MADDENS DOCTRINE ONDERUIT

MADDENS DOCTRINE ONDERUIT

Opiniestuk Herman Deweerdt (AK-VSZ)
De Maddens-strategie: slimme strategie of toppunt van onmacht?
Herman Deweerdt 03-08-2009


De Vlaamse Beweging heeft beslist om bij het streven naar een diepgaande staats(her)vorming het geweer van schouder te veranderen. De nieuwe strategie is nu: we vragen niets meer (en wachten tot de Franstaligen naar ons komen met hun vragen). Dat we niet weten door wie, waar en met welk democratisch draagvlak deze beslissing genomen werd is niet belangrijk. De grootste revolutionaire hervormingen met belangrijke positieve gevolgen voor de meerderheid van de bevolking werden doorgeduwd door kleine minderheden. Wel wezenlijk is de vraag: is dit een slimme strategie?
Wie niets nodig heeft, vraagt niets. Dit is logisch. Maar een slimme strategie verbergt haar ware doelstellingen, zwijgt over de te gebruiken middelen, probeert de tegenstander op het verkeerde been te zetten en volgt een interne logica die niet iedereen begrijpt. We kunnen leven met deze gedachte. Maar mogen we toch het volgende ter overweging geven?
Het overnemen van de strategie der Franstaligen “on est demandeur de rien” (samengevat : “non”) bevat in zich al twee fouten waarvan één kapitale. Ten eerste: het toepassen van een succesrijke strategie in andere omstandigheden leidt meestal niet tot succes. Ten tweede en veel belangrijker: de Franstaligen vragen wel iets, bovendien zeer veel en zeer hardnekkig: het behoud van de bestaande toestand. Die mag voor hen nog zeer lang duren. Iedere dag vloeit er in de Sociale Zekerheid 12 miljoen € naar Franstalig België; met inbegrip van de financiering van Gewesten en Gemeenschappen 20 miljoen € en met inbegrip van de rente op de staatsschuld 30 miljoen €. Iedere dag. De Franstaligen zijn er al in geslaagd om de bestaande toestand voor te stellen als een gelijkspel: 0 – 0. Het is toch niet oneerbaar om als zwakste partij de 0 – 0 te willen behouden?
De nieuwe strategie van de Vlaamse Beweging wacht op de dag dat de Franstaligen (liefst op hun knieën) zullen komen smeken om een staatshervorming. Dat kan dus nog zeer lang duren. Maar zelfs indien niet, wat zullen ze dan vragen? Geld en/of bevoegdheden. Zeer waarschijnlijk geld. En dan? Wat zullen de Vlamingen dan geven? Nog méér geld? In ruil waarvoor? Meer bevoegdheden? (Ook voor Brussel en Wallonië.) Het resultaat van die spelronde zal dus zijn: voor de Franstaligen meer bevoegdheden en meer geld. Voor de Vlamingen meer bevoegdheden en minder geld. Wat is hier slim aan?
Hebben de Vlamingen nog tijd om te wachten? Door de economische crisis, die pas begonnen is en nog enkele jaren zal duren, daalt de welvaart en stijgt de overheidsschuld met 20 miljard en straks nog meer. Ooit moet dit betaald worden. Zoals al zeer lang aangekondigd stijgen de kosten van de vergrijzing sprongsgewijze vanaf 2010. In 2012 zouden de sociale uitkeringen moeten stijgen met meer dan 7 miljard € t.o.v. 2008 (exclusief inflatie en welvaartaanpassingen). Wie zal dit betalen? Het Vlaams aandeel in deze vergrijzingskosten zouden we kunnen betalen met de opbrengst van de transfers in de Sociale Zekerheid indien ze volledig zou gesplitst worden. Maar vanaf 2015 zullen deze transfers zelfs niet meer voldoende zijn. Niet België maar Europa en de wereld zijn het speelveld. Daar verliezen wij iedere dag marktaandeel. Iedere dag verliezen we welvaart in het buitenland en laten een deel wegvloeien in het binnenland. Ondertussen zullen wij rustig afwachten tot de Franstaligen ons geld komen vragen. Wij zijn niet in staat om de geldstromen naar Franstalig België in stand te houden, en bovendien ons aandeel (en zelfs méér!) van de vergrijzingskosten te betalen, en bovendien een grotere overheidsschuld af te betalen, en dit alles met een gelijkblijvend of lager inkomen. Dit besef is in de verste verte in de nieuwe Vlaamse strategie niet te bespeuren. De sociale Zekerheid moet snel en volledig gesplitst worden. Om ze sociaal en betaalbaar te houden moet ze dringend hervormd worden. Alle hefbomen om het ondernemen en de tewerkstelling te bevorderen moeten snel in Vlaamse handen komen. Het had al lang moeten gebeuren. Niets vragen is kiezen voor collectieve verarming. Is kiezen om samen ten onder te gaan op de Titanic en ondertussen belangenconflicten in te roepen over de liedjes die het orkest mag spelen.
Het maximaal uitoefenen van de bestaande bevoegdheden is een onderdeel van de nieuwe strategie. Als wat al lang vanzelfsprekend is ook een nieuwe strategie is, dan verheugen wij ons over deze vooruitgang. De Vlaamse Zorgverzekering is een slim en uitstekend initiatief. Hetzelfde geldt voor een bijkomende kinderbijslag en een tegemoetkoming in een hospitalisatieverzekering. Voor de Zorgverzekering legt de Vlaamse regering ieder jaar 100 miljoen € bij. Voor de kinderbijslag en de hospitalisatieverzekering weten we het nog niet, maar het zullen geen honderden miljoenen zijn. Hoe dan ook kan het geld slechts één keer uitgegeven worden. Wat aan deze zeer wenselijke initiatieven zal besteed worden is niet meer beschikbaar voor andere noodzakelijke uitgaven in de welzijnssector; ook niet voor scholen, onderzoek, tewerkstelling, milieu, scheldebruggen, ontwikkelingssamenwerking en nog veel meer. Met wat we in de Sociale Zekerheid jaarlijks naar Franstalig België laten wegstromen zouden we nu, en al zeer lang, aan alle kinderen in Vlaanderen een dertiende en een veertiende maand kinderbijslag kunnen geven. We zouden eveneens aan alle Vlamingen de Zorgverzekering en een hospitalisatieverzekering gratis kunnen geven. Met de rest van de transfers zouden we nog veel meer kunnen doen. Met de nieuwe strategie zal dit niet lukken. Integendeel we zullen verder tijd en geld verliezen.
Hoe moet het dan wel? Ik weet het niet. De Franstaligen hebben nog gedurende veel jaren geen enkel belang bij een staatshervorming, tenzij de Vlamingen hiervoor willen betalen, met geld dat we zelf dringend nodig hebben. Met de grendels in de grondwet kunnen de Franstaligen tot in de eeuwigheid “non” zeggen. In deze gijzeling ligt de kern van het probleem. Alleen een strategie die gericht is op het doorbreken van deze onmacht, is een goede. Al de rest is praat voor de vaak en maakt het de Vlaamse partijen makkelijk om niets te vragen. Men moet ook niet afkomen met onnozele “win-win” verhaaltjes of met de slogan “Vlaanderen onafhankelijk”. Het zal iets overtuigender moeten zijn.

