*
Ja, ‘k weet het. Ik weet het. Ik weet het zelfs maar al te goed. Naam & voornaam Jan Jambon
is, met die dubbele alliteratie als beginletter een naam die klinkt als
’n klok. Zou niet misstaan in elk serieuze boksmatch tussen twee stoere
bonken, als die luidt voor de laatste ronde…
**
*
Jammer genoeg is tot hiertoe het resultaat van ’s mans inspanningen als graaier (***)
niet om naar huis te schrijven. Het resultaat is zeker niet goed en al
heel zeker niet in verhouding tot de kostprijs van zijn koninklijke
parlementaire wedde. In maar één enkele maand drie keer zoveel als mijn
schamelpensioentje.
Maar
nu de Walen en de Broekseleers zullen werken (zoals Magniette voorziet)
zal dat minimumpensioen naar € 1500 per maand gaan. Ja Jan veel beloven
en weinig geven daar leeft men in Zottelaere van.
Ja,
Jambon. Vooruit met de geit. Komt daarbij dat die man op de koop toe
nog op ‘economische missie’ is. Naar de ‘Volksrepubliek China’: m.a.w.
aan de overkant van de wereld. Ver van huis en haard. Vooral ver weg van
Moeder de Vrouw. Als chaperon van een echte Prinses van Koninklijken
Bloede. Waarvan geen verkeerd woord te zeggen valt
Buiten dat ze met de hele Familie en op onze kosten, in een formidabel mooi en groot herenhuis woont.
Economische missie!? M’n voeten, Gerard!
De Eerste Stelregel in de economie is, Waarde Heer Eerste Minister, ‘kopen en verkopen met het doel winst te verwezenlijken’.
Wat U daar doet is geen spagaat, zoals Doorbraak suggereert, maar een sprong dwars door de spuigaten.
**
*
Deze Chinezen namelijk zijn niet uit op KOPEN, maar op VERKOPEN.
Alleen
weet ik niet, of politieke geniën dat onderscheid wel degelijk snappen
of doorhebben. Ze snappen het alleen als ze er de percentjes van kunnen
opstrijken. Goê percentjes maken rijke ventjes…
**
Scrooge. (A Christmas Carol (boek)
*
(***)
Het Bezittelijk Voornaamwoord ‘Graaier: is volgens mij politiek veel te
geladen met vooroordelen. Bij ons in de meer Katholieke Westhoek
spreekt men liever van ‘zakkelorum’. Is gewoon ’n kwestie van
geloofsovertuiging.
**
*
En
nu we het toch over onszelve, West-Fluttenaars hebben. Elke vreemdeling
in de straat was (in mijn jeugdjaren) ’n Tsjoek Tsjoek. Een Spleetoog
van ’n Tsjing Tsang. Voor ons Ma, die in ’19 de opkuis van het Front had
mee beleefd tussen de bomkraters en de meterhoge brandnetels, waren dat
‘Chungs’. Ze vlogen met klank de lucht in door op mijnen te trappen…
Dat was geen racisme, maar gewone rauwe werkelijkheid.
Wat
meer was met al die aangespoelden: die gasten, meestal mannen, wisten
hun plaats in de samenleving: helemaal aan het randje, klaar om er weer
af te vallen.
*
Ach! Hoe Groen was mijn Dal en goe schoon was dat Licht van Vroegere Dagen….
Het
spijt mij persoonlijk voor die arme Mo Slimmerdjes die Doorbraak
hieronder ten tonele voert. Aan dit gevoel zou beter gevolg kunnen
gegeven worden door hun smoorrijke ‘Geloofsgenoten’ die verzuipen in de
pietrol en in de Veuve Cliquot. Een paar honderd van die zijn nu
werkloos geworden. Jihad IS-strijders er naartoe verschepen: niet anders
dan voordelen. Wij, in onze landen zijn er vanaf, en daar zouden ze
zich naar believen kunnen uitleven en kelen afsnijden. Wijzelf zouden
ons daarbij nuttig kunnen maken door onze overtollig geworden
IS-wedeuwen (met hun kinderen, de arme wezen) waar wij gene weg mee
weten, naar die contreien te verschepen. De Chinezen zullen er wel weg
mee weten. Desnoods bij de chopsoy of in de tomatensoep met balletjes in
hun vele fastfood ketens.
**
*
Zou zelfs ’n slok op de borrel schelen om onze export-cijfers naar de Volksrepubliek iets of wat ‘auf zu kricken’.
**
De ongemakkelijke spagaat van Jambon
23 NOVEMBER 2019
***
*
*
de onrust in Hongkong hangt echter als een donkere schaduw over deze missie
De
Vlaamse minister-president Jambon en prinses Astrid zijn, als de
vleesgeworden, met stofzuigers leurende Theofiel Boemerang en zijn
Celestien, bezig aan hun grootschalige handelsmissie in de
Volksrepubliek China. Honderden zakenlui, academici en lobbyisten die in
hun kielzog volgen, dienen aan de Chinezen een beeld op te hangen van
een ongewoon eensgezinde Belgische natie die tuk is op het verbeteren
van de relaties met de (bloedrode) Volksrepubliek.
**
*
Het (snoeiharde) repressieve beleid tegen de Oeigoeren-minderheid
en de onrust in Hongkong hangen echter als een donkere schaduw over
deze missie. Nog voor Jambon naar de Volksrepubliek vertrok kreeg hij in
het Vlaamse parlement al de kritiek te horen dat deze economische
missie te veel focust op zakendoen en te weinig op mensenrechten of het
geweld in Hongkong.
De al jaren aanslepende problematiek van de Oeigoeren, een moslim-minderheid in de Chinese autonome regio Xinjiang,
kwam eind september weer volop in de aandacht door het opduiken van
schokkende beelden op YouTube. Een filmpje, vermoedelijk met een drone
opgenomen, toonde hoe 3 à 400 kaalgeschoren en geboeide mannen, onder
zware politiebewaking uit een trein bij het Oeigoerse Korla worden
weggevoerd, waarschijnlijk op weg naar een ‘heropvoedingskamp’. Een paar
weken voor deze beelden viraal gingen was ons land nog één van 22
staten die, in een gezamenlijke verklaring aan de Mensenrechtenraad van
de Verenigde Naties, aan de Volksrepubliek China hadden gevraagd om te
stoppen met de willekeurige opsluiting van Oeigoeren en leden van andere
minderheidsgroepen.
Volgens
VN-waarnemers zouden er op dit ogenblik naar schatting minstens 1
miljoen Oeigoeren, vaak zonder vorm van proces, geïnterneerd zijn in
gevangenissen en strafkampen…
Hongkong
Terwijl
dit drama al decennialang in het Westen nauwelijks media-aandacht
krijgt is Hongkong een heel ander verhaal. Sinds 2014 is het al onrustig
in de voormalige Britse kroonkolonie. Op 22 september 2014 kwam een
protestgolf op gang die bekend raakte als de ‘parapluprotesten’ nadat
China zich, tegen de afspraken in, met de interne keuken van Hongkong
meende te moeten bemoeien. Demonstranten kwamen massaal op straat tegen
de Chinese inmenging en voor politieke hervormingen. Arrestaties,
samenscholingsverboden en pepperspray lieten dit verzet nog voor het
jaareinde doodbloeden.
De overdracht voorzag een transitieperiode van vijftig jaar
Het
protest tegen het invoeren van een wet die het mogelijk maakt om
verdachten van een misdrijf uit te leveren aan landen waarmee het geen
uitleveringsverdrag heeft en waardoor ook het berechten van inwoners van
Hongkong in de Volksrepubliek China mogelijk werd, zorgde vanaf maart
2019 weer voor hoog oplopende spanningen. Men vreesde immers dat zo in
Hongkong residerende critici en activisten konden worden uitgeleverd aan
de Volksrepubliek. Hongkong was tot de overdracht aan de Volksrepubliek
in 1997 een Britse kroonkolonie met een eigen rechtssysteem. De
overdracht voorzag een transitieperiode van vijftig jaar waarin Hongkong
de eigen wetten en rechtspraak behoudt.
Het
protest begon schuchter met een sit–in op 15 maart 2019, gevolgd door
een eerste demonstratie op 31 maart. De grote opkomst was volgens
waarnemers een teken dat deze protesten weleens zouden kunnen uitgroeien
tot de grootste ooit in Hongkong en ze werden op hun wenken bediend. Op
1 juni kwamen niet minder dan een miljoen inwoners op straat om hun
eisen kracht bij te zetten. Ondanks het geweld van politie en
pro-Chinese knokploegen, bleven de betogers volhouden. Na maandenlang
volgehouden protest werd het omstreden wetsvoorstel op 4 september
ingetrokken. Maar de demonstraties, die intussen over een hele waaier
van eisen en hervormingen gingen, eindigden niet. Integendeel, de
situatie escaleert met de dag.
Jambon in China
Jambon
beloofde aan het Vlaamse parlement dat hij de situatie zou aankaarten.
Wellicht uit angst dat de Chinese vicepresident Wang Qishan hem na een
interruptie zou toesnauwen: ‘Da gade gij niet bepalen hé, da gade gij
niet bepalen…’ heeft hij naar eigen zeggen gekozen voor het
‘voorzichtig‘ ter sprake brengen van de mensenrechtenkwestie en de brute
repressie in Hongkong.
‘Als
wij hier straffe taal verkocht zouden hebben, denk ik niet dat dat veel
aan de mensenrechten en de situatie in Hongkong gewijzigd zou hebben,
maar men zou er misschien wel alle businessopportuniteiten mee
doodgedaan hebben’. Zo klonk het erg pragmatisch uit Jambons mond in De
Ochtend.
De
vraag moet gesteld worden of dit effectief ook zo is. Ons land
organiseert al bijna 40 jaar met de regelmaat van een klok
staatsbezoeken en handelsmissies naar de Volksrepubliek. Terwijl de
economische macht en dus het potentieel van de Volksrepubliek in die
periode spectaculair is toegenomen kan dit absoluut niet gezegd worden
van de exportcijfers van ons land naar China. Integendeel, het laatste
jaar ging onze export richting het Rijk van het Midden zelfs met een
miljard euro achteruit…
Het
is met andere woorden hoog tijd dat het economische nut van dergelijke
geldverslindende missies op zijn zachtst gezegd, enige relativering
verdient. Het beeld dat VUB-hoogleraar Internationale Betrekkingen en
China-kenner Jonathan Holslag in De Afspraak ophing van ‘een ietwat
zielige bedeltocht waarop onze beleidsmakers de Chinezen moeten smeken ‘om toch maar peren, chocolade en bier te kopen’ is misschien wat karikaturaal maar niet ver naast de waarheid…
Lichtgewicht
Het gaat niet op om zich achter de Europese Unie te verschuilen
Net
zoals hij dat al in het Vlaams parlement poneerde, blijft Jambon de
mening toegedaan dat Vlaanderen te licht weegt om voor Hongkong het
verschil te maken. Of hoe een Vlaams-nationalist het buitenlandse belang
van zijn natie in wording meent te moeten relativeren… Het is, dixit de
Vlaamse minister-president, aan Europa om in Beijing op tafel te slaan.
Net alsof dàt ooit gaat gebeuren… Het gaat niet op om zich achter de
Europese Unie te verschuilen die momenteel de handelsakkoorden met de
Volksrepubliek China heronderhandelt.
De
Vlaamse minister-president zou moeten beseffen dat Theofiel Boemerangs
credo ‘Kleine percentjes, rijke ventjes’ niet altijd te prefereren valt.
In het Vlaamse regeerakkoord heeft de regering zich immers
uitdrukkelijk geëngageerd om het buitenlands beleid niet alleen
economisch in te vullen maar ook waardegedreven, op basis van onze
waarden en normen. Het zou jammer zijn dat dit een verhaal van ‘luister
naar mijn woorden maar kijk niet naar mijn daden’ wordt… Het wordt in
ieder geval tijd dat de Vlaamse regering zich bezint over een breder
opgezette Chinastrategie. De impact van de Volksrepubliek zal sowieso,
of we dat nu graag hebben of niet, zowel economisch als geopolitiek en
strategisch blijven groeien en verdient een coherent en consequent
Vlaams antwoord.
De
Vlaamse minister – president mag dan misschien menen dat hij een
perfecte spagaat heeft uitgevoerd maar het is en blijft een
lichaamshouding die zeker voor mannen van zijn leeftijd (en ik kan het
weten) erg ongemakkelijk is en bij een foute technische uitvoering
bijzonder pijnlijk kan aflopen voor de weke onderdelen.
Lung Jan
*
Het venijn dat in het staartje zit. Is weeral ’n spreekwoord.
Tja,
dat wat volgt moet er bij mij ook uit. Namelijk wie betaalt die Schone
schijn? Niet de Hoge Dames en Heren: die krijgen nog geld toe boven op
hun zo al Prinselijke honoraria. Politici idem dito.
Ja Jan maar er is toch iemand die het kind van de rekening is.
Heel zeker. Het zit in de deelname-prijs die de gewone kooplui moeten afdokken om mee te kunnen.
Kijk, als ik lieg, lig ik in onderaanneming. Want van horen zeggen, indertijd. In de clientèle. Door harde CVP-Kiezers nochtans.
Het waren zij die uit ongenoegen achteraf het Vlaams Belang hebben helpen oprichten hier in de streek.
Maar mondje dicht. Feind hört mit.
*
Donderdag 29 November 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten