***
Maandag 3 juni
Zon 5u33-21u49
H Clotildis
.
Deel
II.
1410 - HET VLAAMS BELANG
BETAALT MET PAS GELD
°°°
De kleindochter
van Margareth Thatcher?
Niet
mogelijk! Want qua talent, kon ze haar moeder zijn!
°°°
Talent heeft ze, ons Barbaraatje!
U krijgt hieronder, omdat de media dit nalaten, de integrale tekst van haar
toespraak op het sociaal congres van het Vlaams Belang van gisteren.
Natuurlijk doe ik dat uit
overtuiging voor de goede zaak, maar ook een beetje (veel) wegens de welluidende
klank van het proza waarmee de
kunstenares haar gedachtengoed inkleedt. Hiermee bewijst ze reeds van in haar
jeugd recht te hebben op een Ereplaats in de Galerij der Groten.
“Je bent jong, en je wil
wat” : die woorden hebben voortaan een voornaam én een familienaam : Barbara
Pas van het Vlaams Belang.
°°°
Ter zake :
Congres: Sociale Volkspartij
Toespraak Barbara Pas
*
Vrienden,
Zoals in het educatieve filmpje werd duidelijk
gemaakt werkt de Belgische sociale zekerheid als een magneet op gelukzoekers
uit alle windstreken omwille van het lakse immigratiebeleid dat in dit land
wordt gevoerd. Immigranten hebben het door het open-grenzen-beleid immers
bijzonder gemakkelijk om zich in België te vestigen. Dat maakt dat alle
voordelen van onze sociale zekerheid voor hen voor het grijpen liggen, zonder
dat zij daar zelf ook maar ooit iets toe hebben bijgedragen.
Mijn valies zou ook al klaar staan voor zulk land
van melk en honing... Ook al wil de politieke elite van dit land ons blijven
wijsmaken dat immigratie nodig is voor het tegengaan van de vergrijzing en de
betaalbaarheid van onze pensioenen, De massale instroom aan buitenlanders is niet
meer dan geïmporteerde werkloosheid. Het is sociaal, economisch en financieel
onhoudbaar.
Di Rupo en zijn kornuiten willen dat niet inzien.
Begrijpelijk, zij hebben met het getouwtrek rond de politieke
benoemingscarrousel dan ook belangrijker zaken om zich mee bezig te houden...
Deze week heeft Di Rupo, naar aanleiding van het vernietigend rapport van de
Europese Commissie alvast laten weten dat er in zijn beleid geen ommezwaai
komt. Pensioenen, vergrijzing, ... dat moet niet voorbereid worden. De regering
Di Rupo doet gewoon voort. Hij ‘saneert’ verder zijn begroting zoals hij dat
met zijn belastingregering tot hier toe heeft gedaan: met knip-en plakwerk van
eenmalige maatregelen en verdoken belastingverhogingen. Dat saneren van de
begroting kan je best vergelijken met een badkamer dweilen: een badkamer
waarvan weliswaar alle kranen overvloedig lopen, er een groot gat is geslagen
in de badkuip, terwijl je niet verzekerd bent tegen waterschade en het
watertarief om de haverklap wordt verhoogd... In die tsunami dweilt Di Rupo al
fluitend met zijn tricolore dweiltje rustig voort. Maak u geen zorgen... “Alles
gaat goed!”.
Zelfs minister van Financiën Geens zei deze week
dat hij al licht ziet aan het einde van de tunnel.
Als zoiets uit de mond van een CD&V-er komt
betekent dat meestal dat het ergste nog moet komen, maar Geens wil ik deze keer
nog wel geloven. Alleen vrees ik dat hij aan het eind van die tunnel de
koplampen gezien heeft van een aandonderende trein die op Wetterse wijze een
ramp zal veroorzaken. De begrotingskrater is immers zo diep dat Di Rupo beter
een vulcanoloog tot minister van Financiën had benoemd, dan een goedlachse
professor in vennootschapsrecht.
Alle gekheid op een stokje, de situatie is heel
ernstig. In Vlaanderen leeft meer dan 10 procent van de bevolking onder de
armoedegrens. Het aantal mensen dat de elektriciteitsrekening niet meer kan
betalen, stijgt elk jaar spectaculair. Onze pensioenen behoren tot de laagste
in Europa en werken verarming in de hand. Met doekjes voor het bloeden als een
stookoliecheque of een cultuurcheque los je het probleem niet op. Er moet werk
gemaakt worden van echte armoedebestrijding. En het moet daarbij gedaan zijn
enkel te focussen op die zogenaamde sukkelaars van migranten of asielzoekers om
zo bewust de sociale uitsluiting van de eigen mensen niet meer in beeld te
brengen.
Wij zijn allereerst verplicht tot solidariteit met
de eigen gemeenschap.
En dan bedoelen we geen “solidariteit” in de
Belgische context, waar het een codewoord is geworden voor georganiseerde
diefstal, voor miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië zonder enige
vorm van vrijwilligheid en transparantie. Het Vlaams Belang kiest voor een
ander soort solidariteit, met de volksverbondenheid als cement. Wij staan voor
een Vlaamse solidariteit tussen de generaties, tussen rijk en arm, tussen
gezonden en zieken. Ieder lid van onzevolksgemeenschap die het nodig heeft,
heeft recht op sociale bijstand.
Als nationalisten zijn wij verplicht steeds de
essentiële belangen van ons volk - zeker van de economisch en sociaal zwakkeren
- te verdedigen. Maar de welvaart die Vlaanderen heeft opgebouwd, staat op
losse schroeven. Met één op de zeven Vlamingen op de armoedegrens en bijna acht
procent werkloosheid zijn armoedebestrijding, werkverschaffing, rechtvaardige
lasten en echte sociale zekerheid meer dan ooit aan de orde van de dag. Het
zijn stuk voor stuk te ernstige vraagstukken om ze over te laten aan partijen
die vooral hun eigen enge belangen verdedigen.
Vandaag stellen we u dan ook ons vernieuwde sociale
programma voor. Met totaal nieuwe voorstellen zoals een voorstel tot hervorming
van het huidige onrechtvaardige en veel te complexe systeem van kinderbijslag.
Gezien de kosten voor de eerste kinderen het hoogst zijn, stelt het Vlaams
Belang voor om voor de eerste drie kinderen een verhoogd bedrag uit te keren en
het bedrag vanaf het vierde kind te laten dalen. Het Vlaams Belang is ook nog
steeds voortrekker inzake het opvoedersloon: geen vrouw-aan-de haard-voorstel
dat onze tegenstanders uitvinden om ons als vrouwonvriendelijk te proberen
brandmerken, maar wel een pleidooi voor een opvoedersloon van 24 maanden per
kind en een sociaal statuut voor de thuiswerkende ouder zodat men écht de vrije
keuze heeft om thuis of buitenshuis te werken.
We doen vandaag ook concrete voorstellen voor een
echte zorgzekerheid en voor een gewaarborgd recht op zorg, voor een volwaardig
werknemersstatuut voor onthaalouders. We doen voorstellen rond de broodnodige
loonlastenverlaging, rond de gelijkschakeling van arbeiders en bedienden en nog
vele zaken die mijn goede collega Bart Laeremans reeds aanhaalde en waarover ik
zeker niet in herhaling wens te vallen.
Vrienden, Over de zesde staatshervorming wordt
beweerd dat daarmee grote delen van de sociale zekerheid naar de deelstaten
worden overgeheveld. Dat zijn blaaskes. Dat moogt ge u niet laten wijsmaken. Of
het nu gaat om gezondheidszorg, arbeidsmarktbeleid of kinderbijslag, slechts
onderdelen worden overgedragen naar de deelstaten, maar de hefbomen en de
financiering ervan blijft federaal. Bovendien wordt de versnippering van
bevoegdheden groter en staan we verder af dan ooit tevoren van homogene
bevoegdheidspakketten, waar men ten tijde van de 5 resoluties in 1999 nog
allemaal zo’n luide voorstander van was.
De essentie van de belangrijke sociale
beleidsbevoegdheden en van alles wat met sociale zekerheid te maken heeft wordt
tot op vandaag nog altijd angstvallig federaal gehouden. En dat is niet
verwonderlijk. De sociale zekerheid was en is één van de grote kanalen waarlangs
de welvaartsoverdracht van Vlaanderen naar Wallonië wordt georganiseerd en dat
wil men koste wat het kost in stand blijven houden.
Het is nochtans essentieel dat we onze eigen
fiscale en sociale hefbomen in handen krijgen. Want wat Vlaanderen nodig heeft
op het vlak van arbeidsmarktbeleid en sociaal-economisch beleid kan nooit in
een Belgisch relanceplan of een Belgische begroting staan. Geen enkele
staatshervorming zal Vlaanderen de broodnodige bevoegdheden geven die het nodig
heeft om een sociaal beleid op maat te kunnen voeren. Bij de opeenvolgende
staatshervormingen strompelde het Vlaamse volk van vernedering naar uitverkoop.
Een Belgische staatshervorming blijft oplapwerk aan een ruïne. Kom dan ook niet
af met stap-voor-stap-strategieën en confederalistisch gezwets. Wij verzetten
ons tegen de idee dat men België zo traag mogelijk moet uitkleden, om toch nog
ergens te eindigen onder een confederale koepel. Net zoals je niet “een beetje
zwanger” kan zijn, kan je ook niet “een beetje onafhankelijk” zijn. Voor ons
geen institutionele bricolage, geen confederalistische tussenstations of
wachten tot België zogezegd verdampt wat alleen maar tot een ergere verlamming
en kostbaar tijdverlies leidt. Over een ravijn geraken doe je niet met kleine
sprongetjes. We moeten tabula rasa maken en ons volledig ontsmetten van die
vieze, vuile Belgische ziekte. Desinfecteren! We moeten af van het Belgische
regime én de monarchie, het België van de société générale, de politique
politicienne, het cordon sanitaire en het colloque singulier. (Niet toevallig
allemaal onvertaalbare francofone begrippen…). We moeten de harde schijf vol
Belgische virussen wissen. Tot het allemaal alleen nog maar een kwade
herinnering is. Wij gaan dan ook voor staatsvorming, Vlààmse staatsvorming, volwaardige
en onverkorte onafhankelijkheid. Alleen in een Vlaamse republiek kunnen we de
solidariteit waarborgen die de Vlamingen nodig hebben. En we hebben daarbij
geen tijd te verliezen. We staan voor een spectaculair verval van de
verzorgingsstaat, die binnen enkele jaren niet meer in staat zal zijn om
bijvoorbeeld de ouderlingen een menswaardig pensioen uit te keren. In België
dreigt ons sociaal systeem op korte termijn te bezwijken onder het gewicht van
het Waalse PS-cliëntelisme en de talloze misbruiken die er bestaan in het kader
van het teugelloze immigratiebeleid van dit land. Als het tij niet snel wordt
gekeerd, dan komen onze huidige sociale verworvenheden onvermijdelijk op de
helling te staan.
Vlaanderen moet snel de sprong maken naar Vlaamse
onafhankelijkheid als het niet zwaar wil inboeten op het sociaal welzijn van de
Vlamingen.
Vrienden,
Het onafhankelijk en soeverein Vlaanderen waar wij
naar streven, maakt deel uit van een prachtig continent: Europa, de bakermat
van onze westerse cultuur. Laat mij - u verwacht het niet - in dat kader een
oproep doen tot diversiteit. Niet voor de diversiteit van de eurocraten, die de
massaimmigratie bepleiten en aanwenden om één grote Europese
multikulti-eenheidscultuur te realiseren; wél voor de historisch gegroeide
Europese diversiteit, die heeft geleid tot de typische Europese lappendeken met
vrije, soevereine en goed samenwerkende naties. Van dat Europees lappendeken
moet het onafhankelijke Vlaanderen waar wij naar streven deel uitmaken.
Cultuurhistorisch gezien is Europa een zeer verscheiden continent: een Deen is
geen Griek, een Vlaming is geen Waal. De verschillen zijn groot, niet in het
minst wegens het ontbreken van één gemeenschappelijke taal. Verder zijn er
grote Europese verschillen inzake demografie, geschiedenis, recht, politiek,
economie, bureaucratie, pensioenstelsels, onderwijs, geopolitieke positie,
sociale voorzieningen, energieafhankelijkheid, enzovoort, en dat is prima.
Europa is juist sterk kunnen worden mede dankzij die unieke interne diversiteit:
de Europese rijkdom aan culturen, tradities en volkeren. Los van het feit dat
het onwenselijk is, is Europa dus absoluut niet eenvormig en niet homogeen
genoeg om een Europese eenmaking te doen slagen: een Europese superstaat kàn
simpelweg niet werken. De euro was gedoemd om te mislukken. En als de euro
mislukt, dan mislukt ook deze EU, die door de euro wordt geschraagd en haar
ondemocratisch machtsgreep legitimeert met de eurocrisis. Want om toch koste
wat het kost te proberen de euro te redden, maakt de EU van Europa een
transferunie naar Belgisch model, waarbij het Noorden financieel opdraait voor
het Zuiden.
En inconsequent als ze zijn speelt het voor de
eurofiele draagvlaknationalisten blijkbaar geen rol dat de ondemocratische EU
geen enkel publiek draagvlak heeft. Want wie denkt zoals de N-VA, dat méér EU
goed is voor Vlaanderen, dwaalt: meer EU betekent minder Vlaanderen. Meer EU
betekent dat Vlaanderen stelselmatig wordt gedegradeerd tot een provincie van
Europa; meer EU betekent dat Vlaanderen naast de melkkoe van Wallonië, ook de
melkkoe van Europa wordt.
Het is vandaag dag op dag 21 jaar geleden dat de
Denen in een referendum tegen het verdrag van Maastricht stemden. Het Vlaams
Blok hield toen al een persconferentie onder de noemer: “Europa ja, Maastricht
neen!” om zich tegen het verdrag en het invoeren van de euro te verzetten. Ook
vandaag vragen wij om terug te keren naar de Europese samenwerking van voor het
Verdrag van Maastricht. Naast de ordelijke opdeling van België, pleiten wij dus
ook - geheel consequent – voor een ordelijke ontmanteling van de grotere versie
ervan: de EU en de eurozone.
Om culturele redenen, vanuit een democratische
reflex en om sociaal-economische redenen verzetten wij ons, als enige
eurokritische partij in Vlaanderen, tegen een Europese superstaat. Het
uitbouwen van een eigen doeltreffende sociale zekerheid kan enkel als wij ook
hier grenzen stellen en autonome hefbomen kunnen hanteren, ondermeer inzake
migratie en invoerpolitiek. Voor ons een onafhankelijke en soevereine Vlaamse
staat in een vrije Europese confederatie. Vlaanderen kan een pioniersrol spelen
in de her-democratisering van Europa. We kunnen eindelijk eens geschiedenis
maken, in plaats van hem te ondergaan.
Vrienden,
Ik ben sociaal, maar ik hou niet van socialisten.
Ik hou niet van socialisten omdat het geen socialisten zijn. Ze hebben geen
ideologie meer, in het beste geval alleen nog strategieën om aan de macht te
komen of te blijven. Ze hebben ook geen arbeiders meer, want die hebben ze
ingeruild voor kaviaarsocialisten en allochtoon kiesvee. Niet de slaafse
EU-schoothondjes van de SP.a, maar het Vlaams Belang heeft als sociale
volkspartij altijd gekozen voor het recht van de gewone man en vrouw in de
straat en zal dat in de toekomst ook blijven doen.
Ik ben Vlaams nationalist, maar ik hou niet van de
N-Va. Ik hou niet van N-Va-ers die het beginsel van de Vlaamse
onafhankelijkheid hoog houden om er gemakkelijk onder door te komen. Niet de
draagvlaknationalisten van de N-VA, maar het Vlaams Belang kiest als enige
ondubbelzinnig voor een Vlaamse republiek.
Ik ben een idealist zonder illusies en ik hou niet
van illusionisten zonder idealen zoals de CD&V en de Open VLD die net als
alle andere Vlaamse partijen een stuitend gebrek aan visie ten toon spreiden over
waar Vlaanderen wil staan binnen pakweg tien jaar. Het oeverloze gezwets over
halfslachtige compromissen en weinig inspirerende strategieën verraadt een
inhoudelijke leegte.
Alle Vlaamse partijen: CD&V, SPa en Open VLD in
de federale regering; CD&V, SPa en N-VA in de Vlaamse regering, allemaal
hebben ze tijdens hun parcours meer bochten genomen dan Eddy Merkx in al zijn
deelnames aan de Ronde van Frankrijk samen. Gezwind worden elke keer opnieuw
alle beloftes en principes overboord gegooid. Het zijn die Vlaamse partijen die
hun eigen meerderheidspositie verkwanselen, elkaar via cordons uitsluiten en op
cruciale momenten capituleren.
Gelukkig heeft de Vlaming, die zich vandaag in zijn
bestaanszekerheid bedreigd ziet, een betrouwbaar en rechtlijnig alternatief.
Een partij die een tegenwicht vormt voor het Belgicistisch en door de PS
gedicteerde staatssocialisme én de syndicale bovenbouw, maar ook tegen een
ultraliberaal discours en de kritiekloze adoratie van het EU-model. Een partij
die, in tegenstelling tot de zuilpartijen en hun coalitiegenoten, onafhankelijk
spreekt van vakbond, ziekenkas, patroonsorganisatie of bank, en daarbij één
belang voor ogen houdt: dat van degewone Vlaming.
Het Vlaams Belang bevestigt zich vandaag eens
temeer als een programmapartij, die ook op sociaal-economisch vlak het
inhoudelijke verschil maakt met de traditionele partijen en hun
voorbijgestreefde, slaapverwekkende ideeën. Men zegt graag dat het Vlaams Belang
aan de kant staat. Wel ja, het Vlaams Belang staat graag aan de kant, aan de
kant van het volk. Aan de kant van de man en de vrouw in de straat. Aan de kant
van de gewone Vlaming die geen schuld heeft aan de huidige crisis, maar er
vandaag wel voor moet opdraaien. Samen met gezinnen die met de armoedegrens
worstelen, samen met onze jeugd die het niveau van het onderwijs ziet kelderen
door een nefaste hervormingsdrang, samen met jongeren in problematische
opvoedingssituaties, samen met alleenstaanden, samen met éénoudergezinnen die
in de marginaliteit terecht komen, met ouderen die zich zorgen maken om hun
pensioen, met hulpbehoevende bejaarden die in ongecontroleerde rusthuizen
terecht komen en met zorgbehoevenden die het sociale vangnet zien afbrokkelen.
Samen met al die Vlamingen staan wij aan de kant. Dat is de kant waar ik graag
sta. Dat is de kant waar we moeten staan. Met het Vlaams Belang aan de kant!
Ik dank u.
°°°
Heel
zeker vindt U op de webstek van het Vlaams Belang nog meer inspiratie. Zie
Hierboven
staat alleen de hoofdschotel van de dag, met de fijnste gerechten, bereid door
een Meester Kok. Met de verschijning van Barbara Pas nog op het netvlies, zie
ik ineens Marianne Thyssen voor mijn geestesoog. Probeer dat ook eens uit, dan
weet U direct voor wie U moet stemmen!
Ach
Jong! Wat heb ik er spijt van niet meer va de jongsten te zijn; om met de
aantredende jeugd het vendel verder te dragen. ‘Aan de kant staan’ s voor velen
van ons zowat het enige waarin we goed klunen zijn. Met herauten als deze lieve
kleine (!) in wie ik een Grote Dame zie, is
Vlaanderen op de goede weg om op korte tijd onafhankelijk te zijn.
“Met
kleine sprongetjes geraak je niet over een afgrond” : Hey Bart : ween van spijt
en smijt Uw kroon naar Pas!
Geschreven door AABEE via
Digitalia
°°°
°°°
Geen opmerkingen:
Een reactie posten