.
ZATERDAG
3 DECEMBER 2016
H.FRANSCICUS
XAVERIUS, geboren in Spanje en ne ferme missionaris; H. GALGANO
884 - BLINDEMANNETJE
SPELEN MET HET GELD EN DE GEZONDHEID VAN DE BURGER
Zo vallen die uit de lucht….
Maar deze heeft toch al zijn broek weer aan….
*
Zo gij in 1,2,3 niet
ver hier en zijt,
‘k schiete Uwen dommen
kop in gruis…
En lopen dat die rover dee
(GG)
**
Heeft U ze gehoord, de vernietigers van ons mooie Vlaamse
land? Nee, ik ook niet. Want, meestal zo dood als een pier, hebben die geen
stem meer en kunnen alleen nog als aardwormen boven de grond komen piepen. Of
ze verdwijnen als neerkomende asse uit hun eigen verbrandingsovens. Want ja, ik
heb het over de vele generaties kleurpartijen die gemeend hebben het beter te
moeten doen dan hun verre voorouders. Die woonden veilig in steden en dorpen,
met hoogstens in historisch gevormde gehuchten daar tussenin. Uit geldzucht, hetzij louter om hun macht bejubeld
te zien.
Ik spreek over de generaties van na ’45, waarvan den Ouden
Toeback en den Cleynen Eyskens de laatste nog levende overblijfselen zijn.
Nadat zij in de ‘repressie’ en de jaren daarna de Vlaamse heropstanding
vakkundig hebben proberen te vernietigen, hadden die daarna niets meer om
handen. De brave Burger ver-slinxen ging als vanzelf en hun nieuwe
EU-verwachting moest nog ge-concilieert worden. Maar dat zou weldra gebeuren,
wan ze sliepen in hetzelfde bed: de communisten, hun aanverwanten en de Ware ‘Vaderlanders’.
Zowel Tsjeven als sossen realiseerden zich niet, dat de totale ‘onderwerping’
het gevolg ging zijn.
Dus keken zij uit naar een lucratieve bezigheid. En ze
ontdekten de baksteen in de maag van elke Vlaming, elke Waal of elke
Brusseleer. Want voor hen was iedere Coburger gelijk voor de Wet. Willen of
niet. Dus fabriceerden ze krijtlijnen, die ze Ruimtelijke Ordening noemden. Binnen die krijtlijnen waren zij trouwens de
enige Meesters. Zij alleen bepaalden de spelregels en de modaliteiten daarvan.
De verkaveling van die rijke Vlaamse velden bracht veel op. Vooral als de
grondeigenaars in goede termen stonden met de Leiders de Elite. Dan stonden hun
velden, akkers en weiden in de kortste keren volgebouwd met villa’s genre
‘nouveau riches’. Dat die huizen in zompige gebieden stonden was dan een
noodzakelijk kwaad, inherent aan de praalzucht van deze bevoorrechte kaste. Met
als gevolg dat de steden en de dorpen leeg liepen. Want de bewoners daar werden
weggelokt naar ‘winkelcentra’ ver buiten de stad. Resultaat: lege onbewoonde
winkelstraten en lege parkings. Zo goed als nutteloos geworden ‘Openbaar
Vervoer’, dat meer en meer te lijden had van ‘werkonderbrekingen’. Dat zijn die willekeurige ‘stakingen’ die
beetje bij beetje lastiger werden om vol te houden.
Hoogbouw? Verboden! ‘Kerkelijk niet goedgekeurd’. Liever een
volgend veld onder de hamer brengen.
Iedere keer we naar ons eigen land afzakken, zien we ergens
te veld, moederziel alleen, een nieuwbouw als bij toverslag uit de grond
gerezen. Waar wijn 30 jaar geleden een
vrijstaande ruine opkochten aan de rand van zo’n landelijk gehucht, scheerden
de Sossen de hoogste toppen. Met Stormram Stevaert aan de knoppen, die toen de
een na de andere verbouwing met de grond liet gelijkmaken. Jarenlang liepen we
met ons hoofd te pletter tegen het ‘Njet’ van ons Tsjeven Gemeentebestuur. Tja,
enerzijds speet hen dat geweldig, maar anderzijds waren daar hun vrienden, de
Sossen, en die wilden ze voor geen geld ter wereld contrariëren. De eigenste woorden van een zekere Paul Thant,
CVP volksvertegenwoordiger.
Nu staan daar ondertussen, sedert wij weg zijn, berooid,
gedeeltelijk uit wanhoop en uit frustratie, is daar een compleet nieuwe wereld
ontstaan. De luxe ligt er zò in de dakgoten te rapen. Toen we die anderhalve hectare
kochten, was het geheel, via de ‘opvulregel’, bouwgrond. Maar even later werd
dat in Brussel ongedaan gemaakt, en werd het
- materiële vergissing naar later bleek – landbouwgebied. Een nieuw stuk
patattenveld omsloten door de eeuwenoude bouwsels van het gehucht zelf.
Toen de Notarisakte voor deze eigendom moest ondertekend
worden , precies die namiddag kwam er een telefoontje van de zoon met de
boodschap ‘Pa moeje nu wa weten?. Joen vergunning is binnen’.
Ik heb ze laten weten, dat ze die nu aan hun … je weet wel
mogen hangen. De zoon woont nu daar.
*
De echte reden waarom de Elite nu bakzeil haalt? Gewoon omdat
het onheil voltrokken is. Vlaanderen is, onder hun ‘beleid’ één grote betonvlakte geworden. Met lege
(vroegere) betonvlakten waar geen kat meer wil wonen. Alleen ‘vluchtelingen’ en
‘daklozen’. Die aantallen zijn ondertussen astronomisch hoog geworden… Dus grijpen
ze naar de noodrem en doen ze de gewone Vlaming op elkaars nek wonen.
’t Is Godgeklaagd, zou Van Rossem gezegd hebben. Maar wij
zitten er maar mee.
Waar we ook mee zitten, is met de wegenbouw, het eveneens
mislukte hoogtepunt van de al even mislukte huisvestingspolitiek van deze
dom-geboren Elite. Tot een paar jaar geleden
konden wij, bij iedere tocht naar de Heimat, alleen nog maar metteren over het
‘stilstand snelverkeer’ op de grote verkeers-assen, de laatste tijd is dat al
zelfs op de kleinste gewestwegen. Dat tweede probleem is gewoon het volg van
het eerste. En als een mens dan al eens
de files voorbij is, en wat harder het gaspedaal indrukt om de verloren tijd in
te halen, dan wachten hem om de 5 meter alles mogelijke valkuilen, voetangels
en schietgeweren. Oom Agent ligt
verdoken overal op de loer, om die ‘doodrijders’ het vel over de oren te
stropen.
Maar, klinkt het troostend, er wordt aan gewerkt. Ja zeker,
al meer dan 30 jaar wordt er over gepalaverd, gewerkt nergens.
*
Maar denk nu vooral niet, dat het ons spijt? Zonder al die
judasserij waren we nooit naar hier gekomen, in dit door Goed gezegend land.
Vrij als de vogels in het veld, met ruimte zat rond ons. En met alleen maar
goede mensen om ons heen. En als we al eens ‘naar zee’ rijden, om uit te
waaien, dan is dat niet anders dan naar het Strand van Sint-André
(Oost-Duinkerke), waar de meeuwen schreeuwen boven ons hoofd, maar naar ‘Porto Ercolo’,
een hemelse baai onder een stralende blauwe lucht, waar elke ogenblik de
legendarische held Herculus aan de horizon kan opduiken. Want geloof me, de aan
weerskanten in de bergwand ingebouwde kanonnen zijn totaal verroest en staan
daar nog altijd zoals ze de Tweede Wereldoorlog hebben overleefd. Och, het is
niet ‘Napels zien en dan sterven’, maar…
*
Iedereen naar de stad is géén goed idee
*
Sonja De Becker is voorzitter Landelijke Gilden, de
belangenbehartiger van het Vlaamse platteland.
Naar aanleiding van de beslissing rond het Beleidsplan Ruimte
Vlaanderen liet Vlaams bouwmeester Leo Van Broeck opnieuw een ballonnetje op
over ruimtelijke ordening. Hij speelde daarbij het platteland uit tegen de stad
- alwéér. Voor ons is één ding duidelijk: iedereen naar de stad is géén goed
idee. Inzetten op wonen in kernen is dat wél, zowel in de stad als op het
platteland.
Laat er geen misverstand over bestaan: wij willen dat er in
de toekomst nog open ruimte is in Vlaanderen. Er is nood aan instrumenten om
het huidige verkavelingsmodel te stoppen, zowel voor de leefbaarheid van het
platteland als voor onze Vlaamse land- en tuinbouw. Ook wij vinden dus, in lijn
met Van Broeck, dat we spaarzaam moeten zijn met onze open ruimte. Maar
verdichting en inbreiding moet ook in dorpen.
Bovendien lijkt de bouwmeester, met zijn voorstel om een
verschil in kadastraal inkomen te maken, alle lasten bij het platteland en alle
lusten bij de stad te leggen. Hij maakt er een bestraffende maatregel van. Het
kadastraal inkomen zoals het op vandaag bestaat is evenwel geen geschikt
instrument om mensen naar een stad te duwen, zelfs niet geleidelijk. Het
systeem is gedateerd en een blinde verhoging riskeert een groot aantal
niet-gewenste sociale effecten te hebben. Je kunt de huidige plattelandsbewoner
ook niet bestraffen omwille van de keuzes die hij in het verleden maakte,
volgens het beleid van toen. Bovendien kan niet alle verantwoordelijkheid bij
de particulier gelegd worden. Voorlopig laten voorschriften in gemeenten niet
steeds toe om kernen te verdichten.
Daarom twee suggesties. Ten eerste om hypotheses goed te
onderzoeken. Zo fluit recent onderzoek het hoera-verhaal van de 'verhandelbare
ontwikkelings rechten' terug. Experten zien dit enkel financieel haalbaar
wanneer we opnieuw open ruimte gaan verkavelen, en niet wanneer we enkel in de
kern verdichten. En laat dat nu net in tegenstrijd zijn met de betonstop. Er
moet onderzocht worden welk beleid gevoerd moet worden voor nieuwe en grondig
te renoveren woningen, zowel in de stad als op het platteland, waarbij de koper
vóór aankoop een duidelijk zicht heeft op de kosten. Onbetaalbare woningen in
goed ontsloten regio's moeten we vermijden.
Onze tweede suggestie is om plattelandsgemeenten beter te
financieren, juist om open ruimte te vrijwaren. Gemeenten zijn op dit moment
het meest gebaat bij een verdere groei van hun inwonersaantal, los van de
locatie waar ze gaan wonen. Plattelandsgemeenten krijgen een iets hogere
tussenkomst uit het gemeentefonds, maar komen in andere financieringskanalen
veel moeilijker aan bod. De stad krijgt zo steeds meer, wat de achterstelling
van plattelandsgemeenten op onder andere het ruimtelijk vlak vergroot.
Vlaanderen telt meer dan 1.200 dorpen en meer dan een derde
van de Vlamingen woont en leeft er. Onze Vlaamse dorpen hebben ook recht op
dorpsvernieuwings projecten zoals er massaal (met overheidsmiddelen) in steden
worden ontwikkeld. Die moeten aandacht hebben voor wonen én leven. Het sociale
leven in dorpen ziet er in dorpen anders uit dan in de stadskernen en het is
niet wenselijk dat dit veelkleurig sociaal weefsel op het Vlaamse platteland
verdwijnt. Plattelandsbewoners zijn geen luxemensen die een belastende keuze
maken op de kap van de maatschappij. Net zomin verplaatsen stedelingen zich steeds
met openbaar vervoer of fiets, zoals de bouwmeester laat uitschijnen. Ook
inwoners van Leuven, Gent, Genk en andere steden verplaatsen zich met de wagen
voor het werk en andere activiteiten.
Wij verwachten dat de Vlaamse bouwmeester meedenkt om ook het
Vlaamse platteland te versterken. Wij vragen hem dan ook om een onderbouwde
dialoog op te starten en niet bij elke gelegenheid ballonnetjes op te laten die
verdeeldheid zaaien
*
Ik heb altijd gedacht, voortgaande op wat ik in m’n
lange leven altijd heb gezien, gehoord, geroken, gevoeld en ondervonden, dat
onze Verlichte Grote Groter Grootste Verstanden, het Land bestuurden via hun
achteruitkijkspiegels. Altijd remediëren aan de symptomen, nooit regeren zoals
Donald Trump dat vanaf 20 Januari 2017 zinnens is te doen: met visie, met volharding
en vooral met gezond verstand.
Maar zie: sedert een paar dagen moet ik ‘mea culpa’
slaan. Ik heb me vergist in de huidige
‘deelregering’ die vanuit het Vlaams Parlement plannen maakt die maar ingaan in
2050, zoals ze eerst beweerden; maar daar een paar uren later 10 jaar zijn op
teruggekomen. Het wordt tegen 2040, dus wonen en zich verplaatsen zou binnen
iets meer dan 20 jaar eindelijk weer aansluiting vinden met de manier van leven
van onze verre voorouders: gezellig en vooral rustig daar waar we thuishoren.
Stadspietjes in woonkazernes, en plattelanders in zo’n hutje op de heide, waar
het gordijntje wordt toegetrokken en de jonkvrouwen dan maar opstaan. Ofwel in
ons hutje, ons hutje bij de zee. Als dan de Hasseltse cafébaas van het moment
alles wat buiten de plannen valt, zal weg gebulldozerd hebben, dan zullen ons
agrariërs van ’s morgens tot ’s avonds hun land mogen bewerken met...
paardentractie. Ha ja, vruchtbare paardenmest komt in de plaats van al die
stinkende pietrol op het land.
De plannen zijn nu al klaar bij de ‘bouwmeesters’ van
al dat schoons. Waar er zoveel mogelijk aan Moeder Natuur wordt terug gegeven
wat voorgaande verkwisters van haar hadden gestolen.
Of er in die plannen rekening werd gehouden met wat
onze Nieuwe Meesters, de binnen gevallen Pietrol Pompers willen, is niet bekend
gegeven. In de papieren plannen moet er immers altijd nog kunnen ‘bijgestuurd’
worden.
Is, tot halfweg volgend jaar absoluut nog niets zeker
over het doorbreken van de overal in Europa opduikende Wil van het Volk, daar
wordt geen rekening mee gehouden. Als het zover is, gaan alle buitenspiegels
weg, maar sturen de nieuwe politiekers met totaal panoramische voorruiten met
misschien wel een VR (Virtual Reality) op hun voorhoofd.
**
Enfin, in één woord gezegd: de soort politiekers die
nu voorlopig als ‘populistisch’ aan de kant worden gezet.
Ja Ja, vooruitziende zijn, is een levenskunst die straks
weer overal in de mode zal zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten