.
1310 - TSCHELDT IN DE
BLOEMEN GZET (TUSSEN DE DISTEL-PLUIZEN)
°°°
°°°
Ik vraag mij af wat we van
Luc Van der Kelen onder onze ogen zullen krijgen, eenmaal op pensioen, de
banden met HLN zullen doorgesneden zijn. Gesteld natuurlijk dat zijn schaapjes
op droge zijn. Het moet voor de man een hemels visioen zijn, ooit te kunnen
schrijven met het hart op de tong, zonder dat de portemonnee daarbij wijd open
moet staan.
Hij zou waarschijnlijk
hetzelfde schrijven als Bert Murrath. En zoals ondergetekende, moesten die
Heren weten dat er zo’n klein garnaaltje bestaat. Maar niet getreurd : al
bereiken we maar een zeer miniem percent van de lezers van de broodschrijvers
van HLN, wij hebben iets dat zij nooit kunnen bereiken in hun vak : wij hebben
plezier in wat we doen.
Nu iets anders. Ooit
kregen mijn stukjes voor mijn eigen gemak een volgnummer. Dit hier is Nr
1310, buiten het geschrijf voor privé-doeleinden. U denkt toch niet dat
ik bijvoorbeeld mijn liefdeleven aan jullie neus zal hangen!?
°°°
Ter zake :
bijdrage van Luc van der Kelen bij ons 500ste
nummer
Vijfhonderd nummers van ’t Scheldt.
°°°
Het is een
merkwaardig jubileum, want niemand had er eigenlijk een cent op willen
verwedden dat deze fax- en mailkrant levensvatbaar zou zijn. Een blad, gemaakt
door een stel amateurs in de journalistiek die de gevestigde media te lijf
gingen alsof hun leven ervan afhing.
Het blijft overigens een origineel concept - dat de
Hollanders daar al niet eerder op gekomen zijn - om een blad uit te geven,
waarvan de drukkosten door de abonnee worden betaald.
Maar bon, ’t Scheldt heeft het dus volgehouden. Dat
kan alleen door de gedrevenheid van de stichter-uitgever Bert Murrath. Je zou
iets dergelijks verwachten van een jonge snaak van 22, maar Bert Murrath heeft
het op iets rijpere leeftijd.
’t Scheldt bestaat dankzij de woede, de frustraties
van een Vlaming en de brutale humor die in hem zitten, op het randje van het
toelaatbare en soms erover. Het enige wat vreemd is, is het militante
katholicisme dat regelmatig uit het blad blijkt. Dat staat haaks op ’t Scheldt,
want katholicisme veronderstelt vergevingsgezindheid en dat is geen kwaliteit
die Bert Murrath ten toon spreidt als hij het over zijn tegenstanders heeft. Ze
worden ongenadig aangepakt.
Maar ’t Scheldt heeft zijn plaats veroverd. Het is
net zo goed een vorm van journalistiek als een eerbiedwaardige krant met een
traditie van honderd jaar achter zich. Nochtans pogen de gevestigde
journalistieke instellingen om van journalistiek een ‘closed shop’ te maken met
een aantal voorwaarden, die anderen uitsluiten. We hebben nog net geen ‘boek’
nodig van vader op zoon zoals in de haven om te mogen schrijven.
Iedereen kan journalist zijn, iedereen kan uitgever
zijn. ’t Scheldt doet aan opiniërende journalistiek, op een manier die de
goegemeente van de overwegend links denkende journalisten - ‘da is’ - niet
zint. Maar niemand kan eronder uit dat dit een vorm van zeer polemisch, zeer
scherp en regelmatig zelfs zeer beledigend - voor de ‘slachtoffers’ - journalistiek werk is.
Behalve dan het feit dat het niet het hoofdberoep
is van de betrokken auteurs. Dat is een volkomen arbitraire voorwaarde die de
gevestigde journalistiek heeft uitgevonden als een vorm van zelfbescherming en
geslotenheid van het beroep, waarvan ik me afvraag of ze een toetsing aan de
Europese wetgeving kan doorstaan. Het uitsluiten van journalisten, zij het dan
geen ‘beroepsjournalisten’, die overduidelijk aan een georganiseerde vorm van
journalistiek doen, van alle manifestaties voor de pers, louter op basis van
een financieel criterium, correspondeert op geen enkele manier met de regels
van de persvrijheid die in ons land zijn gegarandeerd.
De manier waarop ’t Scheldt bericht, is vaak
shockerend, altijd confronterend, rechts tot vaak extreemrechts. Dat is mijn
stijl niet en nog minder mijn overtuiging. Maar het staat ieder vrij om te
schrijven op de manier zoals hij/zij meent dat te moeten doen.
Wie zei dat ooit alweer? Voltaire
°°°
Om
nader kennis te maken met Bert Murrath, volstaat het te surfen naar de www van
’t SCHEKLDT. Wat meer is, voor 5 €, minder dan een pint bier per maand, valt
die heerlijke on lin-krant bij U in de bus.
Voor
mij hoeft niemand dat te doen. Maar kom dan bij mij niet klagen dat U tegengift
mankeert in Uw leven.
°°°
De
Leiders die we jarenlang zelf gekozen hebben, zitten nu met 6,5 mio Calimero’s
: ons, wij, de Vlamingen. In afwachting dat De Slimme d’Anvers (BDW) er nu, met
de gulp (!) van de Jan-m”n-klotens een con
T feratie van maakt, mogen wij de namen van diegenen die ons domineren niet vergeten
De
L14-D
= Louis
Quatorze Domineerders met
hoofdzetel Parijs,
in coalitie met de IF, zijnde
de Inheemse Frasncouillons
en hun Vlaamse collaborateurs van de kleur-partijen.
De
EURO-SD = Europa
Sovjet Domineerders
De
BTK-D =
aangespoelde ‘Born to Kill’
Domineerders die thans massaal oorlogs-ervaring zijn
gaan opdoen in Syrie. Het zijn al lang geen ’gastarbeiders’ meer; zelfs geen allochtonen. Dus zijn het
Jam-m’n-Klotens…..
°°
°°°
Geen opmerkingen:
Een reactie posten