506 – WIE GAAT EERST DOOR DE KNIËN SLEEPY JOE EN WIJ OF DE POET?

 

.

DONDERDAG 7 APRIL 2022

*

Charles Daewin

HMS Beagle (1831-1836)

*

      506 – WIE GAAT EERST DOOR DE KNIËN SLEEPY JOE EN WIJ OF DE POET?

*

I N H O U D

In deze bijdrage wotden -     abstractie gemaakt van de vele honderden doden en gekwtssten langs beide kanten - de huidige gebeurtenisssen in Oekraïne tegen het spiegelsbeeld der Geschiedenis gehouden. Zelfs Wareloo komt er aan te pas en dat is al heel dicht bij ons… U kunt de nattigheid zo al voelen…

Lang kan het dus niet meer duren. Al is de Russische Ziel voor ons wel nog altijd een ongeschreven boek.

http://blog.seniorennet.be/guvaal/

*

07-04-2022

HET BELIRIS-FONDS

*

Ooit al eens gehoord van het Beliris-fonds? Dat blijkt een instelling te zijn die zorgt voor de financiering van de hoofdstedelijke functie van Brussel, met een federale dotatie van 125 miljoen euro per jaar. Het wordt beheerd door een ‘samenwerkingscomité’ bestaande uit liefst 8 ministers: 4 Brusselse en 4 federale en doet daarmee denken aan onze Gezondheidszorg die ook door zo’n verzameling ministers en staatssecretarissen wordt bevolkt.

Dat Beliris-fonds wordt beheerd door Karine Lallieux (PS), federaal minister van Pensioenen. Die Lalieux, die al eens in opspraak kwam toen ze haar plannen voor de pensioenhervorming in de media bracht vóór er enige overleg daarover had plaatsgevonden. Bij mijn weten is daaraan ook later niets meer gewijzigd, waarbij nog maar eens duidelijk wordt welke partij bij Paars-groen+ de lakens uitdeelt.

Nu, om terug te komen op dat Beliris-fonds, diezelfde minister Lallieux verklaarde vorige week aan een vergadering met PS-partijleden, dat ze de miljoenen van het fonds vooral reserveert voor de Brusselse gemeenten met een rode burgemeester. Voor één keer kreeg ze niet alleen de Vlaamse partijen over zich, maar meer nog Ecolo en MR, die zich en hun Brusselse burgemeesters – misschien wel terecht – tekort gedaan voelden.

Tenslotte zal het geld ook voor dat fonds wel op e.o.a. manier uit Vlaanderen komen, maar daarvan ligt in Brussel niemand nog wakker.

WORDT OEKRAÏNE HET WATERLOO VAN HET WESTEN?

foto: ©Belga Image

*

Hoe een moreel hoogdravende kortetermijnpolitiek ons zuur kan opbreken

Analyse - 06/04/2022

-

 In het dagboek dat hij bijhield tijdens zijn reis met HMS Beagle (1831-1836) noteerde Charles Darwin op 18 november 1835 dat de oorspronkelijke inwoners van Tahiti de voor hen onbekende dieren die wij paarden noemen omschreven als ‘mens-dragende varkens’.

Het illustreert twee zaken: we vergelijken het nieuwe altijd met het vertrouwde en die analogieën en metaforen kunnen, hoe behulpzaam ook, behoorlijk misleidend zijn. Om maar iets te zeggen: een varken heeft slagtanden als voornaamste wapens en een paard hoeven.

De nieuwe Hitler

De courante vergelijkingen tussen Poetin en Hitler zijn daar ook een goed voorbeeld van. Ja, er zijn zeker gelijkenissen. Beide mannen kwamen bijvoorbeeld op een wonderbaarlijke manier aan de macht, daarbij ongetwijfeld geholpen door een psychopathische persoonlijkheid. Zoals Hitler, lijdt Poetin verder misschien aan een verborgen drang tot zelfvernietiging, is hij gefascineerd door wonderwapens en houdt hij er een Eva Braun op na.

Vernedering

De voornaamste parallel bestaat er ongetwijfeld in dat Poetin, zoals destijds Hitler, voornamelijk handelt uit een gevoel van vernedering en frustratie. Hitler maakte als simpele frontsoldaat niet alleen het pijnlijke verlies van Duitsland in WO1 mee maar moest vervolgens ook leven in een interbellumwereld die gedomineerd werd door de overwinnaars. Daarbij onderging Duitsland ook nog eens een bijzonder pijnlijke periode van hyperinflatie en een brutale, Frans-Belgische bezetting van het Ruhrgebied.

Poetin ervoer van zijn kant, als tweederangs KGB-agent aan het ‘front’ (Dresden), het verwarrende einde van de Koude Oorlog aan den lijve. Niet lang daarna kreeg ook Rusland te maken met een hyperinflatoire economische crisis.

Een westerse wereldorde

Vervolgens kwam Poetin, zoals destijds Hitler (mutatis mutandis), in een nieuwe wereld terecht die steeds meer gedomineerd werd door de triomferende overwinnaars van de Koude Oorlog. Denk maar aan de neoconservatieve oorlogen in het Midden-Oosten of de enthousiaste reacties van het Westen op de door Poetin als bedreigend ervaren Arabische Lente (meer liberale democratie!).

Om nog niet te spreken over het drieste opschuiven van de NAVO naar Oost-Europa, flagrant tegen de in 1990 gemaakte beloftes in. Of over de al even weinig doordachte, enthousiaste reactie van George Bush op de volksopstand in 2008 in Georgië (meer liberale democratie!). Ze leek een pijnlijke bevestiging van Poetins paranoïde vermoeden dat die opstand aangestookt was door de CIA.

Een lidmaatschap van Oekraïne was zelfs een rode lijn voor de hele Russische elite (niet enkel voor Poetin en zijn ‘haviken’)

In 1997 tekenden 50 prominente specialisten in buitenlandse politiek trouwens al een petitie waarin ze toenmalig president Clinton waarschuwden dat de door hem aangevoerde expansie van de NAVO een ‘beleidsfout van historische proporties’ was die de ‘Europese stabiliteit zou ondermijnen’. Een lidmaatschap van Oekraïne was zelfs een rode lijn voor de hele Russische elite (niet enkel voor Poetin en zijn haviken).

‘Project Rusland’

In een inmiddels beruchte speech, die Poetin in 2007 hield tijdens een veiligheidsconferentie in München, liet hij, tot verbazing van de aanwezigen, duidelijk zijn grote onvrede blijken met die post-1989 gang van zaken. Dit was twee jaar nadat de veiligheidsdienst FSB een anoniem pamflet, genaamd ‘Project Rusland’, verspreid had. Daarin werd het Westen afgeschilderd als de grote boeman en de westerse democratie als een rabiaat gevaar. Sindsdien schopt een balorige Poetin steeds wilder om zich heen, met als voorlopige climax de brutale en, voor ons, bijna onbegrijpelijke inval in Oekraïne.

De verschillen tussen de huidige situatie en het conflict met het nazi-Duitsland van Hitler zijn echter veel belangrijker dan de gelijkenissen. Om te beginnen is Rusland anno 2022 in niks te vergelijken met het Duitsland van 1939. Tot 1871 was dat Duitsland slechts een idee geweest. Ze werd door Bismarck in realiteit omgezet met behulp van ‘bloed en ijzer’.* Ook daarna teerde het prille land op een ‘chronisch dieet’ van conflicten teneinde de fragiele eenheid te bewaren.

WO1 was goeddeels een gevolg van die agonistische drive achter Bismarcks Frankenstein creatie: de Grote Oorlog begon als de als ‘onvermijdelijk’ geachte Europese oorlog waarop de Duitse militaire top zich in 1914 al vele jaren aan het voorbereiden was. WO2 ging vervolgens op dat elan verder, met vernedering als bijkomende katalysator.

Een slavofiel spook

Rusland daarentegen, is een oude, imperialistische natie waarin, ondanks de verwestersing van de jongste paar eeuwen, nog altijd een antiwesters, slavofiel spook rondwaart. Het einde van de Koude Oorlog en het blind-triomferende Westen bracht die oude demon opnieuw tot leven en rakelde zelfs de dwaze droom van een door Rusland geleid Euraziatisch rijk op.

het jonge Duitsland van de eerste helft van de twintigste eeuw staat in schril contrast met het vermolmde en economisch zeer zwakke Rusland van het begin van de eenentwintigste eeuw

Het is echter een stokoud, weinig levenskrachtig en maatschappelijk allesbehalve breed gedragen denkbeeld en gebeuren: het jonge Duitsland van de eerste helft van de twintigste eeuw staat in schril contrast met het vermolmde en economisch zeer zwakke Rusland van het begin van de eenentwintigste eeuw.

Boemerang

Een tweede belangrijk verschil is natuurlijk dat dat fragiele Rusland anderzijds over voldoende kernwapens beschikt om de wereld een paar keer in de as te leggen: daar waar Duitsland haar imperialistische agressie als een boemerang terug in het gezicht kreeg, kan dit onmogelijk (op die manier) gebeuren met Rusland. Dat betekent echter niet dat het aloude boemerang principe niet van toepassing gaat zijn op dit conflict, wat me bij een derde belangrijk verschil brengt.

De meest waarschijnlijke uitkomst van de oorlog in Oekraïne is dat Poetins versleten en corrupte Rusland als een overrijpe vrucht in handen valt van die andere oude en zich door het Westen vernederd voelende natie: China.** Anderzijds dreigt het in morele zelfgenoegzaamheid zwelgende ‘woke’ Westen zichzelf in de voet te schieten met zijn edelmoedige maar wellicht van weinig realpolitik of veel visie getuigende escalatie van zware economische en financiële sancties.

Ze zorgen niet alleen voor zware economische schade in het Westen maar gaan allicht ook de modale Rus van het Westen doen vervreemden en de afbouw van de westerse economische, financiële en politieke wereldorde versnellen.

Waterloo

Het potentieel gevaarlijke China zal dus allicht, als de spreekwoordelijke derde hond, dubbel profiteren van het Oekraïense conflict en/of er zich door gesterkt voelen. Mede doordat we Poetin als een nieuwe Hitler zien, focussen we met andere woorden allicht teveel op de rotte Russische slagtanden, en zijn we te weinig beducht voor de blinkende Chinese hoeven.

Het is voorlopig niet veel meer dan een pessimistische speculatie, maar misschien wordt de oorlog in Oekraïne door historici zodoende ooit omschreven als het Waterloo van het Westen (als dominante macht in de wereld).

-

* Zie Blood and Iron: The Rise and Fall of the German Empire (1871-1918) (2021).

-

** In zijn Day of the Oprichnik (2006) portretteert Vladimir Sorokin het Rusland van 2028 als een barbaars land waarin een tsaar de bevolking onder de knoet houdt met moderne technologie. Het is ook geïsoleerd van Europa en ondergeschikt aan China.

Koen Tanghe

*

Aangeboden door de Vrienden van Doorbraak

Breaking News

**

Knack-journalist Jan Stevens misbruikt oorlog om individuen aan Rusland en Putin te linken met als doel hen in een slecht daglicht te stellen

-

5 april 2022 De Redactie

-

Politici en journalisten die vandaag derden willen beschimpen zijn teruggevallen op een oeroude techniek die in het schoon Vlaams ‘hineininterpretierung‘ heet. Met man en macht wordt er gegraven in het verleden van derden om vervolgens trots te kunnen melden dat de een of de ander toch wel niet ooit op de foto met Putin poseerde of Godbetert op een meeting in Rusland was geweest om te onderhandelen of om de toerist uit te hangen. Bart De Wever kreeg van de deugpers al een laken van dat pak aangemeten omdat hij ooit in Rusland was geweest. De duivel. Hoe durfde hij.

Dat er zoiets bestaat als een Antwerpse haven die een niet onaanzienlijke rol speelt in de wereld, wordt door de deugkwallen handig vergeten. Dat het deugpubliek haar huizen verwarmt of met haar auto’s rijdt dankzij olie en gas uit Rusland, wordt evenzeer vergeten. Dat de perenindustrie in Limburg jarenlang leefde op Rusland, vergeten. Dat Tinne Van der Straeten haar carrière kon uitbouwen dankzij Gazprom. Vergeten.

 

Nu doen alsof Belgen die in het verleden contacten hadden in Rusland, of met Rusland zaken deden, even ‘slecht’ zijn als Putin, is een schabouwelijk infantiel schouwspel. Laten we vooral NIET vergeten dat terwijl alle deugzwijnen in Europa Rusland verketteren, er NU nog elke dag voor 660 miljoen euro aan gas en olie wordt gekocht door Europa in Rusland. Elk dag. Moest het de deugpolitici ernst zijn om Putin te treffen dan zouden ze dat per onmiddellijk kunnen realiseren door deze giga-aankopen hier en nu te stoppen. Maar dat doen onze hypocriete veeldeugers niet. Die deals, die men niet wil afzeggen noch stoppen, zijn daar - by the way - niet zomaar gekomen in het verleden. Ze werden onderhandeld. Dus ja, er waren contacten tussen Europa en Rusland.

Het toppunt van deze kwalijke strategie mag KNACK op haar naam schrijven…

De kwakende deugtermieten die zich aan ‘hineininterpretierung’ bezondigen, willen vanuit een soort ‘moral highground’ iedereen die ooit banden had met Rusland verketteren wegens onoorbare linken met een massamoordend land of haar President.

Het toppunt van deze kwalijke strategie mag Knack op haar naam schrijven.

Knack-journalist Jan Stevens heeft er ondertussen een volle dagtaak aan om ‘tScheldt via zijn gesubsidieerde Knack-baantje te bashen. Jan Stevens is heeeeeeeeel boos op ‘tScheldt. ‘tScheldt speelde namelijk een spelletje met deze deugjournalist vorig jaar. We lieten via via in het oor van Jan Stevens fluisteren dat ‘tScheldt door de machtige Vaticaan-organisatie Opus Dei financieel werd gesteund. Een grap waar we intern hartelijk om hebben gelachen. Zonder enige bron te checken publiceerde Jan Stevens twee dagen later een groot artikel in de Knack waarin hij op 100 % leugenachtige wijze de these ontwikkelde dat ‘tScheldt gesteund werd door Opus Dei. Jan Stevens toch! Kip! U leest het verhaal HIER..

 

De deug-kontdraaier van Knack, Rien Emmery (Arbiter of Tweets) kreeg tientallen vragen op sociale media om het artikel van Jan Stevens te factchecken, maar Rien gaf nooit thuis. Niet moeilijk, gesubsidieerde factcheckers komen niet graag tussen in de wraakjournalistiek van een collega.

Dus wat deed Jan Stevens deze week? Hij ging snuisteren in het verleden van mensen die hij ervan verdenkt iets te maken te hebben met ‘tScheldt.

Zo vond hij een website waarop een conferentie werd aangekondigd in Jalta. De conferentie dateerde van 2019. Jan Stevens kreeg een erectie van jewelste toen hij besefte dat de website waarop de conferentie beschreven werd, kon gelinkt worden aan Gert Van Mol, de man die hij elke dag op twitter wegzet als de eindbaas van ‘tScheldt. In zijn eerste 1500 tweets over ‘tScheldt beweerde Jan Stevens trouwens dat ‘tScheldt geen redactie had en dat ‘tScheldt een éémans-operatie was. Die bovennatuurlijke Gert Van Mol deed volgens Jan Stevens àlles. En de artikels schrijven, én de cartoons tekenen, én de marketing verzorgen, én de abonnementenafdeling runnen, én de Facebook verzorgen, én alle Tweets versturen.

Na 1500 tweets werd Jan Stevens intern bij Knack teruggefloten toen bleek dat een collega van Knack in zijn vrije uren vermoedelijk meeschreef aan ‘tScheldt, met name artikelen die Knack niet meer wenste te publiceren omdat ze ingingen tegen het linkse mantra van haar bebaarde hoofdredacteur Bert De Buil Bultinck.

Het werd erger toen bleek dat ‘tScheldt al 25 jaar een redactie van een twintigtal mensen bleek te hebben. Dus begon Jan Stevens te twitteren dat de ‘tScheldt-redactie bestond uit rechtsextremisten. Dat bekte goed en het bezoedelde het karakter van ‘tScheldt en de mensen erachter zoals Jan Stevens graag zag. For the record, ‘journalist’ Jan Stevens heeft NOG NOOIT met iemand van de redactie van ‘tScheldt contact gehad, noch ermee gesproken. Stevens publiceert tot op vandaag steevast het eerst het beste verhaaltje dat in zijn hoofd opkomt met als doel de mensen rond ‘tScheldt te verbasteren en te verpauperen. Want Jan wil wraak wegens het Opus Dei debacle.

Toen Jan Stevens de website zag met daarin een verwijzing naar een conferentie op Jalta en een mogelijk link naar Gert Van Mol kwam hij nagenoeg instant klaar achter zijn computer. Zonder nadenken, de modus operandus van Jan Stevens, stuurde hij een tweet de wereld in om de zogenaamde eigenaar van ‘tScheldt te linken aan de stoutste boze wolf van deze eeuw, Vladimir Putin. Niet alleen werd ‘tScheldt volgens Stevens ondersteund door Opus Dei, maar waren er banden met het Kremlin. Dat was de satanische boodschap van Jan Stevens.

Stevens was glashelder in zijn tweets de afgelopen 48 uur Hij schreef onomwonden dat de zogenaamde eigenaar van ‘tScheldt in 2019 in Jalta op de Krim was geweest op de door Putin gesponsorde conventie. En dat de capo van ‘tScheldt Putin had onderhouden over ‘fake news’, implicerend dat Putin deze wijze levenslessen over fake news vandaag toepast in zijn vuile oorlog. Je moet maar durven, als ‘journalist’ van Knack.

Het wordt allemaal een beetje misselijkmakend wanneer nu blijkt dat de zogenaamde eigenaar van ‘tScheldt NOOIT op deze conferentie van Jalta aanwezig was, laat staan dat Gert Van Mol ooit in Rusland of omstreken is geweest. Dat weten wij omdat wij iets doen wat malariajournalisten als Jan Stevens niet meer doen, rondbellen, in café’s gaan zitten, praten met mensen, en nogmaals rondbellen, notities maken, en terug rondbellen…

There is something rotten in the state of Flanders

Met andere woorden Jan Stevens lapt zowat alle regels van de deontologische code van de journalisten aan zijn laars. Jan Stevens en bij uitbreiding Knack doet aan wraakjournalistiek. En dit allicht met glimlachend goedkeuren van de meeste politici die elk jaar tientallen miljoenen euro subsidies naar Roularta laten vloeien, de uitgever van Knack. Politici die de laatste 3 jaar geconfronteerd werden met de ironie, het sarcasme, de humor of de zwartgalligheid van ‘tScheldt. En die dus maar wat blij zijn dat de luis in de pels van de Vlaamse journalistiek op alle mogelijke manieren wordt gecovidprikt, vooral als Jan Stevens van Knack de spuitjes zet.

Het doelbewust valselijk linken van mensen aan Putin om hen in een slecht daglicht te stellen maakt dat Knack en Jan Stevens het niet waard zijn om als journalist of als journalistiek medium beschouwd te worden. Jan Stevens is schrijvend schorremorie. En Knack is een aanfluiting van wat het ooit geweest is.

*

CENSUUR & BROUCKIE-VRIJE MAAR VRANKX ONAFWENDBARE

*

STRICT PERSOONLO-IJKE COMMENTAAR

Het is al lang dat de ‘Nack’ mij op de zenuwen werkt. Ik was er, jaren geleden, een trouw lezer van, toen het nog veel, zo niet alles, betekende, ja  zelfs haast leiding gevend was in de Vlaams- Bewuste wereld van serieuze politici. Tot ik rond de jaren ’80 Roularta zelf leerde kennen, waar de toenmalige Directie inderdaad plots over lijken ging.

Meer zeg ik niet. Beroepsgeheim. Maar de tijd heelt alle wonden en de getroffenen rusten allemaal al lang in Vrede.. Totaal geruïneerd. Enfin, de Hoofdzetel grenst sedertdien, in Roeselare centrum, direct aan de hoofdweg ipv in het achtergelegen goedkope volkswijkje.

Voor mij i s deze aan de gang zijnde o zo progressieve teloorgang het zoveelste bewijs, dat Loontje altijd en overal om zijn Boontje komt…

Misschien dat een heropstart in de metaalconstructie toch nog redding kan brengen?????

*

Digithalys