Vermoord : een salvo van dichtbij
uit een machine-geweer…. 2 weerloze mensen.
-------------
Ja, ook in ons land zijn de fascisten terug. Ze zijn zelfs volledig meester van de V°RT. Die achterlijken halen nu Mussolini boven in de mening dat de mensen nog altijd gruwen van die naam. Moeten ze toch eens een foto zoeken van een zekere Alessandra, kleindochter van….. Die zou gewoon de vloer aanvegen met zulke broekventjes… Al slaan die natuurlijk op hun stoere borst, en beweren ze natuurlijk dat niet zij, maar hun tegenstrevers de fascisten zijn. Is een truckje nog uit de tijd van Luie Charel! Nadat dat scheldwoord een paar keer heen en weer is gevlogen, weet niemand nog precies bij wie het thuishoort. Maar laat het duidelijk zijn : net als Hitler was Benito Mussolini een echte socialist, zij het dan alle twee met een beetje een eigentijdse invulling. En toen, net als nu, was er Jodenhaat, want de Muzelmanvrienden verkiezen zij bomgordeldragers boven Nobelprijswinnaars….
Kijk, als iemand in onze dagen nog warm loopt voor een volksmenner ‘right or wrong’ die, 67 jaar geleden, samen met zijn hartelapje, standrechterlijk door een gewapende bende bandieten afgeknald werd, dan is die niet goed wijs. Verre van partij te kiezen voor figuren uit het verleden, moeten wij onze eigen boontjes doppen. Wij hebben genoeg aan die 2 plagen die ons zijn overvallen : de wereldwijde recessie en de opkomende alles verwoestende Muzelmannerij. Hier op deze blog wordt dus ook geen oordeel geveld over toen, want het was oorlog, en dan geldt de Wet uit het Oerwoud. Mussolini was, met gaven en fouten, een echte Italiaanse man die naarmate zijn ster steeg, steeds moeilijker trouw kon blijven aan één enkele vrouw. Tot zijn sterfdag (28 feb 1944) bleef hij officieel samen met vrouw en kinderen. Hoe gecompiceerd de Italiaanse ziel wel is, mag blijken uit het feit dat Rachele, zijn wettige echtgenote, achteraf tot aan haar dood zijn pensioen als regeringsleider heeft opgetrokken…. Begin 1944 was de Duitse SS in Noord Italië achter de rug van Mussolini zich aan het overgeven. De Duce, samen met Claretta, sinds 1936 zijn bloedmooie maar veel jongere maitressse, werd in de nabijheid van Como op de vlucht naar Oostenrijk door een bende partizanen uit een slordige colonne Duitse legervoertuigen gelicht en de volgende morgen koelbloedig neergeschoten. Naar verluidt, op bevel van ‘Moskou’, om aldus een lastige getuige uit de weg te ruimen? Feit is, dat de tas vol documenten die Mussolini dag en nacht onder de arm klemde, sindsdien spoorloos is verdwenen. Mussolini ligt bedgraven in zijn geboortedorp Predappio, terwijl de kleine Clara een praalgraf kreeg op de Campo Santo in Rome waar nog dagelijks verse bloemen staan. Wordt gezegd.
Op ’t Internet heb ik 3 afbeeldingen bijeen gezocht voor dit artikel. De afbeelding boven is de wetenschappelijke weergave wat daar met Claretta gebeurd is die fatale morgen : de moordenaars vuurden met hun mitrailleurs van zo’n 4 meter op Mussolini, nadat ze de vrouw verwittigd hadden aan de kant te gaan, wilde ze niet ook gedood worden. Maar in plaats van weg te willen, sprong ze voor haar geliefde om zelf de kogels op te vangen. U vindt de foto van de schietgrage helden onderaan dit stukje.
De executieplaats
-----------------------------------------
Mussolini krijgt weer een gezicht
wo 01/02/2012 - 11:10 In Italië is opschudding ontstaan omdat de gemeente Giulino di Mezzegra (bij Como) toestemming heeft verleend aan een vereniging oud-fascisten om op de sterfdag van Mussolini en zijn minnares Claretta Petacci een gedenksteen te plaatsen. De witte marmeren plaat met foto van Il Duce en zijn vriendin, komt op de muur waar de twee op 28 april 1945 door partizanen werden gefusilleerd. Tot grote woede van de vereniging van oud-partizanen.
“Voor ons is het gewoon een hommage aan een moedige, verliefde vrouw, die zich voor haar man wierp om de kogels op te vangen en zo het leven van Il Duce wilde redden”, zegt de voorzitter van de Nazionale Unie van strijders van de Italiaanse Sociale Republiek. Deze vereniging bestaat uit oud-strijders en sympathisanten van de Republiek van Salò, die Mussolini, nadat Italië zich had aangesloten bij de geallieerden, eind 1943 in Noord-Italië oprichtte. Voorzitter Mario Nicollini, die dit jaar 100 wordt, is een echte oudgediende.
Op de plek van de executie hangt nu enkel een zwart kruis met de naam van Benito Mussolini. Vanuit het idee dat de minnares, Claretta Petacci, onterecht vergeten is, vraagt de vereniging van oud-fascisten al 27 jaar om een waardige gedenksteen die beide slachtoffers vermeldt. Het moet een witte marmeren plaat worden met de namen, sterfdata én twee foto’s van Il Duce en zijn vriendin. Daar kan Claudia Lingeri, de huidige Lega Nord-burgemeester van het dorp, dat ongeveer 1.000 inwoners telt, zich wel mee verzoenen.
Geste van piëteit
“Ik had deze opschudding niet verwacht”, zegt de burgemeester in een lokale krant, “maar we hebben dit verzoek geïnterpreteerd als een humane geste van piëteit. Zowel naar Petacci toe, die ook op die plek is gestorven, als naar Nicollini, die al bijna honderd jaar is en al zolang vraagt om deze herdenking.” Ook al is er opschudding ontstaan, burgemeester Lingeri zegt niet terug te komen op het besluit: “Op 29 april zullen we de gedenksteen onthullen.”
“Dat zullen we nog wel eens zien”, zegt voorzitter Guglielmo Invernizzi van de vereniging van oud-partizanen in het nabijgelegen Como. “Zaterdag houden we in Como een protestbijeenkomst en vragen we de tussenkomst van lokale autoriteiten. Maar als het moet, zullen we ook landelijke politici erbij betrekken en waarom ook niet: de president van het land.”
Invernizzi maakt zich zorgen over de toenemende neofascistische activiteiten in de streek. “Een paar jaar geleden werd in Mezzegra het plein “28 april” onthuld en vorig jaar zijn ze begonnen met project, door de provincie van Como meegefinancierd, over de route van “het einde van de oorlog”. Zogezegd een historische reconstructie, maar in werkelijkheid een fascistische route.”
“In Como werd er twee maanden geleden op de muur gekalkt: “Forni, je bent net zo nep als de ovens van Auschwitz”. Een woordspeling op de naam van de vice-voorzitter van de vereniging van oud-partizanen (Forni) en het Italiaanse woord voor “ovens” (forni).
Ook de reden van de herdenkingssteen, namelijk het toevoegen van de “vergeten” figuur van minnares Claretta Petacci, vindt Invernizzi vals: “Mevrouw Petacci heeft er niets mee te maken. Daar heeft nog nooit iemand zich om bekommerd en nu wordt ze gewoon gebruikt.” Dat zij zich voor het vuursalvo zou hebben geworpen om Mussolini te sparen, is volgens Invernizzi ook nooit historisch bewezen.
De vereniging van oud-fascisten maakte vorige vrijdag bekend dat ze toestemming hebben gekregen voor het plaatsen van de foto’s. Uitgerekend op de dag van de Holocaustherdenking. Een duidelijke provocatie, vinden de oud-partizanen. Ook het feit dat ze de plaatselijke pastoor hebben gevraagd het kruis te zegenen, roept weerzin op bij velen.
Kleine oorlog
Ieder jaar is het in het kleine Giulino di Mezzegra weer even oorlog. Op 28 april komt een handjevol oud-fascisten met bloemen, kaarsen en kransen hun oude leider herdenken. Veel echte oud-strijders zijn er niet meer bij, maar er zijn nog genoeg jonge zwarthemden te vinden, die voor Il Duce graag een pelgrimsreis naar zijn executieplaats ondernemen.
Ieder jaar geeft de vereniging van oud-partizanen de bijeenkomst, die vanwege de vele fascistische symboliek illegaal is, aan bij de politie, die de herdenking echter oogluikend toestaat.
Dit jaar wordt anders. Een officiële herdenking door het gemeentebestuur, met pastorale zegening in bijzijn van de nazaten van de Republiek van Salò en andere nostalgische fascisten, kunnen de oud-partizanen niet toestaan.
Terwijl hun leiders 67 jaar geleden een einde maakte aan het leven van Il Duce, zullen zij nu – uit naam van het vrije vaderland – geen moeite hebben de foto’s van Mussolini en Petacci te vernielen of verwijderen. Keer op keer. Tot dat er geen oud- of neo-fascist meer naar op zoek gaat.
Hedwig Zeedijk is correspondent in Italië
Zie http://www.larchivio.org/xoom/aless-claretta.htm
Och, U moet de tumultmakers van de V°RT een beetje tijd geven! Om te wennen. Zij worden inderdaad gaarne blijvend herinnerd aan de misdaden begaan uit naam van een vreemde ideologie, die trouwens ondertussen haar onnut voldoende heeft bewezen! Een speciale soort masochisme, eigen aan al wat Linx is, uit reden dat er geen alternatief voorhanden is. Liefst van al had men die muur op de plaats van de misdaad afgebroken, zodat ook de herinnering stilaan zou verdwijnen.
Jan-met-de-Pet heeft vandaag in Italia vastgesteld waar het communisme en de zachtere vorm ervan, het socialisme het land heeft gebracht. Men zal geen twee keer over dezelfde steen vallen. Is het niet symptomatisch dat op de plaats van de misdaad de Lega Nord nu de lakens uitdeelt, zodat tenminste daar het verleden niet meer bevochten wordt, maar stilaan gewaardeerd voor zijn echte verdienste? Mussolini heeft gewoon , op een veel groter plan dan de ‘foute’ Flaminganten, geloof gehecht aan de lokroep van de sterke maar oorlogszuchtige Duitse economie. Ook dat is een fout die niemand een tweede keer mag maken, om te beginnen eerst Duitsland zelf niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten