5219

.

 **

VLIEGT DE BLAUWVOET

 

STORM OP ZEE

*

Hallo, beste lezer. Schrijver dezes is, zoals U ziet, terug van even weg geweest. De reden weet u, het werd U voordien voldoende aangekondigd: Luisterboeken.

En of ik, na al die jaren van blinde onmogelijkheid, gelezen GELUISTERD heb.*

De geeuwhonger echter is nu wel ’n beetje voorbij. Ik hoop niemand al te zeer te hebben ontstemd door die dagenlange stilte. Voortaan ben ik weer present en verhoop van u hetzelfde….

*

Luckas Vander Taelen, Groen-Rode Onafhankelijke belgicist van het zuiverste SPA, is niet alleen ‘van de taal’, (taal- en/of sprakeloos, ongeriefd van woorden maar met beide voeten vooruit is compleet zijn kluts kwijt. Met deze onderstaande ontboezemingen wil deze Ridder in de Lepoldsorde, met zijn gellits ons aller kluts in de plaats wegroven. Dat, in de (verkeerde) veronderstelling, dat door voormelde boezem-blootlegging, niemand nog aandacht zou besteden aan de lege klutsplaats aan zijn onderbuik. Ach ja, even was ik het bijna vergeten, dat deze man, ook officieel, ook politiek zo goed als partijloos is…

We gaan dus in overdrive. Gewoon weer, na al die jaren: dat oude spreekwoord van Voltaire en de Franse Revolutie op zijn best, de verloren kluts, als geparenteerd op een bedrieglijk tricolore kleedje. Zo in de zin van ‘Lieg en blijven liegen: altijd blijft er wel ergens iets van over’.

*

Luckakske Vander Taelen echter is vanaf zijn geboorte een langdradig iemand. Waarom bijvoorbeeld heet die niet gewoon Lukas Taelman? Of beter nog: Luc Taels? Dat zou in ieder geval beter zijn dan Luckas Taetermans…. Zo kon hij ook korter en beter op zijn doel afstormen. En kon ik hem hier bij deze veel korter van repliek dienen….

*

*

N-VA-kopstukken op het einde van de V-dag over confederalisme, 26 januari 2019.

foto: ©Doorbraak

 

*

https://doorbraak.be/confederalisme-for-dummies/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

*

SPREKERSHOEK

CONFEDERALISME FOR DUMMIES

Confederalisme is een term die voor iedereen iets anders betekent.

Sinds de N-VA voor het eerst de term introduceerde in het politiek debat van dit land, is confederalisme een waar container-begrip geworden. Een term die voor iedereen iets anders betekent. Het is als een monster van Loch Ness dat af en toe opduikt. Voor Franstaligen is het de ultieme oorlogsverklaring van de Vlamingen aan de Belgische federale staat, la mise à mort de la Belgique. Voor de Vlaams-nationalisten is het de logische evolutie van een land met twee uit elkaar groeiende democratieën.

De partij van Bart De Wever zal ongetwijfeld in de verkiezings-campagne sterk inzetten op het confederalistisch model. Al was het maar om haar flamingantische vleugel tevreden te stellen. Ze deed dat alvast uitgebreid op de eerste van een aantal zogenaamde ‘V-dagen’. Voor wie daar niet bij kon zijn is er tegelijk op de sociale media een filmpje losgelaten over hetzelfde thema, een Confederalisme for Dummies als het ware. In 60 seconden doet de N-VA de door haar gewenste toekomst van het land uit de doeken.

Belgikske

In 1 minuut wordt uitgelegd dat Vlaanderen en Wallonië zo verschillend denken over veel dingen, dat ze maar beter elk hun zin doen en enkel nog samenwerken waar ze dat echt nuttig vinden. Voor het Belgikske nikske meer, of toch niet heel veel, want meer dan defensie en de afbouw van de staatsschuld blijft er niet over voor die zwaar afgeslankte federale staat.

zo wordt op geen enkel moment over Brussel gesproken

Het lijkt de eenvoud zelve. Maar toch is dit een voorbeeld van wishfull thinking, want de realiteit van de politieke verhoudingen is erg verschillend van wat de N-VA voorstelt. In de eerste plaats omdat ze de institutionele werkelijkheid van dit land wel heel erg simplificeert: zo wordt op geen enkel moment over Brussel gesproken. Dat is vreemd, omdat met ‘Vlaanderen’ en ‘Wallonië’, de termen die in het filmpje gebruikt worden, uitdrukkelijk niet naar gemeenschappen maar duidelijk naar gewesten verwezen wordt. Anders had men het inderdaad kunnen hebben over twee partners, de Vlaamse Gemeenschap en de Fédération Wallonie-Bruxelles.

Maar als men het over gewesten wil hebben, dan zijn er wel degelijk drie in dit land. Men kan van mening verschillen of dit een goede zaak is. Men kan betreuren dat de Vlamingen ooit hebben toegegeven een gewestelijke staatsstructuur met drie te aanvaarden. En men kan denken dat Brussel beter als stad dan als gewest zou functioneren. Maar de grondwettelijke werkelijkheid van dit land is dat er drie gewesten zijn en dat één gewest niet zomaar kan beslissen dat het land helemaal anders ingericht moet worden. Daarvoor zijn er drie gesprekspartners nodig…

Politieke fictie

Eén gewest kan niet unilateraal beslissen de federatie anders in te richten

Want zelfs als Vlaanderen, dat niet meer is dan één van de drie gewesten van dit land, via parlementaire weg, met een unanieme stemming zou beslissen dat het een andere structuur van dit land wenst, dan heeft dit geen enkel gevolg. Eén gewest kan niet unilateraal beslissen de federatie anders in te richten. Dat is enkel mogelijk na een wijziging van de grondwet, die er bovendien enkel kan komen nadat het federale parlement de betreffende constitutionele teksten als onderwerp van mogelijke bespreking door het volgende parlement heeft verklaard. Dat zal de regering Michel in lopende zaken zeker niet doen.

Een confederale herinrichting van dit land zou een zeer ingrijpende verandering zijn. Het is bijzonder onwaarschijnlijk dat hiervoor ooit een vereiste meerderheid zou gevonden worden in het federale parlement. Om dan nog maar te zwijgen van de onderhandelingen over een nieuwe staatshervorming die daarvan het gevolg zouden zijn.

Want uit duiding door vooraanstaande N-VA-ers blijkt dat de Vlaams-nationalisten er eigenlijk van dromen om het Brusselse gewest af te schaffen en te vervangen door een hybride stad die door de twee overblijvende gewesten zou bestuurd worden en waar de Brusselaars kunnen kiezen voor een subnationaliteit. Er is niet veel verbeelding nodig om in te zien dat voor een dergelijk plan niet de minste steun kan verwacht worden vanuit Franstalige hoek. En het is verregaande politieke fictie om te geloven dat het Brussels parlement zomaar zou instemmen met een kamikaze.

Vlexit

Het confederalisme is dus een utopie, die nooit zal kunnen gerealiseerd worden omdat er geen partners voor te vinden zullen zijn. Het zou eenvoudiger zijn mocht de N-VA openlijk opteren voor een afscheuring uit de Belgische federatie. De Franstaligen hebben confederalisme ook nooit anders verstaan dan als een ander woord voor separatisme. Die Vlexit, het vertrek van Vlaanderen uit de Belgische federatie, zou het voordeel van de duidelijkheid hebben.

Maar dat zou dan wel onvermijdelijk betekenen dat het Vlaamse gewest elke aanspraak op Brussel, de grootste en belangrijkste stad van dit land, laat vallen. In ieder geval ware dit interessanter dan de houding van de partij nu, die het bestaan van een gewest met een eigen parlement en 1.200.000 inwoners gewoon negeert. En in ieder geval realistischer dan te hopen op een onhaalbare herinrichting van de Belgische staat op confederalistische leest, waarvoor nooit een federale meerderheid te vinden zal zijn.

het totaal gebrek aan belangstelling voor Brussel

Het zou een keuze zijn die geheel en al past in het totaal gebrek aan belangstelling voor Brussel bij de Vlaamse partijen, die te verklaren is door het ontbreken van politieke zwaargewichten uit die stad, een catastrofaal collateraal gevolg van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Brusselse Vlamingen kunnen enkel nog hopen op de zes gereserveerde zitjes in het Vlaams Parlement, maar een vertrekbasis voor een nationale politieke carrière is Brussel al lang niet meer. In niet één Vlaamse partij zijn er Brusselaars die een rol van betekenis spelen. Dat is ook bij de N-VA niet het geval, wat meteen de verklaring is dat niemand opmerkte dat het derde gewest en de hoofdstad van dit land gewoon ontbrak in het confederalistische filmpje van de partij. Zo is eens te meer gebleken hoezeer Brussel de blinde vlek is van de Vlaamse politiek…

*

Luckas Vander Taelen

3 FEBRUARI 2019

**

*

AAN DE VRUCHTEN

KENT MEN DEN BOOM

**

In 3 (drie) keer (nu? dan? nooit?) uit te werken persoonlijke bedenkingen.

*

…. een waar container-begrip…

Ach ja, wat baten kaars en bril, als den uil niet zien en wil….

*

…. la mise à mort de la Belgique

En wat dan te denken van het ‘Ratachisme’ dat de Franstaligen, de heimwee naar de tijd van Napoleon de Grote?

*

… defensie en de afbouw van de staatsschuld

Als alleen die twee zaken nog resten is de klus snel geklaard. Want daar is de Nato en daar is het IMF. Zo wordt de morzel grond vaderland der Francofonen het allereerste territorium der Euro Superstaat..Klein maar fijn! En misschien wel het enige stuje Europese Unie na de 27 overige ‘Exits’….

*

… een ander woord voor separatisme.

Zou Luckakske misschien schrik hebben om het voor Vlaanderen am & berooid makend begrip ‘transfers’ tegen het lijf te lopen? Ja Ja, d’een zijn brood is d’ander zijn dood…. Er over zwijgen is dan doen alsof het net bestaat.Watdan gereke d zou zijn zonder de ‘Zuiveren’ van het Vlaams Belang. Als U dat maar weet!

*

… de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde.

En men blijft maar Staatshervormertje spelen! Dat duurt nu al jàààren maar blijkbaar altijd met iets te weinig effect. Wat wel bewijst dat er dinges aan de knikker zit die maar niet opgekuist geraakt.. Het is pompen om niet te verzuipen. In plaats van de gammele boot te laten ombouwen tot ze waterdicht en zeewaardig is.

*

Maandag 18 Februarii 2019