OVERHEID EN BANEN = WATER EN VUUR

OVERHEID EN BANKEN = WATER EN VUUR
Al wat links is, trompettert weer in vol ornaat naar de splinter in des bankiers ogen…lichtjes aan het voorbijgaan aan de dwingende nefaste maatregelen, door de links-georiënteerde overheid verordonneerd….O wat is de memorie van de grijze massa toch o zo kort!
Kijk ne keer hoe het privé-initiatief de boel omzeep helpt, roepen ze dan. Veel beter ware het als wij, linkie-winkies, dat beleid mochten bepalen – om ook aldaar in de vette kaas te kunnen kruipen. Dat laatste zeggen ze er niet bij? Maar ze zijn allemaal goede leerlingen van Karel Marcxs….Het is zowat als revolutie willen maken, wat wil alleen zeggen: met de steun van de grijze massa het voorgaand bewind om zeep helpen, om zelf hun plaats in te nemen.
Ben ik een dwarskijker? Een onheilsprofeet? Een fundi-economist? Kan zijn, maar dan ben ik in goed gezelschap….

http://inflandersfields.eu/2008/09/financial-meltdown-denis-clijsters.html

De financiële toestanden die vandaag de wereld in bedwang houden, zijn in grote mate het gevolg van overheidsingrijpen in de monetaire markt. Geldcreatie, wat een elementair element is van het financiële systeem waar we nu in leven, is de oorzaak van de golven van hoog- en laagconjunctuur waar we nu al een eeuw mee worden geconfronteerd. Niet toevallig was de Federal Reserve opgericht in 1913; niet toevallig beleefden we onze eerste boom in de golden twinties, maar tevens de grootste financiële ineenstorting ooit slechts 15 jaar na de oprichting van de Federal Reserve. Vandaag is de situatie niet anders, de centrale banken hebben de zeepbel van 2001 kunnen uitkopen door gedurende enkele jaren de rente zeer laag te houden en op die manier extra geld in het systeem te pompen. Wat ze echter niet kunnen vermijden, is de extreme misallocatie in de markt die hierdoor hoofdzakelijk werd veroorzaakt in de hypotheekmarkt.

Op enkele weken tijd hebben de centrale banken 25, 88, 180, 200 en 120 miljard dollar in het systeem gepompt, om maar te zwijgen over het (voorlopig) mislukte plan van 700 miljard dollar in de Verenigde Staten. Een rechtstreeks gevolg is de crash van Fortis, die niet persé de slechtste leerling van de klas is maar pech heeft vooraan te staan in de rij. De bank werd dit weekend met alle staatsgeweld genationaliseerd door de overheden van België, Nederland en Luxemburg zonder enig succes. Maandag ging het aandeel van Fortis verder omlaag alsof er niets was gebeurd. De vraag is hoe eerste minister Yves Leterme nu nog een begroting in evenwicht zal presenteren, zeker nu ook Dexia soortgelijke problemen heeft.

Een cruciaal fout hierbij is de gelijkstelling van geld aan kapitaal. Wat de economie nu nodig heeft, is kapitaal, niet zozeer geld. Kapitaal bestaat hoofdzakelijk uit spaargelden maar is thans niets meer dan de som van huidige middelen, vertrouwen, grondstoffen, ... De Amerikaanse economie werd de laatste jaren vooral consumptiegericht gestuurd. Gezinnen spaarden niet meer door de abnormaal lage rente, maar consumeerden alles meteen op. Het gevolg was dat er geen kapitaal meer overbleef. Dit laatste probeerde men op te vullen door simpelweg extra dollarbiljetjes bij te drukken. Een onvermijdelijk gevolg is nu de implosie van het financiële systeem zelf. Waar we Robert Mugabe verwijten dat hij het land heeft opgezadeld met 11 miljoen procent inflatie en 80% werklozen, doen we vandaag exact hetzelfde onder het mom van het “bestrijden van een tijdelijke laagconjuncturele periode”.

Om het te zeggen met de woorden van de voormalige voorzitter van de Federal Reserve, Alan Greenspan: “this is the worst crisis I've ever seen” (dus erger dan de jaren 1970 en dan de Black Monday van 1987). Even later gevolgd door: “let’s recognize that this is a once-in-a-half-century, probably once-in-a-century type of event.” Greenspan verwijst hierbij duidelijk verwijst 1930. Volledig in lijn van de Oostenrijkse Economische school waarvan nobelprijswinnaar Friedrich Hayek als bekendste auteur, keuren libertariërs en vrijemarktconservatieven zoals ikzelf het huidige monetaire beleid resoluut af. Dezelfde bacteriën die het financiële systeem hebben verziekt, worden nu opnieuw gebruikt om het te genezen. Op korte termijn kan dit “ad hoc”-beleid misschien renderen om de beursgang te redden, maar op lange termijn blijven de problemen zoals ze zijn. Het is slechts een kwestie van tijd vooraleer de volgende zware crisis zich aandient. De ziekte zal op deze wijze immers niet genezen.