FRANCOFOON SCHUIM OP DE LIPPEN
Ik, leedvermaak? Aber Nein! Daarvoor ben ik veel te goed opgevoed,
Leedvermaak? Totaal niet, ik zou niet durven! Want dat is zonde. Weg van mij, Satan!
En nu hop! Weer eens met slaande trom naar de Raad van State. Liefst onder het oog van zoveel mogelijk internationale camera’s. Want de wereld moet weten hoe die arme francofone minderheid gejudast wordt!
Smetje van ’t Gazetje : aan U de eer! En ge moet ze niet sparen!
Niets minder dan een "onaanvaardbare provocatie", dit "geweerschot dat ons vanuit Vlaanderen om de oren fluit", in de vorm van een "geniepige beslissing". De Franstalige commentatoren hadden het schuim op de lippen en even dachten we dat iemand zonder ons te verwittigen de Vlaamse onafhankelijkheid had uitgeroepen. Maar onze Franstalige collega's reageerden op iets veel banalers: het Vlaams Parlement heeft unaniem, min de stem van de Franstalige van dienst, een decreet goedgekeurd waardoor de inspectie op de Franstalige schooltjes in de faciliteitengemeenten nu door Vlaanderen georganiseerd zal worden.
Het klopt dat het Vlaams Parlement even bliksemsnel de forcing voerde, om zo te vermijden dat hierover nog eens een belangenconflict ingeroepen zou worden, maar waar het probleem inhoudelijk zit ontgaat ons enigszins, en onze Waalse en Brusselse collega's weten dat deze krant niet aan communautaire scherpslijperij doet.
De schooltjes in kwestie worden immers gefinancierd door Vlaanderen, liggen op Vlaams grondgebied, en onderwijs is al meer dan een behoorlijke tijd een gemeenschapsbevoegdheid. Het is dus niet meer dan de logica zelf dat ook de inspectie door de Vlaamse overheid wordt uitgevoerd.
Maar onze Franstalige collega's hebben al voor zeker uitgemaakt dat dit slechts een eerste stap is om het Franstalige basisonderwijs in de faciliteiten te ondermijnen en zelfs ooit af te schaffen. Nochtans heeft niemand in Vlaanderen daarvoor ooit gepleit en valt zoiets niet te rijmen met de grondwet, die de faciliteiten betonneert.
Inhoudelijk heeft men dus eigenlijk niets te vrezen, maar toch krijgt men een onwaarschijnlijk virulente reactie. Die is daarom vooral relevant omdat ze aantoont hoe diep de vooroordelen zitten en hoe gevoelig ze zijn, hoe groot de kloof blijft tussen de principes van het "droit du sol" en het "droit des gens". Het toont ook aan dat de gevoeligheid over deze thema's omgekeerd evenredig is met de inhoudelijke relevantie ervan.
Het belooft dan ook wanneer Herman Van Rompuy beslist om de heikele kwestie Brussel-Halle-Vilvoorde op de agenda te plaatsen, een probleem dat toch blijkbaar wat meer zal vergen dan "vijf minuten politieke moed". Het voordeel is dat Van Rompuy dat veel beter beseft dan anderen in zijn partij en gewezen kartel.
Bron DM, van de hand van de Heer Hoofdredacteur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten