.
GROF
België is al lang geen democratie meer en een van de perverse aspecten van het “Vlinderplan” van Di Rupo bestaat er juist in, wat van die democratie overblijft, nog verder uit te hollen. Arbitrair, maar steeds in het belang van de PS, of meer algemeen, van de Belgische Franstaligen, zouden, als dit plan uitvoering krijgt, wetten, maatregelen en afspraken enkel nog maar kunnen gewijzigd worden door bijzondere meerderheden. De grondslag van de democratie “één man, één stem” wordt daarmee definitief bij de aftandse folklore geklasseerd. Uiteraard ontstaan er op die manier conflicten met nog andere grondwetsartikelen. Want alhoewel dit parlement grondwetgevende bevoegdheid heeft, is Di Rupo en C° tot de vaststelling gekomen dat niet alle artikelen die men, om hun plannen uit te voeren, zou moeten of willen aanpassen, zoals artikel 195 formeel voorschrijft, door het vorige parlement voor herziening vatbaar verklaard. Geen nood, artikel 195 zelf is toevallig wel voor herziening vatbaar verklaard. Dus, zo plannen Di Rupo en C°, schorten we artikel 195 op voor de duur van de legislatuur en kunnen we dus naar hartenlust knoeien met al de rest van de grondwet. Grof, maar, dat de partijen, verzameld rond Di Rupo, een dergelijk plan durven in overweging te nemen, verbaast ons absoluut niet. Nooit hebben de “staats dragende” politieke partijen in dit land het erg nauw genomen met de toepassing van de grondwet. Verschillende keren werd deze a posteriori aangepast aan eerdere “en petit comité” genomen beslissingen. Soms werd de grondwet al eens creatief geïnterpreteerd, om de abortuswet goedgekeurd te krijgen bijvoorbeeld. Zo een precedent maakt natuurlijk de weg vrij voor meer van dat soort.
Al de partijen die Di Rupo nu verzameld heeft, hebben allemaal de mond vol over democratie, maar in de praktijk hebben ze allemaal geen erg hoge hoed op over democratisch regeren. Allemaal hebben ze al eens hun toevlucht genomen tot “volmachten” om dingen, waar geen democratische meerderheid voor te vinden was, er toch maar door te drukken.
Sommigen maakten er zelfs een systeem van. Het resultaat van dergelijk knoeiwerk met de grondwet is uiterst pervers want, hoewel niet echt op grondwettelijke wijze tot stand gekomen (in dit geval met een minieme Vlaamse meerderheid!), kunnen die nieuwe bepalingen slechts opnieuw gewijzigd of teruggeschroefd worden met een echte grondwetsherziening conform artikel 195. In de praktijk, nooit meer dus.
De verantwoordelijkheid van de drie Vlaamse traditionele partijen is dus verpletterend. Alle middelen zijn blijkbaar goed om hun kortzichtige partijpolitieke doelen te bereiken. En het zijn vertegenwoordigers van die partijen die in het Europees parlement Hongarije aan de schandpaal willen nagelen. Het verhaal van de splinter dus, terwijl in eigen ogen de balk...
Een goede grondwet moet de bevolking beschermen tegen machtsmisbruik door de overheid. De Nederlanden hebben op dit gebied geschiedenis geschreven. Om te beginnen met het Charter van Kortenberg, overeenkomst tussen hertogin Johanna en de Brabantse steden - waaraan wij onze Blijde Inkomsten aan overgehouden hebben die helaas gedegenereerd zijn tot folklore - en culminerend in de toonaangevende rol van de Nederlanden tijdens de Verlichting (Spinoza).
Van deze historische verworvenheden is in de Belgische staat helaas niets overgebleven. Vanaf het ontstaan van dit land, werd de Vlaamse meerderheid genegeerd en, wanneer dit niet meer kon, systematisch uitgeschakeld met een hele collectie speciale wetten, bijzondere meerderheden, alarmbellen, belangenconflicten... die allemaal in een enkele richting werken: ten voordele van de Franstaligen. De Vlamingen verliezen hun tijd door elk van die maatregelen afzonderlijk te willen bestrijden. Daarom herhaalt het VVO zijn voorstel om direct door te stoten tot de kern van het probleem, met name de weigering van de Belgische Franstaligen om de Belgische staat op een democratische basis te laten functioneren. De Vlaamse beweging, zowel politiek als niet politiek, moet dit kernprobleem, liefst zonder elkaar vliegen proberen af te vangen, op de agenda plaatsen met een algemene petitie, om vervolgens met een referendum de ondemocratische grondwet in haar geheel te verwerpen.
Het is dan aan de Franstaligen, als ze niet zouden kunnen leven met een democratische grondwet, om er onderuit te trekken.
