.
1499 - EEN FLUT-CEREMONIE
VOOR EEN FLUT-KONING
.
Bonjour
La Flandre….
.
Die Hollanders zijn rare
karwaten, maar met woorden zijn ze wel echt goed. Geen enkele Vlaming had het
in ieder geval beter kunnen zeggen (zie artikel hieroder) : Hollanders gebruiken woorden als achteloos
weggeworpen bananenschillen, waar een ander dan over valt.
Ik merk vooral dat ze daar
boven de Moerdijk eindelijk eens zijn opgehouden met te spreken over ‘Pelgen’
als ze daarmee ook Vlamingen bedoelen. Verder voor de rest krijgt men daar bij
De Dagelijkse Standaard de zegen, met gelukwensen van de jury.
*
O ja, zou men daar echt
niet weten dat Pa & Ma Coburg meer dan 16 jaar lang als kat en hond hebben
samengeleefd? Dat Lorenzo (Laurent) geen Coburger is, maar slechts een
halfbroer van de Flipper en van Astride? Heeft daar boven de Moerdijk niemand
gezien, dat Lorenzo, na het vorstelijk Te Deum, na het portier voor zijn dulcinea
te hebben opengehouden, aan zijn kant als een aap in de statie-wagen is
gekropen, namelijk op handen en voeten! Zeg dan nog dat onze Koninklijken geen
gevoel voor humòr hebben. En neen, de uitslag van het DNA-onderzoek op Pa
Coburg, inzake het vaderschap van de charmante Delfine Boël, is misschien al
bekend, maar werd voor de troonsafstand nog niet openbaar gegeven. Een beetje
discretie mag wel, want het gaat tenslotte over aalvlugge koninklijke dikkopjes
in de baarmoeder van een niet-koninklijke dame.
*
Wat deugd doet aan de ware
Vaderlandse context van het geheel, is de vermelding (zie artikel) dat wij Vlamingen,
het inderdaad nooit te boven zijn gekomen, dat wij bijna 200 jaar geleden tot onafhankelijkheid
van Nederland werden gedwongen. Deze hartelijkheid beantwoord ik gaarne met een
tegen-gebaar : de dag is nabij, dat wij, de Verenigde Provinciën indachtig,
terug een natuurlijke eenheid zullen vormen, onder de naam (of daar zo omtrent)
van De Vrije Herenigde Nederlanden.
Die Willem van jullie mag
zelfs blijven, wat mij betreft, vooral vanwege ons Maxima. Misschien is die
zelfs breed van gedachten genoeg, om Mattil als vriendin en nanny in huis te
nemen. Het is een aardige lieve vrouw, en meteen zou ze uit Laeken, dat
homo-nest, weg zijn. Niks te zien met bigamie, het is gewoon een werk van christelijke naastenliefde. En U zou er mij
een groot plezier mee doen.
Stel U voor, dat Mattil om
11 uur in de voormiddag wat op haar bed wil gaan liggen, en daar haar coco, de
koning aantreft met zijn Eerste Minister, druk bezig met een ingewikkelde
oefening! Tante Fabi, de Spaanse Heks, zou het besterven!
.
Ter zake :
Koning van een land dat alleen
in de atlas bestaat
Geplaatst door Tim Engelbart
op 21 juli, 2013 - 16:30
*
Een flut-ceremonie kondigt
fantasieloze ambtstermijn aan als staatshoofd van een land dat alleen op papier
bestaansrecht heeft.
Vandaag is het dan gebeurd:
kroonprins Filip heeft zijn vader Albert opgevolgd als Koning der Belgen en is
nu het staatshoofd van onze zuiderburen. Als je het zo opschrijft klinkt dat
allemaal vrij imposant, maar dat is het natuurlijk niet echt: het Koningshuis
van België in onverminderd impopulair, Filip in het bijzonder heeft geen
reputatie als het helderste licht in de kerstboom, en het land dat hij poogt te
gaan regeren functioneert niet eens als een echte staat. Filip is vandaag dus
eigenlijk een beetje koning van spek en bonen geworden.
Niet voor niks refereert de
Belgische pers zich een ongeluk naar onze eigen Koning Willem-Alexander en
diens echtgenote Maxima, wanneer Filip en zijn Mathilde ter sprake komen. Onze
majesteit heeft immers eigenlijk alles wat de Koning der Belgen mist;
populariteit, uitstekende beheersing van het Nederlands, charme en charisma en
wordt in internationale contreien voor vol aangezien in plaats van uitgelachen.
Filip lijkt in alle opzichten
eigenlijk een slap aftreksel van Willem-Alexander. Wat dan weer geestig is,
omdat het zo ontzettend symbolisch is. Laten we eerlijk zijn: België is
eigenlijk gewoon een slap aftreksel van Nederland. Het land is al bijna 200 jaar onafhankelijk van
Nederland, maar is nog steeds geen echte natiestaat geworden.
Toegegeven, België heeft een
vlag, een volkslied en een grondwet. Het heeft een minister-president, een
volksvertegenwoordiging en zelfs een fonkelnieuwe koning. Het had tot 2002 een
eigen munt, en alomgerespecteerde buitengrenzen. Voor encyclopedieën en
atlassen zal België dan ook onbetwist gelden als één van de 200 landen die de
wereld rijk is.
Maar België mist één ding
waardoor het geen echt land is: één volk. België is een een staatsrechtelijk
construct om de losse onderdelen Wallonië en Vlaanderen (en zelfs nog een
piepklein Duitssprekend stukje) te verbinden. Ga je kijken naar wat alle Belgen
gemeenschappelijk hebben, dan kom je op bitter weinig uit. De Walen en de
Vlamingen hebben ieder hun eigen televisiestations, nieuwswebsites en kranten.
Ze hebben hun eigen culturele grootheden en gevoel voor humor. De twee
bevolkingsgroepen leven geheel gescheiden van elkaar en van interactie is
alleen op het nationale politieke niveau sprake. Deze club mensen heeft dan
weer niet veel in te brengen, want veel verregaande bevoegdheden zijn gedecentraliseerd
naar lokale overheden.
De enige twee zaken die in
theorie echt 'van alle Belgen' zijn, zijn het nationale voetbalelftal en de
Koning. Maar de eerste doet het al sinds eind jaren '90 bitter slecht in WK's
en EK's, en de tweede wordt gezien als een schertsfiguur die nog niet in een
projectie van de schaduw van de teen van Willem-Alexander kan staan.
Vlamingen en Walen, wees toch
gewoon eens moedig en hef België gewoon op. Dat de troonswissel wordt gezien
als genante vertoning, en niet als volksfeest, zegt eigenlijk alles.
.
In
Porto
Ercolo (Italia) de baai waar Herculus (Ercolo), de Romeinse
Oppergod, ooit voet aan wal heeft gezet en waar de Alpâ IV, het slagschip
van de voorlaatste koning der Belgen ook regelmatig komt bunkeren ‘noblesse
oblige), liggen ook een paar royale jachtjes (100 x 25) die toebehoren aan zijn
Italiaanse familie van het Huis van Savoye, de vroegere koningen van
Italië gedurende maar liefst 999 jaar.. Ze werden, na de oorlog, in een
referendum weggestemd, toen Italië een republiek werd. De nederlaag was nipt,
al had koning Victor Emanuele III de dag voordien afstand van de troon gedaan ten
voordele van zijn zoon Umberto, in een poging het tij te doen keren, omdat hij
verantwoordelijk werd geacht voor het debâcle Mussolini en de verloren oorlog
aan de zijde van Hitler Duitsland. De jonge Umberto van Savoye, samen met Marie
José van Sex en Coburg, zijn halve trouwboek, de zuster van Leopold III werd,
ingevolge dat referendum, voor altijd uit het land verbannen. Later werd niet
meer zo nauw gekeken, maar de kleinzoon (& C°?) geraakte volgens de boekskens stilaan aan lager wal.
Wat het lot zou kunnen worden van Laurent…. Die is ook Italiaan, maar bij lange
geen Savoye!
Dat
Prinses Marie José van België, zoals men haar hier noemt, een regelmatige gaste
was op de Berghof in Berchtesgaden, en op even regelmatige tijdstippen toegelaten
werd voor een robbertje vrijen in het bed van de viriele Mussolini, de Duce, doet
er even niet toe. Feit is dat weggestuurd worden als koning é koningin voor een
Coburger geen verrassing mag zijn. Het zit hen om zo te zeggen, in de familie. Marie
José genoot gedurende 33 dagen (9 mei
1946 - 12 juni 1946) van de gloriol van het koningschap.
Umberto van Savoye vergezeld van de nodige rug-ridders (ziet U, weer een
familie-trek!) vonden onderdak in het Spanje van de Generalissimo Franco en de
ongelukkige prinses met haar kinderen sleet de rest van haar dagen in het
mondaine Zwitserland. Daar was niet eens een ‘dotatie’ voor nodig : haar deel
van het Coburger-fortuinl bijeen gestolen sedert Leopold II, volstond.
Allemaal
de schuld van die Hitler. Die had maar de oorlog moeten winnen. Dan was Flipper
de Kukuleku nu Koning van heel de Nederlanden, van aan het strand, tot
aan den andere kant, zoals door de Führer beloofd aan zijn grootvader, Leopold
III, die een dynastie had gewild, langer dan die der Savoye’s. Minstens 1.000
jaar!
Geschreven door AABEE via
Digitalia
…
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten