.
Vrijdag 19 juli
Zon 5u51-21u46
H Arseen
1493 - OVER EEN
GELACÏCEERDE SAMENLEVING ZOALS DE ONZE
.
Sedert
de ‘Verlichting’ weten we beter
Hoe we
van onze tegenstrevers moeten af geraken…..
.
Vandaag, de zoveelste
tropische dag op rij, fris uit de frigo, een herkauwstukje over de Antwerpse
Brokkendoos van ’t Kiel. Zoals altijd heeft Johan Sanctorum gelijk met wat hij
kwijt wil op het forum van ‘Visionair België. Als een van de vele ether-vervuilende
bloggers die door de Meester met een scheef oog bezien woedt, veroorlooft
ondergetekende twee nietige opmerkingetjes te formuleren.
1° Moet dat nu écht, een
titel die het accent verlegt naar België, een constructie die 500 jaar achter
loopt op de realiteit?
2° Johan legt ergens wel
de juiste vinger op de juiste plekjes, maar hij wil (filosofisch bedoeld) Beëlzebub,
de 2de in bevel, bestrijden met Lucifer, de opperduivel, door de ideaal
gelaïciseerde maatschappij in te zetten tegen de Islam. Wie de Islam wil
bestrijden door in te zetten op een Christelijk Avodland, zou 500 jaar achter
lopen. Echt ies voor Nageltjes zonder koppen! Wel, Johan, met zo’n vrienden heeft
niemand nog vijanden nodig.
*
Volgens
mij (maar wie ben ik?) loopt Johan hier tegen de grenzen van zijn eigen waandenken.
De Verlichting is een affaire die 300 jaar geleden de vernietiging van het
Christelijk Avondland heeft ingezet, maar er gelukkig genoeg (?) niet in geslaagd
is iets anders in de plaats te stellen. Dat Christelijk ’gedoe’ is grotendeels
blijven voortleven in ibs collectief bewustzijn, terwijl de principes van
Voltaire & C° in de praktijk onuitvoerbaar gebleken zijn. Vrihheid Gelijkheid
en Broederlijkheid regenereerden het Communisme, het Communisme regenereerde
het Nationaal Socialisme en het Fascisme, en sedertdien zijn we geen dag zonder
oorlog gebleven. Want overal in de wereld loert het Rode Gevaar, om de macht te
grijpen.
*
Maar
laat U eerst meevoeren op de begeestering van Johan Santorum. Hij is het waard.
Ikzelf zal helemaal onderaan nog een kleine ‘piep’ geven, vooraleer ik als een
kleine muis zal vertrappeld worden onder de voetzolen van al die bestweters,
die God, en zeker Zijn Gebod, afwijzen.
.
Ter zake :
vermoeden van de dubbele waarheid.
“Creatopia”: wanneer het licht uitgaat in een
tolerantiecultuur
Blokkendoos. Even samenvatten voor wie pas
terugkeert van de planeet Mars: zowat een maand geleden werd een 23-jarige
kleuterjuf van De Blokkendoos, een schooltje in de Antwerpse migrantenwijk het
Kiel, van kindermisbruik beschuldigd. Sommige kinderen zouden zich thuis bizar
gedragen hebben en spraken over “intieme spelletjes”. Er ontstond enorme heisa
aan de schoolpoorten, waar vooral moslims zich niet onbetuigd lieten, omwille
van deze “obsceniteiten” die tegen hun cultuur indruisen. Maar het gerecht vond
geen spoor van dat zogenaamd kindermisbruik. Wel bleek dat het protest
aangestuurd was door een paar heethoofden van Sharia4Belgium.
Nu de juf blijkt vrijuit te gaan en het geheel
berust op vanuit bedenkelijke milieus aangepookte hysterie, zou men denken dat
de school vierkant achter de leerkracht zou staan, en de ouders even herinnert
aan de missie van het
gemeenschapsonderwijs in een gelaïciseerde samenleving als de onze. Niet
dus: de school ging overhaast dicht, de juf in kwestie keert in september niet
terug. “Overgeplaatst” op haar eigen verzoek, zegt Frank Noten, directeur van
het Antwerpse stadsonderwijs. Ja, dat zal wel. De school verandert zelfs van
naam, en wordt nu Creatopia, kwestie van elke herinnering aan het incident uit
te wissen. Dat was al lang zo afgesproken, zegt diezelfde Noten, tegelijk
topambtenaar, een soort communicatie-adviseur à la Noël Slangen, en tussendoor
ook nog zaakvoerder van een hotelketen.
Geen zinnig mens trapt in dat soort Orwelliaanse
machinaties: het Antwerpse stadsbestuur is gewoon plat op zijn buik gegaan voor
de intimidatie van een stel oproerkraaiers, die de genomen maatregelen als een schuldbekentenis
zullen interpreteren. De leerkracht in kwestie en de schooldirectrice
komen zelfs niet in beeld en zijn spoorloos, ondergedoken naar het schijnt,
maar allicht ook een spreekverbod opgelegd omdat ze, doodgefrustreerd en
ontmoedigd, wel eens politiek “foute” uitspraken zouden kunnen doen. Je zult
maar zo’n kleuterjuf zijn, en voor de rest van je tijd bekeken worden als “die
van de Blokkendoos met dat verhaal over kindermisbruik”.
Praatbarak
en pretcultuur
Andermaal schijnt in deze kwestie de democratische
rechtstaat op haar eigen grenzen te botsen. Het gaat om de vrijheidparadox in
een liberale samenleving (dit woord uiteraard in de filosofische betekenis),
waar menig cultuurfilosoof al mee worstelde: wat doe je met bewegingen en ideologieën die de vrijheid
van mening willen afschaffen? Ze verbieden, en de eigen mooie principes
even opzij zetten? Of ze toelaten, en diezelfde principes laten uithollen?
Met de opmars van de salafistische islam in Europa
kraakt ons pluralistische cultuurmodel in al zijn voegen. De multicultuur zit
in de Europese genen, jawel, maar dit lijkt meer op een virale aanval die heel
het immuunsysteem ontwricht.
Het feit dat er niet krachtdadig gereageerd wordt
door de inrichtende macht van die kleuterschool, maar dat men integendeel met
“praatsessies” de fanatici wil masseren, bewijst in welk stadium dat
cultuurrelativisme al is terecht gekomen. Daar is een lang proces van mentale
degradatie aan vooraf gegaan, waardoor zoiets als het gezond verstand het
helemaal laat afweten.
Zo wordt de islam de ultieme uitdager van onze
Westerse moderniteit. Goed dus dat hij er is, zo weten we wat er op het spel
staat…
Al decennia lang is onze gemediatiseerde democratie
verworden tot een hysterische praatbarak, een société du spectacle (Guy Debord,
1967) waarin het simulacre (Jean Baudrillard, 1981) regeert, het gerucht, en
het gerucht-over-het-gerucht. Ik citeer hier twee filosofen met een
respectabele ouderdom, die in tempore non suspectu de interne zwakte van onze
communicatiemaatschappij al bestudeerden.
Ze legden de vinger op de kern van het probleem: we hebben geen empirisch
instinct meer, daarom kan men ons alles wijsmaken. De televisie heeft
ons kritisch apparaat drastisch beschadigd, het internet maakt het werk af. We
leven in een zelfvoldane pretcultuur van meninkjes, talkshows en blogs, die
allemaal een mediagestuurde waan-van-de-dag achterna lopen. Iedereen scharrelt en kletst maar raak, ook
en vooral de politieke klasse.
Zo iets moet ontsporen, en wel op het moment dat
één, in planetaire termen denkende sekte ons met de neus op de feiten drukt:
vrijheid is niet risicoloos, en niet alle contradicties binnen een samenleving
kunnen gladgestreken worden met praatsessies en wisselende uithangborden.
De islam als
uitdager
FreedomIk klink nu even dramatisch en
cultuurpessimistisch, maar dit soort frontale aanvallen op onze democratie
heeft in evolutionaire termen wel zijn nut, al was het maar om de decadentie
ervan bloot te leggen en mensen wakker te schudden.
De cultuuroorlog, die eigenlijk niemand wil, is
toch al een hele tijd bezig. Met elke moskee vergroot het moslimfundamentalisme
zijn impact, mentaal én ruimtelijk. De overheid doet niets, integendeel, ze
subsidieert de sharia-predikende imams in plaats van resoluut te gaan voor een
onderwijssysteem dat het Westers pluralisme, de rechtstaat en de
lekenmaatschappij uitdraagt. Af en toe gaat het bomalarm af in onze praatbarakken,
maar daarna doen we weer rustig verder tot het volgende relletje.
Toch valt te verwachten dat de publieke opinie
zelf, net via de Blokkendoos-incidenten, zal inzien dat de politiek-correcte
bijziendheid niet deugt. Er zal dus moeten gekozen worden, democratie wordt
weer een halszaak, en dat is misschien wel een heilzame therapeutische fase.
Mijn stelling is deze: ofwel overleeft de Westerse
cultuur deze aanval van massareligieus fanatisme, en dan zal ze er sterker uit
komen, ofwel gaat ze ten onder, en dan verdient ze ook niet beter. Een
Spengleriaanse visie dus: het is pompen of verzuipen.
Wie echter
denkt dat we een Christelijk Avondland moeten verdedigen, loopt vijfhonderd
jaar achter. Het gaat nu om het
conflict tussen de “Traité sur la Tolérance”
(1763) van Voltaire en de sharia. Vrijzinnig-links stelt zich daarin
veel te laks en inconsequent op: de kerken lopen leeg, maar elk gehucht moet zo
nodig zijn gesubsidieerde moskee. Men struikelt over de Jezus-karikaturen en de
blasfemische films, maar de profeet Mohammed mag niet afgebeeld worden,
teneinde de “moslimgemeenschap niet voor het hoofd te stoten”. Terwijl dat nu
juist wél moet gebeuren, kwestie van de lijnen duidelijk uit te zetten.
Ik erger me blauw aan dat gebrek aan vitalisme en
cultuurbewuste strijdbaarheid. Alleen een consequent en onverkort verdedigen
van de Verlichtingscultuur, gebaseerd op de principes van de kritische rede en
het vrij onderzoek, kan een dam opwerpen tegen het redeloos fanatisme. Er moet
in dat opzicht zelfs niet “gepraat” worden met de uitdagers.
Zo wordt de islam de ultieme uitdager van onze
Westerse moderniteit. Goed dus dat hij er is, zo weten we wat er op het spel
staat. Het optreden van iconische vrijbuiters en kamikazepiloten zoals Theo Van
Gogh, Salmon Rushdie, en Ayaan Hirsi Ali is belangrijk maar niet voldoende. De
reconquista moet van onderuit en massaal komen. Een vuist maken dus, jawel.
Vooraleer we onze handjes laten afkappen.
.
Kijk,
natuurlijk is het Oude Avondland willen redden van de Islam, door beroep te
doen op de Kerk van Rome, een naïeve vergissing. Want die Kerk is sedert 1789,
om te overleven, deel gaan uitmaken van de Moderne Moraal. Resultaat : na 300
jaar zijn de kerken leeggelopen en stromen week na week, de festival-weiden
vol. Satan bestaat wel niet, maar we zien wel zijn werken.
Nooit
gehoord van Mozes en het Gouden Kalf, waarop hij de stenen tafelen stuksloeg?
Denkt
U ook maar één ogenblik dat dat soort georganiseerde en duur betaalde vermakelijkheden’,
muziek alcohol, seks, drugs, nog zullen bestaan onder de Sharia?
*
Jongleren
als een clown met de 3 knuppels van de Verlichting heeft ongeveer dezelfde
realiteitswaarde als jongleren met de 3 goddelijke personen in één God. Beide
disciplines zijn inderdaad niet meer van onze tijd.
Wat
wel van onze tijd is, is zoveel mogelijk oude waarden uit het verleden op te
frissen, omdat ons Volk onbewust misschien, ernaar op zoek is. Niet om zoveel
mooie woorden te vervallen in eng nationalisme, mar om gewapend te zijn tegen
stilzwijgende bezetting door een fanatieke ideologie. Die wacht alleen op een
teken van Mekka om te vuur (auto’s op straat) en te zwaard (zoals de man met de
hakbijl in Londen) de Bevolking te terroriseren.
Tenslotte
gaat het in de Kerk om een stelsel dat meer dan 2.000 jaar lang – met vallen en
opstaan - zijn nut heeft bewezen, en dat daarenboven meteen dat Avodland doorheen
de Middeleeuwen via de Abdijen en de Kloosters de Beschaving heeft bijgebracht.
Wie ‘Kerk van het Avondland’ zegt, zegt ‘cultuur’. Zegt ‘wetenschap’. Zegt ‘kennis’.
Dat alles, gestuurd door slechts 10 Wetten, die wij, Christelijken, overal ter
wereld, de 10 Geboden Gods noemen.
De
Moniteur Belge heeft er, voor ons land alleen, per jaar ongeveer 100.000 bladzijden
voor nodig. Hij is dan ook de uitgave van een ‘seculiere’ samenleving, waar de
Kerk voor geen Jota mag tussenbeide komen.
*
Dus,
Johan, dan maar Hugo Schiltz achterna : ‘Leve België’?
Geschreven door AABEE via
Digitalia
…
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten