*
1029 - DE POLITIE, NIET MEER MIJN VRIEND
*
*
INTERVIEW
In
2016 registreerde de federale politie 8.400 gevallen van agressie tegen
agenten, waarvan 800 met slagen. Het geweld is tegenwoordig geen
uitsluitend grootstedelijke problematiek meer: ook in de kleinere
provinciesteden stijgen de cijfers.
*
Brecht
Rasschaert is inspecteur bij de interventiepolitie van de lokale
politie Aalst en krijgt het vaak zwaar te verduren tijdens interventies.
*
Rasschaert
werkt bij de interventiepolitie van de lokale politie Aalst en is ook
te zien in het tweede seizoen van de Vier-reeks ‘Niveau 4’, dat zich
deze keer niet in de Vlaamse grootsteden afspeelt, maar in de drie
centrumsteden Hasselt, Sint-Niklaas en Aalst. Opvallend is dat het
geweld en de agressie tegen de politie niet enkel meer een probleem is
in de grootsteden Antwerpen of Brussel.
Ook in de kleinere steden stijgen de cijfers. De daders komen er nog steeds in veel gevallen vanaf zonder straf.
Dat vindt Rasschaert onaanvaardbaar. Dat werkt volgens hem demotiverend
voor het politiepersoneel – veel agenten voelen zich hierdoor in de
steek gelaten, aldus Rasschaert.
*
Agressie tegen de politiek
Meneer Rasschaert, is er vandaag meer agressie tegenover de politie dan vroeger?
Rasschaert: ‘Ongetwijfeld. De aard van het geweld is ook veranderd: er zijn vandaag meer wapens mee gemoeid.
*
Vroeger waren mensen veel banger van de politie. Zeker van de Rijkswacht. Die grens is nu serieus vervaagd.’
*
Vanaf wanneer is er sprake van agressie tegen een agent?
Zodra iemand je fysiek aanvalt, spreken we van agressie.
‘Bij
verbale agressie hangt het af van de situatie. Iedereen heeft zijn
eigen grens. Wanneer een dronken persoon mij uitscheldt voor ‘vuile
flik’, zie ik dat niet meteen als verbale agressie. Maar als iemand dat
in nuchtere toestand doet, maak ik een proces-verbaal voor smaad op.
Fysieke agressie daarentegen is heel simpel af te bakenen. Zodra iemand
je fysiek aanvalt, spreken we van agressie.’
Welke middelen kan en mag de politie inzetten tegen agressie?
‘Als
mensen zich agressief opstellen, zullen wij met gelijke wapens terug
vechten. We proberen eerst de situatie te kalmeren, en ervoor te zorgen
dat mensen zichzelf en ons geen pijn kunnen doen. Wij kunnen dwang
gebruiken om te voorkomen dat mensen vluchten of ons aanvallen. Iemand
handboeien is daar zo’n voorbeeld van. We hebben ook pepperspray, een
wapenstok en een vuurwapen aan onze wapengordel hangen. Die mogen wij
alleen gebruiken onder bepaalde voorwaarden. We moeten altijd afwegen of
het geweld dat we gebruiken gelijk is aan het geweld dat tegen ons
gebruikt wordt.’
*
Vaak denken mensen bij agressie aan hooligans. Maar er zijn nog veel andere profielen.
‘Dronken
mensen die eens agressief worden, doen dat meestal niet bewust naar
ons. De volgende dag weten ze vaak ook niet meer en verontschuldigen ze
zich. Maar er zijn ook
mensen die ons echt haten, die zich heel bewust agressief gedragen
tegenover ons, en staan meestal al bekend bij ons om hun agressief
gedrag.’
*
Merkt u een verschil in agressie en respect tegenover vrouwelijke agenten?
Je moet op eender welk moment respect hebben voor een agent, ongeacht of dat nu een man of vrouw is
‘In
moslimgemeenschappen hebben mannen het heel moeilijk om een vrouw te
gehoorzamen. Er kan dus wel een probleem ontstaan als er twee
vrouwelijke collega’s de straat op gaan. Mijn vaste collega is een vrouw
en als zij het woord neemt, kan een man dat soms niet aanvaarden. En
eigenlijk mogen wij daar – als mannen – niet in tussenkomen. Zij heeft
namelijk evenveel autoriteit als een mannelijke politieagent, maar soms
is het wel verstandig om in dat milieu mannen en vrouwen te scheiden. Ik
weet dat het niet mag en we proberen dat ook wel te vermijden, maar
soms kan het niet anders. In mijn ogen is dat namelijk ook een vorm van
agressie, maar dan psychologisch. Je moet op eender welk moment respect
hebben voor een agent, ongeacht of dat nu een man of vrouw is.’
Sociale media
Tegenwoordig verschijnen er veel beelden van incidenten met de politie op sociale media. Hoe gaat de politie hiermee om?
*
‘Ik
heb het zelf al meerdere keren meegemaakt en ik heb daar weinig
problemen mee. Mijn oudere collega’s daarentegen vinden dat moeilijk.
Als je je werk naar eer en geweten doet, moet je je daar niet te veel
van aantrekken. In principe mogen mensen altijd alles filmen, maar als
ik het echt niet wil, dan stap ik gewoon op die persoon af en vraag ik
daarmee te stoppen. Ik vraag dan ook hun identiteitskaart. Als ik het
achteraf dan zie verschijnen op sociale media, maak ik een
proces-verbaal op voor schending van de privacy. Maar we kunnen er niet
omheen: camera’s zijn niet meer weg te denken in onze samenleving en
daar moeten we mee leren leven.’
De
Amerikaanse politie heeft door sociale media te kampen met
imagoproblemen. In veel gevallen gaat het geweld tegen zwarte mensen.
Kunnen dit soort filmpjes hier ook voor een imagoprobleem zorgen?
De helft van mijn tussenkomsten zijn met vreemdelingen
‘Als
een agent bij een tussenkomst met zwarte personen of vreemdelingen iets
over die personen zegt dat echt niet door de beugel kan, dan kan zo’n
filmpje wel voor imagoproblemen zorgen. Je spreekt op dat moment niet in
naam van jezelf, maar in naam van de politie en dan kan de politie dus
wel geschaad worden. Wij mogen uiteraard geen onderscheid maken tussen
een blanke, een gele of een zwarte persoon. Wij behandelen iedereen
gelijk, maar dat is moeilijker in de ene zone dan in de andere. De helft
van mijn tussenkomsten zijn met vreemdelingen. Ik mag daar dan geen
onderscheid in maken, maar dat is soms heel moeilijk.’
*
En wat met gemediatiseerde zaken, zoals die van Jonathan Jacob? De rechtbank oordeelde dat hij in 2010 stierf politiegeweld.
*
‘Voor
die zaak bekend werd, kende niemand het Bijzondere Bijstandsteam of de
Bottinekes van Antwerpen. Door die zaak lijken zij heel agressief, maar
daarnaast hebben ze ondertussen ook al honderden andere zaken
afgehandeld zonder problemen. Dat komt gewoon niet in het nieuws. Het
zijn altijd alleen de slechte verhalen die uitvergroot worden en dat zou
niet mogen.’
Nul-tolerantie
Gebeurt het vaak dat mensen een klacht indienen wegens geweld door de politie?
‘Dat
gebeurt te veel. De klachten waar ik al mee geconfronteerd ben, waren
altijd al ongegrond. Nochtans krijgt het Comité P dagelijks klachten
binnen. Sommige mensen proberen ons voor het minste onderuit te halen.
Dat is het moeilijke aan onze job. Als de politie tussenkomt, is dat
meestal niet goed en dan gaan mensen altijd proberen om hun gelijk te
halen. Soms gaan ze daar zelfs dingen voor verzinnen.’
“Niveau 4”
toont veel agressieve incidenten. Kunnen de makers met dit programma aan de alarmbel trekken?
‘Nee.
Er is al genoeg aan de alarmbel getrokken. Ik denk dat
televisieprogramma’s over de politie eerder kunnen dienen als
sensibilisering om te tonen hoeveel agressie er effectief is. Dat is ook
wat regisseur Eric Goens wil aankaarten. Hij wil laten zien dat
agressie niet alleen voorkomt in grote steden als Brussel of Luik.
Daarom is hij komen filmen in kleinere steden zoals Aalst, Hasselt en
Sint-Niklaas.’
Wordt er genoeg gedaan om het probleem aan te pakken?
We hebben soms het gevoel dat we in de steek gelaten worden
*
‘De
overheid probeert al veel te doen, maar ze doet zeker nog niet genoeg.
Er is al veel geweld gepleegd tegen de politie. Zeker als je de
terroristische daden van de afgelopen jaren er bij telt. Voorlopig lijkt
het ook niet te verbeteren in de toekomst. We hebben soms het gevoel
dat we in de steek gelaten worden. Er wordt gezegd dat geweld tegen ons
erbij hoort, dat we daar bewust voor gekozen hebben. Maar ik heb ervoor
gekozen om politieagent te worden, niet om slaag te krijgen. Dit is een
zwaar beroep, maar toch wordt het nog altijd niet als dusdanig erkend.’
Vorig jaar werd een nul-tolerantie ingevoerd voor agressie tegen politie. Worden er daardoor meer daders gestraft?
‘Momenteel
nog niet. Daar is het nog iets te vroeg voor. Een jaar in de
gerechtelijke context is heel kort. Als iets in 2017 is vastgesteld en
de procedure loopt nog bij het parket, dan duurt het heel lang voor er
een uitspraak is. Binnen een jaar gaan we daar misschien beter zicht op
hebben. Ik denk wel dat het parket al strenger is geworden. Nu agressie
zoveel in de media komt, zullen parketmagistraten wel iets korter op de
bal spelen.’
Ook
de straffen op agressie tegen agenten zijn vorig jaar strenger
geworden. Daders riskeren nu bijvoorbeeld tot 10 jaar cel. Denkt u dat
die verstrenging effect heeft?
*
‘Strengere
straffen zijn zeker goed, maar gaan nu geen agressie voorkomen. Op
lange termijn misschien wel, als er uitspraken zijn en de straffen ook
effectief uitgevoerd worden. Voor agressie kun je nooit streng genoeg
zijn. Het merendeel van de daders wordt nog altijd niet gestraft. Ik
vind dat onaanvaardbaar. Dat is straffeloosheid. Terwijl er in het
verkeer meteen boetes worden uitgeschreven. Daar is een boete een boete.
Moet er daar bij ons echt zoveel ophef rond gemaakt worden?’
Ongestraft
Minister
van Binnenlandse Zaken Jan Jambon zei vorig jaar dat geweld tegen
agenten een onderschat fenomeen is. Toch worden er nog steeds veel
daders niet vervolgd.
‘Dat
is heel frustrerend. En vooral ook heel demotiverend. Waarom zouden wij
nog moeite doen om iets op papier te zetten, als de daders toch niet
vervolgd worden? Er zijn mensen die het echt niet meer zien zitten om
bij de politie te werken. In veel politiezones willen collega’s van de
interventiedienst overstappen naar andere diensten waar er minder kans
is op agressie. Het is heel jammer dat het zo ver is moeten komen.’
Heeft u zelf ooit al overwogen om over te stappen, uit angst om het slachtoffer van agressie te worden?
‘Nee.
De dag dat ik bang ben, moet ik stoppen met mijn job. Als je bij de
interventiepolitie werkt, mag je niet bang zijn. Uiteraard ben ik wel
meer op mijn hoede als we gevaarlijke interventies moeten doen.’
Nochtans
stijgen ook de cijfers in uw politiezone. In Aalst zijn er in acht
maanden tijd zestien agenten arbeidsongeschikt verklaard. Hadden die
incidenten vermeden kunnen worden als de overheid sneller actie had
ondernomen?
‘Dat
hangt af van het incident. Als Hitler niet was geboren, dan was de
Tweede Wereldoorlog er misschien ook nooit geweest. Het zou dus kunnen
dat die incidenten in Aalst vermeden hadden kunnen worden, als het
probleem al ernstiger aangepakt was geweest. Helaas zullen we dat nooit
weten.’
Elinor Crijns
27 DECEMBER 2018
Geen opmerkingen:
Een reactie posten