Afrikaan verkracht Vlaamse vrouw in kinderopvang Wetteren:
Steeds minder mensen lezen kranten en het vertrouwen in media en journalisten blijkt bij elk onderzoek nog lager dan dat in politici. Hoe zou dat toch komen? Misschien omdat het voor 80% groen-rode journalistenheir aan actieve zelfcensuur doet. Zoals bij de recente overval en aanranding van een 25-jarige Vlaamse vrouw in een kinderopvang in Wetteren, waar de media de Afrikaanse dader zowaar voorstelden als… Duitser.
De feiten zoals ze aanvankelijk werden gemeld: Twee minderjarigen dringen een kinderopvang binnen waar de kleuters net vertrokken zijn en enkel een 25-jarige Vlaamse vrouw achtergebleven is. Ze wordt overvallen, mishandeld, opgesloten en daarna brutaal aangerand. Aanvankelijk wordt enkel gesproken van ‘aanranding’, een dag later melden de media dan toch dat het om verkrachting ging. Ook zou één dader meerderjarig zijn. De daders houden enkel op met hun mishandelingen omdat toevallig een collega nog even langskomt en slaan op de vlucht. Het slachtoffer is zwaar getraumatiseerd.
Volgens zowat alle media is de dader een ‘Duitser’. In werkelijkheid meldde toch één krant, De Standaard, ons in haar internetversie de realiteit: het gaat om twee daders van Afrikaanse afkomst. Dat feit wordt voor het overige door de media verzwegen: in de journaals van VTM en VRT wordt dat feit onder de mat gemoffeld. Dat de Afrikaan de Duitse nationaliteit heeft is véél interessanter: zo wordt de dader plots een ‘Duitser’. Ook in de gedrukte versie van De Standaard vandaag is de Afrikaanse achtergrond verdwenen…
Het rood-groene journalistenheir zal nu aan het gillen slaan dat ‘de afkomst er niet toe doet en niet relevant is’. Sorry, maar dat is een politiek-correct dogma, en strookt niet met de realiteit die een journalist geacht wordt te zien en te achterhalen. Er is geen significant probleem van Duitsers die misdrijven plegen; er is wél een significant probleem met Afrikanen en Noord-Afrikanen die veel meer misdrijven plegen dan hun aandeel in de bevolking toelaat te vermoeden. Dat het daarbij heel vaak gaat om zeer jonge jongens, en dat het geweld vaak sexueel getint is en gericht tegen blanke vrouwen, is een feit dat ook steeds nadrukkelijker gerapporteerd wordt vanuit gans Europa. Er zijn dus nuttige journalistieke vragen te stellen: wat is de rol van cultuur, afkomst en/of geloof in dit patroon van geweld en misdaad? Pas als die oorzaken zonder taboes besproken worden, kan er naar oplossingen gezocht worden…
Bovendien zouden wij, mochten wij voltijdse betaalde journalisten zijn, zeer geïntrigeerd zijn door deze zaak. Wat doet een 16-jarige van Afrikaanse afkomst met Duitse nationaliteit in het onooglijke Vlaamse Wetteren? Met welk statuut bevindt hij zich daar? Zou het misschien kunnen dat mentaal zwaar beschadigde Afrikanen uit oorlogszones als Somalië, Liberia of Congo via de asiel- en immigratiekanalen verspreid raken over gans het land en zelfs gans Europa, waardoor ze terecht komen in brave Vlaamse dorpsgemeenschappen die tegen geweld op deze schaal weinig of geen verweer hebben? Het is maar een vraag…
Er is bij ons weten echter geen enkel van de vetgesubsidieerde ‘duidingsprogramma’s’ van de VRT die een onderzoek hiernaar gestart is. Wellicht heeft men het te druk met het installeren van verborgen camera’s bij onthaalmoeders met een portretje van Boze Adolf aan de muur…
Ook uw buik vol van de (zelf)censuur van de Vlaamse media en de rood-groene journalisten? Hieronder op ‘delen’ klikken. Jij klikt de politiek-correcte censuur de wereld uit!
-------------------
Diagonaal herlezen
Och U kent het verhaal van Max Havelaar :
Saïdjah's vader had een buffel, waarmede hij zijn veld bewerkte. Toen deze buffel hem was afgenomen door het distriktshoofd van Parang-Koedjang, was hij zeer bedroefd, en sprak geen woord, vele dagen lang. Want de tijd van ploegen was nabij, en 't was te vrezen, als men de sawah niet tijdig bewerkte, dat ook de tijd van zaaien zou voorbijgaan, en eindelijk dat er geen padie zou te snijden zijn, om die te bergen in den lombong van het huis.
En ja, het werd een lang verhaal over die buffels en de Hoofden van Lebak, maar uiteindelijk – en dat is geen voorspelling- vluchtte iedere oorspronkelijke bewoner van Badoer in Lebak weg, moe getergd door de lakse Overheid. Ook Saïdjah verliet noodgedwongen zijn land en zijn geliefde Adinda, terwijl hij zong dat hij niet wist waar hij sterven zou.
Als ik sterf te Badoer, en men begraaft mij buiten de dessah, oostwaarts
tegen den heuvel, waar 't gras hoog is,
Dan zal Adinda daar voorbijgaan, en de rand van haar sarong zal zachtkens
voortschuiven langs het gras...
Ik zal het horen..
Het verhaal van Multatuli is meer dan 100 jaar oud. Het speelt zich af in een ver, ongemakkelijk vreemd land. Ook de personages en de gebruiken zijn ons vreemd. Maar niet zo de ziel van het verhaal. Dat is van alle tijden, en eenzelfde ongeluk voltrekt zich heden ten dage over ons eigen hoofd…Al onze buffels worden geconfisqueerd (Waar is de poen van ons pensioen?) en we zullen de ploeg zelf moeten voorttrekken. Tenzij wij ervoor kiezen om weg te gaan naar een ver vreemd land, om elders knechtje te gaan spelen….
Vlaanderen, O! Welig huis mijns vaders waar de dagen trager waren, en toen gij stierf’, wat late zon op Uwen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten