Het Europees schaap
Geteeld in voorbereiding van de Wrede onder de mensen….
----------------------
Bij de Gezellen van de Linxe Kerk heeft men plotsklaps de link her-ontdekt die ze al een tijdje kwijt dachten te zijn. Was die nu al of niet uit hun handen geglipt bij de Brusselse Doema der Socialistische Sovjet Republieken van de EU? Die generatie E-USSR technocraten veroorloven het zich tegen hun grootste steunpilaren, de Linxe progressieve partijen aller landen, in te gaan met, om mar iets te zeggen, inspanningen, ja zelfs besparingsmaatregelen op te leggen. Linxen willen namelijk het hemels manna van anderen, zelfs als dat er al lang niet meer is, blijven uitdelen. Want Linxen weten zeer goed, dat als het volk door die besparingen misnoegd geraakt, dat dan hun eigen luilekker leventje op de helling komt te staan. Vandaar de ’Brood & Spelen’, rijkelijk besprenkeld met blinkend goud! Aan werken, eerst met het koppeke, en dan met de handen, hebben Linxen een broertje dood! Het is trouwens op die manier, om maar iets te zeggen, dat China het gemaakt heeft.
Samen aan de riemen trekken, dan varen we! Samen gelijktijdig de koppekes en de handjes gebruiken, levert voor iedereen welstand op. Daarvoor is zelfs niet één Linkxe rakker nodig!
Wij hebben heerschappen als Paul Magnette en het Cleyne Toebakske niet gehoord, toen de EU de democratisch gekozen staatshoofden van Italië (ten onrechte) en van Spanje (terecht) hebben afgezet, nadat daar nieuwe verkiezingen er door Europa verboten werden. De regime-media keek toen wel zedig de andere kant op voor deze twee diktaten… Nog vroeger hebben we ook niets gehoord toen de democratie in Frankrijk, in Nederland en zelfs in Portugal de Europese hoofdvogel wilde afschieten : het volk werd aan kant gezet, en hun regeringen deden zoals de rest van de Europese regeringen, knikken en zwijgen….L’oeul de Moscou, tu sais!
Als naar gewoonte, werken alle Rode Gewetens overal ter wereld zowel individueel als collectief, zeer selectief, en zeer kortzichtig. Kort van stof en diep gedecolleteerd : een mens moet toch kunnen tonen wat hij of zij in huis heeft…
Zo is het ook deze keer ….Voor de PS en haar aanhangwagentje, de SP is het duidelijk : de buikriem aanspannen staat, zelfs op korte termijn gelijk met de ondergang van het eigen welzijn van de Linxe upperclass. Het is dus, voor de Bazen van deze Parti Scandale, de laatste beslissende strijd op leven of dood. To be or not to be, that’s the question!
Een beetje over het muurtje kijken? Kom maar mee! Wist U dat er in Belgenland een Euro-debat aan de gang was? Ik ook niet!
----------------
'Wie kent Olli Rehn?' is een controversiële maar terechte vraag
René Cuperus, medewerker van de Wiardi Beckman Stichting, denktank van de PvdA, en columnist van de Volkskrant, vindt Magnettes politieke gezags- en legitimiteitsvraag aan Olli Rehn controversieel maar begrijpelijk. Hij schreef deze bijdrage voor De Morgen.
Voor een Nederlandse waarnemer van het plotsklaps uitgebarsten Belgische Europadebat zijn het verwarrende tijden. Dat de uitspraken van PS-minister Paul Magnette zo'n ophef veroorzaakten, verraste misschien nog wel meer dan die uitspraken zelf. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de hele affaire Magnette - Magnette-gate - aan Nederland voorbij is gegaan. NRC Handelsblad en de Volkskrant hebben er niets over gemeld, of het moeten miniberichtjes zijn geweest waar ik over heen heb gelezen. Het was een collega van de Franse PS, nota bene, die mij attendeerde op de uitspraken van Magnette. Niet in De Morgen, maar in Le Soir. Dat spreekt. Zonder de francofone relatie tussen PS Brussel en PS Parijs was ik, als Hollander, dus niet op de hoogte geweest.
Hoe de uitspraken en de opwinding te beoordelen? Magnette heeft, onvermijdelijk en terecht, ook in België het taboe doorbroken dat er op Europakritiek bestond. Het kritiseren van de Europese Unie stond lange tijd, ook in Nederland, gelijk aan levensgevaarlijk nationalisme. Wie ook maar iets wilde afdingen op de integratiekoers van het Europees project, werd lange tijd gedemoniseerd als iemand die de lessen van de Tweede Wereldoorlog niet wilde begrijpen. Kritische vraagtekens plaatsen bij eliteproject Europa werd het alleenrecht van extreem- en populistisch-rechts. Weldenkende mensen hielden zich daar ver van.
Ramkoers
Ik heb dat wel eens 'de verplichte ideologie van het europisme' genoemd. Dat is de ideologie die voorschrijft dat alles wat Europa en de Europese Unie aankleeft moet worden toegejuicht. Ja, dat elke kritiek op Europa, op de integratie, op de Europese instellingen bloedlink is, omdat ze het toch al zo kwetsbare draagvlak bij de bevolking voor de Europese eenwording zou kunnen ondermijnen. Het europisme stelt: er is maar één Europa, één Europese Unie, één vorm, één route van Europese integratie. Men is Europagezind of men is nationalist. Men is voor de door de EU gegarandeerde vrede en welvaart of men is daartegen. Geen keuzes, nuances, opties. Zwart of wit.
Een dergelijk 'europistisch' taboe op Europakritiek werd in Frankrijk en Nederland geslecht door de referenda over de Europese 'grondwet'. En dat taboe is gelukkig nooit meer teruggekeerd. Dat de Europese Unie het als Unie van nationale democratieën zelf niet zo nauw neemt met democratische principes, is één ding. Maar dat men een technocratisch centralistisch bestuur van een imperium van 500 miljoen inwoners, een hybride mix van superstaat én supermarkt, niet zou mogen kritiseren, dat is totaal strijdig met de Europese democratische tradities.
Dat geldt nog meer nu men ramkoerst op diepere integratie door gemeenschappelijk economisch bestuur. Nationale, democratische volkshuishoudingen komen op een ongekende manier onder curatele te staan van de eurocratische expertgemeenschap, die er een neoliberaal monetair fundamentalisme als levensfilosofie op na houdt.
Het is daartegen dat Paul Magnette met reden protesteert. Who the hell is eurocommissaris Olli Rehn om de Belgische bevolking financieel te disciplineren? 'Begrotingsdiscipline' mag dan boekhoudkundig clean en politiek neutraal klinken, het heeft de nare eigenschap - zeker in conservatief-neoliberale tijden - om de onderkant van de samenleving hardvochtig te treffen en de bovenkant te ontzien. Uitkeringsgerechtigden, ambtenaren, zieken en gehandicapten: het zijn altijd dezelfden die vo
or 'begrotingsdiscipline' geslachtofferd worden. Magnettes gezags- en legitimiteitsvraag aan Olli Rehn is controversieel maar begrijpelijk. Nationale lidstaten zijn geen monetaire kolonies van de Europese Commissie. No taxation without representation, en een van de grote drama's van Europa is dat mensen, zeker de non-elites, zich niet gerepresenteerd voelen door en binnen de EU.
Getormenteerd
Wat, tot slot, het Belgische Europadebat verwarrend maakt, zijn de posities van de hoofdrolspelers. Met zijn kritiek op het antidemocratische en neoliberale karakter van de EU mag Magnette dan een punt hebben, het is de vraag of hij als politicus van de Waalse PS het best geplaatst is voor die kritiek. Is de PS niet de PASOK van Noord-Europa? Een cliëntelistische, licht corrupte, niet-hervormde socialistische partij, met als verdienste dat men het rechtspopulisme en neoliberalisme heeft weten in te dammen, maar wel tegen een hoge sociale en financiële prijs. En wat te denken van Bart de Wever en zijn N-VA? Dat is de enige pro-Europese populistische partij in Europa, die de Europawijk te Brussel juist wil inzetten als stormram tegen de 'transferunie' tussen Vlaanderen en Wallonië. En dan is daar natuurlijk nog Guy Verhofstadt, geliefd en verguisd in Nederland als gepassioneerd hyper-eurofiel, zoals die alleen voorkomt in landen met een getormenteerde nationale identiteit.
Het lijkt me de verdienste van Magnette dat hij nu ook in België een onbevangen Europadebat geforceerd heeft. Er staat veel op het spel. Krijgt eliteproject Europa ook de niet-elites mee, of zal de eurocrisis de Europese populismecrisis juist verhevigen? Dreigt de EU in plaats van een antinationalistisch project geen antidemocratische constructie te worden, waarin democratie vervangen wordt door technocratisch expertendom? Zal een begrotingsunie de onderlinge Europese solidariteit versterken, of juist het nationalisme ontketenen dat Europa wil overstijgen? Dat zijn kernvragen die taalgrenzen aan hun laars lappen.
-------------------
Diagonaal herlezen
Niet dat ik durf twijfelen aan de opmerkingsgave of de verstandelijke vermogens van mijn lezers (ik ga gewoon voort op het gepondereerd gemiddelde), maar hebt U gelet op de discrete link die van heel, heel ver werd getipt tussen de PS Bruxelles en de PS Paris? Weet U : dat is precies dat fameuze ‘Plan B’ , thans ‘Plan W’ geworden, van de half Algerijnse half Limburgse Lauretta Di Cruella, de mischinge, laten we dat vooral niet vergeten, tussen de Europese en de Muzelmanse beschaving.! De PS met daarbij de Francofone Riberalen van de MR, als een haastig bijeen gebonden pakketje onder de arm, wil ‘terug’ naar het Franse Moederland en denkt daarbij (per vergissing) de Europese hoofdstad, de metropool, Le Très Grand Bruxelles als bruidschat te kunnen mee nemen, in plaats van hun deel in de Staatsschuld….
Ziet U, dat rekbaar geweten en die o zo korte memorie van dat Linx gespuis…..
Maar ja, het zal als het straks zo ver komt, wel weer dezelfde ‘Geniale Generatie’ zijn die namens de Vlamingen onderhandelt en dus met klank nogmaals in de luren zal gelegd worden… Zalig zijn de Onnozelen van Geest, zij zullen, met achterlating van het gewone volk, het Rijk der Hemelen bezitten!
En dan is er nog, volgens de hoernalist in De Morgen, dat levenbedreigend en levensgevaarlijk nationalisme…. Ja, hoe zou ik zeggen? Iemand die op het platteland leeft, weet dat het daar maximaal twee keer per jaar kan stinken (van de mest), maar iemand die in de stad woont, weet niet eens meer dat het er alle dagen stinkt. Hetzelfde over de uitspraak over hoe ‘gevaarlijk’ het nationalisme wel is. Dergelijk standpunt is best te vergelijken met de afkeer voor gezonde buitenlucht : iemand die gewend is in donkere krochten of in de smog van de grootstad te evolueren, kan zich niet voorstellen, dat berglucht, net als nationalisme, gezond en levensnoodzakelijk kan zijn. Is wel bedoeld : nationalisme, dat stopt aan de eigen grenzen, en geen op verovering belust nationalisme, dat zich dan binenste-buiten gekeerd en imperialisme is geworden. Hitler en Lowie Kators zijn daarvan twee goede voorbeelden.
Imperialisme is des duivels. Het is de Gevallen Engel van het Nationalisme… Dergelijk imperialisme, gedrenkt in socialistische denkbeelden, geeft het gevaarlijk gif dat we hebben gekend met de Religie van het Nationaal Socialisme in Het Derde Rijk.
‘Europisme’ zoals we het hedendaags moeten ondergaan, is het gedenaturaliseerd nationalisme. Het vervangt het gezonde volksnationalisme door de Europese zelfverheerlijking. Zie de lichaamstaal van Barbarosso! Via de vangarmen van het imperialisme, vormt men een nieuwe ‘Super Staat’. Het wordt niet met zoveel woorden gezegd, maar elke nationale eigenheid moet van Europa opgaan in de eenheidsworst van het muliticulturalisme. Iedereen noch mossel noch vis. Het is wel gelukt met Amerika, denkt men daarbij, voorbijgaand aan de wonden van de Amerikaanse Secessieoorlog.
Vandaar mijn simpele bedenking : waarom heeft de EU dat niet eerst uitgeprobeerd in de dierenwereld? Met varkens en schapen bijvoorbeeld? Zie de afbeelding bovenaan. Door bvb Afrikaanse apen te doen samenleven met Bengaalse Tijgers aan de Zuidpool? Door pinguïns in te voeren bij de colibri’s in de regenwouden? Door ijsberen te doen paren met walvissen? Of door koeien te doen paren met olifanten? Neen : dat werd niet geriskeerd. Apen kruisen met mensen is nefast geweest Met één AIDS-virus is er voldoende ervaring opgedaan! …. Met dieren lukt dat niet. Met mensen onderling wel. Denkt U?
Weet U, die Orwell met zijn Apenplaneet : die was nog zo zot niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten