CAPRICIO ITALIANO

19 SEPTEMBER 202

874- NA DE LETTER ‘W’ VO‘X’, ‘Y’ EN ’ Z’. NA ‘WOKE’ EN ‘WALLO?IË’ IS HET LIEDJE DUS UIT…..

I N H O U D

Via ons zo innig geliefde TSCHELDT besteden we hier onder bijzondere aandacht aan de morbiede herkomst van het uit de States akfkomstig politiek begrip WOKE.

Het klinkt als… negermuziek.

Je kunt er alle kanten mee uit, hoe absurder, hoe liever.

In feite is deze uirdrukking de rijdeklijke invulling van het Mei ’68 gezegde

WEG MET ONS….

Dan gaat het verder via ’t Pallieterke, ontleend bij Guvaal, over

LA BELGIQUE,

QU’ELLE CRèVE

Eenzelfde besluit dat ons linea recta via DOORBRAAK als muziek in de oren klinkt van uit het spreekgestoelte van de Waalse ‘Deel Regering’ zelf.

DAS LIED IST AUS

Moet er nog zand zijn?

19-09-2022

GEEN ALTERNATIEF

In ’t Pallieterke van deze week verscheen er een uitgebreid interview met Bart Van Craeynest, hoofdeconoom van de werkgeverorganisatie VOKA (Vlaamse Ondernemers & Kamers van Koophandel), het vroegere VEV (Vlaams Economisch Verbond). Voor zover dat nog nodig is, stelt ook Bart vast dat de economische verschillen tussen de Belgische regio’s niet meer te overzien zijn, waardoor Vlaanderen enerzijds, Wallonië en Brussel anderzijds ook op politiek vlak steeds verder uiteendrijven. Vlaanderen heeft de grootste economische activiteiten en heeft meer mensen aan het werk. Van Craeynest stelt vast dat Vlaanderen momenteel heel België sponsort. Als Wallonië er alleen voor stond, was dit al lang niet meer houdbaar geweest.

Zo hoort men het ook eens van iemand anders, een specialist ter zake bovendien. Vraag is maar wat onze politiek eraan doet. Voorlopig weinig of niets. Dit België geeft Vlaanderen geen toekomst.

---

Een probleem bij een scheiding van België blijft natuurlijk Brussel. Dat ligt nu eenmaal in Vlaanderen, is internationaal financieel belangrijk, maar wordt al decennia lang mismeesterd en blijft, met zijn 19 baronieën, zijn zes politiezones en zijn 186 verschillende nationaliteiten een onmogelijk goed te besturen gewest. Brussel blijft best niet bij Vlaanderen. Hooguit moeten we enkele interregionale akkoorden sluiten, waarbij de Vlaamse bevolking binnen het Brussels Gewest en de Vlaamse Rand rond Brussel beschermd worden.

We kunnen alleen maar hopen dat er na de volgende verkiezingen een bredere Vlaamse consensus komt die ons toe zal laten tenminste een eerste stap te zetten naar een Vlaamse zelfstandigheid.

‘TINA : There Is No Alternative’’

PLAATSELIJKE NIEUWTJES

donderdag, 15 september 2022 / Gepubliceerd in Nieuws, Persberichten

“Deze Moslimexecutieve verdwijnt, maar de waanzin niet”

Het Vlaams Belang neemt er kennis van dat de minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld) eindelijk, na jarenlang gepalaver, de erkenning van de Moslimexecutieve heeft ingetrokken. “Dat is een goede zaak, zou men denken”, zegt Kamerlid Katleen Bury. “Maar helaas is het de bedoeling van Van Quickenborne om op die manier de weg vrij te maken naar een nieuwe Moslimexecutieve. Een ezel weet beter, maar hij gaat zich een tweede keer aan dezelfde steen stoten.”

De executieve kwam de voorbije jaren verschillende keren in opspraak. “Vorig jaar lekte nog een rapport van de staatsveiligheid uit waarin de Sultan Ahmet-moskee in Heusden-Zolder ‘een belangrijke rol’ toegedicht kreeg bij het verspreiden van extremistische ideeën”, aldus Bury. “De enige maatregel die eigenlijk zou moeten genomen worden is de intrekking van de erkenning van de islam in dit land, zodat alle overheidsfinanciering aan die godsdienst wegvalt en de islamisering niet meer wordt ondersteund door Vlaams belastinggeld.” Het Vlaams Belang wijst erop dat deze organisatie bijna jaarlijks 600.000 euro aan subsidies ontvangt.”

“Het Vlaams Belang heeft van in het begin de naïviteit van het politieke establishment tegenover de moslimexecutieve aangekaart”, vervolgt Bury. “Het getuigt immers van een onvoorstelbare naïviteit dat een dergelijk orgaan niet alleen gefinancierd wordt door de belastingbetaler, maar ook nog eens belangrijke taken toegestopt krijgt zoals de indiening van erkenningsaanvragen van moskeeën, de organisatie van het islamonderricht in het leerplichtonderwijs en de aanstelling van de islamleerkrachten. De Vlaams Belang-fractie in het Vlaams Parlement klaagt deze waanzin al vele jaren aan.”

“Iedereen mag hier gerust zijn godsdienst persoonlijk beleven”, besluit Bury. “Dat hoort zo in een vrije samenleving. Maar het moet er maar eens mee gedaan zijn de islamisering te financieren met belastinggeld.”

Print Friendly, PDF & EmailAfdrukken

Getagged onder: islamfundamentalisme, Katleen Bury, moslimexecutieve, Open VLD, Vincent Van Quickenborne

GOED OM WETEN OF NIET GOED OM WETEN. HET IS MAAR HOE U HET ZIET

ANDRÉ ANTOINE: ‘GELUKKIG VOOR WALLONIË ZEGT BELFIUS DAT HET NU ECHT GENOEG IS GEWEEST’

Van 21 naar 35 miljard euro staatsschuld op vier jaar tijd

André Antoine aan het woord in het Waals parlement te Namen.

foto: ©Belga

Interview - 19/09/2022

André Antoine was financiënminister tussen 2009 en 2014. Daarna was hij voorzitter van het Waals parlement. Nu voert hij oppositie voor Les Engagés, het voormalige CDH, in het Waals parlement. Het parlementslid is uiterst kritisch voor de financiële toestand van zijn gewest. Dat staatsbank Belfius aan de alarmbel trok, vindt hij dan ook een goede zaak. ‘Het was nodig om dit op de agenda te zetten. Er is ‘soberheid’ nodig. Niet alleen voor energie, maar ook voor overheidsuitgaven.’

Antoine: ‘Wallonië moet scrupuleus het afgesproken besparingsplan volgen en vooral niet extra uitgeven. Bovendien moet de Waalse regering zich ook rigoureus aan het Waalse ‘relance-plan’ houden. Alleen dan zullen de internationale kredietrating-agentschappen misschien clement zijn voor ons. Daarom hoed ik me nu te zeggen dat Wallonië failliet is. Dat is het niet. Op voorwaarde dat we ons aan de besparingsplannen houden.’

‘In 2022 zijn er in Wallonië 15 miljard euro inkomsten en 20 miljard euro uitgaven. Dat is een enorm verschil. Ik bemerk in Wallonië de reflex om de hoge uitgaven aan de watersnoodramp van vorig jaar en aan de coronacrisis te wijten. Het Rekenhof heeft met die denkpiste komaf gemaakt. Al sinds het aantreden van de Waalse regering-Di Rupo zijn de uitgaven sterk gestegen. Uitgaven die niets met crisis te maken hebben. In 2022 zijn er 16 % meer gewone uitgaven vergeleken met 2019. Laten we dat niet onder de mat vegen.’

Maar is dat te wijten aan alleen de regering-Di Rupo, of is het daarvoor al fout gelopen?

‘Het is daarvoor al beginnen fout lopen, als we eerlijk zijn. Maar de economische context was vroeger beter. Eind 2018 bedroeg de totale Waalse staatsschuld nog 21 miljard euro. Eind dit jaar bereiken we meer dan 35 miljard euro. Op vier jaar tijd is de staatsschuld dus met 14 miljard euro toegenomen. De gewone uitgaven waren voor 2020 al te hoog. Men is toen steevast gaan bij lenen om de uitgaven vol te kunnen houden.’

De Waalse staatsschuld bedraagt 200% van de inkomsten. Tegen 2024 wordt verwacht dat het bij ongewijzigd beleid 300% zal zijn

‘De Waalse staatsschuld bedraagt 200% van de inkomsten. Tegen 2024 wordt verwacht dat het bij ongewijzigd beleid 300% zal zijn. Niemand kan beweren dat die situatie vol te houden is.’

‘Het verschil tussen nog te betalen uitgaven en het werkelijke geld in kas bedraagt op dit moment 6 miljard euro. Er zijn op dit moment dus nog voor 6 miljard euro facturen te betalen, met geld dat nog niet gevonden is. Na de covidcrisis dacht de regering dat de economie opnieuw zou aantrekken en dat er dus best wel wat mocht uitgegeven worden. Maar dat is niet zo. Met de oorlog in Oekraïne, de inflatie en de energiecrisis, zal er niet veel economische heropflakkering zijn. Het Federaal Planbureau heeft ons al voorgehouden dat een recessie realistisch is.’

‘Ook de Franse gemeenschap is er financieel erg aan toe. In 2027 wordt voorspeld dat de staatsschuld daar ook 200% van de inkomsten zal bedragen. De kloof met Vlaanderen wordt groter.’

Om de huidige financieel-economische toestand te duiden, volstond het om gezond verstand te koppelen aan basis-economisch inzicht…

‘De politiek steunt te weinig op financiële expertise, en te veel op beloften. Er zijn niet veel Waalse politici en academici die zich de financiële situatie hebben aangetrokken de voorbije jaren. De kiezer heeft het nu wel door, denk ik. De politici, dat betwijfel ik.’

‘Voormalig Waals financiënminister Jean-Luc Crucke (MR) en zijn partijgenoot en opvolger Adrien Dolimont, steunen in naam dan wel het plan om elk jaar cumulatief 150 miljoen euro te besparen, wat 8 miljard euro geeft op tien jaar tijd. Dat is zo door experten vooropgesteld. Maar het blijft een politieke keuze om vol te houden. Het zal sterkte vereisen om de komende tien jaar niet toe te geven aan de neiging om opnieuw meer uit te geven.’

‘Dat besparingsplan opstellen heeft 10 miljoen euro aan de belastingbetaler gekost, voor iets dat nu ook niet zo moeilijk is om zelf te bedenken. Experten horen was een goede reflex. Maar het besparingsplan werd door de experten voorgesteld als het absolute te behalen minimum, en is opgesteld in een periode dat de intresten op de staatsleningen niet zo hoog waren. Niemand kan nu controleren of de Waalse regering in 2022 echt de eerste geplande 150 miljoen euro bespaard heeft. Ze zeggen van wel, maar eigenlijk weten we het niet. Qua minimumdoelstelling zijn we dus al niet goed bezig. Er is geen enkele minimumlijst met besparingen per ministerie. Dat zegt voor mij genoeg.’

Belfius

‘Gelukkig is er Belfius, de verantwoordelijke staatsbank die zegt dat het nu genoeg is geweest. Zij geven mee dat problemen niet veraf meer zijn. De Waalse kredietrating was hiervoor al niet goed, maar dreigt nu in categorie “B” te belanden, te midden van landen als Mexico, Peru en Bulgarije. Adrien Dolimont beweert dat hij nog aan degelijke voorwaarden geld kan lenen op de financiële markten. Maar eens kredietrating-agentschappen zeggen dat het genoeg is geweest, is het genoeg. Hun beslissingen zijn brutaal en houden geen rekening met al te veel mitsen en maren.’

Maar wat mij stoort, is de totale afwezigheid van de federale overheid vorig jaar tijdens de overstromingsramp

‘De bal ligt in ons kamp. Maar wat mij stoort, is de totale afwezigheid van de federale overheid vorig jaar tijdens de overstromingsramp. De kosten daarvan lopen op tot ongeveer 3 miljard euro. Dat zijn bijzondere nooduitgaven, daarover is iedereen het eens. Rampen heb je niet in de hand. Toch hebben wij van federale solidariteit weinig gemerkt. De federale overheid heeft heel zuinigjes een geldbedrag uitgeleend, snel terug te betalen, met BTW inbegrepen, waardoor ze daar dus nog aan verdient. Ik vind Vlaanderen dan veel realistischer als zij tenminste benadrukken dat er nu al een pot moet aangelegd worden voor natuurrampen. De federale overheid doet dat niet. België heeft Wallonië hier teleurgesteld.’

Het grote probleem is: ook België heeft geen middelen meer om solidariteit te garanderen.

‘Dat klopt. Er is een federaal begrotingstekort van vijf procent, en een hoge federale staatsschuld. Maar bekijkt u het ook eens van onze kant: wij hebben de indruk dat de Walen in de federale regering zich niet laten gelden.’

Wil men bij Les Engagés deel uitmaken van de Waalse, ja, zelfs van de federale regering?

‘Tja. In tegenstelling tot CD&V hebben wij voor de oppositie gekozen in 2019, omdat de kiezer ons zei dat het daar tijd voor was. Zo’n momenten kunnen helend werken, en een degelijke generatiewissel betekenen. We zijn van naam veranderd en timmeren opnieuw aan de weg. Nu merken we dat er opnieuw politieke interesse is in ons. De PS wordt te veel op de voet gezeten door de PTB, Ecolo toont zich dogmatischer dan ooit. Bij Ecolo willen ze nu alles uit de kast halen omdat ze beseffen dat ze zullen afgestraft worden. En de MR is instabiel omdat Georges-Louis Bouchez een stevig rechts discours hanteert terwijl zijn partij mee regeert. De federale regering is een kakofonie.’

‘Maar we gaan niet zomaar mee regeren. Eerst moet de publieke opinie ons daarvoor ondersteunen in 2024. Of vroeger? In België is natuurlijk alles mogelijk.’

Christophe Degreef

Column

Over Hangbuikzwijnen en Korte Zieltjes

17 september 2022 Silvius Brabo

WOKE, EEN OMSCHRIJVING

Er wordt in de publieke sfeer tegenwoordig nogal wat af beledigd, geaffronteerd, gekwetst, gehoond, beschimpt, geschonden en gescholden. Althans als men de woke-dwazen mag geloven. En geen van al deze voortreffelijke oer-Nederlandse woorden schenen alweer te volstaan om dat diepere gevoel van existentiële krenking te vatten. Wederom diende over het kanaal getogen om er het woord “offended” – wat overigens hetzelfde beduidt – te gaan bietsen in een bij voorbaat mislukte poging om de volstrekt onbestaande relevantie van de “woker” fictief te schragen.

Maar wat is dat nu precies: woke? Het is – als ik die onzin goed begrijp – de zelfverklaarde “waakvlam” van een uiteengereten, ijskoude maatschappij die de naam “samen-leving” geeneens nog waardig is. Met een waakvlam kook je geen hartverwarmende gerechten, stook je het huis niet gezellig warm en douch je ook al niet echt aangenaam, maar in dat petieterig klein vlammetje zit de kreupele boodschap besloten dat je het in potentie wel allemaal zou kunnen doen – als je tenminste de gederailleerde wokers maar zou volgen in hun achterlijke en wereldvreemde ideologie. In werkelijkheid bereikt de “woke” absurditeit echter het tegendeel van haar streven: een maatschappij als dichtgevroren, cybernetische en ondiep gewortelde verzameling van androïde robot-mensjes die, als gewelddadige atomen, niet meer in staat zijn tot molecule te versmelten.

Het androïde bestaan zal binair zijn of zal niet zijn!

We Are The Robots

Er was een tijd waarin een zekere vorm van “normaal” de norm was, waarin elke vogeltje zong zoals het gebekt was en waarin iedereen zijn vorm van humor kon belijden waarmee hij de inherente hardvochtigheid van het leven, naar eigen standaarden, mocht milderen en dempen. Tot de jaren ’80 en 90 van vorige eeuw behoorde men als snobistische intellectueel toppers als Gaston en Leo of André van Duin niet leuk te vinden, maar er werd toen nog geen ethische categorie aan gekoppeld. Daarenboven verbonden gewoonten en gebruiken – kortweg tradities – de unieke en gelukzalige mens aan de grond waaruit hij ontsproten was. Normaliteit en traditie hebben echter de complexie dat zij geografisch begrensd zijn, en dat kon de stuitend oppervlakkige “wereldburger” niet meer dulden! Stel U voor dat de in vertederend geluk grossierende polderjongen, onbewust en ongewild, een inboorling schoffeerde afkomstig uit een gortdroge woestijn of een ondoordringbare rimboe, die hij zelf nooit betrad of waarvan hij het bestaan niet eens bevroedde! Maatschappelijk gekielhaald moet hij worden!

Het androïde bestaan zal binair zijn of zal niet zijn! Robots foerageren nu eenmaal op nullen en enen, hier maar ook overal elders! ’t Is te zeggen … toch vooral het “Europese” robotmensje wordt geconvoceerd dat te doen. Als in Nigeria bedrijven verplicht worden lokale negerinnen als model te gebruiken, vinden de woke-wilden dat een primeur. Als Tom van Grieken Europa liefst dominant blank houdt, is die wereld voor diezelfde binaire “wereldburger” nog lichtjaren te klein. Zoek nochtans de zeven verschillen! Hiermee komt overigens een volgende karakteristiek van de woke-waanzin bovendrijven: hoe meer ze “de mens” egaal en gelijk willen robotiseren, des te meer de bezopen bende waakvlammetjes zich verliest in zelfhaat voor de eigen, achter te stellen, derhalve uitgesproken niet-egale en ongelijke cultuur, waaruit ze evenwel met de beste wil van de “gelijke” wereld niet kan loskomen, zonder haar nochtans diep doorvoeld te kennen of er ook maar iets van te begrijpen. De woker voelt zich beledigd in de plaats van, bijvoorbeeld, de neger zelf

Zwarte Trots

Dit laatste heeft trouwens dit onmiskenbare gevolg dat de wakkere idioot zich aan de zogenaamde “beledigingen” steeds plaatsvervangend ergert: de woker voelt zich beledigd in de plaats van, bijvoorbeeld, de neger zelf. Zo kennen we aardig wat negers die de term neger als eretitel dragen: als onverschrokken naam voor hun ras dat – kijk toch naar de Nigeriaanse modelwetten – ter plaatse nog steeds niet aangetast is door het Amerikaanse “nigger”, maar vanuit het Latijn oplicht en hetzelfde betekent als “zwart”. In Nigeria (mag die landsnaam overigens nog?) ziet men nog steeds glashelder de verschillen tussen zwart en blank. Waarom ziet men ginds wél nog het vanzelfsprekende, wat de woke malloot bij ons niet meer (wil) zien?

Het antwoord op deze vraag is zo klaar als pompwater: omdat de Afrikaan of Aziaat ter plaatse nog niet is aangetast door deze onversneden westerse ideologie. In Afrika en Azië bestaat het niet, wat het denken er hoogstens vanuit dictatoriaal-politieke, maar niet vanuit maatschappelijke hoek begrenst. Hoe dichter echter de Afrikaan of Aziaat zich in de Westerse wateren waagt en zich tegen de westerse borst vleit – wat dienovereenkomstig ook verschiet opent op de pecuniaire vetpotten van de schadevergoeding – des te meer hij letaal geïnfecteerd wordt met de “woke-ideologie”, die elk gezond verstand verstikt en geen nuance, geen eigen denken en geen eigen standpunten duldt, maar obstinaat voorschrijft hoe zich te gedragen, wat te zeggen, hoe te leven en wat te denken; in vrijwel elke situatie!

Zelfcensuur

Het ergste wat ons, Europeanen, kan overkomen is die wakkere hondsdolheid als een louter Amerikaans, bij uitbreiding Angelsaksisch, probleem te bestempelen. Veel meer dan excessen op te lijsten en te ridiculiseren, blijft het zaak te zien wat van die waanzin alsnog doorsijpelt in onze dagelijks doening. Niet de exceptionele overstroming is van tel (de rivier kruipt hoe dan ook sneller dan verwacht toch terug haar bedding in), maar het onwelriekende restwater dat in de huizen achterblijft en ze één voor één onbewoonbaar maakt. Want dat restwater is ongenadig infectieus! Neem nu Johan Sanctorum die op grond van één onschuldige grap uw lijfblad meende te moeten kapittelen, daar waar voorheen nog met bloemetjes werd gegooid. Ach, onze Johan, we houden veel van hem! Maar hij blijft natuurlijk ook broodschrijver. Dus moet hij om den brode blijven meetellen in die artificiële en dubbeltongige kakofonie van echte en vooral valse publieke intellectuelen. “Erbij horen”; het is schier de enige zingeving die de cartesiaans mechanistische mens voor zichzelf nog weet te reserveren. Nee, Johan is niet “woke” maar wil zichzelf uiteraard ook niet “gecanceld” zien! Intellectuele (en academische) zelfcensuur: het blijft een aandachtspunt van eerste orde in woke-tijden.

De “wakkere” waakvlam waakt wezenloos over de verwilderde wereld

Zijn die wokers dan allemaal zachtgekookte eitjes met een peperkoeken hartje, die niet in staat blijken de pluimigste levenslast te torsen? Ook dat te denken, zou een onvergeeflijke fout zijn! Weze dit het geval, dan dient per direct gestart met de bouw van talloze krankzinnigengestichten, meer nog dan van asielcentra! Er is echter meer aan de hand. Niet alleen ontbeert het de woker aan een open toegangspoort tot de werkelijkheid – in welk geval de gestichten nog een oplossing zouden kunnen bieden – maar tevens heeft de werkelijkheid buiten de verknipte geest van de woker zich dermate naar de geesteszieke geschikt dat het kalf van het gezond verstand minstens al half verzopen is. Woke heeft de politiek, de media en het middenveld reeds zodanig in haar gestoorde klauwen gekneld, dat geen psychologische eerstelijnshulp nog kan baten. De “wakkere” waakvlam waakt wezenloos over de verwilderde wereld en wordt, net als Doornroosje uit de versie van Perceforest, al slapend bezwangerd; ditmaal evenwel niet door de held van het verhaal, maar door haar eigen onzin. Van de prins uit de versie van Grimm nog geen spoor!

Twee Maten en Twee Gewichten

Meer nog, de “wakkere” sliep nog nooit zo’n diepe ideologische slaap! Woke “clairvoyance” was nog nooit zo ideologisch stekeblind! Wakkere ogen vol balken speuren rusteloos naar elke maatschappelijke kleine teen waarin zich de kleinste splinter heeft genesteld. Daarbij wordt geweld, zo verbaal als effectief, niet eens geschuwd. Maar de slapende wakkeren willen vooralsnog geen graten zien in hun gewelddadige, met bloed besmeurde handen. Had pitbullpoeper Chris Dusauchoit, in 2002 reeds, al “geen slecht gevoel bij de moord op Pim Fortuyn?” Hij nam er, ondanks gedwongen verontschuldigen, nooit één letter van terug. En ontmenselijkte, zeer recent nog, Fien “Venijns” – of is het Germijns? – niet twee verkozenen des vaderlands, zonder woke tegenspraak? Toen echter deze “verbeesting”, als een koekje van eigen deeg, kleur werd bijgezet met een onschuldig grapje over “hangbuikzwijn Fien”, tokkelde Marc Van Ranst, het grauwste en pokdaligste TV-gezicht ooit, op zijn twitter-klavier, als door een horzel gestoken, een plaatsvervangende gecodeerde boodschap voor zijn fascistische woke-knokploegen, met dit gevolg dat diezelfde nacht nog glazen deuren werden ingetrapt en interieurs geschonden.

LICHT IRONISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN