.
1505 - EN WAT ALS MORGEN DE
HEMEL INVALT?
.
.
Ik
ben er echt niet gerust in, weet U. Van de Jos verneem ik dat ons kersvers
koningspaar voornamelijk gepaard heeft om lijk op de kindermolen, de truis te
pakken te krijgen, waardoor de vrome Mattil dus in een bootje-van-staat samen
zit met het Mietje Kukuleku van haar nachtmerries. Waardoor ze dank zij Nonkel,
nu ook haar hemel verdient, zodat de zware zonde van die in vitro-kindjes haar
niet te zwaar zullen aangerekend worden.
Het
koppel zou zich ergens in het Land der Franken bevinden, waar ze eindelijk op
hun plaats zijn. De ene in de homo-bars op Place Pigalle, de andere misschien
zelfs in Verre Lourdes?
De
Guido dan weer, verklapt dat het ‘kernkabinet’ zo wat ‘in vrac’ het land zou
verlaten hebben. Waarbij hij spijtig genoeg laat uitschijnen dat het maar
tijdelijk zou zijn.
*
Na
deze twee vaststellingen, meen ik te moeten besluiten dat we in de pruimentijd zijn
aanbeland, al ontsporen er volgens mij wel een beetje teveel treinen. Maar daar heeft de Islam toch niets mee te
zien, hé….
Mij
niet gelaten, die zomerse kalmte, want nu is er tenminste tijd voor
belangrijker zaken. Het ‘Eenheidsstatuut’ bijvoorbeeld. Ik
kan het niet ontkennen : in de aak van arbeiders en bedienden zit ik met een
ei. Het Ei van Moeder Harmonica als U wilt.
Voorheen,
vroeger dus, bijna in de tijd dat de dieren nog konden spreken, had een
werkgever (AUB SVP hier GEEF ik U zomaar WERK op een zilveren schaaltje) een
resem arbeiders in dienst, met daarenboven een paar bureau-mannetjes voor het
papier-werk. Zo is het altijd geweest, en zo had het moeten blijven.
Maar
HALT, hoor. Eerst moest er duidelijk M of V bij staan, want de tijd van discriminatie
was ineens voorbij. Ineens was er wat en hoe er in de onderbroek stak,
belangrijker dan de rest. En als kers op de taart, kwam de Sociale Inspectie
dan controleren of ‘de sanitaire voorzieningen’ wel in duplo bestonden. Kwestie
van de morele kwaliteiten van eenieder te behoeden. Dat er vanaf dan nog alleen
in het velo-kiot kon gevreeën worden, was de prijs van de vooruitgang. De
seksuele emancipatie vond, dank zij de pil, haar weg tot op de werkvloer.
Maar
eenmaal al dat nieuwe eenmaal bezonken was, en herleid tot een dag-dagelijkse
sleur, was daar nog altijd dat mensonterend onderscheid tussen handenwerk en
geesteswerk. Vooral rond het computer-gebeuren was de grens niet zo duidelijk.
Op een klavier tokkelen, was nu een lichamelijke prestatie of niet.
En
zo is het gekomen, dat het Ei van Zr Harmonica kon uitgebroed worden : om geen
discussie meer te hebben, stoppen we beiden in dezelfde zak : mannen, vrouwen,
bedienden, arbeiders. Uiteraard : op kosten van de patron, naar goede rode
gewoonte.
Niets
dan lof, ’t allenkante, en dat overstemde luidkeels het tandengeknars van zij
die de rekening op hun bord kregen.
Probleempje!
De eerste Sociale Revolutie has men besloten door de verplichting overal de
letters M/V te gebruiken, tot in het belachelijke toe. Gevraagd : huishoudster
M/V. Gevraagd : wevers M/V. Gevraagd : stiksters M/V. Zelfs Heert Goste vond
het te min om daarover lollig te doen.
De
naam voor de nieuwbakken ‘werknemer’ (= de persoon M/V die een job van dat
schaaltje met aanbiedingen heeft aangenomen)? Tja, dat is detail voor de
talenknobbels. Niemand kan immers van een goede socialist verlangen dat hij het
schoteltje volledig proper likt. Weglopen met de vette brokjes, en de rest aan
anderen overlaten….
Vandaar
onderhavige voorstellen, waar het werkwoord ‘werken’ in al zijn geledingen
zoveel mogelijk is weg gelaten. Die woordenkramerij rond ‘werken’ werkt immers
alleen maar ontradend, want aan ‘werken’ heeft iedereen van nu voort in de
welvaartstaat een broertje dood.
Als
‘Patroon’, d.i. diegene die in alle omstandigheden BETAALT kan men beschikken
over ofwel ‘Arbed’s, ofwel Bedarb’s, daar ben ik nog niet aan
uit. Omdat beiden een verborgen pejoratieve bijklank hebben. Arbed is een
multinational (geweest?) en een ‘Bedarb’ doet denken aan bederf en dus aan
syndicaal depotisme
Vandaar
onderstaande revolutionaire hint, omdat er in ieder geval ook een oplossing
moet komen aan de communautaire geplogendheden. Ook de patroons beneden de
armoegrens hebben in een tweetalig land recht op duidelijkheid.
Alles
draait in dit computer-tijdperk om ‘bytes’ en ‘bits’ in onze gecompueriseerde
wereld. Daaruit vloeit voort dat de twee partners in het systeem, perfect
kunnen aangeduid worden met Mr Byte² (Byte Kwadraat) voor diegene die betaalt,
en met ‘Bit²’ (Bit Kwadraat) voor diegene die ontvangt.
Heeft
U er trouwens niet op gelet, dat op die manier onze vrienden, de allochtonen,
op de werkvloer niet eer kunnen gediscrimineerd worden omdat ze Ahmed of
Kazar heten? Iedereen wordt automatisch een nummer, Bit²/36, zodat
ook dat belachelijk M/V wegvalt. Dat nummer, Bit Kwadraat 36 is immers
meteen ook uniek in het bedrijf, waar het dan ook de anciënniteit van de
persoon in kwestie bewijst.
Te
anoniem, dekt U? Wacht maar tot die Bit²/36 voor U staat, dan zult U pas zien
hoe geniaal deze oplossing is.
Geschreven
door AABEE via Digitalia
…
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten