VIVIESCTIE OP EEN LEVEND LIJK

.


















.


VIVISECTIE OP EEN LEVEND LIJK


Al vliegt de Niveaanse leugen
nog zo snel,
de waarheid achterhaalt hem wel.

Ofwel : aan de vruchten herkent men de boom…Het staat in de sterren geschreven! Bart De Wever zal in het voetspoor van de Geitenboer, verdergaan war deze geëindigd is…Met een beetje meer peper (Bracke) en beetje meer zout (avec Bart c’est génial!)…
Och waarom denk ik bij dit alles (zonder helderziend te zijn) aan het vliegje, in het net van de belgische spin? Eerst gevangen, dan omsponnen en in een cocon van draden vastgezet, om tenslotte te worden leeggezogen…Spinnen leven nu eenmaal van gevangen vliegjes. Het is hun natuur en de enige reden van hun bestaan….
Tenzij de Dikke van Berchem op het gepaste ogenblik keet schopt…
Neen, het èchte honds-getrouwe Vlaanderen, niet wanhopen : zo lang er leven is, is er hoop! .Vandaag heeft het Vlaams Belang haar partijcongres….Hopelijk wordt de noodhoorn daar gehoord om de druk te verhogen. Volg niet het voorbeeld van onze voorvaderen op de Pevelenberg, die dachten dat de overwinning binnen was (quod non), zodat ze vroegtijdig het slagveld verlieten. Later moest ze het schandverdrag van Athis-sur-Orge slikken met ondermeer afstand van grondgebied!
Om met een zwierige hyperbool terecht te komen in het groene platteland ; als de haas in zijn nek de hijgende adem van de eerste hond niet meer voelt, dan denkt ie dat de klopjacht is opgegeven, en zoekt hij meteen zijn leger op. Dat is de luwte van de voor die hem beschut voor alle overwaaiende stormen.


Tussenstand: Hoe Siegfried de campagne kaapte
19/06/10 10u13
Chef politiek Bart Eeckhout maakt als opiniemaker van De Morgen een balans op van de afgelopen week.
•
• De N-VA heeft tijdens de campagne op meesterlijke wijze een ‘emotionele sfeer’ neergezet. Het is niet overdreven daarin de vaste regisseurshand van Siegfried Bracke te ontwaren
In trapjes is de N-VA opgeklommen tot de status van grootste partij van Vlaanderen (en België). De volkse geloofwaardigheid van Bart De Wever legde het fundament, het B-H-V-debacle zorgde voor de steile klim. De top kon evenwel enkel gehaald worden door een perfect op mediamaat gesneden campagne, signé Siegfried Bracke. En wij stonden er met zijn allen op te kijken.

Verkiezingen, zo maken iets te royaal vergoede adviseurs ons nu al enige tijd wijs, worden gewonnen in de laatste tien dagen van de verkiezingen. En dus zetten partijen een kloek deel van hun middelen in op die korte periode, in de hoop de aandacht te pakken van de horde onbesliste kiezers. Terwijl ze inmiddels uit eigen ervaring zouden moeten weten dat dat kletskoek is. Duur verpakte kletskoek, maar niettemin: kletskoek.

In die befaamde laatste tien dagen kunnen trends hoogstens nog wat worden afgeremd (denk aan de krop in de keel van de op verlies staande Caroline Gennez (sp.a) in 2009), of nog worden versterkt (CD&V die dit jaar veel te laat in een versnelling schoot). Maar de dieperliggende sporen zijn al langer getrokken en de onbesliste kiezer volgt ze in zeer grote mate. Dat is simpelweg een kwestie van groepspsychologie.

Dat N-VA als winnaar uit de stembusslag gekomen is, heeft dus weinig met de inzet van campagnemiddelen te maken. "Het verhaal van N-VA leest als de kroniek van een aangekondigde overwinning. Alle peilingen zegden hetzelfde", schreef Jan Callebaut - één van die adviseurs - al in deze krant. Rationeel bekeken voerde de partij zelfs een belabberde campagne. Bart De Wever noemde de belofte van 500.000 jobs zelf "een blunder", en het uitsturen van expert Danny Pieters naar het befaamde Phara-debat met Frank Vandenbroucke heette ook al "een flater". Maar dat is het punt nu net: de extra impuls die partijen nog in campagnes kunnen geven, komt niet van rationele argumenten, maar wel van het neerzetten van een emotionele 'sfeer'. En dat heeft de N-VA wél meesterlijk uitgespeeld. Het is niet overdreven daarin de vaste regisseurshand van Siegfried Bracke te ontwaren. Laten we, ten bewijze, een paar losse draadjes uit deze campagne aan elkaar knopen.

Dinsdag 4 mei: De geloofsbelijdenis van Siegfried Bracke
Er zijn heel wat deontologische vragen te stellen bij de timing (op vrijdag je toekomstige concurrenten klem zetten in een tv-interview, op dinsdag zelf politicus worden) en de voltallige Wetstraatpers moest er voor belogen worden, maar de overstap van Siegfried Bracke naar de N-VA was een mediaknaller zonder weerga. Die timing zat overigens wel perfect: de overstap was de feitelijke start van de campagne en overschaduwde de stunts van andere partijen met een wit konijn in de hoed.

Maar nog belangrijker was de toon van nuchtere ernst en realiteitszin die hier werd gezet en die bepalend zou worden voor de gehele N-VA-campagne. Hier werd N-VA in de kiezersmarkt gezet als een alternatieve beleidspartij. Separatisme werd confederalisme, splitsing verdamping en vlagvertoon was verboden, tot op het overwinningsfeest toe. Bracke leverde De Wever wat hij nog tekort kwam: appeal bij dat segment twijfelende kiezers dat zich nooit had kunnen inbeelden voor een radicale partij te stemmen. Hij werd het afspeelpunt in de media voor zijn overbevraagde voorzitter en bracht een netwerk en vooral mediakennis mee. Met succes, want het N-VA-gespin zou de daaropvolgende weken uiterst efficiënt blijken te zijn.

Dinsdag 25 mei: De 'geheime peiling'
Game change, zo weten we sinds het gelijknamige boek over de succesvolle Obama-campagne, is een omschrijving voor die markante momenten die de kiesstrijd echt in een andere plooi leggen. Dé 'game changer' van de voorbije federale verkiezingen was het uitlekken van een geheime peiling die door enkele partijen voor eigen gebruik was besteld. Voor het eerst werd de N-VA als potentieel grootste partij van het land geportretteerd. De Vlaams-radicalen werden van de weeromstuit zelf het brandpunt van de campagne. Dat pakte voor Bart De Wever twee keer goed uit: hij kreeg telkens weer de volle aandacht van zijn concurrenten en kon op het eind van de dag ook nog eens jammeren dat hij geviseerd, ja zelfs 'gedemoniseerd' werd.

Wie de peiling als eerste lekte, weet alleen de journalist van De Tijd die de primeur te pakken kreeg. Maar men moet geen complottheoreticus zijn om vast te stellen dat van dezelfde journalist diezelfde dag een reportage verscheen in het spoor van... Siegfried Bracke. De cijfers in de krant waren overigens slechts bij benadering correct, wat er op zou kunnen wijzen dat het lek niet uit het zenuwcentrum zelf van een partij komt. A qui profite le crime? Het heeft de N-VA, die terstond alle andere partijen van lekkage begon te beschuldigen, alleszins geen kwaad gedaan.

Dinsdag 8 juni: De internationale persconferentie
De druk bijgewoonde persconferentie van het team van Bart De Wever was het ultieme Calimero-moment. "Stop de paniekzaaierij voor electoraal gebruik", riep De Wever er in een taal of vier uit. Daarmee wilde hij de inderdaad nogal onzinnige verbanden ontkennen tussen de opkomst van de N-VA en het oplopen van de rente op Belgische staatsobligaties (de zogenaamde 'De Wever-spread')

Nu is er iets vreemd aan de hand met die persconferentie. Die werd helemaal niet inderhaast bijeengeroepen "om de markten te kalmeren", zoals Vlaanderen uitentreuren te horen kreeg. Het persmoment was al veel langer gepland en moest alle buitenlandse correspondenten in staat stellen om die vreemde snoeshaan uit Berchem eens te bevragen. Voor de Belgische media had zij in principe geen enkel belang. Tenminste niet totdat die link gelegd wordt tussen internationale belangstelling en de financiële markten. De eerste en enige die het verband legt tussen persconferentie en economie is, jawel, Bart De Wever, in zijn verkiezingspraatje in het VRT-Journaal. Daags voor de persbabbel zegt hij er tussen neus en lippen: "Nu moeten we zelfs al een persconferentie geven voor de internationale media om de markten te kalmeren. Dit wordt gevaarlijk."

Het is een bewonderenswaardig perfect voorbeeld van een mediaspin: de werkelijkheid krijgt een draai, zonder dat we het nog maar merken. Het effect van die twee zinnetjes is maximaal, want in alle binnenlandse newsrooms gaat het alarm af: "De Wever gaat de markten kalmeren!". Het Laatste Nieuws plaatst de organisatie van de persconferentie meteen op zijn voorpagina, de binnenlandse redacties overspoelen 's anderendaags het Internationaal Perscentrum. De buitenlandse media vinden de briefing interessant voor hun achtergrondkennis, maar doen er voorts niet veel mee, de Belgische media pakken er groot mee uit. En opnieuw kan N-VA het beeld creëren van een ernstige en redelijke beleidspartij.

Vrijdag 11 juni: Gesprekken met de PS
In het slotdebat op vtm doet Bart De Wever een paar mondjes openvallen van verbazing door gewoon toe te geven dat zijn partij tijdens de campagne al gesproken heeft met de PS. Daarmee bevestigt hij eigenlijk gewoon wat al meer dan een week in de Wetstraat rondzoemt over de rood-gele as van een toekomstige regering die al volop in aanbouw zou zijn achter de schermen. Niet dat we ons daar direct discrete ontmoetingen tussen De Wever en Di Rupo bij moeten voorstellen. Volgens de geruchten is het niemand minder dan Siegfried Bracke die zijn oude journalistieke netwerkje laat renderen om bij de Franstalige socialisten hier en daar al een voetje tussen de deur te krijgen.

En opnieuw zit er een merkwaardig haakje aan dit verhaal. Dat partijen elkaar vooraf al eens besnuffelen is niets om van achterover te vallen, maar dat je dat ook op tv toegeeft, is minstens opmerkelijk. Dat blijkt ook uit de reactie van de PS-toppers, die wat gegeneerd nuanceren dat die gesprekken nu ook weer niet zoveel om het lijf hadden. Meer nog, voor zover we kunnen nagaan, start ook het voorafgaandelijke gerucht over de gesprekken bij gespin van het N-VA-kamp zelf. Elke andere partij zou terstond afgebrand worden voor het sluiten van geheime stembusakkoorden, maar bij N-VA pakt het goed uit. Eens te meer gebruikt de partij de gelegenheid om zichzelf te afficheren als redelijk en genormaliseerd, ja nu zelfs gededouaneerd door de PS.

Van de komst van Siegfried Bracke tot de slotdebatten wordt telkens weer dezelfde subliminale boodschap verspreid: "heb geen schrik van ons/n'ayez pas peur". Het is, nogmaals, niet die campagnestrategie die de volle 27, 28 procent van de N-VA verklaart. Maar ze is misschien wel goed voor die laatste drie, vier procentjes die de peilingen nog niet hadden zien aankomen

Pssst
Vlaams Belang : laat het U gezegd zijn. Die van De Morgen zijn een gevaarlijke sekte! Vandaag prijzen ze U de hemel in, weliswaar in onderkoelde termen, en morgen snijden ze U in reepjes. Ze zijn dus altijd met een lange vuurvaste tang aan te pakken, want zelfs kameel-leederen handschoenen volstaan niet. Alleen het hele zootje, dat op sterven na dood is, buiten kieperen, helpt. Als de Luc Van Balberghe van Vrij van Zegel dan het jobke wilt aanvaarden : gans reachts-progressief Vlaanderen zal achter hem staan. De misdienaars van vandaag zouden aldus kunnen vervangen door de herauten van morgen….