.
1474 - DE ASSAD STORY
VAN ONDEREN UIT BEKEKEN
.
.
I) INLEIDING
Kijk, dat is, beste mensen,
wat ’t Pallieterke van elk ander stuk bedrukt papier doet verschillen. Het
schrijft niet alleen lijk iemand met dinges aan zijn lijf, het heeft ook een memorie
als een olifant. En vooral; niet te vergeten : het heeft daarnaast ook veel
gezond boerenverstand. Een beetje zoals die oude weersreuk van een tijdeke
terug in ‘TSCHELDT :’t
‘t
Oog van de boer doet meer dan zijn beide handen
.
II MIDDEN
Wat
we vandaag meemaken is de desinte-gratie van de kunstmatige staat Syrië. De
front-lijnen waar de vechtende partijen zich vast-gereden hebben, vallen niet
toevallig min of meer samen met de grenzen van de histori-sche componenten van
Syrië. In het noorden zijn dat, naast enkele Koerdische gebieden, de historisch
Osmaanse provincies Zor en Aleppo, met een overwegend soennitische bevolking.
In het zuiden is dat de provincie van Damascus, die trouwens meer met de oude
provin-cies Berg Libanon en Beiroet samenhangt. Er zit meer dan alleen maar
religie achter dat precies de Hezbollah vanuit Libanon het Syrische leger ter
hulp snelde, net zoals het geen toeval is dat Aleppo tegenwoordig zo’n beetje
als hoofdstad voor de rebellen fungeert. Een vergelijking met de probleemstaat
Libië valt moeilijk te onderdrukken: de tegenstelling Tripoli/Benghazi verhoudt
zich tot de tegenstelling Damascus/Aleppo. De situatie zou al een pak
gemakkelijker worden als Bashar al-Assad zich tevreden zou kunnen stellen met
een staat Damascus, de rebellen met een staat Aleppo-Zor, en de internationale
gemeenschap met een tweedeling van Syrië. Dat laatste zal echter een taboe te
ver zijn, zeker voor Frankrijk dat zich nochtans graag op de borst klopt dat
het zich zorgen maakt over de Syrische burgerbevolking. We laten het aan de
fantasie van de lezer over wat Guy Verhofstadt en Elio di Rupo van zo’n
oplossing zouden denken.
III
SLOT
JaJa,
die ‘Koloniale Mogendheden’ van weleer… Zij hadden de lusten, en wij zitten met
de brokken. Heel Afrika doet denken aan een vergeten weide vol met oude
koeienvlaaien. Of liever, aan een die lollig denkt te zijn met het raadselke : ’t
is geel, en als ge d’er op trapt wordt het rood. Ra Ra, wat is dat? Hi Hi,
dagge da nie en wêt! ’n Piperkuikentje, verdorie!
*
Voor
Syrië blijft dan nog het probleem van die gaspijp die van uit Qatar gas zou
pompen naar Europa, zodat Moedertje Russia vriendelijk zou kunnen bedankt
worden. Of is er een andere reden waarom Vladimir dwars ligt?
En
de Zwarte Duivel uit Amerika. Heeft die ineens schrik gekregen van zijn eigen
schaduw? Waar blijven nu die loslopende bodybags, nog even voor het slapengaan?
De
kolonialen hebben met de liniaal en de zweep al deze volkeren gedeeld of
samengevoegd, in de vaste overtuiging dat het toch maar wilden waren. Maar, net
als bij ons, kruipt het bloed waar het niet kan gaan. De zeldzame Paters en/of
zusterkes die daar nu nog werken zijn de laatste werkers in de boomgaard des
Heren. Na hen gaat de boel dicht. Na hen blijven alleen de koeienvlaaien. Want
de hoopjes met kamelenmest zijn bijeen geharkt om gedroogd te worden voor
winterse brandstof. Net alsof er nooit geen ‘beschaving’ werd aangebracht,
andere dan die van de Kalashnikoov, het syntex en sedert kort, nu het sarin.
*
JaJa,
ons aller Pallieterke is gewoon een must, omdat het altijd naar de kern der
dingen gaat.
Geschreven door AABEE via
Digitalia
…
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten