dinsdag 20 december 2016

3932



7/1020 * - EUROPA REBUILT –Voor of tegen - Rusland – de ‘Trans-Atlantische As’ – Poetin vecht voor z’n plaatsje onder de zon
.
MAANDAG  19 DECEMBER  2016
Z.URBANIS V., H.ANASTASIUS
H. Samantha
3932 - WIE NIET TEGEN POETIN IS, IS ER VOOR EN IS DUS TEGEN AMERIKA EN ALS U DAT NIET GELOOFT SLOAN Z’UP JOEN BAKKES
*
Het ligt mij al een hele tijd op de maag, maar ik vond de juiste woorden niet.
Het is niet omdat wij (met velen) denken en het ook met eigen ogen zien, dat de bedoelingen van de Zwarte Ongelijkskat uit Amerika te doorzien – de islamisering – dat we ook tegen Amerika als dusdanig zijn, en dus de kant kiezen voor Poetin. Niet al te snugger, dat wel, maar niet stom.
Bij E.J.Bron vond ik vandaag de juiste benadering en wel in het woordgebruik als de ‘Trans-Atlantische As’ wat onmiddellijk de herinnering opriep aan de ‘As Rome-Berlijn’ die evengoed ‘de As van het Socialisme met het Fascisme’ had kunnen zijn. Wat het wel degelijk zo was, maar dat toen niet mocht en ook nu nog niet, mag gezegd worden. Onze PS-Charlatan Olio Di Rupo zou dat wel eens persoonlijk kunnen opvatten, die ‘As’ van hem  helemaal tot het Italië van zijn maffia jeanetten-wereldje.
Om het even: het resultaat was hetzelfde: dood en vernieling. En het werd nooit meer goed. Want de Yankees hadden intussen dievelings Hitlers ‘Wunderwaffe’ gestolen – de atoombom – en waren daar zelfs nog fier op ook. Waarom anders zouden ze Werner von Braun, de rakettenspecialist avant-la-lettre uit Peenemünde,  niet als oorlogsmisdadiger voor het Internationaal Tribunaal van Neurenberg gebracht hebben, maar hem hebben meegesleept naar bij hen thuis, om daar de leiding van Verovering van de Ruimte op zich te nemen. Een geluk voor ons, dat Hitler de atoom-wetenschap lange tijd als een verwerpelijke Joodse uitvinding bestempeld heeft.    Hij zag maar de verschrikkelijk mogelijkheden in, als het voor hem, eind 1944, al veel te laat was.
Maar dat is een ‘ongemakkelijke waarheid’ die zoveel mogelijk moet verzwegen worden. U zult er dan ook nooit iets over lezen in de regime-pers, tot een zelfzekere figuur in Amerika op zekere dag de boeien losgooit. Zelfs Hilary is daartoe in staat, als die dingen daar ooit weer voor gebruik klaar gezet ziet worden….
Verder bevalt het me enorm, dat de schrijver de rol van Poetin op het wereldtoneel tot zijn ware proporties terug brengt. Poetin doet niet meer of net minder dan elk normaal denkende Regeringsleider van elk land zou moeten doen: op een vredevolle manier zijn rechtmatige plaats zoeken in het wereldgebeuren. Het is trouwens zijn verdomde Heilige Plicht.
En jazeker: tot spijt van wie het benijdt.
In de ruimte, daar hebben die twee elkaar al lang gevonden
** **

*
*
De anti-Russische hysterie grijpt steeds meer om zich heen
*
In de politiek en de media van de trans-Atlantische as wordt sinds enkele jaren weer sterker tegen Rusland opgehitst. Sinds enkele maanden wordt het echter steeds erger. Vladimir Poetin behoorde nooit tot die Russische politici die men in het Westen waardeert. Want in plaats van zich onderdanig te tonen en de westerse elites naar de mond te praten, voer de Russische toppoliticus steeds een eigen koers, die de Russische Federatie naar die geopolitieke positie moet verheffen die het land ook verdient: zij aan zij met de andere grootmachten van deze planeet in een multipolaire wereldorde.

contra-magazine
Waren de conflicten in Georgië en Tsjetsjenië al welkome aanleidingen om vijandigheid tegen Rusland te verbreiden, daarna volgden weldra ook de wetgeving betreffende jeugdbescherming (in het bijzonder met betrekking tot homoseksuelen) en daarna het door het Westen geënsceneerde Oekraïne-conflict door de ondersteuning van de putsch tegen president Janoekovitsj. De rebellie tegen de putsch van de door het Westen ondersteunde rechts-extremisten en de afsplitsing van de Krim van de Oekraïne inclusief de terugkeer van het schiereiland naar Rusland zorgden voor welkome aanleidingen om sancties aan het land op te leggen. Daarbij kwam dan nog de oorlog in Syrië, die (zoals we maar al te goed weten) slechts dankzij de Russische ondersteuning spoedig beëindigd kon worden.
Maar sinds de Amerikaanse presidentsverkiezingen en de overwinning van Donald Trump  bereikt de politieke en mediale hysterie een nieuw hoogtepunt. Enerzijds worden de Russen zonder ook maar enig bewijs te kunnen tonen ervan beschuldigd de verkiezingen (direct en indirect) gemanipuleerd te hebben, anderzijds beschuldigt men de alternatieve media, die zich niet onderwerpen aan het mainstream dictaat, van “Russische propaganda” (of meteen “door het Kremlin betaald” of gewoon “nuttige idioten”). Ook Duitse politici en media gooien met zulke frasen van een “mogelijke verkiezingsmanipulatie” door Rusland om zich heen. De tig miljoen dollars en euro´s voor Russische “oppositiepolitici en –partijen”, die een daadwerkelijke beïnvloeding van verkiezingen (en wel in Rusland door de Amerikanen en Europeanen) vormen, worden hierbij niet genoemd.

De haat van het westerse establishment op Poetin en Rusland moet immens zijn, zoals op dit moment de propaganda- en desinformatie-kanonnen het ene na het andere salvo afgeven. Je zou bijna kunnen denken dat je je midden in de hete fase van de Koude Oorlog bevindt. Je moet je alleen nog afvragen hoe lang het vermoedelijk nog zal duren totdat de eerste “verbodswetten” komen, die ieder begrip voor of zelfs het partij kiezen voor Rusland bestraffen.
** **
Kunt U zich voorstellen, dat beide Heren, Poetin en Trump bij elkaar op bezoek, in een familiale sfeer gemoedelijk over alle mogelijke politieke koetjes en kalfs praten? Zonder de bedoeling elkaars vliegen af te snoepen zoals dat nu gebeurt.
Ze kunnen elkaars ervaringen best aanwenden voor eigen gebruik. Om op een menselijke manier via een ultieme en laatste 10de Kruistocht (aan Caesar te geven wat aan Caesar toekomt), maar ook niets meer. Doen zoals Jahweh bij de Schepping: voor altijd het land scheiden van de wateren. Tot hier en niet verder.
olgens Michelangelo is het ooit ook zò begonnen..
**
En al die progressieve zielen: als ze beloven braaf te zijn en hun manieren te houden, misschien dat ze dan wel weer mogen meespelen met de grote jongens..
Om eindelijk te zeggen wat ze denken, en te doen wat ze zeggen.
*




Geen opmerkingen: