WIE WEET NOG DE JUISTE WEG? (Deel 1)

WIE WEET NOG DE JUISTE WEG? (Deel 1)

Bij het overlopen van ‘De Vaderlandse Pers’ van het Modelland moet menigeen zich dagelijks voelen als ik: verloren gelopen in een woestijn van zand en wildernis. Waar niemand nog kennis van of herinnering aan heeft van juiste en veilige wegen. Die liggen sinds eeuwen bedolven onder onafzienbare heuvels en dalen van verwilderde leegheid. Iedereen hoopt en denkt te weten dat er levenbrengende rivieren lopen diep onder het zand, en ja, zelfs wegen, waarlangs vele voorbije culturen ooit voorspoedig hebben overleefd. Wahrheit oder Dichtung? Het beeld blijft overeind voor wat volgt…..

Ik geef hieronder, als voorbeeld, slechts twee artikels van vandaag, die zo wat de hoofdtoon weergeven van ‘de media’: de kwal-krantkwaliteit Le Standaer, en zijn klein venijnig nakomertje-kakkernestje, de DM, op sterven na dood. Ik laat hierbij de Franstalige pers onbesproken, omdat ik deze sinds lang heb ondergebracht bij der rubriek: Buitenland, omdat Wallonia voor Vlamingen sinds altijd het Buitenland was/is.

Ray, van Angeltjes, daarentegen, trekt de juiste conclusie, spijtig zonder daarbij te raken aan de essentie van zijn boodschap: Crembo, Minister van Oorlog, op missie, stiepelzat op zijn hotelkamer: dat zou mogen…schrijft hij…

(Mitterand, met zijn onwettige dochter, zou gezegd hebben: ‘Et alors?)’

Mis Piet! Altijd en overal hetzelfde: iedereen, zelfs Ray is verdwaald in de woestijn van de perceptie (zie N. Slangen): in functie, in het openbaar moeten de Leiders onbesproken zijn (=perceptie), maar privé zouden ze alles mogen, als het maar niet uitkomt. Witgekalkte graven dus.
De Leiders integendeel, zoals wij, Oude Getrouwen (ook Ray toch) het voorhebben, moeten 100 karaat zuiver zijn, privé en openbaar, altijd en overal een voorbeeldfunctie hebben, omdat ze de Leiders zijn, de voorbeelden, waar een ganse gemeenschap moet kunnen naar opkijken. Om na te volgen. Helder als glas en puur als bergkristlwater. Anders is het: kijk niet naar mijn daden, maar luister naar mijn woorden! Klinkt bekend in linkse oren! Links lullen, maar rechts zakken vullen. ‘5 Minuten Politieke Moed’ en ik leid jullie als lammeren naar de belse abattoir.

De hetze rondom MRM, Knack, J. Verstrepen en tutti quanti: allemaal misbruik van het adagio: de privé mag niet geschonden worden...Men gebruikt een loepzuivere situatie (MRM) om de scheve schaats van andere (meestal linkse) politici in bescherming te nemen. (Daems, Dewael, enz): dat er geen scheve schaats voorkomt in de zaak MRM, lost men op door er een te fantaseren: weeral garen om de operatie ‘beschadiging’ verder te spinnen.

Ooit al iets gelezen over de escapades van een zekere geitenboer, zijn auto-met-chauffeur des nachts op het voetpad geparkeerd in de Antwerpse binnenstad, waar een straatmadelief in haar ‘mémoires’ op hetzelfde moment pocht dat er zich zelfs ‘een minister’ onder haar clientèle bevindt…Bij mijn weten is er alleen en van ver, een allusie hierop verschenen in ‘tScheldt. Zonder tegenspraak of gedwongen rechtzetting. Zwijgen is dus instemmen! In al die gevallen houdt de kwal-krantkwaliteit zich op de vlakte…De perceptie is gered, ziet U!

De goede Leider?
Het liefst zien we hem zoals we opkijken naar Koningen, in de (goede) feodale betekenis van het woord: Kruisvaarders zonder vaar noch vrees. Idealisten, en Heiligen waarnaar ganse volkeren konden opkijken! Mannen/vrouwen uit één stuk. Zoals er zoveel terug te vinden waren/zijn in onze glorieuze Vlaamse Geschiedenis, en waarvan er zo velen vermoord zijn geworden (of nog zullen worden) door de belse bezetters. Geen Laekense poenscheppers/angsthazen, met onwettige dochters en bastaardzonen. Geen graven Lippens en Debruyne die ons volk uitverkopen aan Parijs, door te spelen en te verliezen. Of Antwerpse Burgervaders die stiekum en ongestraft hun maîtresse aan een lucratieve job bij ’t stad helpen. Geen corrupte politie-officieren die niet eens kunnen bestraft worden, omdat de pot de ketel niets kan verwijten….


DS
Nathalie Lubbe Bakker, de Belgische barvrouw van B. Café in New York, die vorige week (DS 21 oktober) op haar blog een bijdrage schreef over minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V), is ontslagen.
'Op staande voet, zonder enige uitleg', schrijft ze. 'Via goed ingelichte bron weet ik dat de woordvoerder van De Crem getelefoneerd heeft'. Lubbe Bakker signaleerde dat zijn diplomatiek medewerker bij het nuttigen van behoorlijk veel drank pochte 'dat ze geen enkele afspraak met de VN hadden, maar dat er toch niet veel te doen was in Brussel'. Het kabinet van De Crem ontkent dat er contact geweest is met B. Café.

ANGELTJES (Ray) over Crembo in New York….
Een man in zijn positie kan zich gewoonweg niet veroorloven tijdens een officiële reis stiepeldronken rond te lopen. Dat hij dat op zijn hotelkamer doet, moet hij weten.
Het positieve van dit domme verhaal is dat het land B zich weer eens in het internationale nieuws heeft gewurmd als een bananenstaat.
Het negatieve is, dat weer eens de kleine werkende vrouw de peer is van het wangedrag van een autoritaire zuipschuit met macht.



Bedenking van Digitalia (in alle nederigheid) : dat de belse minister van oorlog het land b. ten schande maakt, is niet eens erg. Bijna integendeel zelfs. Maar dat hij Vlaanderen tot schande is: dat moet de boodschap wezen! Onmiddellijke ontzetting uit het Ambt, en zware gerechtelijke straffen, verbeurdverklaringen en schadeveroedingen: dat moet zijn deel zijn. Stel U voor dat niet Crembo, maar Gerolf Annemans dat Ambt zou bekleden! Mijn kop er af, als de barjuffrouw in NY dan dezelfde stof zou gehad hebben voor haar blog! Nu weze zij geloofd en geprezen in Eeuwigheid. Amen.