.
Václav Klaus: Een radicale ommekeer
Geplaatst op 24 augustus 2019 door E.J. Bron
**
*
*
(Door: Václav Klaus – Vertaling: E.J. Bron)
**
*
Naar
aanleiding van de Europese Parlementsverkiezing heb ik zeer gemengde,
bepaald geen optimistische gevoelens. Daarvoor bestaan meerdere redenen.
Het is zeer gevaarlijk dat het aantal hopelijk goedbedoelde
hervormingsvoorstellen, die de potentiële EU-afgevaardigden dagelijks
aankondigen, dramatisch toeneemt. Het overgrote deel van hen gaat helaas
in de richting van een nog centralistischer EU. Ik ben er van overtuigd: zulke veranderingen hebben we niet nodig. We hebben iets heel anders nodig.
Indien
de Europese Unie haar huidige diepe structurele crisis te boven wil
komen, moet ze een radicale ommekeer doormaken. De mensen in de
postcommunistische landen weten dat. Pure cosmetische veranderingen
zullen niet helpen. De voorstellen tot een diepere integratie zijn geen
verbetering. Integendeel, ze zijn een weg naar verval en chaos.
De
huidige EU bevindt zich in een gelijksoortige situatie als het
communisme in de laatste fase van zijn bestaan. Destijds wisten we dat
de perestrojka van de toenmalige Sovjet-staatschef Michail Gorbatsjov
een hopeloze poging was om het communistische systeem te moderniseren en
zodoende te redden. We waren er zeker van dat de fundamenten van het
communistische systeem compleet verrot en niet te hervormen waren. Wij
zeiden destijds heel duidelijk dat we niet alleen maar “hervormingen”
moesten starten, maar een radicale ommekeer van het hele systeem.
Foute concepten verwerpen
Datzelfde kun je zeggen over de huidige situatie van de Europese Unie. De EU heeft een ommekeer nodig.
Het is noodzakelijk om enkele van de in de afgelopen jaren of decennia
ontstane foute concepten te verwerpen, niet te verbeteren. Hun resultaat
was bijvoorbeeld het Verdrag van Maastricht van de Europese Unie in
1992, die de onontkoombare wending van de samenwerking en aangepaste
integratie van de soevereine staten tot een permanente unificatie
betekende. De herbenoeming van Europese Gemeenschap naar Europese Unie
was geen onschuldige of formele reorganisatie.
Er
volgden twee fundamentele maatregelen: het overwegend politieke project
van de euro als gemeenschappelijke munt en het Akkoord van Schengen. Al
zeer snel bleek dat beide fundamenteel fout en schadelijk zijn. De door
de euro-elites doorgedrukte unificatie leidde tot het Verdrag van
Lissabon van 2009, dat een verdere verzwakking van de lidstaten
veroorzaakte. Ik was de laatste staatspresident die dit verdrag
ondertekende. Helaas ben ik helemaal alleen gebleven.
De
radicale ommekeer moet juist hier beginnen, omdat de soevereine staten
de kern van Europa en ook de van de Europese integratie zijn en moeten
blijven. Alleen daarmee zou de democratische legitimering vernieuwd
kunnen worden, die de huidige Unie mist. Het is bijvoorbeeld dringend
noodzakelijk om de noodzaak van de gekwalificeerde meerderheid bij
stemmingen af te schaffen, die door het Verdrag van Lissabon werd
ingevoerd.
Bij deze verkiezingen gaat het om een fundamentele strijd
Absoluut
onacceptabel zijn andere unificatiepogingen zoals de transfer- en
fiscale unie, de belastingvereniging, het gemeenschappelijke Europese
Openbaar Ministerie of zelfs het EU-leger. Bij deze verkiezingen gaat
het om een fundamentele strijd. Enerzijds zien we diegenen die de wereld
van de traditionele waarden verdedigen, anderzijds de mensen die de
huidige civilisatie graag zouden willen vernietigen. Deze strijd raakt
het fundament van de EU en werd in de Midden- en Oost-Europese landen
geïmporteerd. In de mainstream media wordt dat echter niet zo helder
beschreven. Dat moeten wij doen.
Tussen
de Europese Parlementsverkiezingen van 2014 en die in dit jaar hebben
er wezenlijk tragische gebeurtenissen plaatsgevonden. In 2015 werd
Europa door de massa-immigratie uit het Midden-Oosten, Azië en Afrika
getroffen. Of beter: de Europese Unie heeft deze mogelijk gemaakt; velen
zeggen zelfs mede-georganiseerd.
De
enorme golven migranten werden enerzijds door de pseudo-humanitaire
geste van Bondskanselier Angela Merkel, anderzijds door de foute
constructie van Schengen bewerkstelligd. Het was een catastrofale fout
om de binnengrenzen in de EU af te schaffen en tegelijkertijd de
buitengrenzen niet voldoende te beveiligen. Ook de foute ideologie van
het multiculturalisme heeft een belangrijke rol gespeeld.
Triomf van het verderfelijke multiculturalisme
De
Europese “nomenklatoera” nam in deze tijd tot overmaat van ramp ook nog
allerlei wetten en verordeningen over zogenaamde bescherming van
minderheden en over een verdere aanscherping van de politieke
correctheid aan. Dit zijn nog meer overwinningen van het verderfelijke
multiculturalisme en een nederlaag van het gezonde mensenverstand en van
de normaliteit. En natuurlijk ook een nog verder verval van de vrijheid
in Europa.
De
Europese Parlementsverkiezingen 2019 zullen geen wezenlijke ommekeer
brengen, ook al is het waarschijnlijk dat in het nieuwe Europees
Parlement – beter gezegd: quasi parlement – de euro-kritische en
eurosceptische krachten sterker vertegenwoordigd zullen zijn dan tot nu
toe. Wat betreft de Tsjechische Europarlementariërs ben ik nog
pessimistischer. De oude of op hen lijkende vertegenwoordigers zullen
daar helaas domineren. Ze geven me geen hoop iets te veranderen in de
EU.
Bron:
www.klaus.cz
Door: Václav Klaus
*
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
Bovenstaande gedachten zijn, kort en goed, zo wat het gemeenschappelijk denken van het Universeel Gezond %enselijk Verstand.
Als de Meester spreekt, luisteren de leerlingen.
**
*
Maandag 26 Augustus 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten