DAGELIJKSE VAN HOREN ZEGGEN SATIRE

*

DINSDAG 19 JULI 2022

 

***

 

    671 – FRONTNACHTEN OP DE VOORAvOND VAN WAT DE BAERT DOCTRINE NOG NIET ZO GAUW VERWACHTTE…

*

I N H O U D

Natuurlijk sluit ik mij vol deemoed aan bij de vele mijoenen lotgenoten die zich nu al een paar dagen realiseren dat mijn achtbare naamgenoot eindelijk het Tijdelijke voor het Eeuwige heeft geruild.

En deze keer zonder een koninklijk VETO aan de Hemelpoort…..

Op ’n paar weken, hoogstens maanden na, heeft hij het dus als voorvechter niet kunnen mee beleven dat Vlaanderen eindellijk bevrijd was van de Francifone betuttelende onderdrukking en leegzuigerij.

Met oa. Dries van Langehove en diens generatie komt nu de tiojd van KORT KEREN…

Ik kan mij van de indruk niet ontdoen, dat zowel het verdorven tricolore Establishnnent als hun slippendragers van de Regime Media met ’n klein hazenhartje naar de Toekmst van hun faiilliete droom kijken. Hoe zouden die dan ook maar één woord besteden aan de nagedachtenis van een van hun riddelrijkste doodgravers?

De naam Baert, ’n naam trouwens die reeds voorkomt in de Annalen van de Gulden Sporenslag, is dus een soortnaam die voortaan dus met nog meer ere wordt gedragen.

*

.DE BAERT-DOCTRINE

*

Vorige week stierf, op 97-jarige leeftijd, Frans Baert. Voor wie hem niet (meer) zou kennen: Frans was een van de medestichters van de Vlaamse Volksunie in 1954, zat van 1971 tot 1991 voor de VU in het parlement en kreeg te maken met een veto van koning Boudewijn tegen zijn benoeming tot minister van Justitie in 1977. Boudewijn, de toch zo vrome koning, vreesde dat Baert werk zou maken van Amnestie, een van de stokpaardjes van zijn partij en ook de reden waarom mijn familie, als slachtoffer van de repressie*, destijds voor de VU koos.

 

     Frans Baert zal echter de geschiedenis ingaan wegens de naar hem genoemde ‘Baert-doctrine’, die stelt dat ‘elke staatshervorming een stap moet zijn in de richting van de Vlaamse onafhankelijkheid, verdere stappen niet mag hypothekeren en er geen te hoge prijs voor moeten worden betaald.

 

---

 

*Mijn vader werd bij de bevrijding beschuldigd van collaboratie, aangehouden maar dezelfde dag weer vrijgelaten, Hij werd nooit veroordeeld, maar speelde wel alles kwijt nadat de Witte Brigades ons huis compleet hadden leeggeplunderd, inbegrepen het laatste stukje leder uit vaders schoenmakerij. Ik was toen maar een jochie van 5 jaar, maar kan me dat leeg ouderlijk huis nog steeds voorstellen. Het verhaal daarover verscheen in de bijlage van het Repressienummer van ‘t Pallieterke van 11.09.2019.

 

 

**

25/11/1925 -15/7/2022

**

 

 

(Get) Digitalia

*

PLAATSELIJKE NIEUWTJES

     

Nieuw muziekfestival ‘Frontnacht’ op zaterdagavond 27/8, mét camping!

*

In de bekende traditie van de Vlaamse zomerfestivals organiseren we dit jaar voor de eerste keer op zaterdagavond het muziekfestival ‘Frontnacht’. Gericht op een jonger publiek verwelkomen we identitaire en nationalistische zangers en muziekgroepen uit binnen- en buitenland.

Topnamen op de affiche van deze historische eerste editie zijn o.a. de Italiaanse rockband Bronson, en de Nederlandse nationalistische zanger Flatlander. Met ‘Storm en Drang’ brengen we ook voor het eerst een Vlaamse nationalistische muziekgroep op het podium. Een stevige fuif sluit de zaak in de vroege uurtjes af. Bezoekers kunnen daarna gratis overnachten op onze eigen camping.

Links beschouwt festivals en muziek als zijn privéspeeltuin, en dus verspreidde een bepaalde pers al heel wat onzin over dit festival. Wij laten ons als IJzerwake niet intimideren en volgen rustig verder de lijn die IJzerwake nu al 20 jaar volgt: radicaal (Vlaams)nationalisme is nodig en welkom, (neo)nazisme niet.

‘Frontnacht’ kreeg gunstig advies van de veiligheidsdiensten en toelating van de Stad Ieper. We gaan dus ongetwijfeld een sfeervolle avond tegemoet! Door aanwezig te zijn onderstreep je dat vrije meningsuiting belangrijk is, ook voor nationalisten.

Kaarten bestellen voor Frontnacht kan enkel online via onze webwinkel: https://ijzerwake.org/webwinkel/

Een ticket voor Frontnacht geeft toegang tot IJzerwake op zondag én gratis camping.

 

Wie wil deelnemen aan de braai op zaterdagavond bestelt ook via de webwinkel.

 

Er wordt een pendelbus voorzien van treinstation Ieper naar de weide; terugkeer is op zondagavond. Bestel ook hiervoor je tickets vooraf in de webwinkel.

Steun IJzerwake op sociale media

IJzerwake is ook terug te vinden op sociale media als Facebook, YouTube of Twitter.

Nodig alvast uw facebookvrienden uit!

**

**

 

 

FRANS BAERT, DE LAATSTE DER VOLKSUNIE-MOHIKANEN, HEEFT ONS VERLATEN

*

Portret - 19/07/2022 Boudewijn Bouckaert

*

Ik herinner het me nog ergens in de jaren ’60: mijn moeder stapt triomfantelijk de keuken binnen en declameert: ‘Frans Baert zit in de raad van bestuur van de school!’. Het was de eerste keer dat ik die naam hoorde. Mijn moeder was onderwijzeres in wat nu ‘Sint-Pietersinstituut’ heet, maar wat tot in de jaren ’60 in het franskiljonse Gent ‘Saint-Pierre’ was. Tot dan had je daar een Franse – en een Nederlandstalige afdeling.

‘Vlaamse kant’

Ik zette mijn zus, die daar lagere school volgde, af aan de ‘Vlaamse kant’, een klein poortje aan de achterzijde van de school. Aan de voorzijde bevond zich de triomfantelijke ‘entree’ van de Franse kant. Maar de ‘Dames de l’Instruction Chrétienne’, die de school runden waren allesbehalve dom. Zij snoven de ‘winds of change’, bouwden de Franstalige afdeling af en wat meer is, zij benoemden een Volksunie-senator tot lid van hun raad van bestuur. Dat de echtgenote van Frans Baert lerares was in de school, hielp natuurlijk ook.

Op die wijze zou ons volk geduldig en in vele stappen, dichter en dichter opschuiven naar het einddoel: de soevereine Vlaamse staat binnen een verenigd Europa

 

Dat Frans Baert, naast zijn indrukwekkend palet van activiteiten, ook deze, ogenschijnlijk minder belangrijke, functie opnam, tekent hem ten voeten uit. Als gedreven flamingantische participationist, was hij er rotsvast van overtuigd dat Vlaams-nationalisten hun verantwoordelijkheid in de bestaande structuren moesten opnemen en op die manier krediet moesten winnen, niet alleen bij de brede Vlaamse bevolking, maar ook bij de Belgische elites. Op die wijze zou ons volk geduldig en in vele stappen, dichter en dichter opschuiven naar het einddoel: de soevereine Vlaamse staat binnen een verenigd Europa.

Veelvuldige persoonlijkheid

 

Zijn rijk gevuld lang leven (97 jaar) verdient zeker een grondige biografie en dit korte obituarium doet geen recht aan de veelvuldige persoonlijkheid van Frans Baert. In zijn rijke levensloop kunnen we evenwel twee grote lijnen zien: enerzijds die van de Vlaams-nationalistische politicus, anderzijds die van de privaatrechtelijke jurist en wetgever.

 

Met zijn overlijden zijn alle stichters heengegaan. De Volksunie is nu echt geschiedenis geworden

 

Frans stond aan de wieg van een van de meest miraculeuze succesverhalen in de Belgische politiek, namelijk de Volksunie. Met Frans Vander Elst, Walter Couvreur, Herman Wagemans, Rudi Van der Paal, Wim Jorissen, Ludo Sels en Réné Proost hield hij – in café Sint-Michiel op de Brusselse Grote Markt – deze partij boven de doopvont. Met zijn overlijden zijn alle stichters heengegaan. De Volksunie is nu echt geschiedenis geworden. Voor die partij werd hij in 1968 senator en van 1978 tot 1987 was hij het Gentse Volksunie-boegbeeld op de Kamerlijst van het arrondissement Gent-Eeklo. In die hoedanigheid volgde hij Leo Wouters op, de grootvader van Bart Laeremans.

Dossierkennis

Als volksvertegenwoordiger beet hij zich vast in de Belgische staatshervorming. Op elk front dat daarover in het parlement werd geopend stond hij paraat, met zijn diepe overtuiging en zijn indringende dossierkennis, maar ook met zijn ‘gentlemanlike’-houding tegenover mede- en tegenstanders. Als gradualist was hij er heilig van overtuigd dat het unitaire koninkrijk België langs constitutioneel-democratische wegen stapsgewijs kon hervormd worden in radicaal-federale zin, wat uiteindelijk zou uitmonden in een Vlaamse lidstaat binnen Europa.

Slogans zoals ‘eenzijdige onafhankelijkheid uitroepen’ of ‘buiten de Grondwet treden’, waren aan hem, als constitutiegetrouwe democraat, niet besteed. In de jaren ’70 bereidde hij mee de voorlopige gewestvorming voor. Hij verdedigde vurig het Egmont-pact in 1978, wat tot een eerste scheuring in het partijpolitieke Vlaams nationalisme leidde.

In 1977, toen de Volksunie in de Tindemans II-regering kwam, werd zijn naam gefluisterd als minister van Justitie, wegens zijn overduidelijke juridische kwaliteiten. Daar stak koning Boudewijn een stokje voor, want deze vorst vreesde ervoor dat Frans Baert zou aandringen op een definitieve juridische regeling van de amnestiekwestie. Het was trouwens niet het enige veto van Boudewijn. In dezelfde periode blokkeerde hij ook de benoeming van de socialist Willy Calewaert, uit schrik voor een initiatief omtrent abortus.

De Baert-doctrine

Aan Frans Baert dankt het Vlaams- nationalisme ook een strategische doctrine, de Baert-doctrine. Vlaams-nationalisten mogen gerust meegaan in een graduele staatshervorming langs Belgisch-constitutionele lijnen maar wel onder duidelijke voorwaarden: het moet gaan over aanzienlijke stappen vooruit, verdere stappen mogen niet uitgesloten worden, en mag geen onredelijke prijs zoals bijvoorbeeld herfederalisering, aan gekoppeld worden.

Later zou Geert Bourgeois beweren dat eigenlijk Koen Baert, de betreurde vroegtijdig overleden voorzitter van het Ijzerbedevaartcomité, de vader van die doctrine was, wat Frans Baert dan ten stelligste zou ontkennen.

Juridisch palmares

Frans Baert was ook geen ‘alleen-maar-flamingant’. Hij startte zijn professionele loopbaan als advocaat en bouwde, parallel met zijn politieke loopbaan, een schitterend juridisch palmares op. Hij leidde een succesvol advocatenbureau, was plaatsvervangend rechter, was lesgever aan verscheidene hogescholen, was stafhouder van de Gentse Orde van Advocaten, enzovoort.

Als gedreven jurist was hij overtuigd van het grote belang van duidelijke en eigentijdse privaatrechtelijke wetgeving. Hij werkte dan ook prominent mee aan twee belangrijke juridische hervormingen: die van het huwelijksvermogensrecht in 1976 en van het erfrecht in 1981, waarbij eindelijk aan de langstlevende echtgenoot een volwaardig erfrecht werd toegekend.

Als jurist wist hij het respect te verdienen ook van de Franstalige volksvertegenwoordigers, die voor de rest niet zo opgezet waren met zijn Vlaams-nationale plannen. De combinatie van alom gerespecteerd jurist en Vlaams-nationale gedrevenheid was ook kenmerkend voor Geert Bourgeois toen hij nog in de federale wetgevende kamer zetelde.

Uiteenvallen van de Volksunie

Bij het uiteenvallen van de Volksunie koos Frans Baert resoluut voor het Spirit van Bert Anciaux en belandde daarmee ook in het kielzog van de weinig flamingantische s.pa (nu Vooruit). Zijn keuze voor Spirit was vooral ingegeven door zijn afkeer voor de extreemrechtse vleugel in de Vlaamse beweging. Hij was ervan overtuigd dat de allochtone Vlamingen het slachtoffer waren van een achterstelling die gelijkaardig was aan die van de Vlamingen in het 19e eeuwse België. Daarom moest de Vlaamse beweging een alliantie vormen met verenigingen die opkwamen voor de rechten en belangen van allochtonen.

Het is een ‘understatement’ te zeggen dat niet iedereen in de Vlaamse beweging en het Vlaams-nationalisme het eens is met deze late linkse en multiculturele draai van Frans Baert. Echter ‘la paix aux cendres’. Wat men ook vindt van zijn stellingnames naar het einde van zijn leven toe, men kan moeilijk ontkennen dat we hier het heengaan betreuren van een grote Vlaming. Een intellectueel die zijn leven voor een groot deel heeft gewijd aan het ideaal van vele generaties uit de Vlaamse beweging, een eigen politieke woning voor ons volk. Mocht er een Vlaamse ‘Dome des Invalides’ bestaan, jazeker….

 

LICHT IRONISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN

En wat lezen we helemaal op het laatst bij Bouckaeert? Dat de Baerts nogal gemakkelijk hun levenspartner zoeken en vinden in onderwijsmiddens! Toeval of niet, maar ook dat is weer iets waarover ijk – tot mij grote spijt - kan meespreken.

Heel mijn leven is erdoor getekend. Want het begint in St Jan, de Gemeente van de Ghelamco’s die na de oorlog, het eeuwenoude burgemeester famile V, en dus ook de orlogsburgemeester & volksvriend, met behulp van het plaatselijke klootjesvolk, van hun plaats hebben verdrongen. En dus ook – zie Guvaal - mijn familie onder de grond hebben gestampt. Mijn leven loopt over de Meisjsesschool in Desselgem waar Tanteke ’n sleitelfiguur was – letterlijk en figuurlijk – om te eindigen in…. Schellebelle, ’n zijsreraatje van de wereldberoemde Vlasscgaard.

Had onze Pa nog geleefd tot ik na de Humaniora naar ‘Gent’ wou om iets te bereiken in de betere loeiharde Vlaamse jorrnalistiek, was ik in die jaren zekerlijk deze beroemde naamgenoot tege het lijf gelopen. Met alle gevolgen vandien…

Vandaar, inspelend op het verloop van de Vlaamse Strijd, de bedenking om de rollen om te keren. Niet langer, stamelend en bedeleend voor de poorten te blijven staan, maar die vermolmde dingen in Brussel op staande voet in te trappen. Om eindelijk, van daaruuit, zijnde onze eigen Burcht, de lakens uit te delen in plaats van omgekeerd.

Mijn naam is Roebaard en ‘k kleppe brand in Vlaanderenland!

*

 Digithalys