Boeketje Giftige Digitalis
Deze keer voor de Grote Geest, de Bijna-Slimste-Mens-ter-Wereld, (althans in onze streken), de onvolprezen slapjanus met de spitse tong, Bart DeWever, die in deze doctrine het gedroomde schaamlapje denkt gevonden te hebben, om zich in Schitz’ schaduw in de vette kaas te wentelen.
Al moet ik toegeven, er in de aanvang ook geloof aan te hebben gehecht. Tot Marc Grammens mijn ogen opende: de Wallo/Bruxelaars zullen nooit niets vragen, ze stelen het zo weg. Ze halen het, naar ouder socialistische methodes, waar het zit. Door onbeperkt leningen aan te gaan, die de Vlamingen ooit wel zullen afbetalen…Hun begrotingen vertonen astronomische tekorten, die ze met de glimlach verklaren te laten oplopen tot het jaar stilletjes.
Weetewa, lauwe Pieten-Vlamingen?è Stel U voor dat in 1302 onze voorouders hetzelfde hadden gedaan wat in de Maddsens-doctrine staat..afwachten. Dan zaten ze daar nog altijd aan de Groeninghebeek, terwijl de Franscouillons onze streken te vuur en te zwaard hadden verlatiniseerd en leeg geroofd.
Dat leegroven gaat er heden ten dage ietwat beschaafder aan toe. Er vloeit geen bloed, dat is het enige verschil. En de NV. Anders? Ze zijn inderdaad wat ze in hun schild voeren; een Naamloze Vennootschap die het Anders wil. Maar niets daar aan doet! Ze durven gewoon niet, om hun broodheren niet te mishagen….Ze blijven bedelen en smeken aan de poort, en weten niet dat het hun eigen poort is, jammer genoeg in handen van vreemde meesters…
Het kan nochtans zo simpel zijn! Als beleefde mensen, laten wij beginnen met elk een ‘Goeden Dag’’ te claimen. Zoals in 1302 .kunnen we dan het gesprek beginnen. Gulden sporen zullen er wel niet te rapen zijn, want alles wat blinkt en enige waarde heeft, is al lang beleend, verkocht of weg geroofd. Hou er dus rekening mee dat er op het slagveld niets van waarde zal gevonden worden, tenzij schulden….