261.4 - HET DAGELIJKSE MORFGENKOFFIE ONTBIJT

261.4 - HET DAGELIJKSE MORFGENKOFFIE ONTBIJT WOENSDAG 30 SEPTEMBER 2020 DEEL 4 HIER ZULT U LEZEN GOED OM WETEN. WAT KREEG MEN DAR TE ETEN IN DIE EGMONTZALEN MET AL DAT PRALEN….. QUICKEIN DE ZAKKEN OP BUIETELANDSE ZAKEN DE WEEËN VAN DE WETSTRAAT: HOE ALEXANDER DE CROO ERUIT WERD GEPERST… 30 september 2020 Trui - De ellenlange avonden en nachten in de Wetstraat waar de Vivaldi-regering wordt ineen geknutseld leken wel op een bijeenkomst van geconstipeerde zombies. - Iedereen zag er barslecht uit en de wat kleuterachtige belangstelling voor elkaars welzijn was onwezenlijk. ‘Heeft u wat kunnen slapen?’, ‘Gaat u de hele nacht door?’, ‘Hoe is de sfeer?’, ‘Nog aan het bezuinigen of valt het wel mee?’, ‘Bent u ook zo moe als wij?’, ‘Zijn de toiletten al terug proper?,’, ‘Praat u nog met elkaar?’, ‘Wie wordt er premier, komaan zeg, wie?’, ‘Kunnen jullie morgen iets vroeger stoppen, want ik heb een uitstap met mijn nieuw samengesteld gezin?’, ‘Goedele Liekens wordt toch geen minister, hè?’. Koddig, toch? - Egbert Lachaert stelde dat bomen niet tot in de hemel groeiden. Zo inspirerend voor de kinderen die als straf naar het nieuws moesten kijken. Paul Magnette gaf onbeschroomd toe dat iedereen ‘natte dromen’ had. Hopelijk wisselen de onderhandelaars geen pikante filmpjes uit met elkaar. Conner Rousseau had duidelijk al dagen hetzelfde ondergoed aan, want hij liep er wat raar bij, vonden we. Zou zijn mama, de professor, het alweer te druk hebben om de was te doen? ‘De tijd is onze vriend niet’, filosofeerde de politieke junior. Een zinsnede die dan ook een miljoen keer werd heruitgezonden. ‘De sfeer is goed’, klonk het, op een toon die verried dat het onheil nog om de hoek loerde, een beetje zoals het nog snel even genieten was van een Club Med-buffet alvorens de Russische toeristen arriveren. ‘We landen in het centrum, waar de christen-democraten zich goed voelen’, voegde een verloren gelopen Servais Verherstraeten er als overbodige commentaar aan toe. Zo boeiend allemaal. Een wat afgetrokken Kristof Calvo had duidelijk nog nooit zo lang samen gezeten met de grote mensen. Zijn mayonaise pakte precies nog niet. Die van Groen, Meyrem Almaci, bood de argeloze kijker een inkijk in haar Babylonische boezem en gaf meteen haar 2 sterkste punten tijdens de onderhandeling weer. Intussen wisten de afgeleefde journalisten ook niet meer wat zeggen. Dus begon Pieterjan Desmet van de VRT maar over het eten. De politieke toppers hadden aardappel-gratin met worteltjes en erwtjes gekregen, maar niet iedereen had daar een lovende recensie over, legde Pieterjan uit om te doen alsof hij naast zijn werk ook nog een gewoon leven leidde. ‘Waar blijft het kalkoen-gebraad in bruine saus met de kroketten’, gierden wij het uit voor ons scherm omdat wij niets anders te doen hadden, natuurlijk. Wie de mooiste pyjama draagt, wie er het langst zijn gasophoping kon beheersen, wie er de vuilste moppen tapte, we kwamen het niet echt te weten. Georges-Louis Bouchez had gelijk: we moeten ons niet vastpinnen op 10 oktober. Tijd zat, meende hij. Zalig voor iedereen die van deze superspannende verslaggeving maar niet genoeg kan krijgen. Is er nog gratin over De Swaffelaere * DROL VAN DE VADERLANDSCHE BROL * Ja. eigenlijk, wat was er daar zo lekker dat er maar geen einde kwam aan al dat bedisselen? Ons Geoele, Minii.ster van Vermaak op hoge hakken warme wafels aan het bakken? ’t Sloefje slentert daar omheen, belust op zoveel lekkers…Ons Ma is niet thuis en Bompa is op café… Wie drinkt er mee, want de Waal bepaalt en de Vlaming betaalt ons aller… thé.. - En zeggen dat het allemaal nog moet beginnen. ’t Zal rap gedaan zijn als dat nog lang duurt. - De nacht brengt raad. Parftij-Tio beslissigen en namen. Vooral namen. Want om de poen was het te dien. Komaan, Bart & Tom: waar wachten jullie op? ’t Is morgen vroeg dag, weten jullie dat dan niet?