HET LAND VAN MAGRITTE

HET LAND VAN MAGRITTE
Uit een oud Pallieterke ( 27/8/2008) ben ik nog een amusant stukje verschuldigd, rondom de commotie van De Gordel. Dit jaar was er, naast punaises en weggedraaide wegwijzers, ook franscouillonse concurrentie. Maar dat wist U al.
Daar ik ondertussen gelezen heb, dat elke sticker van het VNJ o.a. in Antwerpen aangemerkt zal worden als verboden ‘flyer’ en als dusdanig beboet, stel ik mij de vraag naar het aantal processen-verbaal voor die vandalenstreken. Kwestie van 2 maten en 2 gewichten, h&…Is er ooit al sprake geweest van schadevergoeding voor beschadiging van gemeentelijk straatmeubilair (wegwijzers)? Ik verneem van Vlaanderen Vlagt², dat zij ‘in de gebeden stonden’ van een stedelijke flik. Niet omdat zij ‘wandelden voor Vlaanderen’, maar omdat zij aan de agent een kalendertje met uitleg over hun actie hadden uitgedeeld. Kalendertje = flyer, en Lap! De stadskas vaart er wel bij…
Mijn stukje is voorbij gestreefd. Weet ik. Maar het heeft het voordeel, dat mijn bakje ‘in’, links van mij, nu een stuk leger is. Want naar ‘uit’…Trouwens, vandaag hebben de weergoden in Italië weer eens hun duivels ontbonden. Ik kon toch niet anders doen.
Het woord is aan KNIN van ’t Pallieterke, met dank voor deze wetenswaardigheden…..

Jan Bretelle
Men hoort sommige Vlaamse bewegers wel eens met weemoed spreken over toen de Gordel, de bekende jaarlijkse wandelen fietstocht door de Rand rond Brussel, nog een uitgesproken politieke manifestatie was. De eerste editie - inmiddels zijn we al aan de 28ste toe - vond in 1981 plaats, nauwelijks enkele jaren na het Egmontdebacle. En volgens de legende verschenen die dag precies 1.302 deelnemers op het appel. In de loop der jaren kende de Gordel een forse groeibeweging. Steeds meer deelnemers maakten hun opwachting (de kaap van de 100.000 werd zelfs enkele keren overschreden) en het aantal routes en sportieve mogelijkheden nam stelselmatig toe. Onvermijdelijk gevolg van deze schaalvergroting is dat de sportieve betekenis van het gebeuren de politieke betekenis wat naar de achtergrond heeft gedrumd. Toch onderstreepten de organisatoren dat het benadrukken van het Vlaamse karakter van de Rand dé politieke boodschap is die de Gordel uitdraagt.
De perceptie van deze jaarlijkse fiets- en wandeldag is aan Franstalige kant helemaal anders dan in Vlaanderen. Zij zien vooral een politiek statement, met de gekende tegenacties voor gevolg. Het verplaatsen van wegwijzers en het uitstrooien van spijkers is een constante geworden, ook al lijkt de intensiteit van de sabotage-inspanningen van jaar tot jaar te verschillen. Een tip:
laat de avond van 7september het nieuws op de Vlaamse zenders voor wat het is en kijk naar RTBF en RTL. U zult er ongetwijfeld een boeiender verslag van de Gordel te zien krijgen dan wat de Vlaamse journalisten u zullen voorschotelen. Meer zelfs:
u zult de indruk krijgen dat het om twee verschillende manifestaties gaat.
De voorbije jaren werd ook binnen de grenzen van het Brussels gewest een soort van alternatieve Franstalige Gordel georganiseerd. Veel heeft dit nooit voorgesteld, met als gevolg dat er in Vlaanderen wellicht nooit aandacht aan is besteed. Dit jaar worden de grenzen schijnbaar verlegd. Een Yvan de Beauffort, een gemeenteraadslid uit Schaarbeek, verkozen op de lijst van burgemeester Clerfayt (FDF), organiseert dit jaar een Franstalige Gordel - la Bretelle genaamd - die naar eigen zeggen “in alle sympathie” (sic) vrijwel hetzelfde parcours als de Vlaamse Gordel zal volgen. “De bedoeling is om aan de Brusselse hinterland een bezoekje te geven en onze verbintenis met zijn gemeenten te benadrukken” (resic), lezen we op de webstek van de man. Voor geval de formulering van deze zin uw wenkbrauwen doet fronsen: naar verluidt heeft De Beauffort de twee laatste jaren van zijn humaniora in een “Nederlandstalig college in Aalst” doorlopen.
Op diezelfde webstek kan men niet alleen laten weten te zullen meefietsen, ook wie niet van de partij kan zijn maar het initiatief een warm hart toedraagt, kan zich met naam en toenaam kenbaar maken. Het overlopen van de lijst is best leerrijk. Heel wat namen met accenten en kleine d’s, precies zoals men het kan verwachten. Toch is er één naam die er wat uitschiet:
Sébastien Breydel de Groeninghe....
Een grap? Allerminst. Die Sébastien bestaat écht en is een van de ongeveer acbt mensen die in dit land de naam Breydel dragen. Allen, naar eigen zeggen, afstammelingen van de beroemde Jan Breydel die in het Brugge van einde I3de, begin I4de eeuw het mooie weer maakte. Sébastien is één van de zonen van Michel Breydel, MR- gemeenteraadslid in Elsene. Ongeveer elk jaar rond 11juli zoekt een of ander medium de man wel op. Hij behoort namelijk tot de 22ste generatie na zijn beroemde voorvader Jan. Zijn overgrootvader woonde aanvankelijk nog in Brugge, maar verhuisde naar Elsenè. En ook de familie Breydel onderging een verfransingsproces dat zo kenschetsend was r die jaren. Het resultaat is er ook naar: deze man die decennialang zijn boterham verdiende als vertegenwoordiger in Portugese wijnen, spreekt geen gebenedijd woord Nederlands meer (zijn broer naar eigen zeggen nog wel). Erg jammer, vindt hij dit. “Ook voor mijn kinderen, want de toekomst in dit land is aan de tweetaligen”, verklaarde hij in een interview. “Het hele conflict tussen de Vlaamse steden en de Franse koning draaide toch niet rond taal, maar had sociaal-economische achtergronden”, voegt hij er snel aan toe. Op 11juli hangt hij ook steevast de vlag uit... de Brugse. Pikant detail: Michel Breydel - jaren geleden kreeg hij toestemming om ‘de Groeninghe’ aan zijn naam toe te voegen - is ook bestuurder bij Pro Belgica. Als dit geen verhaal is voor het land van Magritte?
De man is interessant voor zijn folkloristisch gehalte. Historisch heeft hij veel minder betekenis. Historici hebben in het verleden trouwens al meer dan eens vraagtekens geplaatst bij zijn verwantschap met de bekende slager uit het Brugge van weleer. Maar dat kan Michel niet deren. “In de Brugse stadsarchieven zit een afrekening van Jan Breydel: hij kreeg veertig ponden voor het verlies van zijn paard, dat de Slag der Gulden Sporen niet overleefde”, stelt hij. Zoonlief Sébastien moest alvast niet vrezen dat zijn fiets la Bretelle niet zou overleven. “Je ne serai pas présent(e) mais je soutiens cette initiative”, staat achter zijn naam te lezen. Met zo’n helden wordt het moeilijk om voor deze eerste editie 1.302 deelnemers bij mekaar te krijgen.
KNIN