SAFARI IN EURABIA

SAFARI IN EURABIA
E.J. BRON IN Het Vrije Volk

Het is warm in Brussel. De ramadan is begonnen. De gelovigen in de overwegend islamitische gemeente Molenbeek mogen van zonsopkomst tot zonsondergang niet eten en drinken.
Ook niet-islamitische politieagenten, die in de straten van Molenbeek in hun drukkend hete auto’s patrouilleren, mogen niet eten en drinken. Net als ieder jaar tijdens de ramadan werd hen door hun chef Philippe Moureaux, de socialistische burgemeester van Molenbeek, bevolen rekening te houden met de islamitische gevoeligheden en de moslims niet te ”provoceren” door het overtreden van islamitische ramadan-beperkingen in het openbaar. Daadwerkelijk wordt de islamitische sharia al toegepast – voor iedereen – in de islamitische gebieden van Brussel.

Bijna drie kilometer verwijderd van Molenbeek ligt Brussels ”Europese wijk”. Een van de grootste glazen en betonnen gebouwen is het Europese Parlement, waarin de gekozen vertegenwoordigers uit de 27 lidstaten van de Europese Unie samenkomen. De 736 afgevaardigden (leden van het Europese Parlement) zijn juist teruggekeerd van hun zomerreces. De meesten zijn zich niet bewust van het leven in Molenbeek. De meesten van hen bezoeken dit deel van de stad nooit. Het is waarschijnlijk een verstandige beslissing, omdat de islamitische wijken er om bekend staan onveilig te zijn voor niet-moslims. Desondanks is het een schande dat Europese politici niet bekend zijn met het dagelijkse leven om de hoek. Het betekent dat de meeste van de 736 afgevaardigden, die de op één na grootste democratisch gekozen vergadering ter wereld vormen (op India na), geen idee hebben van het echte leven in een steeds groter wordend deel van de stedelijke gebieden in Europa is. Een wandeling door Molenbeek zou voor ieder lid van het Europese Parlement verplicht moeten zijn.

Veel vrienden in Brussel organiseren rondritten van een uur door Molenbeek…Ze rijden in een onopvallende auto, die wordt bestuurd door iemand die Molenbeek kent, die de vluchtroutes kent en met een bodyguard. Anders zou het risico te groot zijn. Deze rondritten worden ”safari’s” genoemd.
Soortgelijke ”Eurabia safari’s” worden ook in andere Europese steden georganiseerd. Een van de hoogtepunten, maar zeker niet de gevaarlijkste van de safari door Rosengård – het islamitische deel van de Zweedse stad Malmö –, is een korte stop om de bezoekers in de gelegenheid te stellen om snel een foto te maken van Malmö’s ”Jihadskökortsteori” (Jihad rijschool, zie foto).

De shariagebieden in West-Europa breiden zich snel uit. Terwijl ze op dit moment nog beperkt blijven tot gebieden die de Fransen officieel ZUS (zones urbaines sensible – sensibele stedelijke gebieden) noemen, groeien deze gebieden razendsnel. Nu al leven acht van de zestig miljoen inwoners van Frankrijk al in een van de 751 ZUS van het land.

De maand Ramadan is traditioneel de gevaarlijkste tijd van het jaar in deze sensibele gebieden van Europa. Van zonsopkomst tot zonsondergang is het verbod van de Ramadan om te eten, te drinken en seksuele handelingen te verrichten van kracht. Ramadan is een tijd van nachtelijke feesten voor de moslims. Jonge moslims zijn uiterst gevoelig…Deze feesten gaan gemakkelijk over in nachtelijke chaos, vandalisme en geweld…Europese Ramadanongeregeldheden duren vaak meerdere dagen of weken, waarbij honderden auto’s, winkels en openbare gebouwen in brand worden gestoken.

In islamitische landen zoals Indonesië patrouilleert de politie meer tijdens ramadan om hard tegen illegale nachtelijke activiteiten op te treden. In Europa echter krijgt de politie het bevel om op een lager niveau op te treden om de islamitische bevolking niet te ”provoceren”. In landen zoals Groot-Brittannië moeten politieagenten deelnemen aan cursussen ”Ramadanbewustzijn”. Ze krijgen opdracht om uit ”redenen van religieuze gevoeligheid” het uitvoeren van arrestatiebevelen tegen moslims te vermijden. Tijdens de Ramadan is Europa een lucifersdoosje.

De Ramadanongeregeldheden waarover tot nu toe het meest werd bericht, die ook door de Amerikaanse pers werden gepubliceerd, vonden plaats in Frankrijk in het jaar 2005. Sinds de onlusten van 2005 hebben de Franse autoriteiten de media verzocht niet meer te berichten over de golf van gewelddadige onlusten in de ZUS – een verzoek dat de media kennelijk hebben opgevolgd. Tijdens de Ramadanongeregeldheden in 2005 hebben meerdere sociologen beweerd dat de polygamie een van de redenen voor de grote ongeregeldheden in de islamitische gemeenschappen onder de jongeren zou zijn, die een vaderfiguur zouden missen. Deze theorie scheen indruk te hebben gemaakt op de Franse politieke leiding. Gérard Larcher, de toenmalige minister van Arbeid van Frankrijk en huidige president van de Franse senaat, verklaarde tegenover de Financial Times (15 november 2005) dat polygamie onder de immigranten tot antisociaal gedrag leidden, zoals criminele activiteiten. Bernard Accoyer, een vooraanstaand afgevaardigde van de regerende UMP in Frankrijk en huidige president van de Franse Nationale Vergadering (het congres van Frankrijk) zei dat kinderen uit grote polygame families moeilijkheden hebben bij de integratie in de samenleving.

De Financial Times waarschuwde er echter voor dat op dit tijdstip ”meneer Larchers opmerkingen de discussie verder aanwakkeren en waarschijnlijk de woede van islamitische en antiracistische groeperingen zou oproepen.” Blijkbaar had de Franse regering dezelfde mening, want men gaf geen gehoor aan de woorden van de heren Larcher en Accoyer, die een streng optreden tegen polygamie hadden geëist. Meerdere vrouwen te hebben is volgens de Franse wet illegaal, maar wordt toegestaan onder islamitisch sharia-recht. Men schat dat 30.000 Franse moslims meer dan een vrouw hebben en dat meer dan 250.000 mensen in polygame families leven.

Het tolereren van de polygame sharia-huwelijken blijft niet tot Frankrijk beperkt. In Noorwegen adviseert het Islamitische Cultuurcentrum Noorwegen (ICCN), een immigrantenorganisatie die door de Noorse staat wordt gesubsidieerd, moslims meerdere vrouwen te nemen, omdat polygamie ”haar voordelen heeft en uigeoefend zou moeten worden waar de voorwaarden geschikt zijn voor de praktijk”. In Groot-Brittannië vaardigde de wetgever een liberaal uitgangspunt richting polygamie voor islamitische mannen uit, zodat belastingvoordelen voor hun tweede, derde en vierde vrouwen worden toegestaan. Februari jongstleden waarschuwde de barones Sayeeda Warsi, een conservatieve vrouw van adel van islamitische komaf, dat het groeiende aantal islamitische mannen die in Groot-Brittannië trouwen met tot vier vrouwen, een bedreiging voor de samenhang van de gemeenschap is geworden. In Nederland hebben de autoriteiten officieel polygame huwelijken van niet-Nederlandse burgers uit Marokko, Egypte, Pakistan en andere islamitische landen geregistreerd. De Amsterdamse gemeentelijke autoriteiten gaven toe Nederlandse staatsburgers (van islamitische oorsprong) met meerdere vrouwen te hebben geregistreerd. Ook België erkent polygame islamitische huwelijken. Deze maand heeft de sociale dienst van de stad Antwerpen verklaard dat 45 uitkeringsgerechtigden twee of meer echtgenotes hebben.

Polygame immigranten misbruiken het systeem van sociale zekerheid door het verzamelen van diensten door de staat voor meerdere vrouwen…In Frankrijk wordt het verblijf van zulke polygame families toegestaan als de beide vrouwen niet op hetzelfde adres wonen, wat betekent dat deze families een beroep doen op dubbel woningonderhoud, familietoeslagen en andere sociale dienstverleningen.

De erkenning van het polygame huwelijk van islamitische mannen laat zien dat de sharia al en veel Europese landen, waarin polygamie eigenlijk illegaal was – en zij altijd nog voor niet-moslims is –, werd geaccepteerd. Ze hebben impliciet een systeem van ”juridische apartheid” met verschillende rechtssystemen voor moslims en niet-moslims geaccepteerd. De beslissing om arrestaties van moslims tijdens de ramadan ”om redenen van religieuze gevoeligheid” te vermijden en daarmee moslims en niet-moslims anders te behandelen, bevestigt het bestaan van een tweesporige rechtsorde. Het is moeilijk te zien hoe zo’n duaal rechtssysteem op een staatsgebied verder kan bestaan. Uiteindelijk zal een van de rechtsordes de overhand krijgen. De beslissing van de burgemeester van Molenbeek dat niet-islamitische politieagenten de ramadanvoorschriften moeten respecteren, duidt erop wat de volgende stap zal zijn wanneer de Europese autoriteiten de bestaande wetten van het land niet op de islamitische immigranten zullen toepassen: de invoering van het sharia-recht voor iedereen, zowel voor moslims als voor niet-moslims. Terwijl de moslims in Europa hun ramadan houden, is dit iets wat het waard is voor niet-moslims in Europa om over na te denken.

Bron: www.weckstube.com