7/1385 * - Wapenbezit in Amerika -.
*
DEEL 2
Vrijdag 5 augustus 2016
Zon 6u15-21u21
H Oswald
Regen op Sint-Oswal maakt het koren duur
*
3569 - VOETANGELS,
REVOLVERS EN SCHIETGEWEREN IN HET LAND DER COWBOYS
*
*
*
U krijgt bij deze, overgenomen uit ’t Pallieterke van deze
week, een lekker stuk koek gebakken uit echte Amerikaanse deeg. Het leest lijk
een schietkraam op de kermis. Zonder verzot te zijn op dergelijk gevaarlijk
speelgoed, zijn er volgens mij toch twee grote bedenkingen die er uit springen.
1° Amerika is werkelijk Het Land van de Onbegrensde
Mogelijkheden en de inwoners gedragen er zich werkelijk als cowboys, en 2° hun
‘donkere kant’ is veel groter dan we ons
kunnen voorstellen.
Waarbij ik er niet van uit ga, dat ‘donkere kant’ persé iets
met Negers te maken heeft.
Anderzijds voorstander zijn van het recht z’n Geliefden, zichzelf
en zijn eigendommen te beschermen, zie ik niet in dat dit natuurrecht zomaar aan
iedereen kan toegekend worden. Maar wapenbezit gewoon verbieden zoals de Waalse
socialisten dat hebben geflickt, is ook niet goed. Elk leven is heilig, ook dat
van een maanzieke geloofsfantast of van een crimineel, maar doden uit
zelfverdediging moet een natuurrecht blijven.
Met de dreigende Islammerij in het vooruitzicht, is het wel
moeilijk … om de Kerk in het midden te houden. Maar dan moet men van
Overheidswege wapens beginnen te verdelen, zoals men tijdens de Bezetting soep
bedeelde…
*
*
*
GEPLUKT BIJ
*
*
Open en bloot
Ik schreef en produceerde een negendelige televisiereeks over
“Supermachten: Geschiedenis en Instellingen van de Verenigde Sta-ten” en trok
voor een dienstreis naar de “good ol’ US of A”. De eerste dag in Washington
begonnen mijn team en ik met een bezoek aan het luxueuze hoofdkwartier van die beruchte
NRA-lobby die de politieke instellingen van het land corrumpeerde.
Zo had men mij toch gezegd. Dankzij mijn diploma leraar
Engels was ik niet bang voor een confrontatie en ik zou die woordvoerder eens
grillen.
Ik stelde mijn eerste vraag en ik herinner me niet meer of er
nog een tweede volgde. De woordvoerder zei direct hoeveel perso-neel de NRA
bezat, hoeveel Amerikanen lid waren, hoeveel de begroting bedroeg en hoe er
gelobbyd werd: rechtstreeks bij de leden van het Amerikaans parlement of
onrechtstreeks via ledenbrieven, telefoons, actiegroepen enz. die de
volksvertegenwoordigers en senatoren onder druk moesten zetten. Waarna de
woordvoerder ons vrolijk rondleidde in de kantoren waar computers leden
registreerden, brieven met acties rondstuurden en alles deden wat lobbyisten
zich maar kunnen indenken.
En daar stond ik dus met mijn Europese superioriteit die maar
al te goed wist hoe machtige lobby’s in eigen land politici voor hun kar
spanden in achterkamertjes, als de dood waren betrapt te worden en tot vandaag
(denk aan de vakbonden) het vertikken om te vertellen waar hun geld vandaan
komt en hoeveel cash ze bezitten.
Het democratisch debat
Vandaag telt de NRA 5 miljoen leden, maar ze mag rekenen op
vele miljoenen anderen die geregeld de acties steunen. De NRA controleert de
verkiezingsbeloften en het stemgedrag van iedereen die zich kandidaat stelt
voor om het even welke zetel in een gemeente, provincie, staat of federaal
parlement.
De NRA steunt actief de voorstanders van wapenbezit, tot
welke partij ze ook behoren. Ze verkettert tegenstanders en haalt ongenadig uit
naar “verraders” die - eenmaal verkozen - op hun wapenliefde terugkomen.
Wapenwetgeving is grotendeels een zaak van de 50 Amerikaanse
staten. Omdat de vereniging minstens 100.000 leden in iedere staat heeft, kan
ze dikwijls het verschil maken in verkiezingen waar tegenstanders elkaar in
evenwicht houden.
De NRA noemt zichzelf de belangrijkste organisatie die de
Amerikaanse vrijheden beschermt. We horen het niet graag, maar de NRA gebruikt
openlijk democratische middelen om wetgeving te beïnvloeden en is een typisch
voorbeeld van de manier waarop Amerikanen zich organiseren in dat democratisch
debat.
300 miljoen vuurwapens
Vuurwapens haalden onlangs weer de top van de actualiteit,
toen een mohamme-daanse moordenaar op 12 juni 49 mensen doodschoot in een
homobar in Orlando, Flo-rida. De aanhanger van Islamitische Staat brak daarmee
het record van de gruwelijkste “mass shooting” in de VS. En daar gingen we
weer.
CNN zag zijn kijkcijfers de hoogte ingaan en aan beide zijden
van het slagveld doken de troepen in hun loopgraven. Links stond Obama aan het
hoofd van het antivuurwapenleger. Voor de veertiende keer in bijna acht jaar
hekelde hij de vreselijke gevolgen van het Amerikaans grondwettelijk recht om
wapens te dragen. En passant “vergat” hij natuurlijk het woord islam in de mond
te nemen, maar zo’n toespraak helpt er geen lievemoederen aan.
Hoe vreselijk die moordpartijen ook zijn (denk aan de moord
op 20 kinderen en 6 volwassenen in 2012), toch stierven maar 547 mensen op deze
manier in de dertig jaar tussen 1983 en de gruwel in die lagere school in Sandy
Hook. In diezelfde periode stierven 325.000 Amerikanen door een vuurwapen:
een deel trouwens door zelfmoord. Dat is vre-selijk veel,
maar in de Verenigde Staten circuleren dan ook minstens 300 miljoen vuurwapens.
Voor iedere 100 Amerikanen zijn er 88 wapens. De nummer twee in de wereld is
Jemen, met 55 vuurwapens voor iedere 100 Jemenieten. Bijna 250.000 slachtoffers
zijn negers en in bijna alle gevallen werden zij vermoord door andere negers.
Vergeet niet dat 80 procent van de zwarte kinderen buiten het
huwelijk geboren wordt en dat straatbendes dikwijls de afwezige vader
vervangen. Natuurlijk vestigt zender Brüssel aan de Reyerslaan voortdurend de
aandacht op iedere blanke politieman die een neger neerschiet.
Nochtans, Harvard-hoogleraar Roland Fryer heeft recentelijk
afdoende bewezen dat de politie harder en frequenter optreedt tegen zwarte
verdachten, maar dat er de laatste vijftien jaar geen sprake van is dat blanke
politiemannen uit racisme negers neerknallen. Zelfs de New York Times die dat
deuntje jarenlang zong, nam gas terug, want… Fryer is zwart.
Politici nemen geen risico’s
In 1994 deed het federale Amerikaanse parlement een laatste
poging om de verkoop van vuurwapens te controleren. “Aanvalswapens” moesten in
de ban, want semiautomatische geweren (het meest bekend in Europa is de
Russische kalasjnikov) zijn te gevaarlijk. In de praktijk stelde de ban niets
voor, want bijna alle revolvers en pistolen zijn ook semi-automatisch en vuren
een hele lader af. In de praktijk zijn gewone pistolen verantwoordelijk voor 80
procent van de doden.
De NRA ontbond toentertijd zijn duivels en bij de verkiezingen
later dat jaar sneuvelden verscheidene Democratische parlementsleden die
akkoord gingen met de eerder symbolische wet. De wet was trouwens maar geldig
tot 2004 en kandidaten voor het Huis van Afgevaardigden of de Senaat hoeden er
zich al jaren voor een initiatief te nemen om de wapenverkoop aan banden te
leggen. Dat doen sommige staten wel. Na Sandy Hook verstrengden elf staten hun
wapenwet, maar twaalf maakten het nog gemakkelijker om een wapen te kopen, want
“the good guy” moet zich kunnen verdedigen tegen “the bad guy”.
Zelfs het Amerikaans Hooggerechtshof moeide zich met de zaak.
Het besliste in de zaak-Heller dat iedere Amerikaan volgens de grondwet het
recht heeft een vuurwapen in huis te hebben om zich te verdedigen. Een volledig
wapenverbod in de toekomst is uitgesloten.
Natuurlijk zullen in de komende presidentsverkiezingen wapens
een rol spelen. Trump is een tegenstander van het verbod op wapens en vindt dat
de huidige wetgeving volstaat, want die verbiedt nu al te verkopen aan
criminelen en gekken. Clinton-Rodham wil strengere wetten en krijgt de NRA
tegen zich, want ze wil de vleugels van de organisatie knippen omdat ze soms
weinig fatsoenlijke wapenhandelaars verdedigt.
Mensen die een wapen willen kopen, moeten volgens haar veel
beter gecontroleerd worden. Maar ook Rodham durft niet verder gaan en denkt er
niet aan een absolute wapenban voor te stellen.
Verbied verkoop van oorlogsmunitie
Er komt dus in de eerstvolgende jaren geen einde aan de
moordpartijen in de Verenigde Staten; zeker niet in de zwarte getto’s. Ner-gens
heb ik iets gelezen over de enige praktische mogelijkheid die een Amerikaanse
kennis ooit suggereerde. Controleer niet de wapen- maar wel de munitieverkoop.
Verbied de verkoop van oorlogsmunitie, tenzij aan publieke organisaties van
ordehandhavers. Allen die voorstander zijn van wapenverkoop omdat ze zogenaamd
hun sport beoefenen, kunnen dan lekker verder schieten met losse flodders, maar
het aantal moorden zal wel degelijk dalen. Ik vrees dat dit voorstel evenmin
haalbaar is.
Jan Neckers
*
*
*
Als kind hebben we veel gespeeld met gevonden
oorlogstuig uit WO I en konden, bij manier van spreken geen poot verzetten, of
we vielen er over.
*
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten