OPTOCHT DER WEST VLAAMSE KARDINALEN
Het is, denk ik, voldoende gekend dat Danneels (° Kanegem), geboren West Vlaming, als volbloed belgicist door het leven is gegaan. En waarschijnlijk, met de zegen van Rome, onder de belse driekleur, met grote pompe een staatsbegrafenis zal krijgen. Tenzij er in de tussentijd een einde komt aan het Koninkrijk der Profiteurs. Neen, Godfriedje is nooit een Vlaming geweest, tenzij die ene dag dat hij geboren werd. Méér nog, hij is steun en toeverlaat voor al wie de vermolmde structuren van 1830 probeert recht te houden. Hij is als dusdanig, niets meer dan een volksverrader. En wat meer is, door zijn zoetsappigheid van, op kerkelijk gebied, noch mossel noch vis te zijn, is hij de eerste en grootste hoofdverantwoordelijke doodgraver van onze voorvaderlijke zeden en gewoonten. Ik denk, dat hij als gesjeesde kandidaat-paus, opvolger van de Grote Johannes-Paulus II, de Moederkerk gered heeft van de totale ondergang, door niet verkozen te worden.
Voor wie de Curie-Kardinaal Jan Pieter Schotte, zaliger, heeft gekend, die denkt met heimwee terug aan deze helaas veel te vroeg overleden West Vlaming, die naast Joseph Rathzinger, de meest intieme vriend van Woytila, Paus Johan nes-Paulus II geweest is.
En zo kom ik bij Marc Grammens (Journaal 20/11/2008, Blz 4199) die hieronder een Duet der Kardinalen opvoert….(Ik publiceer dit zonder voorafgaandelijke toelating, maar in de hoop dat er door mijn toedoen, een paar lezers bijkomen.) Want met Marc Grammens weet men maar nooit! Die man beschikt, naast een loep-zuivere pen, ook nog over een soort glazen bol. In ieder geval beschikt hij alttijd over uiterst betrouwbare informatie…De nieuweling, pas terug uit Rome van een stoomcursus in het Ambt, wordt ‘ingereden’ in Antwerpen (en verzorgt inmiddels zij geloofsbrieven in Laeken), om, ten gepaste tijde…Aartsbisschop te worden van…Antwerpen? Of van Mechelen, maar zonder Brussel…
Journalistieke onwetendheid.
Het was me wel terloops opgevallen maar ik was er schouderophalend aan voorbijgegaan. Jan de Volder klaagt het nu aan in Tertio en heeft overschot van gelijk. Toen het bericht binnenliep dat Johan Bonny aangesteld was tot bisschop van Antwerpen, stonden er in de pers en werden er op radio-tv zaken gezegd die wijzen op een totale onwetendheid van de betrokken redacteuren over kerkelijke zaken. Dat is zeer beschamend voor Vlaanderen. Men hoeft geen gelovige te zijn om als journalist gewoon zijn plicht te doen en zich zorgvuldig te informeren over de onderwerpen die men aansnijdt. In dit geval hoefde dat dus blijkbaar niet, en werden termen als “priester” en ‘pastoor” door elkaar gehaald, zoals ook “aartsbisschop” (van Mechelen) en “kardinaal”, plus nog een rist werkwoorden. Het was alsof al deze persmensen hun lezers en luisteraars de boodschap wilden meegeven: met dit bericht heb ik niets te maken, en ik ken daar niets van omdat ik het niet wil kennen. “Zou men van een economische verslaggever dulden dat hij het verschil niet kent tussen een aandeel en een obligatie,” vraagt De Volder zich terecht af. Nee, natuurlijk niet, maar geen enkel hoofdredacteur stelt dezelfde eisen als het om kerk en godsdienst gaat.
Danneels blijft.
Uit de benoeming van mgr. Bonny tot bisschop van Antwerpen leidt Robert Mickens, de Vatikaanse korrespondent van The Tablet (1.11.08) af dat kardinaal Danneels nog drie tot vijf jaar zijn ambt zal uitoefenen. Mickens is ervan overtuigd dat Bonny de volgende aartsbisschop van Mechelen zal zijn. Aangenomen wordt dat Bonny enkele jaren nodig zal hebben om vertrouwd te worden met het bisschopsambt en vervolgens zal overstappen naar de zetel van Danneels. Het genereuze onthaal van Bonny door Danneels sprak boekdelen.
Psst. Ik beloof op mijn Plechtig Communiezieltje van nooit meer te stoefen met mijn geliefd West Vlaanderen, zo gauw die andere verrader, de Ieperse Geitenboer, eindelijk verslagen in het zand bijt. In plaats van als de Vader des Vaderlands in de Geschiedenisboeken vermeld te worden (wat ik hem ooit toegewenst heb! Hoe naïef kan een mens toch zijn!) zal hij er prijken als Ongekroonde Koning Onbenul die de leiding had van de laatste belse Regering. Wat dus ook een succes zou zijn….Hij is namelijk, voor het oog van de ganse wereld, het summum van verraad aan zijn eigen zichzelf. Een 800.000-karaat zuivere diamant, die bij het eerste optreden zo vals als een slang bleek te zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten