GEWETENSONDERZOEK

GEWETENSONDERZOEK
Onderstaand artikeltje komt uit een veel gelezen en alom gerespecteerd weekblad(je), waarvoor ondergetekende al meer dan eens reclame heeft gemaakt op deze blog. Als er, ten gevolge aan deze blog ook maar één nieuwe abonnee bijkomt, zal men mijn schaamteloos plagiaat wel niet kwalijk nemen. Sint Sabam is gewoonlijk onaantastbaar, maar voor deze ene keer….En weetewa? Ikzelf zou het zo mooi niet kunnen verwoorden.
Ik heb het artikel bijna veertien dagen laten bezinken. En bij mezelf goed nagedacht. Ben ik nu beledigd, of voel ik mij niet eens aangesproken? Die Blooten Kooninck heeft niet helemaal ongelijk is mijn besluit. Elkendeel neme zijn kruis op, en volge mij…
DE E-TERREUR
Puur toeval wellicht, maar vorige vrijdag ontving uw dienaar opvallend veel elektronische post. Net op de ‘emailloze’ dag. Vele correspondenten wisten nochtans van het initiatief want begonnen of eindigden hun e-postje met een zinnetje in de geest van “ik weet het, vandaag zou ik niet mogen mailen, maar...’
We versturen teveel e-post, met alle economische gevolgen vandien. Specialisten ramen het tijdverlies op zowat 5 miljard per jaar. Iedereen stoort zich er aan en iedereen doet er aan mee. Sms’jes zijn nog zo’n pest. En toch wipt iedereen zenuwachtig van zijn stoel als een nieuw bericht binnenpiept, rept zich naar het mobieltje, gesprekken, kookactiviteiten, afwas of waarmee ze ook bezig zijn latend voor wat het is. Naar verluidt staken sommige jongeren zowaar hun intieme bedactiviteiten als de gsm overgaat. Dat hebben we van horen zeggen want a) we zijn niet meer piepjong en b) we zetten onze gsm op de juiste momenten af Maar ook ondergetekende verstuurt nutteloze sms’jes. Gevolg van zijn opvoeding. Wanneer antwoord je niet meer? “Niet reageren als iemand je aanspreekt is onbeleefd’ staat in de ongeschreven catechismus die mijn ouders me in de hersenen hebben geprent. Dus eindigt mijn sms-verkeer met “ok?””ja, ok’“Allez dan’“Goed, in orde’“Tot nog eens’“Ja, tot nog eens. En “amuseer u’“Gij ook’“Bedankt.” Tot meerdere eer en glorie van Mobi-dik-star en co.
En nu we toch de markt van de elektronische ellende afschuimen, moeten we ook de blogs noemen. Vroeger ontplooiden viswijven hun activiteiten aan schoolpoorten, tuinhagen en marktkramen. Nu zijn daar blogs voor. Die dan wel het voordeel van de anonimiteit opgeven. Het mes snijdt aan beide zijden.
Het lijkt er op dat onze voornaamste draad met de buitenwereld draadloos is geworden. Met alle gevolgen van dien. De codes van de kredietkaart van de buurvrouw zijn op het internet te koop voor drie euro.
Wie schrijft, die blijft. Het tafereel van een zatte minister die zich even ontspant na een lange werkweek, was vroeger voer voor roddelend gefluister. Vandaag is dat blognieuws, bewaard voor eeuwig en aanleiding tot parlementaire debatten. E-postverkeer tussen twee bevriende politici wordt voorpaginanieuws van een gereputeerd weekblad. Er vlot aan voorbijgaand dat elke veertienjarige e-postjes kan manipuleren. Mailtjes gewisseld tussen een politica en een journalist, leidt jaren later tot het ontslag van deze laatste (Roger Van Houtte bij Gazet van Antwerpen). Of beter: de interpretatie van dat verkeer in genoemd gereputeerd blad leidt tot het ontslag. Omdat mailtjes eeuwig blijven bestaan en als een zwaard van Damocles levenslang boven het hoofd blijven hangen.
Wie zich door indiscreties geschaad voelt, voeren de verdedigers van het elektronische verkeer aan, kan altijd naar de rechtbank stappen. Alsof de schade daarmee vergoed wordt. Neen, we zijn gewoon niet beschaafd genoeg om fatsoenlijk om te gaan met de elektronica. Zoals het geval is met buskruid, auto’s en zakmessen. Moeten we mee leren leven.
Maar wanneer worden een roddelblog of een discreet e-postje echt een probleem? Als de goede oude ambachtelijke pers ze op pikt. Want anders blijft die blog doorgaans een veelgeschreven een weinig gelezen hoopje rommel op de overvolle internetzolder. En het mailtje een herinnering verborgen in het “postvak in’ Het gebrek aan beschaving bij de pers is dus hét probleem.
Eenmanscollectief
DEN BLOOTEN KOONINCK
U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@ hotmaiLcom, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

*****************
Kijk! Dat ene zinnetje ‘een veel geschreven en weinig gelezen hoopje rommel op de overvolle internetzolder’…..Is dat niet om dood te vallen?
Zodanig dat ’t juist is!
In veel gevallen toch.
Maar, zeg eens eerlijk, toch niet in MIJN geval!?