AANKLACHT TEGEN RODE ROZEN

AANKLACHT TEGEN RODE ROZEN
Vandaag 7 februari 2008, volgende week zaterdag, binnen exact 7 dagen, hebben we de 14de, Sint Valentijn. Hoogdag voor verliefden, ja, dat ook, maar eerst en vooral feest van de vriendschap. En dat, de vriendschap onder Flaminganten aller richtingen, is de reden van dit stukje.
Ik las deze morgen in DS/Internet de klaagzang van de gedrukte Oude Media….Zij van DS blijven status quo (papier is verduldig), de Gazet van Janssens valt bijna vertikaal in de diperik, Het Nieuwsblad is nog erger…Ze zijn in hun klaagzang lijk de paarden uit ‘Kerkhofblommen’ van Meester Guido Gezelle: de paarden trekken de wittewagen, ze stappen traag en treurig, en‘…’ze kijken droevig naar hun meester om’. Ik zeg ‘Kerkhofblommen’ voor het sfeerbeeld, want binnen in die wittewagen is ’t klagen en stenen dat men onder ’t dekzeil doet’…
En te midden van deze zwanenzang ‘als lemmingen, zegt de nieuwe Mevrouw Bart Debie…) heeft een der onzen de strijd opgegeven. Nooit meer ‘Friet met Stoofvlees’ op het menu, en precies dit gebrek aan zo’n menu is de reden van de titel boven dit stukje. Onze vriend ‘Aanklacht’ kan zich in geen ander eethuisje veilig voelen. Hij wil ‘Friet met Stoofvlees’ terug….
Beste ‘Aanklacht’: dat willen wij allemaal. Wij willen zijn scherpe pen en zijn uitgebreide mooi gedetailleerde lijst met ‘linken’ die Björn zo vrijgevig ter beschikking stelde….Wat heb ook ik daar breed-uit van geprofiteerd – maar helaas onvoldoende, want de bron bleef stromen. Tot ze brutaal verdween…..…
Het is met ons van SeniorenNet.be een beetje zoals met familieleden die een dierbare overledene gedenken. ‘Hij/Zij’ – zeggen ze - “ziet en hoort ons van hierboven’….Zo weet ik zeker dat Björn velen van ons regelmatig napluist en likkebaardend overloopt…Wij weten zeker: hij is nog altijd tussen ons – zwijgzaam, om redenen die alleen hem aangaan en die we dus begrijpen.
Maar in de week voor Sint Valentijn twee of drie simpele vaststellingen. We missen hem. Wij zijn zeker van zijn terugkomst. Hij zal ons dezer dagen een teken van leven geven….’t Is toch Sint Valentijn voor iets! Allez, toe! West Vlaamse keikoppigaard! Een verzamel-mailke met een simpele groet! Kost niks, is veilig en we weten dat hij de strijd niet heeft gestaakt…..
We kunnen hem bereiken via VOORPOST en de acties aldaar. Hij zal ons toch niet dwingen, om….
Het enige dat ik weet is, dat ergens in maart, Sire le Rwa naar Waregem komt. Als Voorpost tijdig kan storm lopen, zal er een warm ontvangstcomité klaar staan. Mondjes dicht en de Oude Media volgen voor de juiste datum. Papieren driekleurtjes (op stokjes gelijmd), symbool voor het Eeuwig en Onvergankelijk Belgiekske, zijn ter plaatse voorzien. Goedendags thuis laten deze keer. Stembanden voordien goed insmeren. Oefenen op slechts 2 klinkers. De A en de OE. O wat klinkt dat mooi als de massa dat zou hernemen....Als ik kom, zult U mij vinden op de voorste rij, met een bos bloemen in mijn armen. Niet moeilijk om te herkennen. Die bloemen zijn voor ’t Vrouwtje naast mij. Ik zal de 2 klinkers met wijd open mond imiteren, om in te zetten, tot de voordien afgesproken TV-camera’s mij vinden, als de spreekwoordelijke ‘stillen’ mij komen oppikken. Als de klankmensen ondertussen maar dicht genoeg geraakt zullen zijn, om deze geluidloze imitatie vast te leggen om als bewijs van mijn onschuld aan de Rechter voor te leggen….Verstoring van de Openbare Orde….door daar gewoon geluidloos te staan…Man! Man! Man! Old days are back in town….Zelfs in mijn dromen…...