VAKBONDSGRAS

VAKBONDSGRAS

Ik heb er absoluut niets op tegen dat sommige mensen klinkklare onzin uitkramen. Soms meen je ’t bij ’t rechte eind te hebben, maar besef je niet dat het je aan essentiële informatie ontbrak. Of je denkvermogen is onvoldoende gestimuleerd door ervaringsimpulsen, dat je niet het juiste pad ziet liggen en iets te vroeg afslaat.
Ik hoor liever iemand een verkeerde redenering orakelen dan dat iemand kritiekloos een voorgekauwde stelling nakwèkt.
Zelfs de meest absurde gedachtekronkel kan nog altijd bij iemand anders een flits teweeg brengen, die plotseling een nieuw licht in de duisternis doet schijnen en uiteindelijk toch de juiste weg aanwijst.
Wanneer echter iemand tegen beter weten in, alleen met valse bedoelingen, heel bewust een misleidende stelling lanceert, krijg ik het wel moeilijk. Al geef ik nog iedereen het recht om dat te proberen. Alleen moeten de openbare media zich niet lenen om daaraan een forum te verlenen. Ze lijden zo al genoeg aan ongeloofwaardigheid.

Een vergissing, een slip of the tongue, een onachtzaamheidje, een te jonge eindredacteur, een gladde aal die eenmalig door het net glibbert… Het kan altijd gebeuren.

Maar als de media zich voortdurend, met volledig medeweten en volle instemming, laten gebruiken om iemands smokkelkarretje te trekken, moeten ze achteraf niet komen klagen dat niemand hen nog au sérieux neemt.

Jawel, iedereen mag ridicule theorieën bedenken en ze zelfs uiten. Maar dat hij dan voor een eigen forum zorgt en er de nieuwsmedia niet mee belast. Dat doe ik, en met mij veel andere ernstige bloggers, ook.

Op een week tijd kregen we twee toplui van concurrentiële vakbonden opgedrongen. De ene lanceerde de idee van een belastingverhoging, zonder dat daar iets tegenover stond. De andere vond dat de banken de crisis moesten betalen.

Het was iets te opvallend om uit hun eigen, machiavellistische koker te komen. Ze waren iets te herkenbaar door het politieke beleid in dit land naar een duffe krocht gestuurd met een kanarievogeltje in de hand.

Het lag er vingerdik op dat ze alleen maar een proefballonetje moesten oplaten om te kunnen meten hoe de reactie zou zijn, wanneer straks de regering deze maatregelen toch doorvoert.

De reactie van ‘het middenveld’ en ‘het draagvlak’ was vernietigend. Mensen die het kunnen weten en bewijzen, argumenteerden terecht dat noch bij de bevolking noch in het bedrijfsleven enige ruimte is voor maar één eurocent belastingverhoging. Dat de federale overheid met een begrotingstekort van 25 miljard euro opgescheept zit, is haar eigen schuld. Dit land zwalpt al enkele jaren van premier naar premier en niemand die een ingrijpende maatregel durft te nemen.

Eens alle keien gestript, blijft er nog maar één mogelijkheid over: drastisch snoeien in de vastgeroeste en vaak overbodige eigen uitgaven. Punt.

Het andere fantasieverhaal bestond erin, de banken zwaarder te belasten omdat zij zouden de crisis veroorzaakt hebben. Dat laatste klopt voor een deel. Maar dat is niet alleen de schuld van de banken. De overheid verplichtte hen onwaardige 'sociale' kredieten te verstrekken, waarvan ze kon weten dat ze nooit terugbetaald zouden worden. Er zijn ook toezichtscomité’s die hun werk duidelijk niet gedaan en nooit ingegrepen hebben. En wie bevolkt deze comité’s? De voorgangers van de huidige beleidvoerders? Wie controleert nog de controleurs?

De rol van de banken wordt schromelijk onderschat in het economische leven. Als je hen zwaarder belast, zal uiteindelijk de eindverbruiker de rekening betalen. En die zit nu al op zijn tandvlees.

Als Cortebeeck en De Leeuw nog eens bevallen van wat zattemanspraat, dan hoef ik het niet in de krant te lezen en niet op radio en tv te horen. Dan wil ik er gewoon niet mee lastig gevallen worden. Dat ze aan de toog van hun stamkroeg gaan lallen, maar ik betaal niet voor media die een forum geven aan elke hond met een hoed op, die wat tegen de maan staat te blaffen.

Ook ik heb een oplossing voor de crisis, die best nieuwswaardig is, maar die publiceer ik alleen hier. En reken er niet op dat ook maar één van de mainstream media ze zal overnemen. Gelukkig heeft het internet een veel groter bereik dan de steeds afkalvende groep van krantenlezers.

Om te beginnen verplichten we vakbonden om zich te organiseren met statuten en rechtspersoonlijkheid en al. Alles ondergebracht in één vennootschap die niet omringd is door allerlei duistere, fiscaal opererende satelliet-vzw’s.

Dat betekent meteen dat ze een open boekhouding moeten voeren. De anonimiteit van het lidmaatschap is immers een stuk sociale archeologie en is helemaal overbodig geworden. Iedereen weet in elke sector zo ongeveer wel wie bij welke vakbond aangesloten is. Dus kunnen we ook meteen laten meedelen hoeveel leden lidgeld betalen.

Dat voorkomt dan dat vakbonden, die op dit ogenblik juridisch helemaal niet bestaan, met kapitalen beginnen te schuiven tussen verschillende vzw’s en aan zeer rendabele beleggingen doen op niet-officiële, buitenlandse bankrekeningen in belastingparadijzen.

Met een rentebelasting (ik zwijg nog maar over vermogensbelasting) op de oorlogskas van alle Belgische vakbonden, zou het begrotingstekort al een heel stuk slinken.

Daarnaast stoppen we meteen met het verplicht financieren van vakbonden door bedrijven die om de haverklap het slachtoffer worden van chantage en terreur, maar hun kwelduivels wel financieel in leven moeten houden.

Een vakbond die aantoonbaar iets zinnigs doet voor zijn leden, zal voldoende leden hebben die wat graag en spontaan een eigen bijdrage betalen. Er zijn zelfs nu al onnozelaars genoeg, die elke maand een belangrijk bedrag van hun loon afstaan zonder dat ze daarvoor iets in ruil krijgen buiten wat opruiende praat, en alleen het luxeleventje van bon vivants zoals Cortebeeck en De Leeuw financieren.

Ten slotte helpen we de vakbonden om hun doelstellingen waar te maken.

Zij willen immers zoveel mogelijk werkgelegenheid voor hun leden? Prima! En wie verschaft werkgelegenheid? Bedrijven met een hoge productie of intense dienstverlening, die dus veel personeel nodig hebben, en die tegelijk zo goed draaien dat ze met hun winsten dat personeel ook behoorlijk kunnen betalen en continuïteit verzekeren.

Veel werkgelegenheid, goede verloning en continuïteit zijn drie doelstellingen die geen enkele onderneming kan waarmaken, indien ze onder permanente druk staat van bloedzuigers die winst als iets oneerbaars beschouwen en ook in crisistijden het onderste uit de kan willen.

Dus, om de vakbonden te helpen de werkgelegenheid van hun leden te garanderen, verplichten we hen medeverantwoordelijkheid te nemen in de bedrijven.

Zij zullen door hun verstandig beleid er dan voor zorgen dat bedrijven goed draaien, kunnen blijven bestaan en dat ze steeds meer personeel nodig hebben om de belangrijkste doelstellingen van elke onderneming te realiseren: namelijk winst maken, provisioneren en blijven bestaan.

Het is een hele andere aanpak van vakbondswerk. Maar het zou wel een aanpak van deze tijd zijn. En de waarrekmensch zou er pas goed bij varen.

De heren Cortebeeck en De Leeuw leven met hun demagogisch gekonkel nog in de tijd van Daens, terwijl ze zelf tot het clubje van Woeste behoren. Vandaag horen ze in het rijtje thuis van Graaf Lippens, Lernout & Hauspie, Maurits De Prins, het koningshuis, enz.

Ziezo. Een denkpiste zoals een andere. Maar minder onzinnig dan wat we vorige week in de kranten lazen. Alleen zal je dit er niet lezen. Zeg het dus voort. Zeg het voort.
Geplaatst door Luc van Balberghe in Maatschappij op 13:11 |

