DIALOOG CHAMBERLAIN - RASMUSSEN

DIALOOG CHAMBERLAIN - RASMUSSEN

Dialoog

De nieuwe chef van de NAVO, de Deen Anders Rasmussen, wil de banden met islamitische landen aanhalen. Zo wil hij de ambassadeurs van een aantal islamitische landen uitnodigen voor een gesprek. De nieuwe secretaris-generaal wil de banden met Turkije en islamitische landen aanhalen, omdat dit volgens hem ten goede komt aan de mondiale veiligheid. Een logische redenering, maar tot voor kort niet zo'n populaire.

Het is ook een aanpak die je niet direct verwacht van een man wiens aanstelling tot NAVO-baas net werd bemoeilijkt door Turkije, vanwege zijn rol ten tijde van de Mohamedcartoons in Denemarken. Rasmussen bleef consequent de vrijheid van meningsuiting verdedigen tegenover de meer dan virulente kritiek uit de islamwereld.

Maar die standvastigheid heeft bij de Deen niet geleid tot een anti-islamdenken, of tot een groteske veralgemening als zouden enkele tienduizenden fundamentalisten representatief zijn voor de honderden miljoenen moslims op deze planeet.

Rasmussen toont dat een consequente verdediging van de burgerlijke rechten en vrijheden van de westerse samenleving nog niet hoeft te betekenen dat je daarom iedere dialoog met de moslimwereld afwijst, en al evenmin dat er alleen nog een militaire aanpak van deze relatie als mogelijkheid zou overblijven. En dat het aanvatten van zo"n dialoog niet noodzakelijk betekent dat je op je buik gaat liggen, zoals nogal wat islamcritici menen.

Eerder zette president Obama al een gelijkaardige visie uiteen tijdens zijn historische toespraak in Caïro. Ook dat was een poging om af te stappen van de grote morele superioriteit die beide kanten claimen, het erkennen van wederzijdse fouten. Want net zo ferm als de moslimfundamentalisten het toen moesten ontgelden, gaf Obama toe dat de VS na 9/11 zelf enkele waarden in de koelkast hadden gestopt.

Uit die houding blijkt een besef dat de werkelijkheid in de moslimlanden veel complexer is dan uit het Bush-wereldbeeld altijd sprak, en een bereidwilligheid om maximaal aanknopingspunten te vinden bij de gematigde stemmen die ook daar te vinden zijn.
Na de polarisatie dus nu misschien de dialoog. Met het besef dat samenwerking, wederzijds respect en toenadering productiever kunnen zijn dan het permanent opstoken van verschillen en conflicten. De wereld kan er alleen maar een betere plek door worden.
Bron Smetje in ’t Gazetje (DM)

Digitaliaanse Diverse Divergentia

Dialoog of wie loog?

“Peace for Our Time”! Woorden van de Engelse Prime Minister Nevil Chamberlain, bij zijn terugkeer in Londen,na de Conferentie van München (September 1938) waar hij triomfantelijk kon zwaaien met de handtekening van Hitler en Mussolini: ‘Peace for Our Time’….Hij had, mits enorme toegevingen, van Hitler de verzekering gekregen dat Nazi-Duitsland geen verdere ambities meer koesterde….
De toekomstige Britse Eerste Minister, Winston Churchill zal over die akkoorden van Munchen zeggen: ”Engeland had de keuze tussen schande en oorlog. Het koos voor de schande, het zal oorlog krijgen”
De arme man moest, na 10 Mei 1940 aftreden en stierf enige tijd later, met Duitse ‘Stuka’s’ in de lucht boven hem.
Een zestig jaar later beleven we dezelfde prélude maar deze keer met een andere ‘vriend’ in het vizier…De opportunist Rasmussen, die zich sterk weet met de steun van Jousein Obama. Net als in 1938 Preisent Wilson, kijkt de huidige President van Amerika van langs de zijlijn toe, klaar om bij te springen aan de zijde van de nog af te wachten sterkste in het conflict, om dan als 3de hond na het gevecht weg te lopen met het been waarvoor de 2 anderen voor vochten…
‘L’Histoire se répète’…Zie WO I en WO II. Als de oorlogvoerenden lam gestreden zijn, komt Uncle Sam op de scène…De wereldmacht Duitsland hangt in de touwen, en het trotse Albion is kwijt van zijn wereldrijk.
En dan komt, in onze dagen, een rauwe realist als het Liegebeest met een gedrocht als ‚De Verenigde Staten van Europa‘….Daar waar het overduidelijk moest zijn ‘ De Verenigde Volkeren van Europa’, elk verenigd in een eigen Staat.
Chamberlain koos voor de schande, en hij kreeg oorlog….Rasmussen voert dezelfde dialoog. Jongens, wat moeten die ‘vrienden’ waarmee ze vrede bespreken, zich achter hun rug verkeukelen! Heeft Rasmussen dan nooit Karl May gelezen, of de verhalen over Laurence of Arabia? Het volstaat zelfs de Bijbel (of nog oudere geschriften) te raadplegen. Die staan, als leidraad voor de oorlogsvoering, vol met listen en lagen….
Wie uit is op wereldheerschappij laat niet in zijn kaarten kijken! Zie ‘München 1938”