.
1420 - IS HET NU KEIZER
KAREL OF NAPOLEON DE GUCHT
.
.
Met
alle Chinezen, maar niet met den dezen, zal hij gedacht hebben….
Het
is voldoende bekend, dat de 2 Oost Vlaamse Liegebeesten, Verhofstat en De
Gucht, niet samen door één deurgat
kunnen. Zelfs een dubbele deur, speciaal op maat gemaakt, gaat niet vanwege hun
uitzonderlijk dikke nek. Zelfs als wijnboer in Italië in hun vrije tijd is het
hommeles over wie nu de dikste druiven had. De Gucht brengt zelfs zijn wijn in
België op de markt, maar die schijnt niet te drinken te zijn.
Elders
werd De Gucht al opgehemeld wegens zijn succes met de Chinese zonne-panelen, en
samen met het slinkend aantal VLD-kiezers, zou dat de doodsteek betekenen voor
de kansen van Vhfsdt, want een van de twee zou zijn Europees mandaat moeten inleveren.
Misschien wel in het voordeel van een Vlaams Nationalist….Gent in zak en as, en
Termont op bedevaart naar O.L.Vrouwke van Oostakker! Want als de Blauwe
Geschelpten duiken, duiken de Rode Valken ook en komt Gent, voor het eerst in
honderden jaren, ook in handen van de Vlaams Nationalisten, naar het voorbeeld
van de Koekestad….
De
soep echter wordt nooit zo warm gegeten als ze op tafel komt. De Keizer van
Berlare schijnt deze keer zijn hand fameus te hebben overspeeld. Zijn Mireille
en het zeuneke Zaan Zaak in zak en as, want zonder de Pater Familias zijn
beiden nog minder dan niks. Zaab Zaak kan zelfs met de gekochte universitaire
bull op zak, daarmee nog niet tot 3 tellen.
Blijft
nog maar de vraag, of überhaupt de VLD straks boven de kiesdrempel komt. Men is
daar al jaren aan een stuk bezig het graf te delven voor het Vlaams Belang
(denk maar aan het politiek proces in Gent en de veroordeling van het
Blok door een Rechter Verhofstadt-vriendje, die als enige bereid gevonden werd
om het Loge-wachtwoord uit te voeren)
Maar
zoals het spreekwoord zegt :’Wie een graf delft voor een ander, valt er
dikwijls zelf in’.
In
ieder geval heffen wij, samen met alle mensen die een nieuw en beter Europa
wensen, het glas op de goede afloop.
.
Ter
zake :
Financial Times
veegt de vloer aan met 'toogstrateeg' Karel de Gucht
Uit De Wereld
Morgen.be
*
EU commissaris Karel de Gucht stelt het recente akkoord
over de zonnepanelen met China graag voor als een politieke overwinning. In
werkelijkheid was het een complete afgang en het is zeer de vraag of dit zijn
politieke toekomst niet hypothekeert.
Enkele maanden geleden kondigde Karel de Gucht met grote
trom aan dat hij indien nodig heffingen zou invoeren tegen Chinese
zonnepanelen. Het moest maar eens gedaan zijn met de oneerlijke concurrentie
vanuit China. Het zou het eerste ernstige conflict worden tussen de Europese
Unie en China. Eind juli meldde hij dan triomfantelijk dat er een akkoord was
bereikt en dat hij zijn zin had gekregen. “Na weken van intensieve
onderhandelingen kan ik vandaag bekendmaken dat ik tevreden ben met het aanbod
van een prijsverbintenis dat de exporteurs van Chinese zonnepanelen voorgelegd
hebben”, aldus de Gucht.
De Financial Times geeft een heel andere versie van de
feiten. In een paginagroot artikel gaat de krant uitgebreid in op het akkoord
en ook op de bewogen politieke loopbaan van onze Belgische eurocommissaris. Ze
schetsen geen al te fraai beeld.
Direct na zijn dreiging met hoge heffingen tegen de
Chinese goedkope zonnepanelen kreeg de Gucht tegenwind van een meerderheid van
de EU-landen onder leiding van Duitsland. Ook België sloot zich daarbij aan.
Deze landen vreesden dat dit het begin zou kunnen zijn van een uitzichtloze
handelsoorlog met een zeer belangrijke handelspartner. Bovendien zouden de
heffingen alleen maar leiden tot hogere prijzen voor zonnepanelen. Dat zou de
crisis in de sector nog verergeren en de omschakeling naar groene technologie
een serieuze deuk geven. Chinese firma’s zouden hun productie wellicht ook
delokaliseren naar andere Aziatische landen van waaruit ze hun goedkope export
gewoon zouden kunnen verder zetten.
De Gucht trok zich van die Europese tegenkanting niets
aan. Uit het verleden is al vaker gebleken dat hij koppigheid en arrogantie
probleemloos combineert … tot de realiteit er anders over beslist. Die
realiteit liet ook deze keer niet lang op zich wachten. De Chinezen openden een
onderzoek naar de import van Europese wijn, wat tot grote bezorgdheid leidde in
Frankrijk en andere Zuiderse landen. Ook dreigden ze een zaak te openen i.v.m.
de invoer van wagens. Dat zag Duitsland nog minder zitten. De Duitse export
naar China bedraagt namelijk jaarlijks 67 miljard dollar, het drievoudige van
de Europese import van zonnepanelen. Merkel wou een handelsoorlog met China te
allen prijze vermijden.
De Gucht bleef echter stoer doen en haalde uit naar China
dat hij ervan beschuldigde de Europese landen tegen elkaar uit te spelen. Maar
hij werd snel op zijn plaats gezet. De eurocommissaris mocht zijn plannen tot
invoerheffingen vergeten en moest zich tevreden stellen met een uiterst slap
akkoord. Dat akkoord legt de minimumprijs vast op 56 cent, ongeveer de prijs
die momenteel door de Chinezen wordt gehanteerd… Dat is zowat de helft van wat
de Commissie vorig jaar nodig achtte om de dumping ongedaan te maken. Er is een
maximaal volume vastgelegd, maar dat verschilt nauwelijks van wat nu ingevoerd
wordt. De Europese producenten van zonnepanelen zijn over het bereikte akkoord
in alle staten en trekken zelfs naar het Europees Hof in Luxemburg om het aan
te vechten.
Het lijdt geen twijfel dat China de productie van
zonnepanelen subsidieert. Maar Europa doet dit ook voor zijn landbouw, en dan
zwijgen we nog over de oorlogsindustrie van de VS. Er is een tijd geweest dat
landen uit het Noorden eenzijdig en brutaal hun wil konden opleggen aan
ontwikkelingslanden. De Gucht leeft blijkbaar nog in dat tijdperk en wil maar
niet zien dat de wereldverhoudingen aan het kantelen zijn. Een ander goed
voorbeeld hiervan is het incident in Congo in 2008. Toen dacht hij als minister
van Buitenlandse Zaken de Congolese president als een kleine jongen de les te
kunnen spellen. Zijn drukkingsmiddel was 200 miljoen euro ontwikkelingshulp.
Hij was echter een klein detail uit het oog verloren. Enkele weken voordien was
Congo een lening toegezegd van China ter waarde van 12 miljard dollar, bijna
vijftig keer zoveel als de Belgische aalmoes. Voor de Congolese president was
de rekening snel gemaakt.
De Financial Times stelt vast dat dit niet de eerste keer
is dat de Gucht zich als een olifant in en porseleinkast gedraagt. Louis
Tobback noemde hem omwille daarvan ooit een ‘toogstrateeg’. De beurskrant
verwijst naar het fameuze debat over het stemrecht voor migranten in 2004. De
liberalen zaten toen in de regering, maar waren in meerderheid tegen de
toekenning ervan. Na heel wat interne discussie gingen ze uiteindelijk akkoord.
’s Anderendaags verklaarde de Gucht, die op dat moment partijvoorzitter was,
vrolijk op televisie dat hij het akkoord toch niet zou goedkeuren. Het kostte
hem toen zijn voorzitterszetel en het gekrakeel leverde de partij bij de
volgende verkiezingen een zware nederlaag op.
De beurskrant vermeldt nog enkele heldenfeiten van keizer
Karel. In 2004 kwam het tot een ernstig diplomatiek incident tussen België en
Congo omwille van denigrerende uitspraken van Excellentie De Gucht aan het
adres van president Kabila. In 2005 schilderde hij premier Balkenende van
Nederland af als “een mix van Harry Potter en brave stijfburgerlijkheid, een
man in wie ik geen spoor van charisma kan ontwaren.” Niet dat hij geen gelijk
had, maar als minister van BZ van een buurland is het gewoonweg not done. In
2010 waren het de joden die het moesten ontgelden. In een interview voor Radio
1 liet hij zich het volgende ontvallen: “En onderschat ook niet wat de mening
is - nog los van de lobby - van de doorsnee Jood buiten Israël. Daar is
inderdaad een geloof - ik kan het moeilijk anders dan zo omschrijven - bij de
meeste Joden, dat zij gelijk hebben. En geloof is iets wat je moeilijk met
rationele argumenten kunt bestrijden. Het gaat ook niet over al dan niet gelovige
Joden, hoor. Ook vrijzinnige Joden hebben datzelfde geloof dat zij eigenlijk
gelijk hebben. Het is dus niet gemakkelijk om zelfs met een gematigde Jood een
gesprek te hebben met wat zich in het Midden-Oosten ontrolt. Het is een
bijzonder emotionele aangelegenheid.” Subtiel is anders.
Door zijn blunders in de Belgische politieke zit hij
vandaag in Europa. Het is nu zeer de vraag of zijn toogstrategie het hem ook
daar niet onmogelijk zal maken. De Gucht wil graag een tweede keer als
commissaris zetelen. Maar men kan zich moeilijk voorstellen dat Duitsland zo
een tweede incident zal toelaten. Misschien kan hij na de verkiezingen van
volgend jaar Leterme opvolgen aan de OESO, of anders kan hij ook nog gaan
doctoreren in Oxford.
geschreven
door AABEE via Digitalia
…
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten