HUMO, HUMOR en LE ROI/ DE KEUNING

HUMO, HUMOR en LE ROI/DE KEUNING

Mijdt den achterklap en ’t liegen….Jawel, Eerwaarde biechtvader. Ik zal het nooit meer doen. Maar ik denk meteen aan dat moedertje van 80 jaar in de biechtstoel, dat zegt een jongeling te hebben verkracht. Waarop de Pastoor vraagt: ‘maar Madammeke, op Uw leeftijd…’ en dan voor antwoord krijgt: “ Ik weet het, Eerwaarde Biechtvader, maar dat is een oude geschiedenis van 60 jaar geleden. En als de Pastoor vraagt: ‘ en waarom komde gij dat pas nu biechten?’ krijgt hij voor antwoord: ‘ik weet het, Eerwaarde Biechtvader, maar ik klappe d’er zo geern nog ne keer van’….

Als ’t over den Humo gaat, en le Roi/De Keuning samen, kan ik het niet laten. Het is sterker dan mezelf. Twee vliegen in één klap kunnen slaan: dat is altijd prijs! Eerstens: Humo in de spiegel doen kijken, omdat ze zelf zo gaarne roddelen, en ten tweede, op dezelfde spiegel de tweede vlieg doodslaan door de Lakense kroon en een van de alkoofgeheimen al daar te ontbloten….Geniet mee met mij, via de webstek van

http://hermanboel.wordpress.com/2008/10/15/verbond/
en
http://lvb.net/?query=didisheim&amount=0&blogid=1

De escapades van Zijne Koninklijke Hoogheid Leopold III, zijn voor ons, die de Koningskwestie als jonge knaap hebben mee beleefd en toendertijd tranen met tuiten hebben gehuild wegens de uitslag er van, klinken gewoon blasfemenisch. Iedereen kent het verhaal. Bij ons, in de Westhoek, was onze koningsgezindheid (van onze ouders! en zo d’ouden zongen, zo piepten de jongen) in hoofdzaak ingegeven door blijdschap wegens de onvoorwaardelijke overgave aan het almachtige Duitse leger, na 18 dagen roemloos verzet. De Westhoek stak boordevol miljoenen vluchtelingen, op de loop voor de Fritzen en hun Stuka’s. Door de wapenstilstand op initiatief van Leopold III als hoogste legerleider, kwam er een einde aan de verwoestingen en vooral aan de slachtingen van vrienden en bekenden. Ere dus aan wie ere toekomt. En het gaat verder. Door 50 jaar later kennis te krijgen van zijn weggemoffeld ‘Politiek Testament’ met daarin (eindelijk!) vele waarheden in het voordeel van de Vlamingen, besloot ik, samen met zo velen, Leopold III vele treden hoger te plaatsen op de hierarchie tussen de andere verdorven Coburgers. Een weinig later (na het overlijden van zijn weduwe, Liliane Baels) was ik verplicht mijn mening te herzien, op basis van weer eens vrijgekomen persoonlijke archieven…Waaronder de vele loense zaken gevonden in het boek van Paul Beliën ‘A Throne in Brussels’, waarvan ik de lectuur aan iedereen ten zeerste kan aanbevelen.



Halfbroer koning ontkent

HUMO: Noël Vaessen, de ‘vriend’ van prins Laurent, beweert in zijn pas verschenen boek "De kroon ontbloot" dat u de halfbroer van de koning bent: 'Michel Didisheim, een voorname figuur in de entourage van Albert, vertelt zelf dat hij een buitenechtelijk kind is van Leopold III'.



Betrokkene, sedert 1996 Graaf Didisheim, schijnt een boek te hebben geschreven "Tu devais disparaître! Le roman d'une enfant royale cachée dat waarschijnlijk lezenswaard is, niettegenstaande het waarschijnlijk geschreven is à la von Münckhausen…Het zou me benieuwen wie en wat en het waarom over deze nobiljon te vernemen. Zijn boek schijnt echter over een vrouwelijk koningskind te gaan….Vreemd toch! Delphine? Rare wereld, die franscouillonse adel! Zou….een DNA-onderzoek hier geen klaarheid kunnen brengen? Of duurt het nog eens 50 jaar vooraleer de archieven opengaan?

Michel Didisheim: Ik ken die geruchten, en tegen geruchten kun je weinig beginnen. Maar ik zeg u: mijn vader is René Didisheim, mijn moeder Claire Maigret de Priches. Ik daag meneer Vaessen uit iemand te vinden die kan getuigen dat ik ooit iemand anders dan René Didisheim als mijn vader heb aangewezen. Vaessen kletst uit zijn nek!

HUMO: Uw vader René Didisheim is tot baron benoemd. U bent later, als enig kind in het gezin, ook baron geworden. Nog later, in 1996, bent u door de koning tot graaf gepromoveerd - maar uw kinderen mogen wél allemaal automatisch de titel van graaf voeren. Hoe verklaart u dat?

Michel Didisheim: U besluit daaruit wat u wilt. [Hij staat op. Zegt:] Nu hebben we genoeg gepraat, denk ik. (...) Nog een boek schrijven, misschien wel. Maar een interview geven? Neen, dat betwijfel ik.



Graaf Michel Didisheim, geïnterviewd door Jan Lippens in Humo, 14 oktober 2008, naar aanleiding van zijn roman "Tu devais disparaître! Le roman d'une enfant royale cachée"
gepubliceerd op dinsdag 14 oktober 2008 @ 12:43 CET


http://hermanboel.wordpress.com/2008/10/15/verbond/