echt zulke droogstoppels zijn?' Met die vraag werd ik gistermorgen wakker gebeld door een gewezen studiegenoot met wie ik ooit joyeuze stapjes in de wereld heb gezet. Hij vond het 'erover' dat Pieter De Crem, weliswaar in een luchtige rubriek van de krant, als een soort Rambo werd voorgesteld omdat hij even de bloemetjes buitenzette in New York.
Dat schokkende bericht werd de wereld ingestuurd door een dienster van een Belgian café in de New Yorkse Upper East Side. De minister had een glas te veel op en zong Vlaamse liedjes, schreef ze in een blog. Minister De Crem repliceerde vanuit de VS dat hij gewoon een glas was gaan drinken, met zijn delegatie.
Wat is daarmee aan de hand, vroeg mijn kennis. De minister heeft niemand lastiggevallen, niemand gemolesteerd, en netjes alles betaald wat er verbruikt is. En wat dan nog als hij een paar Vlaamse liedjes zou gezongen hebben?
Wel, als de serveerster de waarheid schrijft en niet op sensatie uit is, dan is het prijzenswaardig dat een federaal minister aldus de Vlaamse cultuur in New York verspreidt. En dat doet hij gratis, terwijl Bert Anciaux ooit 50.000 euro van mijn zuur verdiend belastinggeld over de balk heeft gegooid om Kate Ryan te promoten voor Eurosong.
En ten tweede, wie heeft nog nooit eens op café een liedje ten gehore gebracht? Ik pleit zelf schuldig, zonder complexen, want ik kan niet weerstaan aan community singing. Ik heb dat ook al in New York gedaan, een stuk na middernacht, samen met een Ierse volksvertegenwoordiger, een prominente Zweedse sociaal-democraat en een gerespecteerde Deense professor internationale politiek. En neen, we waren niet dronken, alleen vrolijk, en de bar was een Iers café in Mid-Manhattan, en de sympathieke baas heette Declan, en we hebben onder meer, fraai meerstemmig, My darling Clementine ten gehore gebracht. Erg aan het 'Crembo' verhaal is dat je niet meer na een vermoeiende dag in een gezellige bar lekker ontspannen met vrienden een glas kan drinken zonder schrik dat sommige van je uitspraken, ook nog uit hun verband gerukt, op het internet terechtkomen. Dan hebben we echt geen privacy meer en leven we onder Big Brother.
Na Trezebees Doornaert was het de beurt aan Angeltjes om mijn bloeddruk te doen stijgen. Natuurlijk was het niet hun schuld. Zij waren alleen de aanleiding, doordat ze vliegensvlug en alert op ‘De petitie tegen Knack’ aan het ageren waren. Waarvoor dank! Ik moest meteen aan Alice Nahon denken: …’s avonds voor het slapen gaan, mijn armen heb gewonden rondom een hoofd dat eenzaam was’ – Zonder Angeltjes had ik de nacht door gebracht in onzalige onwetendheid over deze petitie, die, echt waar, een beetje balsem op mijn gekwetste ziel is. Het is inderdaad nooit te laat om te hopen….
Maar ’t is, bij nader toezien, toch wel weer van hetzelfde! Die petitie legt amper de nadruk op de vervalsing van de mails Morel/Van Hecke. Tenzij de fijne naast de kwestie zijnde opmerking, dat de hoernalist in kwestie, Dirkie Droulans van ‘Nak’, van opleiding bioloog is….Moet kunnen, zou ik zo zeggen. Want dan is de man beestig op zijn plaats bij ‘Nak’
Wees gerust, de namen van de ondertekenaars van die ‘Petitie’ komen op mijn vaste schijf terecht! Want zij geven hoop op de eerlijkheid die wij van hen verwachten! Al moet ik te voet of op mijn knieën hun mail-adres achterhalen: bij de minste inbreuk op hun Plechtige Communiezieltje zullen zij het geweten hebben!