Bron http://www.politiek.net/hermes/36708
'Eén op de drie bedrijven overweegt vertrek uit België'
Fiscaliteit
BRUSSEL - Voor de fiscalisten van multinationals en middelgrote Belgische bedrijven is het duidelijk: de fiscale maatregelen in de begroting-Di Rupo gaan te ver. Bijna tweehonderd van de driehonderd bezoekers van het jaarlijkse Tax Forum in Brussel gaan hun investeringsbeleid in België aanpassen, blijkt uit een enquête van consultant Deloitte.
Vooral de voorstellen om de fiscale fraude te bestrijden zijn volgens de ondervraagde fiscalisten overdreven. Maar ook de duurdere belasting op bedrijfswagens moet het ontgelden. Ruim de helft gaat hun leasewagencontracten aanpassen, terwijl één op de drie nog niets heeft beslist.
Opvallend: ook delokalisatie is een 'hot' thema onder de fiscalisten. Ruim een op de drie zegt dat zijn of haar bedrijf een (gedeeltelijke) verhuizing van de activiteiten overweegt naar het buitenland vanwege de nieuwe begrotingsmaatregelen genomen door Di RupoI. Een belangrijk knipperlicht, want twee derde van de aanwezige bedrijven heeft nog zijn hoofdkwartier in België.
Toch beseffen ook de Belgische fiscalisten dat er wellicht nieuwe belastingen nodig zijn om de vooropgestelde begroting te halen. Als het dan toch niet anders kan, verkiest de helft in dat geval een verhoging van de btw.
Bron De Schandaard 14/02/2012
-------------------
Diagonaal herlezen
Beschouw deze twee teksten uit 2 verschillende bronnen als het raamwerk van 2 totaal verschillende grondstromen. Het OVV (Overlegcomité Vlaamse Verenigingen) staat aan de ene en enig juiste kant van het spectrum, en de gazet van Vlaanderens schande staat radicaal aan de andere kant.
Een situatie zo tussen 2 netten in, zou ik ‘internet’ willen noemen, maar confrater Polkum (http://blog.seniorennet.be/polkun/ ) doet beter met volgende omschrijving :
Ondertussen wordt het Vlaams Nationalisme als een ziekelijke uitwas uit de vlaamse beweging gestoten. Dat bevordert waarschijnlijk de gemoedsrust van de heren die het klaarspelen om tezelfdertijd hun volk te dienen en de staat die dit volk naar het leven staat.
De beste omschrijving voor het fameuze ‘Tjeven-gevoel’ bij de ‘Kaloten’ en de Half-Kaloten dat ik ooit hoorde!
En dan nog iets in verband met norm-vervaging en omdraaiing van begrippen. Deze morgen hoorden wij hier op BVN een tamelijk uitgebreide reportage over jeugdige rabauwen ergens in Duitsland. Ik noem ze gewoon tuig van de richel, maar we hoorden hen wel 20 keer bestempelen niet als veroordeelde criminelen, maar als veroordeelde Neo Nazi’s, die inderdaad de Hitler-groet brachten, en Swatika’s droegen.
Waarom toch altijd de waarheid geweld aandoen door niet volledig te zijn, en niet te zeggen dat het ter zake ging om Nieuw Jong Socialisten!?
Want ziet U, op die manier sluipt de publieke opinie steeds dichter bij onze TAK-jongens en de mensen van Voorpost, die enkel handelen van uit hu Vlaamse overtuiging. Met kwaad opzet een verband suggereren met Nieuw Jong Socialisten lukt niet, dus verdraait men wel eventjes de historische waarheid.
Het is trouwens hoog tijd, dat de Rechtlijnigen van de Vlaamse Beweging op onze blogs, helpen om de historische waarheid in het hoofdstuk ‘slavernij’ in Europa te ontrafelen. Dat zulks ons onvermijdelijk in de richting van de Arabieren drijft, is mooi meegenomen.
Zie :http://ejbron.wordpress.com/
Trouwens, naast de eeuwenlange invallen der Arabieren (jaren 1300 tot half de jaren 1800, namelijk tot de Fransen Algiers veroverden) op de Europese kusten van de Middellandse Zee om op regelmatige tijdstippen hun schepen te vullen met Christenen voor de Arabische slavenmarkten, is er nog de historische waarheid over de Kruisvaarten : 1096 à 1291, toen met de Val van Akko de laatste Hospitaalridders de strijd dienden op te geven….. Akko is in het Frans Acoz, en daar HiHi weet U meteen de afstamming van ene zekere ons zeer goed bekende Matille van Oedegem d’Acoz. Vraag aan een Waal om Oedegem uit te spreken, en hij zal zeggen Udekem….. En zeggen dat die afstammelinge hoopt ooit Koningin te worden van Belgistan….Echt een buitenkansje voor de haatbaarden-onderdanen om in actie te treden!
----------------------
Vergeten christendom werpt nieuw licht op kruistochten
06-02-2012 - Tertio - tertio (Iskander)
De meerderheid van de bevolking in het Heilig Land was christen ten tijde van de kruistochten. Nederlands arabist en polemist Hans Jansen schreef over die periode een boek gebaseerd op Arabische, Hebreeuwse en westerse bronnen. Emoties bemoeilijken relaties tussen mensen, landen en godsdiensten. Het is begrijpelijk dat moslims de kruisvaarten als een absoluut kwaad blijven zien. Dat westerlingen dat ook doen, is dat veel minder. Dubbelzinnigheden, mythes en verdraaiingen maakten het verhaal van de kruisvaarders over de eeuwen heen ondoordringbaarder. De strijd om Jeruzalem te bevrijden zou een van de zwartste vlekken zijn op het christelijke blazoen. Die vlek belet een beheerste analyse van wat er tussen 1095 en 1291 gebeurde.
Honderdduizenden vrome westerlingen trokken in opeenvolgende kruistochten naar Jeruzalem om de kruisigingsplaats van Jezus van Nazareth te bevrijden van de moslimbezetters. Westerlingen kijken eenzijdig naar die militaire operaties. Bovendien doen sympathisanten van de islam er alles aan om dat te versterken en de christenen schuldig te verklaren aan misdaden tegen de mensheid in het begin van het voorbije millennium.
Hans Jansen doceerde van 2003 tot 2008 hedendaags islamitisch denken aan de Universiteit Utrecht. Daarvoor leidde hij drie jaar het Nederlands Instituut in Caïro. Bekend is hij van spraakmakende boeken over de islam, Mohammed en de ideologie achter de moordaanslag op de Egyptische president Assad.
Mystificaties en vooroordelen
Jansen publiceerde recentelijk bij Uitgeverij Van Praag Op, Op, Ten strijde, Jeruzalem bevrijden! Zijn vernieuwende kijk op de kruisvaarten en aanpak breken met mystificaties en vooroordelen die het beeld van de christelijke krijgstochten vertroebelen. Jansen stelt onder meer dat er maar één cultuur in de wereld is die het erkennen van fouten en tekortkomingen, ook liturgisch, hoog in het vaandel heeft staan: de joods-christelijke cultuur. Wie speculeert op dat religieuze en historische schuldbesef kan weggeraken met historische dwaasheden.
De inwoners van het Heilig Land waren in de periode van de kruistochten voor het merendeel christenen. Paus Urbanus II hoefde in 1095 niet te vragen of op te roepen de heidenen of moslims te bekeren of hen met geweld te bedreigen om een kerstening te bespoedigen. Zijn aansporing om Jeruzalem te veroveren, wou de bevrijding bewerkstelligen van christenen die recentelijk door vreemden van buitenaf onderworpen waren. De opzet van de kruistochten is mislukt omdat te weinig kruisvaarders zich blijvend in het Heilig Land hebben willen vestigen.
De kruistochten kwamen essentieel voort uit het besef van westerse christenen in hun dagelijkse leven gezondigd te hebben en daar boete voor te willen doen. Moslims hebben daar geen begrip voor. Zij zien wie zichzelf afficheert als zondaar niet voor vol aan. Is zich als zondaar bekennen louter een religieus kenmerk van christenen? Roger Scruton schreef het al en Jansen schaart zich achter dat inzicht: het voor de vooruitgang van de wetenschappen zo belangrijke falsificatieprincipe, onder woorden gebracht door Karl Popper, is een geseculariseerde vorm van de klassieke joods-christelijke schuldbelijdenis.
Wat christelijke en niet-christelijke westerlingen vandaag niet meer (willen?) weten is dat ook de meerderheid van de inwoners van Groot-Syrië rond het jaar 1000 christen was – 350 jaar na de profeet Mohammed en de Koran. De nestorianen, die wij niet kennen, waren christenen die diep doordrongen en eeuwen standhielden langs de Aziatische karavaanwegen, tot in China. In het Midden-Oosten en het Verre Oosten is er een vergeten christendom dat dient bekend te zijn om discussies rond veroveren, heroveren, bezetten en vermoorden in die delen van de wereld te begrijpen.
De modieuze verhalen over de kruistochten brengen tot in 2012 islamitische boosheid en westerse zelfhaat. Jansen schreef een noodzakelijke en vlotte revisie van de kruistochten. Storend is zijn soms studentikoze stijl. Regelmatig grimlacht hij om de “vrienden en vriendinnen van de islam in het Westen”. Is hij moe door de jarenlange verwijten aan zijn adres over de strijd om de werkelijkheid te ontsluieren?Hans Jansen, Op, op, ten strijde, Jeruzalem bevrijden! Het ware verhaal van de kruistochten, Uitgeverij Van Praag, Amsterdam, 328
Geen opmerkingen:
Een reactie posten