Boeketje Digitalis
Het is niet meer mooi. Ieder keer dat ik iets wil schrijven over een uiterst belengrijk gegeven, is ELVEEBEE mij voor. Hij maait mij letterlijk het gras onder de voeten! Dat hij het zoveel beter doet dan ik, en het zoveel mooier kan gezegd krijgen, is mooi meegenomen, maar doet niets ter zake….Nu weer. Ik kan alleen maar tweede viool spelen en ik had die anti-christenen van de Vakbond nu eens rauw op mijn vork willen spiesen nu ze zich zo onbezonnen bloot hebben gegeven als lakeien van de Macht.
Het gaat fus om mijn speciale ‘voorliefde’ voor vakbondsmanitoe’s, als wegbereiders voor de georganiseerde diefstal rondom de federale begroting. Vlaanderen moet weer eens bijpassen in het nu reeds failliete sloopvaart van de ‘Belgica’. Die gedwongen ‘solidariteit’, dàt was pas een goeie wei vol malse sappige klaver! Ik hoorde mijn zeis al zoeven door de hoge stengels en de frisse straatmadeliefjes. Allemaal zouden ze neergebliksemd worden door het blinkend staal van mijn minachting. Als bloedzuigers van hun volk zou ik ze in bosjes bijeengaren om eenmaal gedroogd, op te binden en in hert vuur te werpen. Maar ELVEEBEE was mij voor. Nu rest mij alleen nog wat onkruid en hier en daar een vergeten overjaarse distel…
We weten het allemaal. Een vakbondsman is per definitie een afbreker en een zakkenvuller op kap van de kleine man. Althans in onze dagen. Ooit is het wel anders geweest in de jaren 1800 en 1900, toen de werkman dom en arm gehouden werd, respectievelijk door de pastoor en de baron, waarbij wij voor het gemak maar even voorbijgaan aan de culturele erfenis der abdijen doorheen de eeuwen…zonder dewelke wij zekerlijk geen Renaissance noch Verlichting zouden gekend hebben. Een evolutie waarvoor de haatbaarden van ‘de godsdienst van vrede’ nog zekerlijk een paar duizend jaar te gaan hebben…..
Afbreken is goedkoop en gemakkelijk! Opbouwen vraagt doorzicht en standvastigheid. Dat zijn twee begrippen die in kalligrafisch schoonschrift boven elke onderneming zouden moeten zweven, vastgehouden door een soort van tweeling Vrouwe Justitia. Een met een carton voor de buik met daarop ‘Kapitaal’ en bij de andere ‘Arbeid’, om te verzinnebeelden dat de een niet kan zonder de ander. En de syndicalist-profiteur? Die mag men gebruiken als keikoppen-kasseistenen bevloering, waartussen het gras weggehouden wordt met een aardappelmesje, lijk ooit in den Armee Belge door de piot, door de syndicalist-nurttige idioot. Terwijl de leiders als Rudy De Leeuw en Luc Cortebeeck binnen de omheining als roofdieren in een kooi voor het publiek tentoon gesteld worden….’Verboden te voederen’….’Betreten Verboten – Ansteckende Krankheit’
Uit wat voorafgaat zal iedereen kunnen afleiden dat de syndicaten niet erg meer scoren bij de bloggers aller standen. Het zijn niet alleen wit gekalkte graven, maar ze zijn ook die vaders uit het Evangelie, die aan hun kinderen stenen te eten geven, in plaats van brood. Of slangen in plaats van vissen! Wat voor het geval van het ACV (Algemeen Christelijk Vakverbond) zekerlijk toepasselijke vergelijkingsmaterie uitmaakt. Charles Woeste zou zeer goed de voorloper van Luc Cortebeeck kunnen zijn, die Priester Daens en zijn opvolgers, die van het Vlaams Belang, pest tot in de hel.
Dat soort Woeste’s richten, ten eigen profijte, hun eigen volk letterlijk ten gronde, of zijn er medeplichtig aan. Door tegenin alle logica de diefstal van onze rijkdom te omschrijven als ‘solidariteit’, zodat zij hun eigen hachje in veiligheid kunnen stellen, dank zij de steun van de Waalse PS-maffia.
En dan, beste ELVEEBEEn wat U niet gezegd heeft: niet die Waalse maffia, en zeker de Waalse mensen zijn onze vijanden, maar de eigen Vlaamse kopstukken, die zich als schandelijke collaborateurs opstellen. Die moeten we aanpakken. Elke persoon, als Vlaming geboren, die zich als belgicist gedraagt, moeten wij (moreel) afslachten. Hen aan de schandpaal nagelen. Uitjouwen en (symbolisch) opknopen! Daarvoor help ik Uw prachtig pleidooi verspreiden, in de hoop zoveel mogelijk mensen te doen nadenken. Zodat zij, waar nodig, kunnen handelen. Want een mens die nadenkt, laat zich niet meer bij de neus nemen!