4476

4476 - HOE GROEN WAS MIJN DAL ZELFS ZONDER ‘GROENE STROOM’

*

INHOUD: ENERGIE: ‘Groene stroom’ Is ijzersterk mits ingebed in Groene Leugens. Tijd dat in dat kleine beetje elektrische stroom, aan het uiteinde de waarheid aan…  het licht (in onze lampen) komt.

Electrische Stroom is als die éne alles overheersende Grote Liefde die maar één keer voorkomt in elk mensenleven. Of échte en onvoorwaardelijke  vriendschap. oOf het aangeboren Godsbesef: Alle drrie zintuigelijk waar te nelen aan de feiten, zonder te weten waar de klepel hangt.

Ach, waarover ik toch wil meepraten. Want ben bleu terzake. Zelfs het verschil tussen batterijstroom en wisselstroom uit de stekker, ontgaat mij… Al lees ik hieronder dat de Wetenschap dicht bij de oplossing van het opslaan ervan komt zoals vroeger met de kolenvoorraad opsloeg in het kolenkotje..

IEDER VOGEL ZINGT ZOALS HIJ GEBEKT IS

*

De waarheid over enerzijds de ‘opwarming van de aarde’, de duurzaamheid van de veel duurdere stroom door zon, zee en wind, die waarheid  zal wel, zoals naar gewoonte met alle waarheden, in het midden liggen. Haardvuur is uit den boze, want het houdt de mensen gezellig thuis, daar waar, om voldoende gehersenspoeld te worden, de mens op straat dient te komen. Of op een terrasje moeten gaan zitten, waar aanslagen  de maximum kans maken op het grootst aantal slachtoffers, tegen de laagst mogelijke kostprijs. Want de Groten moeten ook leven. Bestelwagens met donkere ruiten doen crashen met daarin een zelfmoordenaar zonder enig wapen, kost stukken van mensen.

Tot ongeveer 6 à 10 jaar zijn er de Kindersprookjes en Sinterklaas om voor ‘autochtone’ kindjes on te geloven. Wat meteen een zware discriminatie is te opzichte van anders religieuze kindjes die moeten wachten tot hun volwassenheid op Ali Baba en de Veertig Rovers.

**

Maar om mee te zijn met de tijd, zonder sprookjes die verschillen van mens tot mens, al naargelang het ‘Land van Heel Ver Weg’, is er nu dat Groene sprookje van ‘Carpe Diem’, geniet de dag, door, met veel centjes uit te geven,  te leven van de wind, de zon en de zee. Tot in Uw huuiskamer. Netjes gedoseerd en opgemeten in Uw verbruikers-teller.

En dat dit alles zijn prijs heeft, mag geen beletsel zijn.

**

*

**

*

AAN HUIS GELEVERDE HOOFDSCHOTEL

*

Burgers voorgelogen, betalen hoofdprijs voor groene stroom die niet bestaat

Hogere energieprijzen en –belastingen voor consumenten vloeien rechtstreeks in zakken van toch al zwaar gesubsidieerde producenten

***

*

Het is je reinste volksverlakkerij, maar als het u maar een goed en vooral ‘groen’ gevoel geeft, hè? (Afbeelding: Getty Images (2)).

**

De beste wind-energie ter wereld. Kist niets en komt zo uit de lucht vallen.

*

De NS wil in de toekomst enkel nog op groene stroom uit windenergie gaan rijden. Sluit u een nieuw energiecontract af, is er grote kans dat de aanbieder ‘100% groene stroom’ belooft te leveren. Schiphol gaat ‘emissieloze’ elektrische bussen gebruiken, want dat zou zo ‘duurzaam’ zijn. Dorpen en steden zeggen dat hun openbare gebouwen met 100% zonne-, wind- of waterenergie zijn of worden uitgerust. En weet u wat? Het is allemaal onzin, allemaal propaganda. Duidelijker gezegd: het zijn pure leugens, enkel bedoeld om u als burger zonder morren steeds hogere rekeningen en belastingen te laten betalen, waar enkel de overheid en de toch al zwaar gesubsidieerde producenten van profiteren.

100% groene stroom kan niet bestaan

*

100% groene stroom bestaat niet en zal zelfs nooit bestaan, hoe de techniek zich ook verder ontwikkelt. Het is namelijk een zowel natuurkundige als weerkundige onmogelijkheid. Natuurwetten en het weer passen zich aan geen enkele ideologie aan, hoe ‘groen’ en ‘duurzaam’ die ook -valselijk- wordt genoemd. Wat de regering ook besluit, het zijn deze wetten en het weer die bepalen wat voor stroom u werkelijk krijgt. En die zal altijd voor een groot deel uit olie-, gas-, kolen- of kerncentrales moeten komen, want anders gaat bij iedereen letterlijk het licht uit.

**

*

Bij teveel wind en zonneschijn moet de overtollige elektriciteit tegen hoge kosten worden afgevoerd, meestal naar het buitenland. Bij te weinig wind en bij duisternis – meestal juist die periodes waarin de vraag naar elektriciteit het hoogst is - kan de stroomvoorziening enkel gewaarborgd en stabiel blijven als de oude vertrouwde olie-, gas-, kolen- en kerncentrales blijven draaien.

Wat uw energieleverancier ook beweert, u als particulier krijgt dan ook nooit 100% groene stroom. Ook de NS of Schiphol kunnen u nooit 100% duurzaam vervoer aanbieden (de bus of trein heeft dan wel geen uitlaat, maar de stroom waarop ze rijden moet ergens vandaan komen. Hetzelfde geldt voor de verplichte emissieloze nieuwe auto’s over een jaar of 10 (of eerder)). En ‘groene’ stroom van waterkrachtcentrales zoals in Zwitserland en Oostenrijk blijkt vooral van de nabij gelegen kerncentrales in Frankrijk en Tsjechië te komen.

Belazerde burgers betalen voor groene ideologische leugens

Plat gezegd: u wordt belazerd. Het elektriciteitsnet moet en kan alleen met conventionele centrales op 50 Hertz stabiel worden gehouden. Het zou het onmiddellijk begeven als zelfs maar geprobeerd zou worden om het aandeel groene stroom tot ver over de helft op te schroeven. Met iedere procent meer wind- en zonne energie zullen het aantal ‘blackouts’ toenemen, totdat het licht voorgoed uitgaat. Rendabel opslaan van ‘groen’ opgewekte electriciteit zal vermoedelijk pas over tientallen jaren mogelijk zijn.

Terwijl de aanbieders van groene stroom zelf de (zwaar gesubsidieerde) bodemprijzen op de energie’beurs’ betalen, wordt de rekening die u, de immer goedgelovige consument, moet betalen in razendsnel tempo steeds hoger. Dat zullen velen dit jaar ongetwijfeld al op hun bankrekening hebben gezien.

Protesten tegen de massale propaganda van overheid en bedrijven zijn er nauwelijks. Zo diep zijn de leugens van de groene ideologie al tot in de denkwereld van de gewone man doorgedrongen. ‘Groene stroom’? Het is enkel een rekeneenheid geworden in de inmiddels zeer misleidende voorstelling zaken waar de moderne energiewereld opzettelijk om draait. En vooral een middel om u, de immer goedgelovige burger, de komende jaren nog veel meer geld uit de zakken te kloppen, waar vooral de grote aanbieders van zullen profiteren.

De asociale ‘omverdeling’ van onder naar boven – de welvaart bij de burgers verdwijnt stap voor stap, ten gunste van een klein, toch al puissant rijk eliteclubje - kan via ‘groene’ energie met de zegen van de meeste politieke partijen in nog hoger tempo worden voortgezet.

*

AAN DE VRUCHTEN

KENT MEN DEN BOOM

**

*

Het was toen, in mijn jongelingsjaren,  een waar meesterwerk: ‘Hoe groen was mijn Dal’ van  de Brit Richard Llewylin uit Middlesex. Later kwam ik, op rijpere leeftijd daar in de streek en vond alles zoals het hoorde. Die vervloekte mijnn-terrils waren weg, her gebruikt als onderlaag voor de wegenaanleg.

 Typisch Brits. In ons eigen ‘Zwarte Land’ van het kolen wingewest uit Grootvaders tijd ligt alles er nog bij zoals 50 jaar geleden. Door wildgroei overwoekerd. Het zijn overal, kilometers ver en breed, zwarte half open etterende zweren in dat groene dal. Typisch voor een half ingeslapen beroeps doppers landschap.

In dat Engels dal in Middlesex beleefde de mensen daar het mee. Ooit zongen daar iedere avond de nachtegalen en men kon er met de blote handen forellen vangen in de snelstromende rivoeren. Langzaam maar zeker werd alles vergifted en verdween de romantiek voor het kantoortje voor de werklozensteun… Het was, zei ons Ma, om te schhreien van miserie. Wat ze dan ook deed, die lange winteravonden. Met de voeten op de stoof. Terwijl de warme moor op het vuur stond te zingen.

Achn dat ‘dal’. Het was een boek uitgeleend door mijn favoriete Leraar, met de vraag in mijn vrije tijd, iets gelijkaardigs uit de duim te zuigen… Ik was volgens hem, er de geschikte man voor. Mooie natuur-beschrijvingen en zo. Wat er wel nooit van is gekomen. Want ondertussen was ik ‘opgeroepen’, waar er andere dompelaars van Walen ook rondliepen. Met evenveel tegengoesting als ik. Daar in de kazematten van Heverlee (Kazerne Etienne de Hemptinne, ne Grote) verging mijn goesting om over dat soort volk iets te verzinnen.

Maar die leefwereld (in het Frans en met veel vuile praat’ daartussen) spookt nog altijd in lijn hoofd. Die Leraar heb ik achteraf nooit meer terug gezien. En maar best ook. Waant mijn ‘dal’ zou één lange aanklacht zijn geworden oer ons nijver Volkje, dat zich de naad uit de broek werkt, om in dat ‘Zwarte Land’ de monden open te houden.

En nu ik er over nadenk, moest ik dat toch gedaan hebben. Want de wekelijkheid overtreft ook hier de fictie…

*

Hemelrijker