De
afbeelding van de Gentse Klokke Roeland; vroeger terug te vinden in een
verloren stukje pelpose op het Emile Braunplein in Gent, is na een
dozijn vernederingen in de loop der jaren, met beide voeten uit het
Belfort op de begane grond geraakt.
*
De
eerste versie dateert uit 1314, had een diameter van twee meter en was
maar liefst twee meter dertig (2m30!) hoog. Het gewicht van deze
bevallige dame was meer dan vijf ton! En in 1314 plaatsten ze zo’n
klokje in een toren. Een sterk staaltje als je het mij vraagt.
De
klok was de stormklok van Gent, die de stedelingen waarschuwde voor
onheil zoals brand of een aankomende vijand. Maar ook bij hoog bezoek of
bij terechtstellingen weerklonk ze over de daken van de middeleeuwse
stad.
Gent
was, toendertijd, lang geleden, toen er nog geen Socialisten bestonden
maar alleen zelfstandige rijke steden bezaten die allemaal een beiaard.
Gent, Brugge, Kortrijk, Ieper, Dendermonde…. Die bezongen van de morgen
tot de avond wereldwijd de lof van het nijvere, werkzame Vlaanderen.
**
*
In
1659 beslist het stadsbestuur dan ook om een grotere beiaard te laten
plaatsen. Niemand minder dan de gebroeders Hemony werden hiervoor
aangesproken, dé referentie voor het gieten van klokken in die tijd.
Die
gebarsten Triumphante, of beter Roeland II, staat nu stil te wezen in
de schaduw van de Sint-Niklaaskerk. Maar niet voor lang meer, de klok
werd immers al in 2003 met succes hersteld in Asten (NL) en wacht nu vol
ongeduld tot ze terug naar boven mag. Maar dat is pas voorzien op
paaszondag 2008. Er moet immers ook nog een zusje bijkomen: Mathilde,
die het zware werk voor haar rekening zal nemen. Roeland wordt dan een
gewone speelklok en Mathilde onze stormklok. En dat wordt eveneens een
dame met een maatje meer, ze zal maar liefst tien ton wegen!
*
Tot
zover Wikipedia. Of wat had U gedacht? Zo slim ben ik nu ook niet… Al
herinner ik mij uit mijn vele LUISTERBOEKEN dat er oorlogen zijn geweest
met vele schandelijke opeisingen. Klokken werden door de bezetters,
echte Socilisten, zowel de Fransen als de Duitschers, uit de kerktorens
geroofd en hersmolten tot ….. kanonnen.
***
Van… Dikke Mathilde, maar
Dikke Bertha…
*
- DOORAAK.be
- ‘T SCHELDT
Bent
U er nog altijd niet toe gekomen, om persoonlijk (gratis) op een of
andere manier contact op te nemen met dit onuitputtelijk nieuwmedium dat
U van alles piekfijn op de hoogte houdt van wat door de officiële
kontlikkers verzwegen/verdraaid wordt.
*
Enne
ja, voor ik het vergeet. In de nog altijd op Vlaams grondgebied gelegen
enclave Broeksèl-Hooffstad van de nog altijd zich voortslepende
EU-Naziestaat, zijn de Verkiezingen eindelijk rond. Roder dan Rood, want
versterkt met Groen. De postjes zijn verdeeld onder de
vrienden-graaiers. Hierover van mijnentwege geen woord. De
slippendragers van de traditionele media zullen er immers overvol van
staan. Triomf alom. Beiaarden hebben afgedaan.
*
DE VERF BLADDERT VAN DE WETSTRAAT (EN POLITICI ZIEN HET NIET!?)
14 juli 2019 Frits Van Roobais
**
**
*
Ligt
de Wetstraat in Brussel? Of in het hart van de Weimarrepubliek? Zelden
zat het politieke bedrijf zo op zijn zelfgenoegzame kont als vandaag. De
door riante inkomens en extra inkomsten verwende politici zien het zelf
niet meer. Vastgezogen in de narcistische modder van de Wetstraatbubbel
hebben ze niet eens in de gaten dat het volk mort. Het volk heeft
gelijk zich af te wenden van een politieke kaste die haar kerntaken
schromelijk – schandelijk – verwaarloost. En niet verder piest dan
uitsluitend en zelfvoldaan met zichzelf in de weer te zijn.
*
De
verkiezingen van 26 mei 2019 hebben in de Wetstraat een uppercut
uitgedeeld die nog lang niet is verteerd. De drie traditionele families –
christendemocraten, socialisten en liberalen – deden het nooit
slechter. Groen bakte er niets van. De N-VA verloor pluimen. Vlaams
Belang zit opnieuw in de lift. De communisten zitten weer in het
halfrond. Een normaal mens denkt: tijd voor een grondige bezinning. Niks
van. Business as usual! Postjes, centen, inkomens, halftijdse postjes,
interim-postjes, nutteloze senaatspostjes, gecoöpteerde postjes. En een
drukte van belang omtrent Bloedgeile Lynn en Ladderzatte Kris. Wanneer
Filip Dewinter (VB) spreekt een bordje in de lucht houden: ‘Niet in onze
naam’. Puberaal, infantiel, zinloos, hooguit een omgekeerd effect
sorterend dan het door de PvdA beoogde doel. Begrijpt die vetgemeste en
verwende kaste niet dat er urgentere problemen op de plank liggen dan
hun beroerde en door ons loodzwaar gesubsidieerde theatervoorstellingen?
Van put naar prut
Misschien
leest u dit stukje op reis. Misschien hebt u tijdens uw welverdiende
vakantie een trein genomen in Zwitserland. Of een fiets gehuurd in
Kopenhagen. U bent met uw gezin op de achterbank langs perfect
geasfalteerde biljartlakens door Duitsland gegleden. In Zeeland of
Friesland heeft u met de kinderen een bootje gehuurd of lange
wandelingen in de natuur gemaakt. En straks, zodra u de grens met uw
vaderland België bent overgestoken, zult u zich afvragen of er iets aan
uw salariswagen scheelt. Boenke, boenke, boenk: van de ene met prut
gerepareerde put naar de andere. Afgeschafte treinen. Lege bussen van De
Lijn waarop te lezen staat: ‘Mijn collega pikt u op’. Wanneer?
Infoborden zijn kapot, als ze ooit al zouden hebben gefunctioneerd.
Zwaksten in de kou
Het
wordt de hoogste tijd dat onze regeringen, parlementen, administraties
en andere waterhoofden land en volk weer dienen in plaats van aan te
schuiven in de zelfbedieningszaak met de langste naam ter wereld.
Federale Regering, Kamer, Senaat, Vlaams Parlement, Waals Parlement,
Franstalige Gemeenschapsregering, Brussels Gewest, provincies, steden en
gemeenten.
Ondertussen
wachten duizenden medeburgers met een beperking op hun Persoonlijk
Assistentie-budget. Weten ouders zich geen raad met de
psychisch-emotionele verwarring en twijfel van hun kinderen. Groeit op
de onderwijsvloer de onvrede en onmacht omtrent de bemoeienissen van
koepels en caloten. Brokkelt onze infrastructuur zienderogen af. Zitten
de gevangenissen tjokvol. Woekert het multiculturele drama verder.
Houden de belastingen zich onledig met uw restaurantbonnetje en twintig
kilometer woon-werk verkeer. De erven Albert Frère betalen ondertussen
geen rotte bal op de 6 miljard van hun vader. Is de sociale zekerheid
helemaal niet klaar om de vragen van singles, co-housers en nieuw
samengestelde gezinnen passend te beantwoorden.
Wijntje en Trijntje
U
denkt dat Wetstraat omtrent dit alles bij hoogdringendheid een
crisisberaad bijeenroept? Aan de restauranttafels van Brussel 1000
worden de koppen en de roemers Bourgogne tegen mekaar getikt. Wie gaan
we coöpteren in de Senaat? Wie wordt de nieuwe voorzitter van de partij?
Wie wordt minister? Wie mag staatssecretaris zijn? Wie heeft wat
getweet? Wat gaan wij re tweeten? Wie mag naar Ter Zake? Wie zit er
zondag in De Zevende Dag?
U moest zich doodschamen, verkozenen des volks. Allemaal.
*
Frits Van Robaais
Over
‘snelwegen’ gesproken. Jaren lang zijn wij regelmatig onderweg geweest
tussen hier en Midden Italië, waar we toen woonden, stukken beter dan
het eigen Geboorteland dat zucht onder vreemde heersers en ander
ingevoerd gekleurd gespuis.
**
*
Het beste bewijs voor deze wel zeer persoonlijke stelling is (de laatste jaren) het stijgend succes van de ‘extreem rechtse’
**
Matteo Salvini,
die
met vaste hand de mensensmokkel richting Europa met harde hand heeft
stil gelegd. Zo dat er ook geen drenkelingen meer voorkomen!
Het mag U dan ook niet verwonderen, dat er op het Internet foto’s van hem voorkomen, met de rozenkrans tussen de vingers….
**
*
Samengevat: de tocht ging telkens over 1.450 Km, heen en 1.450 Km terug. De autosnelwegen waren ofwel goed (Frankrijk: duur), beter (Zwitserland: duurder) en best (Italië:
duurst). Te meer daar, vooral in Italië die honderden kilometerlange
droom-wegen over altijd maar hogere bergen en diepere dalen gingen.
Zacht zoevend, open lucht en korte of lange bergtunnels, sneeuw, regen,
zonneschijn, hoog in de wolken of laag langs stroom en rivier. Italia,
my love!
Waar
op de A1 (Luzern-Napoli) de berglandschappen met besneeuwde Alpen
toppen zich broederlijk aaneen rijgden, afgewisseld met in donkergroen
verborgen kilometer lange industrie-terreinen die er als paddestoelen
uit de grond rijzen. Grootsteden als Milano, Fiorentina, Bologna,
Módena, Roma[p1] , etc, etc, waren we telkens voorbij voor we het wisten.
Arrivederci,, ‘Italia de mio amore’…
**
*
Zo
gauw wij de allerliefste bodem ter wereld, namelijk de vaderlandse,
onder de wielen kregen, was het voor alle inzittenden, zelfs de hond
achterin, driedubbel oppassen geblazen. Zo goed als lege snelwegen in
Wallonia, met soms wel 10 of 15 Km lange stukken, afgezet voor
‘wegeniswerken’ die er ooit gingen plaats vinden, waar er over de gehele
afstand geen kat te zien was. Beperkte snelheid onder voortdurende
camea-bewaking, dat wel. U weet namelijk maar nooit dat een uit zijn
dutje gewekte bulldoer-bestuurder de weg zou oversteken.
**
*
Dan
in de omgeving ofwel van Broeksèl of van Antwerpen: stilstaand
snelverkeer. Vervolgens tot het Kortrijkse: bumper rijden. Niet tussen
middernacht en
04 uur in de morgen…. Dan is iedereen heel alleen op de wereld…
**
-*
Donderdag 18 Juli 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten