ZONDAG 17 September 2017
4289 - OUDE LIEFDE
ROEST NIET
*
INHOUD: SEHNSUCHT NACH DER HEIMAT: de leesgierige lezer weet waarschijnlijk meer dan
goed genoeg, dat ‘Digitalia’ en alias is
die teruggaat tot 2002, zijnde het jaar dat ondergetekende met have, goed en vrouw
met de 3 herdershonden aan een 15-jarig verblijf in ‘Het Land waar de citroenen bloeien’, begon. Niet alleen verdampten
daar stilaan zowel de private als de beroepszorgen van het verleden, maar aan het
zalig nietsdoen kwam maar geen einde. Zon, blauwe lucht, sprookjesavonden aan
de oevers van het bergmeer, geen gejaag en vooral: geen gezaag meer. Kortom: het
leven was er even zalig als het plattelandsleven daar. Zalign verrijkend, en
vooral wat betreft dfe levensduurte, erg goedkoop. Want Italië (Lazio, de boerenbuiten)
is in wezen een ver-armd land, een enclave tussen de Toscaanse welvaart en de eeuwenoude
Romeinse cultuur, met telkens ’n uitloper voor wie de natuur en vooral de
rustige zekerheid wil respecteren.
Zelfs de kosten van contact houden met het thuisland vielen
binnen ons (eerder benepen) budget, dank aan de doorbraak van de digitale communicatie.
U moet weten, dat wij bij toeval (en da nk zij het Assisi van Sint
Franciscus) daar terecht waren gekomen. Maar de hoofdreden was, is en zal
altijd blijven het Brussels politiek gepruts aan de Wet op de Ruimtelijke
Wanordeling. Renoveren op onze waardevolle paar morzels vaderlandse grond in de
Vlaamse Ardennen werd er op Hitleriaanse wijze verboten door de Regering
Martens, DeHaene & C° (met o.a. de
afbraak specialist SS uit Ha-ha-ha-sselt). Wat neerkwam op diefstal van ons appeltje
tegen de dorst …. Bouwgrond werd bij Wet met één pennentrek ineens terug
‘Landbouwgrond’ verklaard, om ‘aan de natuur terug te geven wat noeste arbeid
in vele honderden jaren had verwezenlijkt. Smijten met geld dus, wat een vaste
gewoonte is trouwens van het Linxe en Centrum-Linxe gedachtengoed. Vooral als
dat gebeurt met de financiële midelen van Honoré Gepluimd…
U herinnert het U nog?
Eigendom = diefstal, dat was en blijft de leuze van dat soort graai-piolitici.
Maar gelukkig, is Düren een te mooie stad om te blijven duren.
’t Kan verkeren, zei ooit Bredero.
Met dank aan Mevr. Mandoline Rutten van de VLD voor de
suggestie, wordt, nu we terug in het land zijn en dat die dingen ondertussen
openlijk mogen benoemd worden, eerstdaags de schuldigen ter verantwoording geroepen.
Met alle Chinezen, maar niet met den dezen…. Dat soort
schavuiten dient op hun beurt tot de bedelsttaf worden gedwongen.
Maar dit terloops, omdat het past in de uitleg voor het
gebruikte alias van Digitalia. Telefoneren of brieven schrijven werd ineens spotgoedkoop. Ineens werd er
draadloze internetverbinding voorzien. Het GSM-netwerk was kort voordien ook al
ingericht. De veramde landbouwstreek met alleen maar olijfgaarden en sporadisch
enkele wijngaanden voor privé-gebruik, kon samen met de weinige buitenlanders
de eerste stappen zetten in de digitale wereld.
*
Al die tijd hadden we daar, welwiswaar in spreekwoordelijk
‘kleinste plaatsje in huis’ voortdurend en al die jaren on-onderbroken gezelschap
van dat kleine wonderboekje uit het verre West-Vlaanderen. Was dat even
genieten, zeg! Toevallige landgenoten, vrienden en familie keken soms raar op, toe, ee, van hen zich
even die de af te zonderen, en van achter de gesloten deur ’n luide schaterlach
weerklonk. De uitleg werd rap begrepen en ‘t MANNEKE had er waarschijnlijk
weder ’n paar abonnees bij…
Het ogenblik is nu ongeveer aangebroken, om niet alleen om afscheid
te nemen van die vaderlandloze ‘Digitalia’, en om de fakkel door te geven aan een nieuwe ‘alias’ die nog moet bedacht
worden.
U merkt meteen ook
aan onderstaande publiciteit, dat
dankbaarheid een kruidje is dat ook
in mijn nieuw tuintje past. Naast de boterblomen, de klaprozen en de’ beeksla’
van G. Gezelle (de pisse-of paardenbloem) die wij toch 15 jaar lang hadden
moeten missen
Wat ik zeer persoonlijk erover denk? Dat voor ons het Mirakel
van Sint Franciscus is uitgewerkt. Ginder was dat ’n Aards Paradijs. Hier is
het een… Heemelrijk.
*
*
Van ridders en jonkvrouwen
Mediabrief
van de Orde van ‘t Manneke uit de Mane vzw
nr.
17 – april 2017
Weledele ridders en
alleredelste jonkvrouwen,
Ze zijn van plan om voor
onze kust een apart weerbericht te fabriceren. Dat komt omdat aan de kust de
zon schijnt als het in de rest van West-Vlaanderen en zeker in Brussel
mollejoengen rint of stront met haakskes regent. Of misschien ook omgekeerd… In
alle geval, we trekken met ’t Manneke tefête naar de kust, naar Oostende voor
onze lentezitting.
In afwachting heeft ’t
Manneke weer nog een beetje recent nieuws uit de grote en schone Mannekesfamilie
thopegesprokkeld.
We wensen iedereen veel
leesgenot en tot binnenkort.
‘t
MANNEKE
PS:
Wie denkt iets te hebben voor opname in een volgende mediabrief, moet niet
aarzelen: stuur het door via
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten