STAATSGRENZEN NL/VL

STAATSGRENZEN NL VL
________________________________________
Nederland en Vlaanderen
17-09-2009 - Eric Venema - Dagelijkse Standaard
In de laatste decades hebben we in Europa meerdere keren gezien dat landsgrenzen ook op vreedzame wijze aangepast kunnen worden. De Duitsers beten hierin de spits af in de ‘Wende’ in 1989. De val van het communisme zorgde ervoor dat West –en Oost-Duitsland weer samengevoegd werden. Nu 20 jaar later is er in Duitsland nog veel gemor over de solidariteitsheffing, over de investeringen in Oost-Duitsland, over de sociale problemen in de voormalige DDR. Maar een grote beweging die de Wiedervereinigung wil terugdraaien is er niet.
Ook in Tsjechoslowakije hebben we in 1993 een vreedzame wijziging gezien. Dit keer in de splitsing van het land in Tsjechië en Slowakije. Onlangs nog was er een studie van de universiteit van Salamanca over een politieke unie tussen Portugal en Spanje . Een aanzienlijk deel van de Portugezen was voor. In Spanje was het enthousiasme een stuk minder.
In Catalonië en Schotland is weer een grote onderstroming voor splitsing. In het Catalaanse stadje Aranys de Munt, net ten noorden van Barcelona, is onlangs een referendum gehouden over splitsing. Spanje protesteerde scherp tegen dit referendum, uiteraard vanwege precedentschepping, met als gevolg dat de burgemeester zich schielijk terugtrok uit de organisatie van het referendum. Desondanks was 96% van de bevolking vóór onafhankelijkheid van Catalonië
Ook Nederland en Vlaanderen kennen een lange geschiedenis van dan weer samenvoeging, dan weer splitsing.
Splitsing in de Nederlanden is overigens altijd gewelddadig afgedwongen. Samenvoeging tot een staatkundige eenheid was altijd op basis van de natuurlijke aantrekkingskracht die een gezamenlijke taal, cultuur en historie nou eenmaal met zich meebrengt. Ik geef nog maar in overweging dat de Staten-Generaal, dus de Eerste en Tweede Kamer van Nederland, zijn opgericht in Vlaanderen. Op 9 januari 1464 in Brugge om precies te zijn. De politieke afvaardiging in de Nederlanden ontstond dus al ruim 100 jaar voor de 80-jarige oorlog.
De staatkundige eenheid in de Nederlanden wordt, zeker in Vlaanderen sinds de verkiezingsoverwinning van Leterme in 2007, weer steeds meer bepleit. Soms door politieke partijen zoals de PVV, soms door onafhankelijke personen, soms door pluriforme burgerinitiatieven zoals de Baarle Werkgroep. De staatkundige eenheid kan overigens in vele vormen worden gegoten. Dat hoeft niet persé een unitaire staat te zijn. Een confederatie kan ook, en zal waarschijnlijk ook op veel meer draagvlak kunnen rekenen.
Waar de Hereniging in ieder geval niet bij gebaat is, is de ondersteuning door extreem-rechtse personen of organisaties. De Hereniging is van iedereen, voor iedereen.
Bron Iskander
Boeketje Digitalis (met venijn in het staartje)
Bovenstaand meesterwerk, op muziek gezet waarschijnlijk door een Noord-Nederlands genie, is ruim de moeite waard om verder door te geven, ware daar niet dat laatste zinnetje, waarmee de auteur zijn eigen zichzelf in de voet schiet. Zelfverminking is altijd een nefast en triest verhaal. De auteur mag dus afgevoerd worden van de politieke scène, wat mij betreft zelfs naar de afdeling ‘Palliatieve Zorgen’.
Wat hij doet is inderdaad de loop van zijn geweer tegen de eigen voetzolen houden (U moet maar eens proberen!), als hij schrijft, in één enkele, zelfs dan nog in een zeer korte zin: de Hereniging is van iedereen, voor iedereen, maar niet voor extreem-rechts.
Het had ook anders kunnen geformuleerd worden: de Hereniging is niet gebaat door+met voortrekkers, want dan gaat alles te snel…Langzaam gaat ook. Liefst in drie fasen: nu – dan – en nooit….
Ik verhoop vurig dat de auteur zijn stukje op het einde alleen een rare wrong gegeven heeft, om niet voor…extreem-rechtse naloper uitgescholden te worden door zijn omgeving. Hij had dus beter consequent kunnen zijn, en schrijven: de Hereniging is van iedereen, voor iedereen, inbegrepen en vooral voor hen die deze Hereniging het hardst hebben bevochten.
Als er iets of iemand moet uitgesloten worden bij de Leiding, na de Hereniging, dan zijn het wel de luyden die de Hereniging hebben geboycot en tegengehouden, gedurende vele decennia. In Vlaanderen geldt dit dus voor alle thans bestaande politieke belgicistische partijen. Die mogen, wat mij betreft, afgevoerd worden naar de woestijnlanden, om daar de bevolking op peil te houden, ter vervanging van de volksvreemde gelukzoekers die ze naar onze Lage Landen gelokt hebben.
In deze Liefde (en met deze Hereniging) wil ik leven en sterven…..