zondag 10 maart 2013

1273 - OVER DE ZIEL VAN VLAANDEREN


.

1273 - OVER DE ZIEL VAN VLAANDEREN

De Cameleon Vrouwenbond

 

Der Rode Teven Tsjeven

°°°

De zelfverklaarde schrijver en dichter, de zoon van, Geert Van Ist’mdaar, begint zijn opstelletje als een ge-oefend zwaardvechter, maar moet na twee slagen al bekennen, dat hij achter loopt. Dat hij de KAV, de Katholieke Vrouwen Actie verwart met ‘FeMma’, bewijst dat hij al langer dan van vandaag achterloopt.
Mag ik, er trouwens op wijzen dat ‘FemMa” vlugger ont-christelijkt is dan de Kul, die maar blijft mekkeren over die K maar er niets aan doet…. Deze naam is trouwens veel ‘Belgischer’ want ze klinkt Frans… Wat meer is, daar lopen waarschijnlijk al een serieus deel boerka-madammen rond die anders zouden moeilijk onder te brengen zijn onder de koepel van Jezus Christus…. Anders gezegd : de ziel van Vlaanderen, waar Geert Vanist’‘mdaar het over heeft, is in de ogen van de ACW-madammen al van wijn in azijn veranderd.

°°°

Ter zake :

De nieuwe strijd om de ziel van Vlaanderen

OPINIE − 09/03/13, 09u02

°°°°°°

Wat N-VA doet, gaat veel verder dan legitieme kritiek leveren op het ACW, schrijft  Geert van Istendael. Hij  is schrijver en dichter, en zoon van August Vanistendael (1917-2003), gewezen secretaris-generaal van de Internationale Christelijke Vakbond en minister van Staat. .

De N-VA beweert dat ze de ACW- vrijwilligers niet aanvalt. 'Totaal niet aan de orde', zegt Bart De Wever. Laten we dat eens van nabij bekijken

August Vanistendael, de vader van de auteur van dit stuk, was secretaris van de Internationale Christelijke Vakbond.

Mijn vader was wat je noemt een echte ACV'er, maar dan één met een wereldwijde visie. Hij heeft de christelijke vakbeweging uitgedragen naar Azië, Afrika en Latijns-Amerika.

Het spreekt vanzelf dat ik, opgroeiend, gerebelleerd heb tegen hem. Maar de vakbeweging zwoer ik niet af. Ik ging bij de rooien, bij het ABVV. Tot zover de onvermijdelijke vadermoord. Voor het overige heb ik het aan hem te danken dat maoïsten, trotskisten en aanverwante doordrammers mij nooit konden bekoren.

Tot op heden blijf ik de erfenis van mijn vader trouw. Zonder de macht van de vakbond kun je de pletwals van hebzucht en uitbuiting niet stuiten. De vakbond verdedigt het recht van de zwakste. Hij is onmisbaar, vandaag meer dan ooit. En als iemand de arbeidersbeweging laaghartig aanvalt, zoals nu gebeurt met het ACW, dan kookt mijn bloed. Dat sluit kritiek niet uit. Een beweging die meer dan honderd jaar werkt, maakt fouten, hoe zou het anders kunnen? De innige vervlechting tussen ACW en CVP was in mijn ogen zo'n fout. Maar daar viel niet aan te tornen, dat wist ik wel, de sociale en politieke geschiedenis van België is mij bekend. Een andere fout, die het ACW nu zelf toegeeft, was dat het de spaarkas van de arbeiders uitgeleverd heeft aan het woeste kapitalisme.

Vrienden

Maar wat ik nu hoor en lees, is iets heel anders dan legitieme kritiek. De N-VA probeert doelbewust de christelijke arbeidersbeweging te beschadigen. De geruchtenmolen draait op volle toeren. Tot dusver werd geen enkele aantijging bewezen. En toch wordt het ACW nu al schuldig genoemd. Zelfs indien justitie en belastinginspectie het ACW op elk punt vrij zouden pleiten, dan nog zal de christelijke arbeidersbeweging schuldig blijven. Het ACW moet hangen.

Volgens Bart De Wever (Radio 1, De ochtend, 7 maart 2013) is er vanwege het ACW fundamentele oneerlijkheid in het spel. "Dat staat als een paal boven water", voegt hij er aan toe. Dus, wat de nijvere belastinginspecteurs ook bovenspitten, de N-VA heeft nu al op eigen houtje soeverein beslist dat het ACW oneerlijk is.

De N-VA beweert dat ze de ACW-vrijwilligers niet aanvalt. "Totaal niet aan de orde", zegt Bart De Wever in hetzelfde radiogesprek. Laten we dat eens van nabij bekijken.

Je trekt met groot getoeter ten strijde tegen het ACW. Je brengt de top van het ACW in diskrediet. Je speelt leiding en leden uit elkaar. En dan denk je dat je de brave vrijwilligers op het terrein ongemoeid kunt laten? Dat die mensen zich niet diep gegriefd zullen voelen? Dan heb je nog nooit een KWB'er of een KAV'ster, pardon, ik loop achter, een mevrouw van Femma van dichtbij gezien. De ACW'ers noemen elkaar vrienden, nietwaar, van het simpelste lid in een Vlaamse wijk tot voorzitter Develtere toe. Pak één vriend aan en je valt alle vrienden aan.

Wat is er toch aan de hand? Waarom moeten precies de vrienden hangen? En niet bijvoorbeeld de kameraden?

Karaktermoord

Er is een strijd aan de gang, een bitse strijd om de ziel van Vlaanderen. Ik verneem sombere geluiden over de zuurtegraad van de Vlamingen. Ik wil niet wegkijken van onprettige of ronduit alarmerende tendensen. Die zijn er, punt. Toch denk ik niet dat de ziel van Vlaanderen een vat azijn is. De ziel van Vlaanderen, dat zijn honderden acties en afdelingen en verenigingen, dat zijn tienduizenden idealistische vrijwilligers die werken tot in de kleinste uithoeken van de Vlaamse provincies, elke dag opnieuw. Dat alles is niet het monopolie van het ACW, ik wil zeker het ABVV of de Boerenbond of de jeugdbeweging of andere organisaties, bij welke zuil ze ook horen, niet onderschatten. Maar het grootste deel komt ontegenzeglijk van het ACW, van de vrienden dus. Al die acties, al die idealisten, maken de ziel van Vlaanderen tot wat ze is. Daarom is het woord waarmee je de ziel van Vlaanderen het best kunt beschrijven: solidariteit. Zij is het die Vlaanderen voor nog meer verzuring behoedt.

De N-VA wil de ziel van Vlaanderen veroveren. Nu. Echter, de plek is bezet, al tientallen jaren. Ik herhaal het, niet uitsluitend, maar toch vooral door het ACW. Daarom moet in de eerste plaats het ACW onherstelbaar worden beschadigd. Dat is de inzet van de niet in te dammen stroom verdachtmakingen zonder een spoor van bewijs. Dat is het doel van deze poging tot karaktermoord.

Wat ze bij de N-VA blijkbaar niet beseffen, is dat het ACW in al zijn vertakkingen onlosmakelijk vergroeid is met de ziel van Vlaanderen. Wie het ACW vernielt, vernielt de ziel van Vlaanderen.

En wat krijgen we dan? Dat vat azijn, vrees ik.

Juist mensen, als wij ons niet langer laten in ’t zak zetten, zijn we verzuurden….
Globaal gezien hoort Geertje het luiden, maar hij weet de klepel niet hangen. Hij geeft zelfs voor dat hij de klok niet weet hangen. Hij zingt dus vals. Want dom is het ventje niet.
Waar hij wèl moet zoeken? Bij de mentaliteit van zijn vader. Toen was de werking nog (grotendeels) gebaseerd op idealisme Sedertdien is alles (grotendeels) te herleiden tot opportunisme.

ACW,  ABVV zijn maar de voornamen, de familie-naam is geld, liefst het geld van anderen. Eerlijk loon voor eerlijk werk staat het dichtst bij ‘eerlijk duurt het langst’. Maar die wetmatigheid is men vergeten. Minder werken voor meer loon is, zoals de 2 dagen werkweek in Frankrijk, moet de norm worden. Steeds meer zuigende kalvers aan altijd dezelfde uitgemergelde koe…

°°°
Hoe dat alles terug in goede banen moet geleid worden? Niet door de kadukke constructie in stand te houden die Vlaanderen à rato van 16.5 miljard per jaar leegmelkt. De inzet van de komende verkiezingen is bijgevolg niet als meerderheidfs-aandeelhouder van dit land, mee te werken aan de totale ondergang, maar om onze krachten aan te weden voor iets nieuws, dat eigenlijk al honderden jaren bestaat, maar al honderden jaren via wapengeweld overheerst wordt als een overwonnen volk.
Ik kan dat wel uitleggen, maar men moet het vooral aanvoelen. Voor het eerst in 183 jaar kunnen wij Vlamingen onze bezetters doen wijken. BDW is niet de Zaligmakende Messias, maar hij is de beste die we hebben.
De vete die bestaat tussen Vlamingen van de harde en die van de zachte lijn, moet vergeten worden tot na de eind-overwinning. Want eenmaal los uit de Belgische boeien, dient het land bestuurd te worden en daarvoor moeten alle gezindten gemobiliseerd worden.
De ‘saga’ van het ACW is nog maar begonnen. Peeters zal vertrekken in pole position als De Redder des Vaderlands. Inderdaad een tamelijk onbeschreven blad, zo kleurloos als maar kan.
Het is de kleurloosheid van de Cameleon die overleeft door – met de glimlach - zijn gelijken op te vreten. Hem kunnen we een lesje leren, dat Vlaanderen geen oerwoud is, waar cameleons kunnen overleven.

°°°












 

°°°

 

 

Geen opmerkingen: