9/1974 * - Tom van Grieken en de Brexit – Onderweg op vakantie
naar Coburgia – ons kerkje -
.
DEEL 5
*
Vrijdag 1 juli 2016
Hooimaand
Zon 5u34-21u59
H Rombout
Geeft 1 juli regen, de hele maand valt vaak tegen
*
3518- DE STEM VAN
HET EIGEN BELANG DIE ALGEMEEN GEHOOR BEGINT TE KRIJGEN
*
*
*
Onze man, TVG haalt topsnelheden die ver boven het gemiddelde
liggen van de snelste TGV-treinen vol Vlaamse politiekers.
Hieronder zult U geen ‘enerzijds’
en al zeker geen ‘anderzijds’ lezen:
er moet alleen zoveel druk op de ketel van al die anderen komen, dat de pannen
van het dak vliegen. Zodat de partij VB zonder veel tijdverlies van woorden kan
overstappen op daden.
En dàt, Mijne Dierbaren, moeten we als geciviliseerde burgers
bereiken door de volgende Verkiezing (die van de laatste kans!), al dat gespuis
naar de verdommenis te stemmen. Geen twee minuten politieke moed, maar amper 10
seconden volstaan, zodat U ‘the day
after’ bij de gelukkigste mensen ter wereld zult thuishoren. Precies alsof
U met de Brexit had kunnen meestemmen. Geen ‘As’ New
York-Berlijn-Parijs met een ommetje langs Brussel-Zuid, maar een As
Oslo, Zürich-Rome.
O Ja, wat ik al een hele tijd loop te bedenken, omdat we dat
hier, aan deze kant der Alpen, dagelijks bij de kleine man moeten meemaken. Rome
hoort daarbij als het water bij de zee. Hier is men stilaan, bijna zonder het
goed te beseffen, overgeschakeld naar een soort van ambachtelijke wederzijdse
dienstverlening. Die onder de radar blijft van de Fiscus. Gemeentebesturen en
Carabinieri laten dit oogluikend toe. En, wete gij waarom? Er is hier uren in
de omtrek geen groot-industrie en voor iemand die zich in leven moet houden met
een bedelaarspensioentje, zijn officiële rekening met al die BTW, er wel
duidelijk teveel aan. Het brengt zelfs de mensen dichter bij elkaar.
En, als compensatie voor deze ‘plantrekkerij’, draaien de
grote bedrijven dubbel zo hard.
Wie mij niet gelooft: kom en overtuig Uzelf. De wagens zijn
hier klein tot zeer klein, oud tot zeer oud, geen grote 4x4, landbouwtrekkers
op het veld die we bij ons 50-60 jaar geleden zagen en waar de bezinepompen
ge-automatiseerd staan op €5, €10 of €20. Behalve als er ’n buitenlander zijn
Mercedes ‘pieno’ staat te tanken en bedolven wordt onder afgunstige blikken.
Van de vele wachtenden achter hem.
*
*
*
GEPLUKT BIJ
*
Als enige
geloofwaardige democraat kreeg Tom Van Grieken enorm veel tegenwind tijdens het
Brexit-debat in het Vlaams Parlement, dat bezaaid is met
volksvertegenwoordigers die dringend een cursus staatsstructuur nodig hebben.
Het establishment krijgt het steeds moeilijker met de weerbarstige realiteit in Europa, en meer en meer burgers krijgen dit in de gaten. Bij monde van Tom Van Grieken deed het Vlaams Belang in het Vlaams Parlement zijn naam als enige democratische, pro-Europese en dus EU-kritische partij alle eer aan. Terwijl de EU-bonzen met Jean-Claude Juncker op kop begonnen zijn met het chanteren van het Verenigd Koninkrijk gaf Van Grieken zijn steun aan de moedige keuze van de Britten. Bovendien hield hij een pleidooi voor échte, directe democratie door middel van referenda.
“We want our country back!”
Op 23 juni 2016, aldus Tom Van Grieken, hebben de Britten gekozen voor een Brexit, voor nationale soevereiniteit, voor onafhankelijkheid; ze hebben gestemd tégen de dictatoriale en centralistische Europese Unie die Europa heeft ontvoerd. De Britten hebben gezegd: “Wij worden weer baas over onze eigen centen, onze eigen grenzen, onze eigen wetten en ons eigen handelsbeleid,” zoals dat hoort in een normale democratische rechtsstaat. De patriottische Britten hebben op de meest democratische manier beslist: “We want our country back.”
Cursus staatsstructuur
Het Brexit-debat in het Vlaams Parlement kende een surrealistisch verloop: termen als ‘soevereiniteit’, ‘onafhankelijkheid’ en ‘vrijheid’ leken taboe te zijn, ‘Europa’ en ‘Europese Unie’ werden lichtzinnig door elkaar gebruikt en Europese samenwerking werd gelijkgesteld met Europese eenmaking. De meeste volksvertegenwoordigers kunnen duidelijk een cursus staatsstructuur gebruiken. Het dogmatische EU-geloof bleek hardnekkiger dan ooit: elk alternatief voor vrijwillige economische samenwerking en vrijhandel drijven in Europa, vond men zelfs niet het overwegen waard. Ook over de peperdure eenheidsmunt de euro, die de welvaart in Europa in snel tempo is aan het vernietigen en landen uit elkaar drijft, werd met geen woord gerept.
Gebakken lucht
Wel werd er veel gebakken lucht verkocht, zoals ‘Europa dichter bij de burgers brengen’, ‘projecten in het belang van de mensen’ en ‘de EU heeft vrede en stabiliteit gebracht’; terwijl de huidige EU en de euro tot stand zijn gekomen zonder expliciete goedkeuring van de burgers in Europa; en terwijl de huidige EU, die bestaat sinds het Verdrag van Maastricht in 1992 en met name sinds de invoering van de euro in 2002, juist steeds meer wrevel en instabiliteit veroorzaakt. Tom Van Grieken wees er ook op dat het niet zozeer de (huidige) EU, maar wel de NAVO is geweest die voor stabiliteit en vrede heeft gezorgd.
Eurosceptisch?
Matthias Diependaele (N-VA) bekende al snel kleur door te zeggen: “Steek mij niet in de eurosceptische hoek.” De eurofiele traditionele partijen verweten N-VA immers eurosceptische taal te spreken, daarbij gemakshalve negerend dat de N-VA niet alleen in het verleden alle verdragen richting méér EU heeft goedgekeurd, maar ook vandaag met de Belgische regering het braafste eurofiele jongetje van de klas is. Ook de euromiljardenleningen en -borgstellingen voor bodemloze put Griekenland en andere Zuid-Europese landen, een cruciale factor in de evolutie naar een EU-superstaat, worden door de N-VA niet bestreden.
Schijngevecht
Net zoals inzake België, wordt ook wat Europa betreft een schijngevecht gehouden tussen EU-federalisten en EU-confederalisten. Ondertussen zetten ze wel allemaal hun handtekening onder elke bevoegdheidsoverdracht naar de EU en onder elke peperdure financieel-economische EU-constructie - zoals het Europees Stabiliteitsmechanisme ESM - om koste wat het kost het leven van de failliete euro nodeloos te rekken. Toch durfde Vlaams minister-president Geert Bourgeois (N-VA) met droge ogen te beweren dat “niemand voor een EU-superstaat pleit” en dat er “niet voor de vlucht vooruit” wordt gekozen.
EU-superstaat
Op hetzelfde moment behoort België als stichtend EU-lid tot een kopgroep eurofiele landen die voluit gaat voor weer maar eens méér EU (en dus minder Vlaanderen): de vlucht vooruit dus naar een zogenaamde ‘ever closer union’. Uit een pas uitgelekt document blijkt immers dat na de Brexit de Duits-Franse as resoluut kiest voor een EU-superstaat waarin we onze zeggenschap over onze eigen toekomst bijna compleet uit handen moeten geven. Tom Van Grieken stelde dan ook dat de EU een “België in het groot” wordt.
Desastreus EU-parcours
Tom Van Grieken was de enige die het potsierlijke ‘debat’ doorprikte met concrete voorbeelden van het voortdurend falen van de EU, die crisis na crisis veroorzaakt en in stand houdt. Met het desastreuze EU-parcours van achtereenvolgens de eurocrisis, het conflict tussen Oekraïne en Rusland en de asiel- en migratiecrisis, is de Brexit niet meer dan logisch. De Brexit is een nodige stap op weg naar een nieuw Europa. Van Grieken stelde dat “het dogmatische eurofiele denken plaats moet maken voor een nieuw Europa, waarin niet politieke eenmaking maar vrijhandel en economische samenwerking centraal staan.” De tijd is er meer dan rijp voor: uit een onderzoek van het Pew Research Center blijkt immers dat amper de helft van de burgers van de tien belangrijkste EU-landen nog voorstander is van EU- lidmaatschap.
Noorwegen en Zwitserland
Met de Brexit zal het Verenigd Koninkrijk zich straks bevinden in het mooie gezelschap van door en door Europese landen die het economisch veel beter doen dan EU-lidstaten en zéker dan eurolanden, namelijk Zwitserland, Noorwegen en IJsland. Deze landen voeren zowat alle positieve economische parameters aan en hebben een bevolking die gelukkiger is dan andere omdat ze nog een belangrijke mate van zelfbeschikking hebben. De soevereiniteit om de eigen grenzen te kunnen controleren, leidt tot significant minder criminaliteit en minder jihad-terreur. Tom Van Grieken vatte een en ander samen in een pittige tussenkomst die u hier kunt bekijken.
Referenda
Van Grieken herhaalde ook zijn pleidooi voor een volksraadpleging, adviserend maar het liefst bindend: een “feest voor de democratie”. De macht hoort immers te liggen daar waar het hoort, namelijk bij het volk, de belastingbetalers. Wij dienden een voorstel van bijzonder decreet in om de mogelijkheid te creëren om Vlaamse volksraadplegingen te houden. Daardoor krijgt de burger rechtstreeks inspraak in fundamentele beleidskeuzes. Maar daar mag het niet bij blijven: het Vlaams Belang wil op termijn een systeem van bindende referenda zoals in Zwitserland, waar niet toevallig het gelukkigste volk ter wereld leeft. De Vlaming moet door middel van directe democratie écht zelf kunnen beslissen over zijn eigen toekomst.
Juncker
Tot slot herinnerde Van Grieken het smurfenparlement aan twee citaten van Jean-Claude Juncker, de ongekozen EU-leider die elke partij behalve het Vlaams Belang aan de macht heeft gebracht:
“We beslissen iets. We brengen dat dan in en wachten enige tijd om te zien wat er gebeurt. Volgt er geen misbaar, breekt er geen opstand uit - de meesten begrijpen toch niet wat er is beslist - dan gaan we weer wat verder. Stap voor stap tot er geen terugkeer meer mogelijk is.”
En: “There can be no democratic choice against the European treaties.”
Het establishment krijgt het steeds moeilijker met de weerbarstige realiteit in Europa, en meer en meer burgers krijgen dit in de gaten. Bij monde van Tom Van Grieken deed het Vlaams Belang in het Vlaams Parlement zijn naam als enige democratische, pro-Europese en dus EU-kritische partij alle eer aan. Terwijl de EU-bonzen met Jean-Claude Juncker op kop begonnen zijn met het chanteren van het Verenigd Koninkrijk gaf Van Grieken zijn steun aan de moedige keuze van de Britten. Bovendien hield hij een pleidooi voor échte, directe democratie door middel van referenda.
“We want our country back!”
Op 23 juni 2016, aldus Tom Van Grieken, hebben de Britten gekozen voor een Brexit, voor nationale soevereiniteit, voor onafhankelijkheid; ze hebben gestemd tégen de dictatoriale en centralistische Europese Unie die Europa heeft ontvoerd. De Britten hebben gezegd: “Wij worden weer baas over onze eigen centen, onze eigen grenzen, onze eigen wetten en ons eigen handelsbeleid,” zoals dat hoort in een normale democratische rechtsstaat. De patriottische Britten hebben op de meest democratische manier beslist: “We want our country back.”
Cursus staatsstructuur
Het Brexit-debat in het Vlaams Parlement kende een surrealistisch verloop: termen als ‘soevereiniteit’, ‘onafhankelijkheid’ en ‘vrijheid’ leken taboe te zijn, ‘Europa’ en ‘Europese Unie’ werden lichtzinnig door elkaar gebruikt en Europese samenwerking werd gelijkgesteld met Europese eenmaking. De meeste volksvertegenwoordigers kunnen duidelijk een cursus staatsstructuur gebruiken. Het dogmatische EU-geloof bleek hardnekkiger dan ooit: elk alternatief voor vrijwillige economische samenwerking en vrijhandel drijven in Europa, vond men zelfs niet het overwegen waard. Ook over de peperdure eenheidsmunt de euro, die de welvaart in Europa in snel tempo is aan het vernietigen en landen uit elkaar drijft, werd met geen woord gerept.
Gebakken lucht
Wel werd er veel gebakken lucht verkocht, zoals ‘Europa dichter bij de burgers brengen’, ‘projecten in het belang van de mensen’ en ‘de EU heeft vrede en stabiliteit gebracht’; terwijl de huidige EU en de euro tot stand zijn gekomen zonder expliciete goedkeuring van de burgers in Europa; en terwijl de huidige EU, die bestaat sinds het Verdrag van Maastricht in 1992 en met name sinds de invoering van de euro in 2002, juist steeds meer wrevel en instabiliteit veroorzaakt. Tom Van Grieken wees er ook op dat het niet zozeer de (huidige) EU, maar wel de NAVO is geweest die voor stabiliteit en vrede heeft gezorgd.
Eurosceptisch?
Matthias Diependaele (N-VA) bekende al snel kleur door te zeggen: “Steek mij niet in de eurosceptische hoek.” De eurofiele traditionele partijen verweten N-VA immers eurosceptische taal te spreken, daarbij gemakshalve negerend dat de N-VA niet alleen in het verleden alle verdragen richting méér EU heeft goedgekeurd, maar ook vandaag met de Belgische regering het braafste eurofiele jongetje van de klas is. Ook de euromiljardenleningen en -borgstellingen voor bodemloze put Griekenland en andere Zuid-Europese landen, een cruciale factor in de evolutie naar een EU-superstaat, worden door de N-VA niet bestreden.
Schijngevecht
Net zoals inzake België, wordt ook wat Europa betreft een schijngevecht gehouden tussen EU-federalisten en EU-confederalisten. Ondertussen zetten ze wel allemaal hun handtekening onder elke bevoegdheidsoverdracht naar de EU en onder elke peperdure financieel-economische EU-constructie - zoals het Europees Stabiliteitsmechanisme ESM - om koste wat het kost het leven van de failliete euro nodeloos te rekken. Toch durfde Vlaams minister-president Geert Bourgeois (N-VA) met droge ogen te beweren dat “niemand voor een EU-superstaat pleit” en dat er “niet voor de vlucht vooruit” wordt gekozen.
EU-superstaat
Op hetzelfde moment behoort België als stichtend EU-lid tot een kopgroep eurofiele landen die voluit gaat voor weer maar eens méér EU (en dus minder Vlaanderen): de vlucht vooruit dus naar een zogenaamde ‘ever closer union’. Uit een pas uitgelekt document blijkt immers dat na de Brexit de Duits-Franse as resoluut kiest voor een EU-superstaat waarin we onze zeggenschap over onze eigen toekomst bijna compleet uit handen moeten geven. Tom Van Grieken stelde dan ook dat de EU een “België in het groot” wordt.
Desastreus EU-parcours
Tom Van Grieken was de enige die het potsierlijke ‘debat’ doorprikte met concrete voorbeelden van het voortdurend falen van de EU, die crisis na crisis veroorzaakt en in stand houdt. Met het desastreuze EU-parcours van achtereenvolgens de eurocrisis, het conflict tussen Oekraïne en Rusland en de asiel- en migratiecrisis, is de Brexit niet meer dan logisch. De Brexit is een nodige stap op weg naar een nieuw Europa. Van Grieken stelde dat “het dogmatische eurofiele denken plaats moet maken voor een nieuw Europa, waarin niet politieke eenmaking maar vrijhandel en economische samenwerking centraal staan.” De tijd is er meer dan rijp voor: uit een onderzoek van het Pew Research Center blijkt immers dat amper de helft van de burgers van de tien belangrijkste EU-landen nog voorstander is van EU- lidmaatschap.
Noorwegen en Zwitserland
Met de Brexit zal het Verenigd Koninkrijk zich straks bevinden in het mooie gezelschap van door en door Europese landen die het economisch veel beter doen dan EU-lidstaten en zéker dan eurolanden, namelijk Zwitserland, Noorwegen en IJsland. Deze landen voeren zowat alle positieve economische parameters aan en hebben een bevolking die gelukkiger is dan andere omdat ze nog een belangrijke mate van zelfbeschikking hebben. De soevereiniteit om de eigen grenzen te kunnen controleren, leidt tot significant minder criminaliteit en minder jihad-terreur. Tom Van Grieken vatte een en ander samen in een pittige tussenkomst die u hier kunt bekijken.
Referenda
Van Grieken herhaalde ook zijn pleidooi voor een volksraadpleging, adviserend maar het liefst bindend: een “feest voor de democratie”. De macht hoort immers te liggen daar waar het hoort, namelijk bij het volk, de belastingbetalers. Wij dienden een voorstel van bijzonder decreet in om de mogelijkheid te creëren om Vlaamse volksraadplegingen te houden. Daardoor krijgt de burger rechtstreeks inspraak in fundamentele beleidskeuzes. Maar daar mag het niet bij blijven: het Vlaams Belang wil op termijn een systeem van bindende referenda zoals in Zwitserland, waar niet toevallig het gelukkigste volk ter wereld leeft. De Vlaming moet door middel van directe democratie écht zelf kunnen beslissen over zijn eigen toekomst.
Juncker
Tot slot herinnerde Van Grieken het smurfenparlement aan twee citaten van Jean-Claude Juncker, de ongekozen EU-leider die elke partij behalve het Vlaams Belang aan de macht heeft gebracht:
“We beslissen iets. We brengen dat dan in en wachten enige tijd om te zien wat er gebeurt. Volgt er geen misbaar, breekt er geen opstand uit - de meesten begrijpen toch niet wat er is beslist - dan gaan we weer wat verder. Stap voor stap tot er geen terugkeer meer mogelijk is.”
En: “There can be no democratic choice against the European treaties.”
*
*
*
Straks rijden we langs prachtige vernieuwde snelwegen,
500Km, met vele nieuwe prachtige tunnels, met 3 à 5 brede rijstroken. Komen we,
amper 50 Km hoger op de A1 richting Rome-Milano, voorbij
niet alleen aan droomlandschappen uit een sprookjesboek, afgewisseld met
tientallen kilometer lange bedrijfsterreinen, zo ver het oog reikt, vol met
nieuwe bedrijven. In Chiasso glijden we, begroet door streng
uitziende maar vriendelijk knikkende douanenagenten het zuinige Zwitserland
binnen met z’n hoge besneeuwde bergtoppen en liefelijke landschappen die wel
door gelukkige mensen moeten bewoond zijn. En dan, tegen de avond, rijden we de
rijke Oostelijke kantons van Frankrijk binnen, waar we overnachten. Om dan de
volgende morgen, de natte, trieste kant
van La Douce France, tot aan de grens met het kleine Groot Hertogdom binnen te
rijden. Om onze beurt af te wachten om aan dumpingprijzen te kunnen voltanken.
Daarna komen de triestigste kilometers van iedere
thuisreis ons voor de wielen. Erbarmelijke snelwegen, lege werven waar geen kat
te zien valt, omleidingen, overal bedriegelijke vluchtheuvels midden de baan,
as-verleggingen, bloembakken, milieu-onvriendelijke wipper-de-wip
verkeersdrempels, enz. Eenmaal de welkomstborden ‘Vlaanderen’ voorbij komt daar
dan nog bij: flitscamera’s om de 500 meter, niet te voorziene snelheids-beperkingen
en een zee van totaal vervuilde smerige verkeersborden, links en rechts van de
weg. Dan zijn we voorlopig af van het stilstaand snelverkeer, van de vele
files, van kris-kras door het landschap wegomleidingen, doodlopende straten vol
groen-werkers op hun alaam geleund, en komen we ‘thuis’ in De Vlaamse Ardennen
waar in het kleinste veldstraatje horden barbaarse ‘wielertoeristen’ elk
verkeer onmogelijk maken.
En zeggen, dat dit
mijn innig geliefd maar verkwanseld Vlaanderen moet voorstellen.
*
Wetewa? Ik zal daar ergens even gaan bezinnen in het kleine
kerkje, aan wiens voet onze Pa & Ma
op de Verrijzenis liggen te wachten. Vóòr de Grote Oorlog stond het
kerkje met de zijgevel naar de steenweg, sedertdien met de voorgevel. Toen ik
daar laatst was, was de vloer een klein beetje verzakt. Tja, ’n lang nawerkende
obus-inslag zeker? Je tuimelde, om zo te zeggen, de kerk binnen. Moest daar nog
’n Pastoor zijn, ik zou eens informeren naar het getale zijner resterende
schaapjes. Of zou daar ook al, om kosten te sparen, een AZC gevestigd zijn? Opgepast,
bruin gespuis: dat hoogaltaar(tje) is van dezelfde Meesterhand als dat van de
Basiliek van Koekelberg. ’t Staat er zelfs op. Weet ik nog van de tijd dat ik
daar misdienaar mocht zijn.
Ja, ’t is waar. In dat wonder van heropbouwkunst ben
ik ooit gedoopt geweest. En heb ons Ma altijd horen vertellen, dat onze Pa die
dag flink aangeschoten laat in de avond was thuisgekomen.
Tja, zo’n verhalen zullen daar wel niet meer geboren
worden…. Het wachten is er op de ‘gezinshereniging’ uit den vreemde…..
*
*
*
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten